แหล่งเหมืองหลักแห่งวอลโลเนีย
| แหล่งเหมืองหลักแห่งวอลโลเนีย * | |
|---|---|
 แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
 เหมืองเก่าที่บัวดูว์กาซีเย | |
| ประเทศ | .svg){kind=small} เบลเยียม |
| ประเภท | มรดกทางวัฒนธรรม |
| เกณฑ์พิจารณา | (ii) (iv) |
| อ้างอิง | 1344 |
| ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
| ขึ้นทะเบียน | 2555 (คณะกรรมการสมัยที่ 36) |
| * ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก | |
แหล่งเหมืองหลักแห่งวอลโลเนีย (ฝรั่งเศส: Sites miniers majeurs de Wallonie) คือ แหล่งเหมืองถ่านหินที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์จำนวนสี่แห่งของแคว้นวอลลูน ประเทศเบลเยียม ซึ่งได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโกในปี ค.ศ. 2012[1] ซึ่งประกอบด้วยเหมืองแร่เก่าจำนวน 4 แห่ง ได้แก่ เลอกร็อง-ออร์นู (Le Grand-Hornu), บัวดูว์ลัก (Bois du Lac), บัวดูว์กาซีเย (Bois du Cazier) และเบลญี-มีน (Blegny-Mine)
ในช่วงการปฏิวัติอุตสาหกรรมในยุโรปช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 นั้น เหมืองแร่และอุตสาหกรรมหนักต่างๆซึ่งต้องการถ่านหินเป็นหลักนั้นล้วนเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจของเบลเยียม โดยอุตสาหกรรมและเหมืองแร่ต่างๆนั้นตั้งอยู่ในบริเวณเขตอุตสาหกรรมซียง (Sillon industriel) ซึ่งเป็นอาณาเขตบริเวณแคบแต่ยาวเกือบตลอดประเทศเบลเยียมโดยพาดผ่านเมืองสำคัญในแคว้นวอลลูน ซึ่งเหมืองเก่าทั้งสี่แห่งนั้นล้วนตั้งอยู่ในบริเวณเขตอุตสาหกรรมดังกล่าว
เหมืองถ่านหินในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 นั้นได้ลดความสำคัญลงมาก และในปัจจุบันทั้งสี่แห่งนั้นได้กลายเป็นพิพิธภัณฑ์อย่างเต็มรูปแบบ โดยเปิดให้นักท่องเที่ยวทั่วไปเข้าเยี่ยมชมได้ตลอดทั้งปี
ระเบียงภาพ
[แก้]-
กร็อง-ออร์นู -
บัวดูว์ลัก -
บัวดูว์กาซีเย -
เบลญี-มีน
.JPG)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "UNESCO Adds Wallonia Mining Sites in Belgium to World Heritage List". Travel Pulse. 2012-07-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-23. สืบค้นเมื่อ 2012-01-02.
