ดับเบิลยูดับเบิลยูอี ยูโรเปียน แชมเปี้ยนชิพ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
WWE European Championship
ดับเบิลยูดับเบิลยูอี ยูโรเปียน แชมเปี้ยนชิพ
รายละเอียด
สมาคม World Wrestling Federation/เอ็นเตอร์เทนเมนต์
วันก่อตั้ง 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1997
วันยกเลิก 22 กรกฎาคม ค.ศ. 2002
ชื่ออื่น WWF European Championship

ดับเบิลยูดับเบิลยูอี ยูโรเปียน แชมเปี้ยนชิพ (อังกฤษ: WWE European Championship) เป็นตำแหน่งแชมป์เดี่ยวของ WWE ในช่วงปลายปี ค.ศ. 1990 และต้นปี ค.ศ. 2000 ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1997 ถึง 22 กรกฎาคม ค.ศ. 2002 นักมวยปล้ำหลาย ๆ คนได้ถือแชมป์ยูโรเปียน และแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล ภายในช่วงเวลาสั้นๆ[1][2] และสามคนที่ถือแชมป์ทั้งสองพร้อมกัน ได้ใช้ชื่อ Eurocontinental Champion[3]

ประวัติ[แก้]

เข็มขัดแชมป์ WWE European Championship เดิมทีได้เป็นที่รู้จักในชื่อ World Wrestling Federation (WWF) European Championship ซึ่งก่อตั้งในปี ค.ศ. 1997 โดยมี เดอะ บริทิชบูลด็อก กลายเป็นแชมป์คนแรกจากการชนะทัวร์นาเมนต์ที่จัดขึ้นในช่วงหลายรายการในประเทศเยอรมนี ซึ่งได้เอาชนะ โอเวน ฮาร์ต ในรอบชิงชนะเลิศ เมื่อได้เข็มขัดที่ชนะมา ชอว์น ไมเคิลส์ ได้กลายเป็นแชมป์แกรนด์สแลมคนแรกของ WWE และเป็นนักมวยปล้ำคนเดียวที่ได้ทั้งแชมป์โลก WWF และแชมป์ยุโรปในเวลาเดียวกัน

ยูโรคอนติเนนทัลแชมเปี้ยนชิพ[แก้]

ในศึกสแมคดาวน์ (10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2000) Kurt Angle ได้คว้าแชมป์ยูโรเปียน จากการเอาชนะ Val Venis ในศึกโนเวย์เอาท์ (2000) 17 วันต่อมา Kurt Angle เอาชนะ Chris Jericho ในการชิงแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล และกลายเป็นชายคนที่สามที่จะถือเข็มขัดแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล และแชมป์ยูโรเปียนทั้งสองไว้

การรวมแชมป์[แก้]

WWE European Championship ในขณะที่มันเป็นที่รู้จักกัน ต่อมาได้ถูกรวมแชมป์เข้ากับ WWE Intercontinental Championship ในแมทช์การปล้ำไต่บันไดในวันที่ 22 กรกฎาคม ค.ศ. 2002 ในขณะในแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล ร็อบ แวน แดม ได้เอาชนะคว้าแชมป์แชมป์ยูโรเปียนมาจาก เจฟฟ์ ฮาร์ดี[4]

สถิติการครอง[แก้]

Rank Champion No. of reigns Combined days
1 The British Bulldog 2 253
2 William Regal 4 179
3 Triple H 2 160
4 D'Lo Brown 4 140
5 Eddie Guerrero 2 134
X-Pac 2 134
7 Matt Hardy 1 125
8 Christian 1 91
9 Shawn Michaels 1 82
10 Test 1 69
11 Val Venis 1 58
12 The Hurricane 1 56
13 Owen Hart 1 55
14 Kurt Angle 1 54
15 Diamond Dallas Page 1 49
16 Al Snow 1 48
17 Shane McMahon 1 43
18 Perry Saturn 1 37
19 Mideon 1 34
Mark Henry 1 34
21 Spike Dudley 1 28
22 Jeff Hardy 1 14
23 Bradshaw 1 8
24 Crash Holly 1 2
25 Jeff Jarrett 1 1
Chris Jericho 1 1
27 Rob Van Dam 1 <1

อ้างอิง[แก้]

  1. "WWE European Champion official history". World Wrestling Entertainment. สืบค้นเมื่อ 2008-09-12.
  2. WWE.com: "History of the Intercontinental Championship"
  3. "This Day In History: Foley'S (First) Retirement, Angle Becomes 'Eurocontinental' Champion, Hornswoggle Gets His Name And More". PWInsider.com. 2009-02-27. สืบค้นเมื่อ 2012-08-13.
  4. "Jeff Hardy's Europen Championship reign". World Wrestling Entertainment. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-07-24. สืบค้นเมื่อ 2008-09-21.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]