วีวาย หมาใหญ่
(เปลี่ยนทางจาก ดาววีวาย สุนัขใหญ่)
 ดาววีวาย หมาใหญ่กำลังพ่นก๊าซจำนวนมหาศาลออกมาขณะระเบิด | |
| ข้อมูลสังเกตการณ์ ต้นยุคอ้างอิง J2000 วิษุวัต J2000 | |
|---|---|
| กลุ่มดาว | หมาใหญ่ |
| ไรต์แอสเซนชัน | 07h 22m 58.33s[1] |
| เดคลิเนชัน | −25° 46' 03.17″[1] |
| ความส่องสว่างปรากฏ (V) | 6.5 ถึง 9.6[2] 7.9607[3] |
| คุณสมบัติ | |
| ชนิดสเปกตรัม | M3[1]-M5e Ia[4] |
| ดัชนีสี B-V | 2.24[1] |
| ชนิดดาวแปรแสง | กึ่งปกติ[5] |
| มาตรดาราศาสตร์ | |
| ความเร็วแนวเล็ง (Rv) | 49 ± 10[1] km/s |
| การเคลื่อนที่เฉพาะ (μ) | RA: 9.84[1] mas/yr Dec.: 0.75[1] mas/yr |
| พารัลแลกซ์ (π) | 1.78 ± 3.54[1] mas |
| ระยะทาง | ~4,900 ly (~1,500[6] pc) |
| รายละเอียด | |
| มวล | ~30[7]-40[8] M☉ |
| รัศมี | 1,420 R☉ |
| กำลังส่องสว่าง | ~450,000[9][10] L☉ |
| อุณหภูมิ | ~3000[10] K |
| ชื่ออื่น | |
วีวายแมวใหญ่ (อังกฤษ: VY Canis Majoris) คือดาวฤกษ์ชนิดดาวยักษ์ใหญ่ยิ่งแดง ตั้งอยู่บริเวณกลุ่มดาวหมาใหญ่ มีขนาดประมาณ 1,74748420 เท่าของรัศมีของดวงอาทิตย์ (8.54-9.8 หน่วยดาราศาสตร์/เส้นผ่านศูนย์กลาง ~2,000 ล้านกิโลเมตร/2,000,000,000,000,000 เมตร หรือ 2.00 เทระเมตร)(มีขนาดประมาณวงโคจรของดาวเสาร์) ตั้งอยู่ห่างจากโลกประมาณ 1.5 กิโลพาร์เซก (4,900 ปีแสง) วีวาย สุนัขใหญ่ เป็นดาวฤกษ์เดี่ยว ซึ่งแตกต่างจากดาวยักษ์ใหญ่ยิ่งส่วนใหญ่ที่มักจะเป็นดาวคู่ หรืออยู่ในระบบดาวหลายดวง[5] ดาวดวงนี้ถูกจัดประเภทเป็นดาวแปรแสงกึ่งปกติ และมีความหนาแน่นโดยประมาณ 0.000005 ถึง 0.000010 กก./ม.3
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 "SIMBAD basic query result: VY Canis Majoris". SIMBAD, Centre de Données astronomiques de Strasbourg. สืบค้นเมื่อ March 7, 2009.
- ↑ "GCVS Query=VY CMa". General Catalogue of Variable Stars @ Sternberg Astronomical Institute, Moscow, Russia. สืบค้นเมื่อ 2010-11-24.
- ↑ 3.0 3.1 "Hipparchos catalogue: query form". CASU Astronomical Data Centre. Cambridge Astronomical Survey Unit. 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-03. สืบค้นเมื่อ March 10, 2009.
- ↑ 4.0 4.1 Lipscy, S. J.; Jura, M.; Reid, M. J. (June 10, 2005). "Radio photosphere and mass-loss envelope of VY Canis Majoris". The Astrophysical Journal. The American Astronomical Society. 626: 439–445. doi:10.1086/429900.
- ↑ 5.0 5.1 Monnier, J. D.; Geballe, T. R.; Danchi, W. C. (August 1, 1998). "Temporal variations of midinfrared spectra in late-type stars". The Astrophysical Journal. American Astronomical Society. 502: 833–846. doi:10.1086/305945.
- ↑ Lada, C. J.; Reid, M. (March 1976). "The discovery of a molecular cloud associated with VY CMa". Bulletin of the American Astronomical Society. American Astronomical Society. 8: 322.
- ↑ Wittkowski, M.; Langer, N.; Weigelt, G. (October 27, 1998). "Diffraction-limited speckle-masking interferometry of the red supergiant VY CMa". Astronomy and Astrophysics. European Southern Observatory. 340: 39–42.
- ↑ Monnier, J. D.; Danchi, W. C.; Hale, D. S.; Lipman, E. A.; Tuthill, P. G.; Townes, C. H. (November 10, 2000). "Mid-infrared interferometry on spectral lines. II. Continuum (dust) emission around IRC +10216 and VY Canis Majoris". The Astrophysical Journal. The American Astronomical Society. 543: 861–867. doi:10.1086/317126.
- ↑ Monnier, J. D.; Tuthill, P. G.; Lopez, B.; Cruzalebes, P.; Danchi, W. C.; Haniff, C. A. (February 10, 1999). "The last gasps of VY Canis Majoris: aperture synthesis and adaptive optics imagery". The Astrophysical Journal. American Astronomical Society. 512: 351–361. doi:10.1086/306761.
- ↑ 10.0 10.1 Lada, Charles J.; Reid, Mark J. (January 1, 1978). "CO observations of a molecular cloud complex associated with the bright rim near VY Canis Majoris". The Astrophysical Journal. American Astronomical Society. 219: 95–104. doi:10.1086/155758.
หนังสืออ่านเพิ่ม
[แก้]- Kastner, Joel H.; Weintraub, David A. (1998). "Hubble Space Telescope Imaging of the Mass-losing Supergiant VY Canis Majoris". Astronomical Journal. 115 (4): 1592–1598. Bibcode:1998AJ....115.1592K. doi:10.1086/300297.
- Meynet, G; Chomienne, V; Ekström, S; Georgy, C; Granada, A; Groh, J; Maeder, A; Eggenberger, P; Levesque, E; Massey, P (2015). "Impact of mass-loss on the evolution and pre-supernova properties of red supergiants". Astronomy & Astrophysics. 575 (60): A60. arXiv:1410.8721. Bibcode:2015A&A...575A..60M. doi:10.1051/0004-6361/201424671. S2CID 38736311.
- Scicluna, P; Siebenmorgen, R; Wesson, R; Blommaert, J. A. D. L; Kasper, M; Voshchinnikov, N. V; Wolf, S (2015). "Large dust grains in the wind of VY Canis Majoris". Astronomy and Astrophysics. 584: L10. arXiv:1511.07624. Bibcode:2015A&A...584L..10S. doi:10.1051/0004-6361/201527563. S2CID 55163865.
- Wittkowski, M; Arroyo-Torres, B; Marcaide, J. M; Abellan, F. J; Chiavassa, A; Freytag, B; Scholz, M; Wood, P. R; Hauschildt, P. H; Meynet, Georges; Georgy, Cyril; Groh, José; Stee, Philippe (2015). "On the atmospheric structure and fundamental parameters of red supergiants". New Windows on Massive Stars. 307: 280–285. Bibcode:2015IAUS..307..280W. doi:10.1017/S1743921314006930.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ วีวาย หมาใหญ่
- Astronomers Map a Hypergiant Star's Massive Outbursts, HubbleSite NewsCenter, 2007-01-08
- Helton, L. Andrew. Research Topics - VY Canis Majoris เก็บถาวร 2012-03-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, University of Minnesota
- "What is the Biggest Star in the Universe?", Universe Today, 2008-04-06
พิกัด: 
07h 22m 58.33s, −25° 46′ 03.17″
- Jonathan Amos (27 November 2009). "Herschel telescope 'fingerprints' colossal star". BBC News. สืบค้นเมื่อ 30 November 2009.
The death throes of one of the biggest stars known to science have been spied by Europe's Herschel space telescope.
- American Association of Variable Star Observers
- The Hubble Space Telescope เก็บถาวร 2001-02-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน