| นีออน |
|
|
|
| นีออนในตารางธาตุ |
| ลักษณะปรากฏ |
เป็นแก๊สไม่มีสีแต่จะเรืองแสงสีส้มแดงในสนามไฟฟ้าแรงดันสูง
เส้นสเปคตรัมที่มองเห็นได้ของนีออน |
| คุณสมบัติทั่วไป |
| ชื่อ สัญลักษณ์ และเลขอะตอม |
นีออน, Ne, 10 |
| การออกเสียง |
/ˈniːɒn/ |
| อนุกรมเคมี |
แก๊สมีตระกูล |
| หมู่ คาบและบล็อก |
18 (แก๊สมีตระกูล), 2, p |
| มวลอะตอมมาตรฐาน |
20.1797(6) |
| การจัดเรียงอิเล็กตรอน |
[He] 2s2 2p6
2, 8
|
| ประวัติ |
| การทำนาย |
วิลเลียม แรมเซย์ (1897) |
| การค้นพบ |
วิลเลียม แรมเซย์ & มอร์ริส ทราเวอร์[1] (1898) |
| การแยกครั้งแรก |
วิลเลียม แรมเซย์ & มอร์ริส ทราเวอร์[2] (1898) |
| คุณสมบัติกายภาพ |
| สถานะ |
แก๊ส |
| ความหนาแน่น |
(0 °C, 101.325 kPa)
0.9002 g/L |
| ความหนาแน่นของเหลวที่จุดเดือด |
1.207[3] g·cm−3 |
| จุดหลอมเหลว |
24.56 K, -248.59 °C, -415.46 °F |
| จุดเดือด |
27.104 K, -246.046 °C, -410.883 °F |
| จุดร่วมสาม |
24.556 K, 43.37[4][5] kPa |
| จุดวิกฤต |
44.4918 K, 2.7686[5] MPa |
| ความร้อนของการหลอมเหลว |
0.335 kJ·mol−1 |
| ความร้อนของการกลายเป็นไอ |
1.71 kJ·mol−1 |
| ความจุความร้อนโมลาร์ |
5R/2 = 20.786 J·mol−1·K−1 |
| ความดันไอ |
| P (Pa) |
1 |
10 |
100 |
1 k |
10 k |
100 k |
| ที่ T (K) |
12 |
13 |
15 |
18 |
21 |
27 |
|
| คุณสมบัติอะตอม |
| สถานะออกซิเดชัน |
1[6], 0 |
| พลังงานไอออไนเซชัน |
ค่าที่ 1: 2080.7 kJ·mol−1 |
| ค่าที่ 2: 3952.3 kJ·mol−1 |
| ค่าที่ 3: 6122 kJ·mol−1 |
| รัศมีโควาเลนต์ |
58 pm |
| รัศมีวานเดอร์วาลส์ |
154 pm |
| จิปาถะ |
| โครงสร้างผลึก |
รูปลูกบาศก์กลางหน้า
|
| ความเป็นแม่เหล็ก |
ไดอะแมกเนติก[7] |
| สภาพนำความร้อน |
49.1×10−3 W·m−1·K−1 |
| ความเร็วเสียง |
(แก๊ส, 0 °C) 435 m·s−1 |
| โมดูลัสของแรงบีบอัด |
654 GPa |
| เลขทะเบียน CAS |
7440-01-9 |
| ไอโซโทปเสถียรที่สุด |
| บทความหลัก: ไอโซโทปของนีออน |
|
|
|
|
| อ้างอิง |
นีออน (อังกฤษ: Neon) เป็นธาตุในตารางธาตุที่มีสัญลักษณ์ Ne และเลขอะตอม 10 นีออนเป็นก๊าซเฉื่อย เป็นสมาชิกหมู่ที่ 8 ของตารางธาตุ เป็นแก๊สอะตอมเดี่ยวที่ไม่มีสี ไม่มีกลิ่นและเกือบจะไม่เกิดปฏิกิริยาเคมีใดๆ และเกิดแสงเรืองสีแดงเมื่อใช้ในหลอดสุญญากาศ (vacuum discharge tube) กับไฟนีออน และพบในปริมาณเล็กน้อยในอากาศ (หนึ่งส่วนใน 55,000ส่วน) ได้จากการนำอากาศเหลวมากลั่นลำดับส่วนและเกือบจะไม่เกิดปฏิกิริยาเคมีใดๆ เลย จึงทำให้ไม่มีสารประกอบนีออนที่เรารู้จักเลย ซึ่งนีออนจะไม่เป็นอันตรายต่อคนโดยตรง
การค้นพบ[แก้]
นีออนค้นพบโดย Sir William Ramsay และ M.W. Travers ถูกค้นพบที่ กรุงลอนดอนประเทศอังกฤษ ในปี ค.ศ. 1898 เป็นเศษส่วนที่ระเหยง่ายจากอาร์กอนเหลว ณ อุณหภูมิที่อากาศกลายเป็นของเหลว ส่วนอาร์กอนนั้นเป็นแก๊สเล็กน้อยที่เหลืออยู่เมื่อนำแก๊สไนโตรเจนจากอากาศมาทำปฏิกิริยากับแมกนีเซียมที่เผาจนร้อนแดง คำว่า Neon มาจากคำกรีก neos ตรงกับคำอังกฤษ new แปลว่าใหม่ และต่อมาพวกเขาค้นพบธาตุซีนอนโดยใช้วิธีการที่คล้ายกัน
การใช้ประโยชน์[แก้]
การใช้ประโยชน์ของนีออนในเชิงพาณิชย์ที่สำคัญที่สุดได้แก่ กลไกการทำให้เกิดแสงสว่าง และที่เราคุ้นเคยมากที่สุดคือหลอดนีออนที่ใช้เป็นไฟโฆษณา หลอดเรืองแสง (fluorescence lamp) หลอดนำแก๊ส (gaseous conduction lamp) หลอดไฟที่บรรจุด้วยนีออนที่ความดันต่ำมาก (เพียงไม่กี่ mm Hg) ให้แสงส้มแดงที่สว่าง ส่วนหลอดไฟนีออนที่ใช้เป็นไฟโฆษณาอาจบรรจุด้วยแก๊สอื่นด้วย เช่น ฮีเลียม อาร์กอนหรือปรอท และสีของแสงไฟขึ้นกับชนิดของแก๊สผสมและสีของแก้วของหลอดไฟ นอกจากนี้แล้วหลอด Geiger-Muller ที่ใช้ในการจับและนับอนุภาคนิวเคลียร์ ก็บรรจุด้วยของผสมของนีออนและโบรมีน หรือของผสมของนีออนและคลอรีน Ionization chambers, proportional counters, neutron fission counter, scintillation counters และ cosmic ray counters ก็อาจใช้นีออน อาร์กอน ฮีเลียม หรือของผสมของแก๊สเหล่านี้กับไฮโดรคาร์บอน เฮโลเจนและคาร์บอนไดออกไซด์ แก๊สเลเซอร์ (gas lasers) ก็ใช้ของผสมของฮีเลียมและนีออน นีออนที่ใช้ในหลอดสุญญากาศใช้เป็นตัวชี้วัดไฟฟ้าแรงสูง , ดักฟ้าผ่าหลอดเมตรคลื่นหลอดโทรทัศน์ , นีออนเหลวถูกนำมาใช้ในเชิงพาณิชย์เป็นสารทำความเย็น อุณหภูมิในการใช้งานไม่จำเป็นต้องอุณหภูมิต่ำ และทั้งก๊าซนีออนและนีออนเหลวค่อนข้างมีราคาแพง เนื่องจากธาตุนีออนค่อนข้างจะมีอยู่น้อยในธรรมชาติ
ความเป็นพิษ[แก้]
นีออนไม่ติดไฟและไม่ปรากฏเป็นพิษแต่อย่างไร แต่ก็ไม่สมควรให้โดนผิวหนัง
ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับธาตุนีออน[แก้]
- -คิดเป็นร้อยละ 0.0018 ของชั้นบรรยากาศของโลกเป็นนีออน
- -แม้ว่ามันจะเป็นธาตุที่ค่อนข้างหายากบนโลกของเรา แต่นีออนเป็นองค์ประกอบที่มีมากที่สุด ลำดับที่ที่ห้าในจักรวาล
- -ธาตุนีออนไม่มีสารประกอบที่มีเสถียรภาพ[8]
ออกซิเดชันสามัญ ของธาตุนีออน[แก้]
| ไอโซโทป |
มวลอะตอม |
ความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติ (%) |
| 20Ne |
19.992 |
90.48 |
| 21Ne |
20.994 |
0.27 |
| 22Ne |
21.991 |
9.25 |
[9]
รายการอ้างอิง[แก้]
- ↑ Ramsay, William, Travers, Morris W. (1898). "On the Companions of Argon". Proceedings of the Royal Society of London 63 (1): 437–440. doi:10.1098/rspl.1898.0057.
- ↑ "Neon: History". Softciências. สืบค้นเมื่อ February 27, 2007.
- ↑ Hammond, C.R. (2000). The Elements, in Handbook of Chemistry and Physics 81st edition. CRC press. p. 19. ISBN 0849304814.
- ↑ Preston-Thomas, H. (1990). "The International Temperature Scale of 1990 (ITS-90)". Metrologia 27: 3–10. Bibcode:1990Metro..27....3P. doi:10.1088/0026-1394/27/1/002.
- ↑ 5.0 5.1 Haynes, William M., ed. (2011). CRC Handbook of Chemistry and Physics (92nd ed.). CRC Press. p. 4.122. ISBN 1439855110.
- ↑ "HNe". NIST Chemistry WebBook. National Institute of Standards and Technology. สืบค้นเมื่อ 23 January 2013.
- ↑ Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds, in Lide, D. R., ed. (2005). CRC Handbook of Chemistry and Physics (86th ed.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5.
- ↑ http://www.webelements.com/neon/uses.html
- ↑ http://www.rsc.org/periodic-table/element/10/neon
บทความเกี่ยวกับเคมีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:เคมี
