ข้ามไปเนื้อหา

แหล่งเหมืองหลักแห่งวอลโลเนีย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แหล่งเหมืองหลักแห่งวอลโลเนีย *
  แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
เหมืองเก่าที่บัวดูว์กาซีเย
ประเทศธงของประเทศเบลเยียม เบลเยียม
ประเภทมรดกทางวัฒนธรรม
เกณฑ์พิจารณา(ii) (iv)
อ้างอิง1344
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน2555 (คณะกรรมการสมัยที่ 36)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก
** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

แหล่งเหมืองหลักแห่งวอลโลเนีย (ฝรั่งเศส: Sites miniers majeurs de Wallonie) คือ แหล่งเหมืองถ่านหินที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์จำนวนสี่แห่งของแคว้นวอลลูน ประเทศเบลเยียม ซึ่งได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโกในปี ค.ศ. 2012[1] ซึ่งประกอบด้วยเหมืองแร่เก่าจำนวน 4 แห่ง ได้แก่ เลอกร็อง-ออร์นู (Le Grand-Hornu), บัวดูว์ลัก (Bois du Lac), บัวดูว์กาซีเย (Bois du Cazier) และเบลญี-มีน (Blegny-Mine)

ในช่วงการปฏิวัติอุตสาหกรรมในยุโรปช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 นั้น เหมืองแร่และอุตสาหกรรมหนักต่างๆซึ่งต้องการถ่านหินเป็นหลักนั้นล้วนเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจของเบลเยียม โดยอุตสาหกรรมและเหมืองแร่ต่างๆนั้นตั้งอยู่ในบริเวณเขตอุตสาหกรรมซียง (Sillon industriel) ซึ่งเป็นอาณาเขตบริเวณแคบแต่ยาวเกือบตลอดประเทศเบลเยียมโดยพาดผ่านเมืองสำคัญในแคว้นวอลลูน ซึ่งเหมืองเก่าทั้งสี่แห่งนั้นล้วนตั้งอยู่ในบริเวณเขตอุตสาหกรรมดังกล่าว

เหมืองถ่านหินในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 นั้นได้ลดความสำคัญลงมาก และในปัจจุบันทั้งสี่แห่งนั้นได้กลายเป็นพิพิธภัณฑ์อย่างเต็มรูปแบบ โดยเปิดให้นักท่องเที่ยวทั่วไปเข้าเยี่ยมชมได้ตลอดทั้งปี

แหล่งเหมืองหลักแห่งวอลโลเนียตั้งอยู่ในBelgium
กร็อง-ออร์นู
กร็อง-ออร์นู
บัวดูว์ลัก
บัวดูว์ลัก
บัวดูว์กาซีเย
บัวดูว์กาซีเย
เบลญี-มีน
เบลญี-มีน
ที่ตั้งของเหมืองเก่าทั้งสี่แห่งในแคว้นวอลลูน


ระเบียงภาพ

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "UNESCO Adds Wallonia Mining Sites in Belgium to World Heritage List". Travel Pulse. 2012-07-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-23. สืบค้นเมื่อ 2012-01-02.