ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วรรณคดีสโมสร"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
| บรรทัด 19: | บรรทัด 19: | ||
* ประเภทฉันท์ ได้แก่ [[สมุทรโฆษคำฉันท์]] |
* ประเภทฉันท์ ได้แก่ [[สมุทรโฆษคำฉันท์]] |
||
* ประเภทกาพย์ ได้แก่ [[มหาชาติกลอนเทศน์]] |
* ประเภทกาพย์ ได้แก่ [[มหาชาติกลอนเทศน์]] |
||
* ประเภทความเรียงเรื่องนิทาน ได้แก่ [[สามก๊ก]] ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง |
* ประเภทความเรียงเรื่องนิทาน ได้แก่ [[สามก๊ก]] ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง [หน] |
||
* ประเภทกลอนสุภาพ ได้แก่ เสภาเรื่อง [[ขุนช้างขุนแผน]] |
* ประเภทกลอนสุภาพ ได้แก่ เสภาเรื่อง [[ขุนช้างขุนแผน]] |
||
* ประเภทบทละครรำ ได้แก่ [[อิเหนา]] |
* ประเภทบทละครรำ ได้แก่ [[อิเหนา]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:08, 8 มิถุนายน 2558
วรรณคดีสโมสร จัดตั้งขึ้นโดยพระราชกฤษฎีกาตั้งวรรณคดีสโมสร พ.ศ. 2457 ตรงกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการแต่งหนังสือให้ถูกต้องตามหลักภาษาไทย ได้สาระประโยชน์ โดยคัดเลือกหนังสือดีที่เป็นตัวอย่างชั้นเลิศในการประพันธ์ประเภทต่างๆ ซึ่งต้องเป็นหนังสือดีและแต่งดี วรรณคดีสโมสรจึงจะรับไว้พิจารณา หนังสือที่พิจารณาจัดไว้ทั้งสิ้น 5 ประเภท
ประวัติ
พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงตราพระราชกฤษฎีกา ตั้งวรรณคดีสโมสร ขึ้นเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2457 เพื่อส่งเสริมการแต่งหนังสือให้ถูกต้องตามหลักภาษาไทย และได้สาระประโยชน์ เนื่องจากในยุคนั้นการแต่งหนังสือมักเลียนแบบการแต่งหนังสือภาษาต่างประเทศ ทำให้หลักไวยากรณ์ผิดเพี้ยนไป คำว่า "วรรณคดี" ก็ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกพร้อมกับพระราชกฤษฎีกาฉบับนี้ เพื่อให้มีความหมายสอดคล้องกับคำว่า "literature" ในภาษาอังกฤษ
คณะกรรมการของวรรณคดีสโมสรเป็นผู้ทรงคุณวุฒิที่ทรงแต่งตั้งขึ้นทำหน้าที่คัดเลือกหนังสือดี หนังสือที่ได้รับคัดเลือกจะได้รับพระราชทานรางวัล และได้รับพระบรมราชานุญาตให้ประทับตราพระราชลัญจกรรูปพระคเณศร์ นับเป็นการมอบรางวัลทางวรรณกรรมอย่างเป็นทางการครั้งแรกในประเทศไทยอ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref> สำหรับป้ายระบุ <ref> ดังนี้
- กวีนิพนธ์ คือ งานประพันธ์โคลง กลอน กาพย์ ฉันท์
- ละครไทย คือ เนื้อเรื่องที่ประพันธ์เป็นกลอนแปด
- นิทาน คือ เนื้อเรื่องที่ประพันธ์เป็นร้อยแก้ว
- ละครพูด คือ เนื้อเรื่องที่เขียนขึ้นสำหรับแสดงบนเวที
- ความอธิบาย คือ การแสดงศิลปะด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง ที่ไม่ใช่แบบเรียน ตำรา หนังสือโบราณคดี หรือพงศาวดาร
วรรณคดีสโมสร ยุติบทบาทลงในปี พ.ศ. 2468 แต่หลังจากนั้น สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ได้ทรงก่อตั้ง "สมาคมวรรณคดี" ขึ้นเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2474 และยังใช้มาตรฐานเดิมในการพิจารณาวินิจฉัย หนังสือกลอนลิลิต อยู่[1]
วรรณคดีที่ได้รับการยกย่อง[2]
- ประเภทลิลิต ได้แก่ ลิลิตพระลอ
- ประเภทฉันท์ ได้แก่ สมุทรโฆษคำฉันท์
- ประเภทกาพย์ ได้แก่ มหาชาติกลอนเทศน์
- ประเภทความเรียงเรื่องนิทาน ได้แก่ สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง [หน]
- ประเภทกลอนสุภาพ ได้แก่ เสภาเรื่อง ขุนช้างขุนแผน
- ประเภทบทละครรำ ได้แก่ อิเหนา
- ประเภทบทละครพูด ได้แก่ หัวใจนักรบ
- ประเภทความเรียงอธิบาย ได้แก่ พระราชพิธีสิบสองเดือน
- ประเภทบทละครพูดคำฉันท์ ได้แก่ มัทนะพาธา
- ประเภทกวีนิพนธ์ ได้แก่ พระนลคำหลวง
- ประเภทกาพย์เห่เรือ ได้แก่ กาพย์เห่เรือของเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์
- ประเภทกลอนนิทาน ได้แก่ พระอภัยมณี
- ประเภทบทละครร้อง ได้แก่ สาวเครือฟ้า
- ประเภทนิราศ ได้แก่ นิราศนรินทร์
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- ↑ พิเชฐ แสงทอง, วรรณกรรมท้องถิ่น
- ↑ [1]