ข้ามไปเนื้อหา

กระดูกสันหลังอักเสบยึดติด

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Ankylosing spondylitis)
กระดูกสันหลังอักเสบยึดติด
(Ankylosing spondylitis)
ชื่ออื่นโรคเบคเทเรฟ (Bekhterev's disease), โรคเบเทเรว (Bechterew's disease), มอร์บุสเบคเทเรว (morbus Bechterew), โรคเบคเทเรฟ-ชตรึมเพล-แมรี (Bekhterev-Strümpell-Marie disease), โรคแมรี (Marie's disease), โรคข้ออักเสบแมรี-ชตรึมเพล (Marie–Strümpell arthritis), โรคปีแอร์-แมรี (Pierre–Marie's disease)[1]
โครงกระดูกในศตวรรษที่ 6 แสดงให้เห็นกระดูกสันหลังที่หลอมรวมกัน เป็นอาการแสดงของโรค AS ชนิดรุนแรง
สาขาวิชาวิทยารูมาติก
อาการปวดหลัง, ข้อฝืด[2]
การตั้งต้นวัยหนุ่มสาว[2]
ระยะดำเนินโรคระยะยาว[2]
สาเหตุไม่ทราบ[2]
วิธีวินิจฉัยตามอาการ, การถ่ายภาพทางการแพทย์, การตรวจเลือด[2]
การรักษายา, การออกกำลังกาย และการผ่าตัด[2]
ยาเอ็นเสด, สเตียรอยด์, ดีมาร์ด[2]
ความชุก0.1 to 1.8%[3]

กระดูกสันหลังอักเสบยึดติด (อังกฤษ: Ankylosing spondylitis; AS) เป็นโรคข้ออักเสบชนิดหนึ่งที่มีการอักเสบของข้อต่อของกระดูกสันหลังในระยะยาว[2] โดยทั่วไปแล้วข้อต่อที่กระดูกสันหลังรวมกับเชิงกรานก็จะได้รับผลกระทบ ข้อต่ออื่น ๆ เช่นไหล่หรือสะโพกมีส่วนร่วมเป็นครั้งคราว ปัญหาเกี่ยวกับตาและลำไส้อาจเกิดขึ้นได้ อาการปวดหลังเป็นลักษณะเฉพาะของ AS และมักจะเกิดขึ้นแบบมาและไป[2] ความฝืดของข้อต่อที่ได้รับผลกระทบโดยทั่วไปแย่ลงเมื่อเวลาผ่านไป[2][4]

แม้ว่าจะไม่ทราบสาเหตุของการเกิดโรค แต่ก็เชื่อว่าจะเกี่ยวข้องกับการปัจจัยทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม มากกว่า 90% ของผู้ที่ได้รับผลกระทบมีแอนติเจนของเม็ดเลือดขาวเฉพาะของมนุษย์ที่เรียกว่า HLA B27[5] กลไกพื้นเดิมเชื่อว่าเป็นภูมิคุ้มกันตนเอง หรือ การอักเสบต่อตนเอง[6] โดยทั่วไปแล้วการวินิจฉัยจะขึ้นอยู่กับอาการด้วยการสนับสนุนจากการถ่ายภาพทางการแพทย์และการทดสอบเลือด[2]

โรคนี้ไม่มีวิธีรักษาให้หายขาด การรักษามีทั้งการใช้ยา การออกกำลังกาย การทำกายภาพบำบัด และการผ่าตัด การรักษาโดยใช้ยาจะมุ่งเน้นไปที่การลดปวดและอาการร่วม รวมถึงหยุดไม่ให้โรคดำเนินไปโดยต้านกระบวนการการอักเสบในระยะยาว ยาที่มักใช้ในโรคนี้ เช่น เอ็นเสด, ตัวยับยั้งทีเอ็นเอฟ, ยาต้าน IL-17 แลด ดีมาร์ด การฉีดสเตียรอยด์มักใช้ในกรณีที่เกิดอาการขึ้นมาฉับพลันและรุนแรง[7]

ความชุกของโรคในประชากรอยู่ที่ราว 0.1% ถึง 0.8% โดยมักเริ่มมีอาการในช่วงวัยผู้ใหญ่ตอนต้น[3][2] ทั้งเพศชายและหญิงสามารถพบโรคนี้ได้ โดยผู้หญิงมีแนวโน้มจะเกิดลักษณะการอักเสบมากกว่าการยึดติดของโรค[8] สำหรัชความชุกของโรคในประเทศไทยมีอยู่ที่ 0.12% (ปี 1998)[9]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Matteson, E. L.; Woywodt, A. (2006-11-01). "Eponymophilia in rheumatology". Rheumatology (ภาษาอังกฤษ). 45 (11): 1328–1330. doi:10.1093/rheumatology/kel259. ISSN 1462-0324. PMID 16920748.
  2. ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11 "Questions and Answers about Ankylosing Spondylitis". NIAMS. มิถุนายน 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 กันยายน 2016. สืบค้นเมื่อ 28 กันยายน 2016.
  3. ↑ 3.0 3.1 Khan MA (2009). Ankylosing Spondylitis (ภาษาอังกฤษ). Oxford University Press. p. 15. ISBN 9780195368079. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 กันยายน 2017.
  4. ↑ "Ankylosing spondylitis". GARD. 9 กุมภาพันธ์ 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 ตุลาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 28 กันยายน 2016.
  5. ↑ Sheehan, NJ (January 2004). "The ramifications of HLA-B27". Journal of the Royal Society of Medicine. 97 (1): 10–4. doi:10.1258/jrsm.97.1.10. PMC 1079257. PMID 14702356.
  6. ↑ Smith, JA (January 2015). "Update on ankylosing spondylitis: current concepts in pathogenesis". Current allergy and asthma reports. 15 (1): 489. doi:10.1007/s11882-014-0489-6. PMID 25447326.
  7. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ :0
  8. ↑ "Facts and Figures". National Axial Spondyloarthritis Society (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-01-27.
  9. ↑ Chaiamnuay P, Darmawan J, Muirden KD, Assawatanabodee P. Epidemiology of rheumatic disease in rural Thailand: a WHO-ILAR COPCORD study. Community Oriented Programme for the Control of Rheumatic Disease. J Rheumatol. 1998;25(7):1382‐1387

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
การจำแนกโรค
ทรัพยากรภายนอก
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=กระดูกสันหลังอักเสบยึดติด&oldid=11904733"