จินตามณีจักร
| จินตามณีจักร | |
|---|---|
 พระจินตามณีจักร สร้างปี 1275 สมัยคามากุระ พิพิธภัณฑ์แห่งชาติโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น | |
| สันสกฤต | चिन्तामणिचक्र (IAST) Cintāmaṇicakra |
| จีน | (ดั้งเดิม) 如意輪觀音(菩薩) (แบบย่อ) 如意轮观音(菩萨) (Pinyin: Rúyìlún Guānyīn (Púsà)) |
| ญี่ปุ่น | (romaji: Nyoirin Kannon (Bosatsu)) |
| เกาหลี | 여의륜관음(보살)
(RR: Yeouiryun Gwaneum (Bosal)) |
| ทิเบต | ཡིད་བཞིན་འཁོར་ལོ་ Wylie: Yid bzhin 'khor lo THL: Yizhin Khorlo |
| เวียดนาม | Như Ý Luân Quán Âm Bồ Tát |
| ข้อมูล | |
| นับถือใน | มหายาน, วัชรยาน |
 สถานีย่อยพระพุทธศาสนา | |
จินตามณีจักร (สันสกฤต: चिन्तामणिचक्र, Cintāmaṇicakra) หรือ หรูยี่หลุนกวนอิม (จีนตัวย่อ: 如意轮观音; จีนตัวเต็ม: 如意輪觀音; พินอิน: Rúyìlún Guānyīn; ญี่ปุ่น: 如意輪観音; โรมาจิ: Nyoirin Kannon) เป็นพระโพธิสัตว์ และภาคอวตารของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร พระจินตามณีจักรถือว่าเป็นหนึ่งในหกอวตารของกวนอิม ซึ่งคือกวนอิมหกอวตารที่ช่วยเหลือสิ่งมีชีวิตในหกภพภูมิให้หลุดพ้นจากสังสารวัฏ พระจินตามณีจักรถือเป็นผู้ช่วยเหลือในภพภูมิเทพ[1]
ประติมานวิทยา[แก้]
ในรูปปางหกกร พระจินตามณีจักรมักแสดงในรูปทรงมงกุฏที่มีภาพของพระอมิตาภพุทธเจ้า ประทับนั่งด้วยท่ามหาราชลีลาสน์ หรือท่าประทับนั่งอย่างมหาราช ประทับนั่งบนดอกบัว ซึ่งอยู่บนหินที่พ้นมหาสุมทรขึ้นมา อันเป็นสัญลักษณ์ของเขาปู่เต๋าเล่าเจีย วิมานในตำนานของพระอวโลกิเตศวร[2][3] หัตถ์ขวาแรกสัมผัสพักตร์ และประกอบมุทรา, หัตถ์ขวาต่อมาทรงถือ แก้วจินตามณี, หัตถ์ขวาที่สามทรงถือลูกประคำ หัตถ์ซ้ายแรกสัมผัสหินซึ่งประทับนั่งอยู่, หัตถ์ซ้ายที่สองทรงถือดอกบัวปัทมะ และหัตถ์ซ้ายสุดท้ายทรงถือธรรมจักร[4]
ในรูปปางแบบสองกรจะไม่ได้ทรงถือแก้วจินตามณี และอาจประทับนั่งไขว่ห้าง ลักษณะเช่นนี้คล้ายกับพระพุทธรูปของพระศรีอาริยเมตไตรยที่วัดชูงูจิในจังหวัดนารา ซึ่งเป็นที่บูชากันว่าเป็นพระจินตามณีจักร[5][6]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "六観音 七観音 八大観音". Flying Deity Tobifudō (Ryūkō-zan Shōbō-in Official Website). สืบค้นเมื่อ 2021-11-21.
- ↑ "A Late Tang Dynasty Sculpture Bought at a Missouri Garage Sale for Less Than $100 Just Sold for $2.1 Million". artnet. 2019. สืบค้นเมื่อ 2021-04-02.
- ↑ Chutiwongs, Nandana (1994). "An aspect of the Bodhisattva Avalokiteśvara in Ancient Indonesia". ใน Klokke, Marijke J.; Lunsingh Scheurleer, Pauline (บ.ก.). Ancient Indonesian Sculpture. KITLV Press. pp. 102–103. ISBN 9789067180764.[ลิงก์เสีย]
- ↑ Epprecht, Katharina (2007). Kannon: Divine Compassion: Early Buddhist Art from Japan. Museum Rietberg. p. 37. ISBN 978-3-9070-7729-0.
- ↑ "Nyoirin Kannon 如意輪観音". JAANUS. 2001. สืบค้นเมื่อ 2019-02-26.
- ↑ "本尊 国宝 菩薩半跏像（伝如意輪観音）". Shōtoku-shū Chūgū-ji Official Website. สืบค้นเมื่อ 2021-11-21.