สงครามครูเสดครั้งที่ 5

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สงครามครูเสดครั้งที่ 5
ส่วนหนึ่งของ สงครามครูเสด

นักรบครูเสดฟรีเชียนเผชิญกับหอที่ดามิยัตตาในอียิปต์
วันที่ค.ศ.1217–1221
สถานที่
ผล

ฝ่ายมุสลิมชนะ

  • ทำสัญญาสงบศึก 8 ปีระหว่างอัยยูบิดกับครูเสด
คู่สงคราม

ครูเสด:

รัฐครูเสดแห่งลิแวนต์:

นัฐครูเสดแห่งบัลข่าน:

ทหารครูเสด:

ฝ่ายมุสลิม:

กองทัพมุสลิม:

ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
John of Brienne
Bohemond IV
Hugh I
Kaykaus I
จักรพรรดิฟรีดริชที่ 2
Leopold VI
Albert IV
Ludwig I
Louis IV
Otto I
Pedro de Montaigu
Hermann von Salza
Guérin de Montaigu
Andrew II
William I
พระเจ้าฟีลิปที่ 2
Henry I of Rodez
Pelagio Galvani
Al-Adil
Al-Kamil
Al-Mu'azzam
Al-Mujahid
Al-Muzaffar Mahmud
Al-Aziz Muhammad
Bahramshah
กำลัง
ชาย 32,000 คน ไม่ทราบ
ความสูญเสีย
ไม่ทราบ ไม่ทราบ

แม่แบบ:Campaignbox Fifth Crusade

แม่แบบ:Campaignbox Crusades Battles

สงครามครูเสดครั้งที่ 5 (อังกฤษ: Fifth Crusade) (ค.ศ. 1217-ค.ศ. 1221) เป็นสงครามครูเสด[1][2]ที่พยายามยึดเยรูซาเลมและดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดคืนโดยเริ่มด้วยการโจมตีรัฐมหาอำนาจของอัยยูบิดในอียิปต์

สมเด็จพระสันตะปาปาโฮโนริอุสที่ 3 ทรงรวบรวมกองทัพครูเสดโดยการนำของเลโอโปลด์ที่ 4 ดยุคแห่งออสเตรีย (Leopold VI, Duke of Austria) และ สมเด็จพระเจ้าแอนดรูว์ที่ 2 แห่งฮังการี ต่อมาในปี ค.ศ. 1218 กองทัพเยอรมนีที่นำโดยโอลิเวอร์แห่งโคโลญและกองกำลังหลายชาติที่ประกอบด้วยกองทัพชาวเนเธอร์แลนด์, เฟลมมิช และฟรีเชียนที่นำโดยวิลเลียมที่ 1 เคานท์แห่งฮอลแลนด์ (William I, Count of Holland) ก็มาร่วม ในการที่จะโจมตีดามิยัตตาในอียิปต์ฝ่ายครูเสดก็ไปเป็นพันธมิตรกับอาณาจักรสุลต่านแห่งรัมในอานาโตเลียผู้โจมตีอัยยูบิดในซีเรียเพื่อที่ป้องกันไม่ให้นักรบครูเสดต้องเผชิญกับการต่อสู้กับศัตรูพร้อมกันสองด้าน

หลังจากยึดเมืองท่าดามิเอตตาได้แล้วนักรบครูเสดก็เดินทัพลงใต้ต่อไปยังไคโรในเดือนกรกฎาคมในปี ค.ศ. 1221 แต่ต้องหันทัพกลับเพราะเสบียงร่อยหรอลง การจู่โจมยามกลางคืนของสุลต่านอัล-คามิลทำให้ฝ่ายครูเสดเสียทหารไปเป็นจำนวนมาก อัล-คามิลตกลงในสัญญาสงบศึกแปดปีกับยุโรป

เรียกเข้าสงคราม[แก้]

ในปี ค.ศ. 1213 สมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 3 ทรงออกพระบัญญัติ “Quia maior” เรียกร้องให้ผู้คนในคริสต์ศาสนจักรเข้าร่วมในสงครามครูเสด แต่ก็ไม่มีพระมหากษัตริย์และพระจักรพรรดิของยุโรปใด้ที่สนพระทัยเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับการต่อสู้กันเอง พระสันตะปาปาอินโนเซนต์เองก็ไม่ทรงต้องการความช่วยเหลือจากกลุ่มนี้เพราะเมื่อพระมหากษัตริย์นำการต่อสู้ในสงครามครูเสดครั้งที่ 2 ก็ประสบความล้มเหลว พระองค์จึงทรงสั่งให้มีขบวนแห่, การสวดมนต์ และการเทศนาเพื่อเป็นการชักชวนให้คนทั่วไป ขุนนางระดับรอง และอัศวินเข้าร่วม

อ้างอิง[แก้]

  1. CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Crusades[1]
  2. The Crusades[2] เก็บถาวร 2009-02-28 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

ดูเพิ่ม[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ สงครามครูเสดครั้งที่ 5