ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ไฮเกอ กาเมอร์ลิง โอนเนิส"
แก้ชื่อ |
โยงไปหน้าที่มี ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
บรรทัด 5: | บรรทัด 5: | ||
| birth_name = ไฮเกอ กาเมอร์ลิง โอนเนิส |
| birth_name = ไฮเกอ กาเมอร์ลิง โอนเนิส |
||
| birth_date = {{birth date|1853|9|21|df=y}} |
| birth_date = {{birth date|1853|9|21|df=y}} |
||
| birth_place = [[ |
| birth_place = [[โกรนิงเงิน (เมือง)|โกรนิงเงิน]] [[เนเธอร์แลนด์]] |
||
| death_date = {{death date and age|1926|2|21|1853|9|21|df=y}} |
| death_date = {{death date and age|1926|2|21|1853|9|21|df=y}} |
||
| death_place = [[ไลเดิน]] เนเธอร์แลนด์ |
| death_place = [[ไลเดิน]] เนเธอร์แลนด์ |
||
บรรทัด 11: | บรรทัด 11: | ||
| fields = [[ฟิสิกส์]] |
| fields = [[ฟิสิกส์]] |
||
| workplaces = [[มหาวิทยาลัยไลเดิน]]<br>[[มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแด็ลฟต์]] |
| workplaces = [[มหาวิทยาลัยไลเดิน]]<br>[[มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแด็ลฟต์]] |
||
| alma_mater = [[มหาวิทยาลัยไฮเดิลแบร์ก]]<br>[[มหาวิทยาลัย |
| alma_mater = [[มหาวิทยาลัยไฮเดิลแบร์ก]]<br>[[มหาวิทยาลัยโกรนิงเงิน]] |
||
| doctoral_advisor = |
| doctoral_advisor = |
||
| academic_advisors = [[ |
| academic_advisors = [[โรแบร์ท บุนเซิน]]<br>[[กุสตาฟ เคอร์ชอฟฟ์]]<br>[[โยฮันเนิส โบสส์คา]] |
||
| doctoral_students = {{plainlist| |
| doctoral_students = {{plainlist| |
||
* [[ยาโกบ ไกล]] |
* [[ยาโกบ ไกล]] |
||
บรรทัด 39: | บรรทัด 39: | ||
}} |
}} |
||
'''ไฮเกอ กาเมอร์ลิง โอนเนิส''' ({{lang-nl|Heike Kamerlingh Onnes}}; [[21 กันยายน]] [[ค.ศ. 1853]] – [[21 กุมภาพันธ์]] [[ค.ศ. 1926]]) เป็น[[นักฟิสิกส์]][[ชาวดัตช์]] เกิดที่เมือง[[ |
'''ไฮเกอ กาเมอร์ลิง โอนเนิส''' ({{lang-nl|Heike Kamerlingh Onnes}}; [[21 กันยายน]] [[ค.ศ. 1853]] – [[21 กุมภาพันธ์]] [[ค.ศ. 1926]]) เป็น[[นักฟิสิกส์]][[ชาวดัตช์]] เกิดที่เมือง[[โกรนิงเงิน (เมือง)|โกรนิงเงิน]] เป็นบุตรของฮาร์ม กาเมอร์ลิง โอนเนิส และอันนา แกร์ดีนา กูร์ส<ref name="nobel">{{cite web|url=http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/1913/onnes-bio.html|title=The Nobel Prize in Physics 1913: Heike Kamerlingh Onnes|publisher=Nobel Media AB|accessdate=24 April 2012}}</ref> มีน้องชายและน้องสาวชื่อแม็นโซและแจ็นนีตามลำดับ ในปี ค.ศ. 1870 กาเมอร์ลิง โอนเนิสเข้าเรียนที่[[มหาวิทยาลัยโกรนิงเงิน]]และเรียนกับ[[โรแบร์ท บุนเซิน]] และ[[กุสทัฟ เคียร์ชฮ็อฟ]]ที่[[มหาวิทยาลัยไฮเดิลแบร์ก]]ระหว่างปี ค.ศ. 1871–1873 ต่อมาเขาเรียนจบปริญญาโทและปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยโครนิงเงินและเป็นผู้ช่วย[[โยฮันเนิส โบสส์คา]] ผู้อำนวยการวิทยาลัยสารพัดช่างแด็ลฟต์<ref>{{cite web|url=http://www.encyclopedia.com/people/science-and-technology/physics-biographies/heike-kamerlingh-onnes|title=Heike Kamerlingh Onnes - Biography|website=Encyclopedia.com|accessdate=December 17, 2016}}</ref> (ปัจจุบันคือ[[มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแด็ลฟต์]]) |
||
ระหว่างปี ค.ศ. 1882–1923 กาเมอร์ลิง โอนเนิสดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านฟิสิกส์ทดลองที่[[มหาวิทยาลัยไลเดิน]] ต่อมาในปี ค.ศ. 1904 เขาก่อตั้งห้องปฏิบัติการด้านไครโอจีนิกส์และเชิญนักวิจัยหลายท่านมาร่วมงาน ในวันที่ 10 กรกฎาคม ค.ศ. 1908 กาเมอร์ลิง โอนเนิสประสบความสำเร็จในการสร้าง[[ฮีเลียมเหลว]]จากการศึกษา[[วัฏจักรแฮมป์สัน–ลินด์]]และ[[ปรากฏการณ์จูล–ทอมสัน]] เขาสามารถลดอุณหภูมิจนถึงจุดเดือดของฮีเลียม (−269 °ซ, 4.2 เคลวิน) และเมื่อลดความดันของฮีเลียมเหลว กาเมอร์ลิง โอนเนิสสามารถลดอุณหภูมิได้เกือบถึง 1.5 เคลวิน (-271.65 °ซ) ซึ่งเป็นอุณหภูมิที่ต่ำที่สุดในโลกในขณะนั้น ปัจจุบันอุปกรณ์ที่โอนเนิสใช้สร้างฮีเลียมเหลวเป็นครั้งแรกอยู่ที่พิพิธภัณฑ์บูร์ฮาเฟอที่เมือง[[ไลเดิน]]<ref name="nobel"/> |
ระหว่างปี ค.ศ. 1882–1923 กาเมอร์ลิง โอนเนิสดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านฟิสิกส์ทดลองที่[[มหาวิทยาลัยไลเดิน]] ต่อมาในปี ค.ศ. 1904 เขาก่อตั้งห้องปฏิบัติการด้านไครโอจีนิกส์และเชิญนักวิจัยหลายท่านมาร่วมงาน ในวันที่ 10 กรกฎาคม ค.ศ. 1908 กาเมอร์ลิง โอนเนิสประสบความสำเร็จในการสร้าง[[ฮีเลียมเหลว]]จากการศึกษา[[วัฏจักรแฮมป์สัน–ลินด์]]และ[[ปรากฏการณ์จูล–ทอมสัน]] เขาสามารถลดอุณหภูมิจนถึงจุดเดือดของฮีเลียม (−269 °ซ, 4.2 เคลวิน) และเมื่อลดความดันของฮีเลียมเหลว กาเมอร์ลิง โอนเนิสสามารถลดอุณหภูมิได้เกือบถึง 1.5 เคลวิน (-271.65 °ซ) ซึ่งเป็นอุณหภูมิที่ต่ำที่สุดในโลกในขณะนั้น ปัจจุบันอุปกรณ์ที่โอนเนิสใช้สร้างฮีเลียมเหลวเป็นครั้งแรกอยู่ที่พิพิธภัณฑ์บูร์ฮาเฟอที่เมือง[[ไลเดิน]]<ref name="nobel"/> |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 03:34, 20 ธันวาคม 2561
ไฮเกอ กาเมอร์ลิง โอนเนิส | |
---|---|
เกิด | ไฮเกอ กาเมอร์ลิง โอนเนิส 21 กันยายน ค.ศ. 1853 โกรนิงเงิน เนเธอร์แลนด์ |
เสียชีวิต | 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1926 ไลเดิน เนเธอร์แลนด์ | (72 ปี)
สัญชาติ | ดัตช์ |
ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยไฮเดิลแบร์ก มหาวิทยาลัยโกรนิงเงิน |
มีชื่อเสียงจาก |
|
รางวัล |
|
อาชีพทางวิทยาศาสตร์ | |
สาขา | ฟิสิกส์ |
สถาบันที่ทำงาน | มหาวิทยาลัยไลเดิน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแด็ลฟต์ |
อาจารย์ที่ปรึกษา | โรแบร์ท บุนเซิน กุสตาฟ เคอร์ชอฟฟ์ โยฮันเนิส โบสส์คา |
ลูกศิษย์ในระดับปริญญาเอก |
ไฮเกอ กาเมอร์ลิง โอนเนิส (ดัตช์: Heike Kamerlingh Onnes; 21 กันยายน ค.ศ. 1853 – 21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1926) เป็นนักฟิสิกส์ชาวดัตช์ เกิดที่เมืองโกรนิงเงิน เป็นบุตรของฮาร์ม กาเมอร์ลิง โอนเนิส และอันนา แกร์ดีนา กูร์ส[2] มีน้องชายและน้องสาวชื่อแม็นโซและแจ็นนีตามลำดับ ในปี ค.ศ. 1870 กาเมอร์ลิง โอนเนิสเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยโกรนิงเงินและเรียนกับโรแบร์ท บุนเซิน และกุสทัฟ เคียร์ชฮ็อฟที่มหาวิทยาลัยไฮเดิลแบร์กระหว่างปี ค.ศ. 1871–1873 ต่อมาเขาเรียนจบปริญญาโทและปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยโครนิงเงินและเป็นผู้ช่วยโยฮันเนิส โบสส์คา ผู้อำนวยการวิทยาลัยสารพัดช่างแด็ลฟต์[3] (ปัจจุบันคือมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแด็ลฟต์)
ระหว่างปี ค.ศ. 1882–1923 กาเมอร์ลิง โอนเนิสดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านฟิสิกส์ทดลองที่มหาวิทยาลัยไลเดิน ต่อมาในปี ค.ศ. 1904 เขาก่อตั้งห้องปฏิบัติการด้านไครโอจีนิกส์และเชิญนักวิจัยหลายท่านมาร่วมงาน ในวันที่ 10 กรกฎาคม ค.ศ. 1908 กาเมอร์ลิง โอนเนิสประสบความสำเร็จในการสร้างฮีเลียมเหลวจากการศึกษาวัฏจักรแฮมป์สัน–ลินด์และปรากฏการณ์จูล–ทอมสัน เขาสามารถลดอุณหภูมิจนถึงจุดเดือดของฮีเลียม (−269 °ซ, 4.2 เคลวิน) และเมื่อลดความดันของฮีเลียมเหลว กาเมอร์ลิง โอนเนิสสามารถลดอุณหภูมิได้เกือบถึง 1.5 เคลวิน (-271.65 °ซ) ซึ่งเป็นอุณหภูมิที่ต่ำที่สุดในโลกในขณะนั้น ปัจจุบันอุปกรณ์ที่โอนเนิสใช้สร้างฮีเลียมเหลวเป็นครั้งแรกอยู่ที่พิพิธภัณฑ์บูร์ฮาเฟอที่เมืองไลเดิน[2]
ต่อมาในวันที่ 8 เมษายน ค.ศ. 1911 กาเมอร์ลิง โอนเนิสพบว่าที่อุณหภูมิ 4.2 เคลวิน (-268.95 °ซ) ความต้านทานไฟฟ้าในสายปรอทในฮีเลียมเหลวมีค่าเป็นศูนย์ เขาจึงตระหนักว่าความต้านทานไฟฟ้าจะลดลงเมื่ออุณหภูมิต่ำลง[4] และตีพิมพ์งานวิจัยหลายชิ้นโดยเรียกปรากฏการณ์นี้ว่า "สภาพนำยวดยิ่ง" (superconductivity) ในปี ค.ศ. 1913 กาเมอร์ลิง โอนเนิสได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์จากการศึกษาคุณสมบัติของสารที่อุณหภูมิต่ำและการสร้างฮีเลียมเหลว[5]
ด้านชีวิตส่วนตัว กาเมอร์ลิง โอนเนิสแต่งงานกับมารียา อาดรียานา วิลเฮลมีนา เอลีซาเบต ไบเลอเฟลด์ในปี ค.ศ. 1887 ทั้งคู่มีบุตรด้วยกัน 1 คน[6] กาเมอร์ลิง โอนเนิสเสียชีวิตที่เมืองไลเดินในปี ค.ศ. 1926 ต่อมาชื่อเขาได้รับการนำไปตั้งเป็นชื่อแอ่งดวงจันทร์[7]
อ้างอิง
- ↑ Howard, Irmgard (2002). "H Is for Enthalpy, Thanks to Heike Kamerlingh Onnes and Alfred W. Porter". Journal of Chemical Education. ACS Publications. 79 (6): 697. Bibcode:2002JChEd..79..697H. doi:10.1021/ed079p697.
- ↑ 2.0 2.1 "The Nobel Prize in Physics 1913: Heike Kamerlingh Onnes". Nobel Media AB. สืบค้นเมื่อ 24 April 2012.
- ↑ "Heike Kamerlingh Onnes - Biography". Encyclopedia.com. สืบค้นเมื่อ December 17, 2016.
- ↑ van Delft, Dirk (2007) Freezing physics, Heike Kamerlingh Onnes and the quest for cold, Edita, Amsterdam, ISBN 9069845199.
- ↑ "The Nobel Prize in Physics 1913". Nobelprize.org. สืบค้นเมื่อ December 17, 2016.
- ↑ "Heike Kamerlingh Onnes - Biography". NNDB. สืบค้นเมื่อ December 17, 2016.
- ↑ "Kamerlingh Onnes - The-Moon Wiki". Wikispaces. สืบค้นเมื่อ December 17, 2016.
แหล่งข้อมูลอื่น
- วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ไฮเกอ กาเมอร์ลิง โอนเนิส
- "Heike Kamerlingh Onnes Facts - Biography". YourDictionary.