นีออน

นีออน
	ฟลูออรีน ← นีออน → โซเดียม
	นีออนในตารางธาตุ
ลักษณะปรากฏ
	เป็นแก๊สไม่มีสีแต่จะเรืองแสงสีส้มแดงในสนามไฟฟ้าแรงดันสูง; ; ; เส้นสเปคตรัมที่มองเห็นได้ของนีออน
คุณสมบัติทั่วไป
ชื่อ สัญลักษณ์ และเลขอะตอม	นีออน, Ne, 10
การออกเสียง	/ˈniːɒn/
อนุกรมเคมี	แก๊สมีตระกูล
หมู่ คาบและบล็อก	18 (แก๊สมีตระกูล), 2, p
มวลอะตอมมาตรฐาน	20.1797(6)
การจัดเรียงอิเล็กตรอน	[He] 2s2 2p6; 2, 8
ประวัติ
การทำนาย	วิลเลียม แรมเซย์ (1897)
การค้นพบ	วิลเลียม แรมเซย์ & มอร์ริส ทราเวอร์ (1898)
การแยกครั้งแรก	วิลเลียม แรมเซย์ & มอร์ริส ทราเวอร์ (1898)
คุณสมบัติกายภาพ
สถานะ	แก๊ส
ความหนาแน่น	(0 °C, 101.325 kPa); 0.9002 g/L
ความหนาแน่นของเหลวที่จุดเดือด	1.207 g·cm−3
จุดหลอมเหลว	24.56 K, -248.59 °C, -415.46 °F
จุดเดือด	27.104 K, -246.046 °C, -410.883 °F
จุดร่วมสาม	24.556 K, 43.37 kPa
จุดวิกฤต	44.4918 K, 2.7686 MPa
ความร้อนของการหลอมเหลว	0.335 kJ·mol−1
ความร้อนของการกลายเป็นไอ	1.71 kJ·mol−1
ความจุความร้อนโมลาร์	5R/2 = 20.786 J·mol−1·K−1
ความดันไอ
คุณสมบัติอะตอม
สถานะออกซิเดชัน	1, 0
พลังงานไอออไนเซชัน	ค่าที่ 1: 2080.7 kJ·mol−1
	ค่าที่ 2: 3952.3 kJ·mol−1
	ค่าที่ 3: 6122 kJ·mol−1
รัศมีโควาเลนต์	58 pm
รัศมีวานเดอร์วาลส์	154 pm
จิปาถะ
โครงสร้างผลึก	รูปลูกบาศก์กลางหน้า
ความเป็นแม่เหล็ก	ไดอะแมกเนติก
สภาพนำความร้อน	49.1×10−3 W·m−1·K−1
ความเร็วเสียง	(แก๊ส, 0 °C) 435 m·s−1
โมดูลัสของแรงบีบอัด	654 GPa
เลขทะเบียน CAS	7440-01-9
ไอโซโทปเสถียรที่สุด
	บทความหลัก: ไอโซโทปของนีออน
	ด; ค; ก;
	อ้างอิง

นีออน (อังกฤษ: Neon) เป็นธาตุในตารางธาตุที่มีสัญลักษณ์ Ne และเลขอะตอม 10 นีออนเป็นก๊าซเฉื่อย เป็นสมาชิกหมู่ที่ 8 ของตารางธาตุ เป็นแก๊สอะตอมเดี่ยวที่ไม่มีสี ไม่มีกลิ่นและเกือบจะไม่เกิดปฏิกิริยาเคมีใดๆ และเกิดแสงเรืองสีแดงเมื่อใช้ในหลอดสุญญากาศ (vacuum discharge tube) กับไฟนีออน และพบในปริมาณเล็กน้อยในอากาศ (หนึ่งส่วนใน 55,000ส่วน) ได้จากการนำอากาศเหลวมากลั่นลำดับส่วนและเกือบจะไม่เกิดปฏิกิริยาเคมีใดๆ เลย

การค้นพบ[แก้]

นีออนค้นพบโดย Sir William Ramsay และ M.W. Travers ถูกค้นพบที่ กรุงลอนดอนประเทศอังกฤษ ในปี ค.ศ. 1898 เป็นเศษส่วนที่ระเหยง่ายจากอาร์กอนเหลว ณ อุณหภูมิที่อากาศกลายเป็นของเหลว ส่วนอาร์กอนนั้นเป็นแก๊สเล็กน้อยที่เหลืออยู่เมื่อนำแก๊สไนโตรเจนจากอากาศมาทำปฏิกิริยากับแมกนีเซียมที่เผาจนร้อนแดง คำว่า Neon มาจากคำกรีก neos ตรงกับคำอังกฤษ new แปลว่าใหม่ และต่อมาพวกเขาค้นพบธาตุซีนอนโดยใช้วิธีการที่คล้ายกัน

การใช้ประโยชน์[แก้]

การใช้ประโยชน์ของนีออนในเชิงพาณิชย์ที่สำคัญที่สุดได้แก่ กลไกการทำให้เกิดแสงสว่าง และที่เราคุ้นเคยมากที่สุดคือหลอดนีออนที่ใช้เป็นไฟโฆษณา หลอดเรืองแสง (fluorescence lamp) หลอดนำแก๊ส (gaseous conduction lamp) หลอดไฟที่บรรจุด้วยนีออนที่ความดันต่ำมาก (เพียงไม่กี่ mm Hg) ให้แสงส้มแดงที่สว่าง ส่วนหลอดไฟนีออนที่ใช้เป็นไฟโฆษณาอาจบรรจุด้วยแก๊สอื่นด้วย เช่น ฮีเลียม อาร์กอนหรือปรอท และสีของแสงไฟขึ้นกับชนิดของแก๊สผสมและสีของแก้วของหลอดไฟ นอกจากนี้แล้วหลอด Geiger-Muller ที่ใช้ในการจับและนับอนุภาคนิวเคลียร์ ก็บรรจุด้วยของผสมของนีออนและโบรมีน หรือของผสมของนีออนและคลอรีน Ionization chambers, proportional counters, neutron fission counter, scintillation counters และ cosmic ray counters ก็อาจใช้นีออน อาร์กอน ฮีเลียม หรือของผสมของแก๊สเหล่านี้กับไฮโดรคาร์บอน เฮโลเจนและคาร์บอนไดออกไซด์ แก๊สเลเซอร์ (gas lasers) ก็ใช้ของผสมของฮีเลียมและนีออน นีออนที่ใช้ในหลอดสุญญากาศใช้เป็นตัวชี้วัดไฟฟ้าแรงสูง , ดักฟ้าผ่าหลอดเมตรคลื่นหลอดโทรทัศน์ , นีออนเหลวถูกนำมาใช้ในเชิงพาณิชย์เป็นสารทำความเย็น อุณหภูมิในการใช้งานไม่จำเป็นต้องอุณหภูมิต่ำ และทั้งก๊าซนีออนและนีออนเหลวค่อนข้างมีราคาแพง เนื่องจากธาตุนีออนค่อนข้างจะมีอยู่น้อยในธรรมชาติ

ความเป็นพิษ[แก้]

นีออนไม่ติดไฟและไม่ปรากฏเป็นพิษแต่อย่างไร

ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับธาตุนีออน[แก้]

-คิดเป็นร้อยละ 0.0018 ของชั้นบรรยากาศของโลกเป็นนีออน
-แม้ว่ามันจะเป็นธาตุที่ค่อนข้างหายากบนโลกของเรา แต่นีออนเป็นองค์ประกอบที่มีมากที่สุด ลำดับที่ที่ห้าในจักรวาล
-ธาตุนีออนไม่มีสารประกอบที่มีเสถียรภาพ^[8]

ออกซิเดชันสามัญ ของธาตุนีออน[แก้]

ไอโซโทป	มวลอะตอม	ความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติ (%)
20Ne	19.992	90.48
21Ne	20.994	0.27
22Ne	21.991	9.25

^[9]

อ้างอิง[แก้]

↑ Ramsay, William, Travers, Morris W. (1898). "On the Companions of Argon". Proceedings of the Royal Society of London. 63 (1): 437–440. doi:10.1098/rspl.1898.0057.
↑ "Neon: History". Softciências. สืบค้นเมื่อ February 27, 2007.
↑ Hammond, C.R. (2000). The Elements, in Handbook of Chemistry and Physics 81st edition (PDF). CRC press. p. 19. ISBN 0849304814.
↑ Preston-Thomas, H. (1990). "The International Temperature Scale of 1990 (ITS-90)". Metrologia. 27: 3–10. Bibcode:1990Metro..27....3P. doi:10.1088/0026-1394/27/1/002.
↑ ^5.0 ^5.1 Haynes, William M., ed. (2011). CRC Handbook of Chemistry and Physics (92nd ed.). CRC Press. p. 4.122. ISBN 1439855110.
↑ "HNe". NIST Chemistry WebBook. National Institute of Standards and Technology. สืบค้นเมื่อ 23 January 2013.
↑ Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds, in Lide, D. R., ed. (2005). CRC Handbook of Chemistry and Physics (86th ed.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5.
↑ http://www.webelements.com/neon/uses.html
↑ http://www.rsc.org/periodic-table/element/10/neon

บทความเกี่ยวกับเคมีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:เคมี

[1] Ramsay, William, Travers, Morris W. (1898). "On the Companions of Argon". Proceedings of the Royal Society of London. 63 (1): 437–440. doi:10.1098/rspl.1898.0057.

[2] "Neon: History". Softciências. สืบค้นเมื่อ February 27, 2007.

[CRC-3] Hammond, C.R. (2000). The Elements, in Handbook of Chemistry and Physics 81st edition (PDF). CRC press. p. 19. ISBN 0849304814.

[ITS90-4] Preston-Thomas, H. (1990). "The International Temperature Scale of 1990 (ITS-90)". Metrologia. 27: 3–10. Bibcode:1990Metro..27....3P. doi:10.1088/0026-1394/27/1/002.

[b92-5] 5.0 ^5.1 Haynes, William M., ed. (2011). CRC Handbook of Chemistry and Physics (92nd ed.). CRC Press. p. 4.122. ISBN 1439855110.

[6] "HNe". NIST Chemistry WebBook. National Institute of Standards and Technology. สืบค้นเมื่อ 23 January 2013.

[7] Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds, in Lide, D. R., ed. (2005). CRC Handbook of Chemistry and Physics (86th ed.). Boca Raton (FL): CRC Press. ISBN 0-8493-0486-5.

[8] ttp://www.webelements.com/neon/uses.html

[9] ttp://www.rsc.org/periodic-table/element/10/neon

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]