โคแม็ก ซี919

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โคแม็ก ซี919
บทบาทอากาศยานไอพ่นลำตัวแคบ
ชาติกำเนิดจีน
บริษัทผู้ผลิตโคแม็ก
บินครั้งแรก5 พฤษภาคม ค.ศ. 2017[1]
เริ่มใช้28 พฤษภาคม ค.ศ. 2023 โดยไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์[2]
สถานะในประจำการ
ผู้ใช้งานหลักไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์
ช่วงการผลิตค.ศ. 2015-ปัจจุบัน
จำนวนที่ผลิต10 (ณ เดือนมกราคม ค.ศ. 2023)[3][4]
มูลค่า99 ล้านเหรียญสหรัฐ[5]

โคแม็ก ซี919 (Comac C919) เป็นอากาศยานลำตัวแคบที่มีพิสัยบินระยะใกล้ถึงปานกลาง ผลิตโดยบริษัทอากาศยานพาณิชย์แห่งประเทศจีนหรือโคแม็ก (COMAC) เริ่มให้บริการครั้งแรกกับไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2022[6] ซี919 ได้รับการรับรองการเดินอากาศจากสำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีนในวันที่ 29 กันยายน ค.ศ. 2022[7]

ซี919 สร้างด้วยอะลูมิเนียมอัลลอยเป็นหลัก ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์เทอร์โบแฟน ซีเอฟเอ็ม อินเตอร์เนชันแนล ลีป หรือ เอซีเออี ซีเจ-1000เอ และสามารถบรรทุกผู้โดยสารได้ 156 ถึง 168 คนในรูปแบบการทำงานปกติสูงสุด 5,555 กิโลเมตร (3,000 ไมล์ทะเล)

การพัฒนา[แก้]

แบบจำลองของซี919 ในปี 2010

การพัฒนาโคแม็ก ซี919 ได้เริ่มต้นในปี 2008 โดยมีเป้าหมายในการทำการบินเที่ยวบินแรกภายในปีค.ศ. 2014[8] โคแม็กได้ยื่นขอใบรับรองประเภทอากาศยานจากสำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีนเมื่อวันที่ 28 ตุลาคม ค.ศ. 2010[9] ในเวลานั้นบริษัทตั้งใจที่จะผลิตเครื่องบินประเภทนี้มากถึง 2,300 ลำ[10] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2011 โคแม็กและไรอันแอร์ สายการบินต้นทุนต่ำสัญชาติไอร์แลนด์ ได้ลงนามในข้อตกลงเพื่อร่วมมือในการพัฒนา ซี919[11]

เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน ค.ศ. 2011 โคแม็กได้ประกาศเสร็จสิ้นขั้นตอนการออกแบบร่วม ซึ่งเป็นการสิ้นสุดขั้นตอนการออกแบบเบื้องต้นสำหรับซี919 โดยคาดว่าจะเสร็จสิ้นขั้นตอนการออกแบบโดยละเอียดในอีกหนึ่งปีต่อมา[12] และเริ่มการผลิตเครื่องบินต้นแบบของซี919 ในวันที่ 9 ธันวาคม ค.ศ. 2011 โดยตั้งเป้าการผลิตประจำปีที่ 150 ลำภายในปี 2020 และได้เริ่มทำงานร่วมกับบอมบาร์ดิเอร์แอโรสเปซในปี 2012 ในด้านบริการห่วงโซ่อุปทาน, ระบบไฟฟ้า, อินเตอร์เฟซ, ห้องนักบิน, การฝึกบิน, การสนับสนุนการทดสอบการบิน, การขาย, และการตลาด[13]

โคแม็กได้มีการประกาศงบประมาณการพัฒนาเบื้องต้นไว้ที่ 58 พันล้านหยวน (9.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) แต่ต้นทุนจริงอยู่ที่ประมาณ 2 หมื่นล้านดอลลาร์[14] แล้วยังได้คาดการณ์การผลิตเครื่องต้นแบบลำแรกว่าจะเสร็จสิ้นการประกอบขั้นสุดท้ายในปี 2014 และทำการบินครั้งแรกในปี 2015[15] อย่างไรก็ตาม การส่งมอบเกิดล่าช้าอีกครั้งจนถึงปี 2018 เนื่องจากปัญหาทางเทคนิคและปัญหาด้านอุปทาน[16] ในงานจูไห่แอร์โชว์ ปี 2014 มีการประกาศว่าเที่ยวบินแรกของซี919 จะเลื่อนออกไปเป็นปี 2017[17] เมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน ค.ศ. 2015 โตแม็กได้เปิดตัวเครื่องบินซี919 ลำแรก[18][19][20]

โคแม็ก ซี919 ของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ (B-919A) ระหว่างเที่ยวบินตรวจสอบในปักกิ่งเมื่อเดือนธันวาคม ค.ศ. 2022

โคแม็ก ซี919 เสร็จสิ้นการทดสอบเที่ยวบินก่อนการส่งมอบครั้งแรกที่ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่ผู่ตง โคแม็กรายงานว่าเครื่องบิน (B-001J, MSN107) เสร็จสิ้นการทดสอบ 3 ชั่วโมงในวันที่ 14 พฤษภาคม ค.ศ. 2022[21] เครื่องบินที่มีลวดลายของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์มีกำหนดส่งมอบในปีเดียวกัน[22] ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2022 เครื่องบินลำนี้ได้รับการจดทะเบียนในราคา 653 ล้านหยวน (101 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ซึ่งเกือบราคาใกล้เคียงกับแอร์บัส เอ320นีโอ และโบอิง 737 แมกซ์ และเป็นสองเท่าของราคา 50 ล้านดอลลาร์สหรัฐที่คาดการณ์ไว้ในตอนแรก

เมื่อวันที่ 29 กันยายน ค.ศ. 2022สำนักงานการบินพลเรือนของจีนได้ออกใบรับรองเดินอากาศสำหรับซี919[23] สิบสัปดาห์ต่อมา ซี919 ลำแรกได้ถูกส่งมอบให้กับสายการบินไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลนในวันที่ 9 ธันวาคม[24]

เมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม ค.ศ. 2023 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ได้ทำการบินเที่ยวบินพาณิชย์เที่ยวแรกของซี919 จากซ่างไห่หงเฉียวไปยังปักกิ่งในเที่ยวบิน MU9191

รูปแบบ[แก้]

การจัดเรียงอากาศยานและประสิทธิภาพการทำงาน[แก้]

ลักษณะของซี919 มีลักษณะคล้ายคลึงกับแอร์บัส เอ320; ลำตัวกว้าง 3.96 เมตร (13.0 ฟุต) และสูง 4.166 เมตร (13.67 ฟุต) โดยมีหน้าตัด 12.915 ตารางเมตร (139.02 ตารางฟุต) โดยลักษณะลำตัวเครื่องบินเช่นนี้ จะทำให้ซี919 สามารถใช้อุปกรณ์บรรจุสินค้าขนาดใหญ่ได้ เครื่องบินมีปีกกว้าง 33.6 เมตร (110 ฟุต) (35.4 เมตร (116 ฟุต) เมื่อรวมปลายปีก)[25] มีน้ำหนักบรรทุกอยู่ที่ 20.4 ตัน มีความเร็วระหว่างบินสูงสุด 0.785 มัค (450 กิโลนอต; 834กิโลเมตรต่อชั่วโมง) โดยมีเพดานบิน 12,200 เมตร (39,800 ฟุต) จะมีสองรุ่น: รุ่นมาตรฐาน (ซี919เอสทีดี) ที่มีพิสัยการบิน 4,075 กม. (2,200 ไมล์ทะเล) และรุ่นพิสัยไกล (ซี919อีอาร์) ซึ่งมีพิสัยการบิน 5,555 กม. (2,999 ไมล์ทะเล)

เครื่องยนต์[แก้]

ซีเอฟเอ็ม อินเตอร์เนชันแนล ลีป 1-ซี[แก้]

แบบจำลองเครื่องยนต์ซีเอฟเอ็ม อินเตอร์เนชันแนล ลีป

แพรตแอนด์วิทนีย์และซีเอฟเอ็มอินเตอร์เนชันแนลได้เสนอเครื่องยนต์สำหรับเครื่องบินในปี 2009, พีดับเบิลยู1000จี และ ลีป-1ซี ตามลำดับ[26] โดยโคแม็กได้เลือกใช้เครื่องยนต์ลีป-1ซี

ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 สำนักข่าวรอยเตอร์รายงานว่ารัฐบาลสหรัฐฯ กำลังพิจารณาปิดกั้นไม่ให้เจเนอรัลอิเล็กทริกขายเครื่องยนต์ LEAP-1C ให้กับ Comac โดยอ้างถึงความกังวลเกี่ยวกับวิศวกรรมย้อนกลับ การแข่งขันของโบอิ้ง และการใช้เทคโนโลยีทางทหาร[80] ประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์ ทวีตข้อความฝ่ายค้าน โดยกล่าวว่า ความมั่นคงของชาติไม่ควรนำมาเป็นเหตุผลในการจำกัดการค้า[27] ในที่สุด สหรัฐฯ ได้ให้ใบอนุญาตแก่ GE ในการขายเครื่องยนต์ในเดือนเมษายน 2020[28]

เอซีเออี ซีเจ-1000เอ[แก้]

บริษัทเอวีไอซี คอมเมอร์ชัลแอร์คราฟท์เอจิน ได้รับมอบหมายให้พัฒนาเครื่องยนต์สำหรับเครื่องบินในปี 2009[29] และจึงได้พัฒนาเครื่องยนต์เอซีเออี ซีเจ-1000เอ โดยได้เปิดตัวที่งานจูไห่แอร์โชว์ ปี 2012

การประกอบเครื่องยนต์ซีเจ-1000เอเอกซ์ เครื่องแรกเสร็จสิ้นภายใน 18 เดือนในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2017 โดยมีแผนการเข้าประจำการในปี 2021[30] เครื่องยนต์เดินเครื่องครั้งแรกในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2018 ที่ความเร็วแกน 6,600 รอบต่อนาที[31]

ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2023 มีรายงานว่าโครงการทดสอบการบินสำหรับเครื่องยนต์ซีเจ-1000เอ ได้เริ่มขึ้นในเครื่องบินทดสอบซีอาน วาย-20[32]

ผู้ให้บริการ[แก้]

ณ เดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2023 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์เป็นสายการบินเดียวที่ให้บริการโคแม็ก ซี919 โดยมีอยู่ในประจำการหนึ่งลำ

การส่งมอบ[แก้]

สายการบิน การส่งมอบ
2022 2023
จีน ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ 1
รวม 1
1

ข้อมูลจำเพาะ[แก้]

ข้อมูลจำเพาะของโคแม็ก ซี919[33]
รุ่น ซี919เอสทีดี ซี919อีอาร์
นักบิน 2
ทีนั่ง 158（การจัดเรียงทีนั่งแบบ 2 ชั้น）
168（การจัดเรียงทีนั่งแบบชั้นเดียว）
174（การจัดเรียงทีนั่ง 1 ชั้นแบบหนาแน่น）
ความยาว 38.9 เมตร (127 ฟุต 7 นิ้ว)
ความยาวปีก 33.6 เมตร (110 ฟุต 3 นิ้ว)
พื้นที่ปีก 129.15 ตารางเมตร (1,390.2 ตารางฟุต)
ความสูง 11.95 เมตร (39 ฟุต 2 นิ้ว)
ความสูงห้องโดยสาร 4.166 เมตร (13 ฟุต 8.0 นิ้ว)
ความกว้างห้งโดยสาร 3.96 เมตร (13 ฟุต 0 นิ้ว)
น้ำหนักบรรทุกมาตราฐาน 15,010 กิโลกรัม (33,090 ปอนด์)
น้ำหนักบรรทุกสูงสุด 18,900 กิโลกรัม (41,700 ปอนด์)
น้ำหนักเครื่องเปล่า 45,700 กิโลกรัม (100,800 ปอนด์)
น้ำหนักขึ้นบินสูงสุด 75,100 กิโลกรัม (165,600 ปอนด์) 78,900 กิโลกรัม (173,900 ปอนด์)
น้ำหนักลงจอดสูงสุด 67,800 กิโลกรัม (149,500 ปอนด์)
ความจุเชื้อเพลิง 24,917 ลิตร (5,481 imperial gallon; 6,582 US gallon)
ความเร็วขณะบิน 0.785 มัค[34]
พิสัยการบิน 4,139 กิโลเมตร (2,235 ไมล์ทะเล) 5,576 กิโลเมตร (3,011 ไมล์ทะเล)
เพดานบิน 12,100 เมตร (39,700 ฟุต)[34]
Engines (×2) ซีเอฟเอ็ม อินเตอร์เนชันแนล ลีป 1-ซี
แรงผลักดัน (×2) 129.98–137.14 กิโลนิวตัน (13,254–13,984 kilogram-force; 29,220–30,830 pound-force)[35]

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Greg Waldron (5 May 2017). "Comac C919 lands after uneventful maiden sortie". Flight Global. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 September 2017. สืบค้นเมื่อ 5 May 2017.
  2. ↑ zhang, Karla Cripps, mengchen (2023-05-26). "China's C919 airplane to make first commercial flight". CNN (ภาษาอังกฤษ).
  3. ↑ Greg Waldron (27 December 2019). "C919 test fleet complete with flight of sixth prototype". Flight Global. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 December 2019. สืบค้นเมื่อ 27 December 2019.
  4. ↑ "COMAC C919 production list". rzjets.net. สืบค้นเมื่อ 20 November 2022.
  5. ↑ Rains, Taylor. "China's first-ever large homegrown airliner was delivered to its first customer after lengthy delays — meet the Comac C919". Business Insider (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  6. ↑ Reuters (2022-12-09). "China Eastern takes delivery of the world's first made-in-China C919 jet | CNN Business". CNN (ภาษาอังกฤษ).
  7. ↑ "China Certifies COMAC C919, Five Years After First Flight | Aviation Week Network". aviationweek.com.
  8. ↑ "COMAC launches C919 inaugural flight | Aviation Week Network". aviationweek.com.
  9. ↑ Yeo2010-11-16T05:52:00+00:00, Ghim-Lay. "Zhuhai10: Comac releases C919 specifications". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  10. ↑ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 2013-06-21. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-06-21. สืบค้นเมื่อ 2023-05-28.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  11. ↑ "RYANAIR AND COMAC SIGN C919 MOU IN PARIS / aviator.aero". aviator.aero.
  12. ↑ Toh2011-12-06T00:00:00+00:00, Mavis. "C919 project at 'crucial point' in detailed design". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  13. ↑ Toh2013-12-04T07:46:54+00:00, Mavis. "Comac and Bombardier discuss next phase of collaboration". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  14. ↑ "C919 May Be Largely Limited To Chinese Market | Aviation Week Network". aviationweek.com.
  15. ↑ "China's C919 large airplane schedule to take first flight in 2015 - People's Daily Online". en.people.cn.
  16. ↑ "China's first large airliner delayed by technology problems". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). 2014-05-22.
  17. ↑ "China Planemaker Gets New Orders in Fight With Airbus, Boeing". Bloomberg.com (ภาษาอังกฤษ). 2014-11-11. สืบค้นเมื่อ 2023-05-28.
  18. ↑ "China's Comac rolls out C919 jet, ground tests to start soon". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 2015-11-02. สืบค้นเมื่อ 2023-05-28.
  19. ↑ "China rolls out indigenous C919 jet in a bid to compete with Boeing, Airbus". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). 2015-11-02.
  20. ↑ Jiang, Steven (2015-11-02). "China to take on Boeing, Airbus with homegrown C919 passenger jet". CNN (ภาษาอังกฤษ).
  21. ↑ "Chinese rival to B737 and A320 jets completes Shanghai flight test". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). 2022-05-14.
  22. ↑ "First C919 jet to be delivered completes successful maiden test flight-Xinhua". english.news.cn.
  23. ↑ "China Certifies COMAC C919, Five Years After First Flight | Aviation Week Network". aviationweek.com.
  24. ↑ "China Eastern takes delivery of the world's first made-in-China C919 jet". Reuters. 9 December 2022.
  25. ↑ Bradley Perrett (8 September 2009). "Comac Begins Building C919 Structure". Aviation Week. Archived from the original on 21 April 2017. Retrieved 20 April 2017.
  26. ↑ O’Keeffe2009-10-05T14:24:00+01:00, Niall. "Pratt offers geared turbofan for China's C919 airliner". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  27. ↑ "Trump blasts proposed U.S. restrictions on sale of jet parts to China". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 2020-02-18. สืบค้นเมื่อ 2023-05-28.
  28. ↑ "Exclusive: U.S. grants GE license to sell engines for China's new airplane". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 2020-04-07. สืบค้นเมื่อ 2023-05-28.
  29. ↑ "C919 set to fly with imported engines initially". archive.shine.cn. 2011-11-03.
  30. ↑ Trimble2017-12-29T18:34:33+00:00, Stephen. "China completes assembly of first high-bypass turbofan engine". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  31. ↑ Toh2018-05-18T07:53:58+01:00, Mavis. "C919's local engine alternative powered up". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  32. ↑ Ostrower, Jon (2023-03-24). "As congress debates TikTok, China flies its own commercial jet engine". The Air Current (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  33. ↑ COMAC. "C919 Aircraft Characteristics for Airport Planning" (PDF).
  34. ↑ 34.0 34.1 "C919客机即将面世，它的魅力在哪？全面解读C919！--科普中国--人民网". kpzg.people.com.cn. สืบค้นเมื่อ 2022-10-18.
  35. ↑ "EASA.E.110 - LEAP-1A & LEAP-1C series engines". EASA (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-10-18.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=โคแม็ก_ซี919&oldid=10779900"