โมเฮนโจ-ดาโร
 | |
  แสดงที่ตั้งภายในแคว้นสินธ์  โมเฮนโจ-ดาโร (ประเทศปากีสถาน) | |
| ที่ตั้ง | ลาร์กานะฮ์, แคว้นสินธ์, ประเทศปากีสถาน |
|---|---|
| พิกัด | 27°19′45″N 68°08′20″E / 27.32917°N 68.13889°E |
| ประเภท | ที่อยู่อาศัย |
| พื้นที่ | 250 ha (620 เอเคอร์)[1] |
| ความเป็นมา | |
| สร้าง | ศตวรรษที่ 26–25 ก่อนคริสตกาล |
| ละทิ้ง | ศตวรรษที่ 19 ก่อนคริสตกาล |
| วัฒนธรรม | อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ |
| ชื่อทางการ | ซากโบราณคดีที่โมเฮนโจดาโร |
| เกณฑ์พิจารณา | วัฒนธรรม: ii, iii |
| อ้างอิง | 138 |
| ขึ้นทะเบียน | 1980 (สมัยที่ 4) |
| พื้นที่ | 240 เฮกตาร์ |
โมเฮนโจ-ดาโร (อังกฤษ: Mohenjo-daro, /moʊˌhɛndʒoʊ ˈdɑːroʊ/; สินธ์: موئن جو دڙو, muˑənⁱ dʑoˑ d̪əɽoˑ หมายถึง 'เนินของคนตาย';[2][3] อูรดู: موئن جو دڑو ) เป็นโบราณสถานในแคว้นสินธ์, ประเทศปากีสถาน ถูกสร้างประมาณ 2500 ปีก่อนคริสตกาล เป็นหนึ่งในที่อยู่อาศัยที่ใหญ่ที่สุดในอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุโบราณ และหนึ่งในเมืองยุคแรกสุดของโลก คู่กับอารยธรรมอียิปต์โบราณ, เมโสโปเตเมีย, ไมนอส และการัล เมื่ออารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุสิ้นสุดลง โมเฮนโจ-ดาโร ก็ถูกทิ้งไปในศตวรรษที่ 19 ก่อนคริสตกาล และไม่มีใครพบอีกเลยจนกระทั่งคริสตทศวรรษที่ 1920 และกลายเป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโกใน ค.ศ. 1980[4] ปัจจุบัน บริเวณมีความเสี่ยงจากการสึกกร่อนและการบูรณะที่ไม่ถูกต้อง[5]
ศัพทมูลวิทยา[แก้]
ไม่มีใครทราบถึงชื่อเดิมของเมือง จากการวิเคราะห์ตราของโมเฮนโจ-ดาโร อิราวตัม มหาเทวัน (Iravatham Mahadevan) คาดการณ์ว่า ชื่อเก่าของเมืองนี้คือ กุกกุตารมะ (Kukkutarma "เมือง [-รมะ] ของไก่ตัวผู้ [กุกกุตะ]").[6] การแข่งไก่ชน อาจเป็นพิธีกรรมทางศาสนาของเมือง ซึ่งเต็มไปด้วยไก่ที่ใช้ในทางศาสนามากกว่าอาหาร โมเฮนโจ-ดาโรอาจเป็นจุดกระจายของการเลี้ยงไก่บ้านทั่วโลก[7]
ชื่อปัจจุบันของโมเฮนโจ-ดาโรมาจากการตีความหลายแบบ เช่น "เนินของคนตาย" ในภาษาสินธี และ "เนินของโมฮัน" (โมฮันคือพระกฤษณะ).[3][8]
ที่ตั้ง[แก้]
โมเฮนโจ-ดาโร ตั้งอยู่ฝั่งตะวันตกของแม่น้ำสินธุ ในอำเภอลาร์กานะฮ์, แคว้นสิทธ์, ประเทศปากีสถาน ซึ่งอยู่ตรงกลางระหว่างแม่น้ำสินธุกับแม่น้ำฆักการ์-ฮักรา (Ghaggar-Hakra River) ตัวเมืองตั้งอยู่ในที่ราบน้ำท่วมถึงของลุ่มแม่น้ำสินธุ ห่างจากเมืองลาร์กานะฮ์ไปประมาณ 28 กิโลเมตร (17 ไมล์)[9] บริเวณสันเขาเคนเป็นที่โดดเด่นในอดีต เพราะสามารถป้องกันเมืองจากน้ำท่วม แต่หลังจากท่วมหลายครั้ง ทำให้สันเขาส่วนใหญ่จมลงไปในชั้นตะกอน แม่น้ำสินธุยังคงไหลในฝั่งตะวันออกของบริเวณนี้ แต่ทางที่แม่น้ำฆักการ์-ฮักราไหลผ่านในฝั่งตะวันตก ปัจจุบันแห้งสนิท[10]
ประวัติ[แก้]
โมเฮนโจ-ดาโรถูกสร้างในศตวรรษที่ 26 ก่อนคริสตกาล[11] โดยเป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดในอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุโบราณ ที่รู้จักกันในชื่อ อารยธรรมฮารัปปา[12] ซึ่งพัฒนาประมาณ 3,000 ปีก่อนคริสตกาล ในช่วงสูงสุด อารยธรรมสินธุขยายไปไกลทั่วปากีสถานและอินเดีย โดยฝั่งตะวันตกถึงชายแดนประเทศอิหร่าน ทางใต้ถึงรัฐคุชราตของอินเดีย และทางเหนือถึงด่านนอกที่แบกเตรีย ที่มีใจกลางเมืองที่สำคัญอยู่ที่ฮารัปปา, โมเฮนโจ-ดาโร, โลธาล, คาลิบันกาน, โธฬาวีรา (Dholavira) และราคิการ์ฮี (Rakhigarhi) โมเฮนโจ-ดาโรเป็นเมืองที่พัฒนาที่สุดในเวลานั้น เพราะมีระบบวิศวกรรมโยธาและการผังเมืองที่ซับซ้อน[13] เมื่ออารยธรรมสินธุล่มสลายประมาณ 1900 ปีก่อนคริสตกาล โมเฮนโจ-ดาโรก็ถูกทิ้งไป[11]
นักโบราณคดีบางคนเชื่อว่า น้ำท่วมครั้งสุดท้ายทำให้ตัวเมืองจมลงไปในโคลน เป็นสาเหตุให้ต้องทิ้งเมืองไป[14]
ภูมิอากาศ[แก้]
โมเฮนโจ-ดาโร มีภูมิอากาศแบบทะเลทรายเขตร้อน (การแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพิน BWh) ที่มีฤดูร้อนสูงมากและมีฤดูหนาวอ่อน ๆ อุณหภูมิสูงสุดเท่าที่มีการบันทึกอยู่ที่ 53.5 องศาเซลเซียส (128.3 องศาฟาเรนไฮต์) และอุณหภูมิที่ต่ำที่สุดเท่าที่มีการบันทึกคือ −5.4 องศาเซลเซียส (22.3 องศาฟาเรนไฮต์) บริเวณนี้ไม่ค่อยมีฝน แต่จะมีในช่วงฤดูมรสุม (กรกฎาคม–กันยายน) ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยต่อปีของโมเฮนโจ-ดาโร อยู่ที่ 100.1 มม. และมักเกิดในฤดูมรสุม ใน ค.ศ. 1994 มีปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยต่อปีสูงสุดอยู่ที่ 413.1 มม. และใน ค.ศ. 1987 มีปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยต่อปีน้อยสุดอยู่ที่ 10 มม.
| ข้อมูลภูมิอากาศของโมเฮนโจ-ดาโร | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 29.4 (84.9) |
36.5 (97.7) |
45.5 (113.9) |
48.5 (119.3) |
53.5 (128.3) |
51.7 (125.1) |
47.6 (117.7) |
46.0 (114.8) |
43.5 (110.3) |
49.5 (121.1) |
39.2 (102.6) |
30.6 (87.1) |
53.5 (128.3) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 24.8 (76.6) |
26.2 (79.2) |
32.1 (89.8) |
38.7 (101.7) |
43.8 (110.8) |
44.2 (111.6) |
40.9 (105.6) |
38.7 (101.7) |
37.5 (99.5) |
35.2 (95.4) |
30.5 (86.9) |
24.8 (76.6) |
34.78 (94.61) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 16.0 (60.8) |
17.0 (62.6) |
22.7 (72.9) |
28.8 (83.8) |
33.9 (93) |
35.8 (96.4) |
34.4 (93.9) |
32.8 (91) |
31.1 (88) |
26.7 (80.1) |
21.1 (70) |
16.0 (60.8) |
26.36 (79.45) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 7.3 (45.1) |
7.9 (46.2) |
13.3 (55.9) |
18.9 (66) |
24.0 (75.2) |
27.4 (81.3) |
27.9 (82.2) |
27.0 (80.6) |
24.7 (76.5) |
18.2 (64.8) |
11.8 (53.2) |
7.3 (45.1) |
17.98 (64.36) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | −5.4 (22.3) |
-4.0 (24.8) |
2.2 (36) |
3.0 (37.4) |
13.0 (55.4) |
15.6 (60.1) |
18.4 (65.1) |
18.0 (64.4) |
14.5 (58.1) |
0.0 (32) |
-1.0 (30.2) |
-4.0 (24.8) |
−5.4 (22.3) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 2.6 (0.102) |
5.8 (0.228) |
3.4 (0.134) |
2.9 (0.114) |
2.2 (0.087) |
2.5 (0.098) |
39.9 (1.571) |
26.6 (1.047) |
6.6 (0.26) |
0.4 (0.016) |
0.9 (0.035) |
6.3 (0.248) |
100.1 (3.941) |
| วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย | 0.2 | 0.5 | 0.9 | 0.2 | 0.3 | 0.4 | 1.9 | 1.4 | 0.3 | 0.1 | 0.1 | 0.3 | 6.6 |
| แหล่งที่มา: PMD (1991–2020) [15] | |||||||||||||
ดูเพิ่ม[แก้]
- รายชื่อป้อมในประเทศปากีสถาน
- รายชื่อที่ตั้งของอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ
- รายชื่อพิพิธภัณฑ์ในประเทศปากีสถาน
- รายชื่อแหล่งมรดกโลกในประเทศปากีสถาน
- เมฮ์การ์ฮ (Mehrgarh)
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Crispin Bates; Minoru Mio (22 May 2015). Cities in South Asia. Routledge. ISBN 978-1-317-56512-3.
- ↑ Mohenjo-Daro (archaeological site, Pakistan) on Encyclopedia Britannica website Retrieved 25 November 2019
- ↑ 3.0 3.1 Gregory L. Possehl (11 November 2002). The Indus Civilization: A Contemporary Perspective. Rowman Altamira. p. 80. ISBN 978-0-7591-1642-9.
- ↑ "Mohenjo-Daro: An Ancient Indus Valley Metropolis".
- ↑ "Mohenjo Daro: Could this ancient city be lost forever?". BBC. 27 June 2012. Retrieved 27 October 2012.
- ↑ อิรวธรรม มหาเทวัน "'Address’ Signs of the Indus Script" (PDF). Presented at the World Classical Tamil Conference 2010. 23–27 June 2010. The Hindu.
- ↑ Poultry Breeding and Genetics เก็บถาวร 2016-02-08 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. R. D. Crawford (1990). Elsevier Health Sciences. pp. 10–11, 44.
- ↑ "Mohenjo-daro An Ancient Indus Valley Metropolis". www.harappa.com.
- ↑ Roach, John. "Lost City of Mohenjo Daro". National Geographic. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-02-27. สืบค้นเมื่อ 8 April 2012.
- ↑ "Sarasvati: Tracing the death of a river". DNA Pakistan. 12 June 2010. สืบค้นเมื่อ 9 June 2012.
- ↑ 11.0 11.1 Ancientindia.co.uk. Retrieved 2 May 2012.
- ↑ Beck, Roger B.; Linda Black; Larry S. Krieger; Phillip C. Naylor; Dahia Ibo Shabaka (1999). World History: Patterns of Interaction. Evanston, IL: McDougal Littell. ISBN 978-0-395-87274-1.
- ↑ A H Dani (1992). "Critical Assessment of Recent Evidence on Mohenjo-daro". Second International Symposium on Mohenjo-daro, 24–27 February 1992.
- ↑ Possehl, Gregory (February 1967). "The Mohenjo-daro Floods: A Reply". American Anthropologist. 69 (1): 32–40. doi:10.1525/aa.1967.69.1.02a00040. JSTOR 670484.
- ↑ "Flood Forecasting Division Lahore". สืบค้นเมื่อ 19 February 2020.
บรรณานุกรม[แก้]
- Chaudhury, N. C. Mohenjo-Daro and the Civilization of Ancient India with References to Agriculture. Calcutta: W. Newman & Co, 1937.
- Mackay, E. J. H., ed. (1937). Further Excavations At Mohenjo-daro: Being an official account of Archaeological Excavations at Mohenjo-Daro carried out by the Government of India between the years 1927 and 1931.
- Marshall, John Hubert, ed. (1931). Mohenjo-Daro and the Indus Civilization: Being an official account of Archaeological Excavations at Mohenjo-Daro carried out by the Government of India between the years 1922 and 1927. Arthur Probsthain
- McIntosh, Jane (2008). The Ancient Indus Valley: New Perspectives. ABC-CLIO, 2008. ISBN 978-1-57607-907-2
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Official website of Mohenjodaro
- UNESCO World Heritage Sites
- 103 Slide Tour and Essay on Mohenjo-daro by Dr. J.M. Kenoyer
| ทางวัฒนธรรม |
|  |
|---|---|---|
| ทางธรรมชาติ | ไม่มี | |
หมายเหตุ: ใช้ชื่อตามที่ได้เสนอขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลก | ||
- ประวัติศาสตร์ของแคว้นสินธ์
- สถานที่มีประชากรก่อตั้งในสหัสวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล
- อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ
- ที่ตั้งของอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ
- โบราณสถานในประเทศปากีสถาน
- ยุคทองแดงในทวีปเอเชีย
- ประวัติศาสตร์โบราณของประเทศปากีสถาน
- อำเภอลาร์กานะฮ์
- ซากปรักหักพังในประเทศปากีสถาน
- สถานที่ที่มีประชากรในประเทศปากีสถาน
- สถานที่ท่องเที่ยวในแคว้นสินธ์
- แหล่งมรดกโลกในแคว้นสินธ์
- การก่อตั้งในศตวรรษที่ 26 ก่อนคริสตกาล
- การทำลายในสหัสวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล
- แหล่งมรดกโลกในประเทศปากีสถาน