ข้ามไปเนื้อหา

อิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์

แก้ไขลิงก์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ชัยค์[1]

อิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์
ابن بطوطة
ภาพวาดใน ค.ศ. 1878 โดย Léon Benett แสดงอิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์ (กลาง) กับมัคคุเทศก์ของเขา (ซ้าย) ที่อียิปต์
เกิด24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1304
แทนเจียร์ รัฐสุลต่านมะรีนิด
เสียชีวิตค.ศ. 1369 (64–65 ปี)
มาร์ราเคช รัฐสุลต่านมะรีนิด[2]
ชื่ออื่น
  • มาร์โก โปโลของอิสลาม
อาชีพนักเดินทาง, นักภูมิศาสตร์, นักสำรวจ, นักวิชาการ, ผู้พิพากษา
ยุคสมัยประวัติศาสตร์หลังคลาสสิก
ผลงานเด่นริห์ละฮ์

อิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์ (อาหรับ: ابن بَطُّوطة; 24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1304 – ค.ศ.1368/1369)[a] เป็นนักเดินทาง นักสำรวจ และนักวิชาการจากอัลมัฆริบ[7] ตลอดช่วงระยะเวลาสามสิบปี ตั้งแต่ ค.ศ. 1325 ถึง 1354 อิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์เดินทางไปยังแอฟริกาส่วนใหญ่ ตะวันออกกลาง เอเชีย และคาบสมุทรไอบีเรีย ในช่วงใกล้วาระสุดท้าย เขาเขียนบันทึกเรื่องราวการเดินทางของตนเองที่มีชื่อว่า "ของขวัญสำหรับผู้ที่ใคร่ครวญถึงความมหัศจรรย์ของตัวเมืองและความพิศวงของการเดินทาง" แต่รู้จักกันทั่วไปในชื่อ "อัรริห์ละฮ์"

อิบน์ บัฏฏุเฏาะฮ์เดินทางไกลกว่านักเดินทางคนอื่น ๆ ในประวัติศาสตร์ก่อนสมัยใหม่ ด้วยระยะทางรวมประมาณ 117,000 km (73,000 mi) แซงหน้าเจิ้งเหอที่ประมาณ 50,000 km (31,000 mi) และมาร์โก โปโลที่ 24,000 km (15,000 mi)[8][9][10]

ชื่อ

[แก้]

"อิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์" เป็นชื่อสกุลของบิดาหรือบรรพบุรุษที่มีความหมายตรงตัวว่า 'บุตรของลูกเป็ด'[11] ชื่อเต็มที่พบมากที่สุดของเขาคือ อะบู อับดุลลอฮ์ มุฮัมมัด อิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์[12] ส่วนในบันทึกการเดินทาง อัรริห์ละฮ์ เขาระบุชื่อเต็มของตนเองว่า "ชัมซุดดีน อะบู อับดุลลอฮ์ มุฮัมมัด อิบน์ อับดุลลอฮ์ อิบน์ มุฮัมมัด อิบน์ อิมรอฮีม อิบน์ มุฮัมมัด อิบน์ ยูซุฟ ละวาตี อัฏฏ็อนญี อิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์"[13][14][15]

ชีวิตช่วงต้น

[แก้]
จุลจิตรกรรมจากมะกอมาตอัลฮะรีรีของอัลวาซิฏี แสดงผู้แสวงบุญเดินทางไปทำฮัจญ์

ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับชีวิตของอิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์เท่าที่ทราบมาจากข้อมูลอัตชีวประวัติที่รวมอยู่ในเรื่องราวการเดินทางของเขา ซึ่งบันทึกว่าเขามีเชื้อสายเบอร์เบอร์[9] เขาเกิดในครอบครัวนักวิชาการด้านกฎหมายอิสลาม (กอฎีตามธรรมเนียมมุสลิมที่โมร็อกโก) ที่แทนเจียร์ในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1304 เมื่อสมัยราชวงศ์มะรีนิด[16] ครอบครัวของเขาอยู่ในชนเผ่าเบอร์เบอร์ที่รู้จักกันในชื่อ ละวาตะฮ์[17] ตอนวัยหนุ่ม เขาอาจศึกษาในสำนักซุนนีมัซฮับมาลิกี ซึ่งเป็นรูปแบบการศึกษาที่โดดเด่นในแอฟริกาเหนือในขณะนั้น[18] ชาวมุสลิมมัซฮับมาลิกีได้ขอให้อิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์ทำหน้าที่เป็นผู้พิพากษาทางศาสนาของตน เนื่องจากเขาเป็นคนจากพื้นที่ที่มีการใช้กฎหมายอิสลาม[19]

การเดินทาง

[แก้]

ความเป็นประวัติศาสตร์

[แก้]

Ralph Elger นักวิชาการอิสลามศึกษาชาวเยอรมัน มองบันทึกการเดินทางของบัฏฏูเฏาะฮ์เป็นงานวรรณกรรมที่สำคัญ แต่สงสัยเกี่ยวกับความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์ของเนื้อหาส่วนใหญ่ในนั้น ซึ่งเขาสงสัยว่าน่าจะเป็นผลงานนิยายที่รวบรวมและได้รับแรงบันดาลใจจากรายงานการเดินทางร่วมสมัยอื่น ๆ[20] นักวิชาการคนอื่น ๆ หลายคนก็ตั้งข้อสงสัยที่คล้ายกัน[21]

ใน ค.ศ. 1987 รอสส์ อี. ดันน์แสดงความสงสัยในทำนองเดียวกันว่ามีหลักฐานใดที่จะมาสนับสนุนเรื่องเล่าของ อัรริห์ละฮ์ หรือไม่ แต่ใน ค.ศ. 2010 ทิม แมคอินทัช-สมิธได้ทำการศึกษาภาคสนามหลายครั้งในสถานที่หลายสิบแห่งที่กล่าวถึงใน อัรริห์ละฮ์ โดยรายงานเกี่ยวกับเอกสารตัวเขียนกฎหมายอิสลามที่ไม่เคยเปิดเผยมาก่อน ซึ่งเก็บรักษาไว้ในหอจดหมายเหตุที่มหาวิทยาลัยอัลอัซฮัรในไคโร ซึ่งอิบน์ บัฏฏูเกาะฮ์ทำการคัดลอกไว้ที่ดามัสกัสใน ค.ศ. 1326 ยืนยันวันพักแรมที่ซีเรียของเขาในอัรริห์ละฮ์[22]

การอ้างอิงเชิงวัฒนธรรมในปัจจุบัน

[แก้]

ดูเพิ่ม

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ ชื่อเต็ม: ชัมซุดดีน อะบู อับดุลลอฮ์ มุฮัมมัด อิบน์ อับดุลลอฮ์ อิบน์ มุฮัมมัด อิบน์ อิบรอฮีม อิบน์ ยูซุฟ อัลละวาตี อัฏฏ็อนญี; อาหรับ: شمس الدين أبو عبد الله محمد بن عبد الله بن محمد بن إبراهيم بن يوسف اللواتي الطنجي

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Norris, H. T. (1959). "Ibn Baṭṭūṭah's Andalusian Journey". The Geographical Journal. 125 (2): 185–196. ISSN 0016-7398. JSTOR 1790500.
  2. ↑ Roynard, Romy (22 November 2018). "Sur les traces d'Ibn Battuta: le Maroc". National Geographic (ภาษาฝรั่งเศส). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 December 2022. สืบค้นเมื่อ 7 December 2022.
  3. ↑ Meri, Yousef (2 July 2019). "Ibn Baṭṭūṭa". Oxford Bibliographies. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 July 2022. สืบค้นเมื่อ 20 June 2022.
  4. ↑ Starkey, Paul (2013). "Ibn Battuta". ใน Netton, Ian Richard (บ.ก.). Encyclopaedia of Islam. Routledge. p. 253. ISBN 978-1-135-17960-1.
  5. ↑ Pryor, John H. (3 April 2013). "The adventures of Ibn Battuta: a Muslim traveler of the 14th century (review)". Parergon. 10 (2): 252–253. doi:10.1353/pgn.1992.0050. ISSN 1832-8334. S2CID 144835824. สืบค้นเมื่อ 20 June 2022.
  6. ↑ Chism, Christine (2013). "Between Islam and Christendom: Ibn Battuta's Travels in Asia Minor and the North". Cosmopolitanism and the Middle Ages. New York: Palgrave Macmillan. pp. 59–78. doi:10.1057/9781137045096_4. ISBN 978-1-349-34108-5.
  7. ↑ [3][4][5][6]
  8. ↑ Parker, John (2004). "Marco Polo". The World Book Encyclopedia. Vol. 15 (Illustrated ed.). World Book. ISBN 978-0-7166-0104-3.
  9. ↑ 9.0 9.1 Dunn 2005, p. 20.
  10. ↑ Nehru, Jawaharlal (1989). Glimpses of World History. Oxford University Press. p. 752. ISBN 978-0-19-561323-0. After outlining the extensive route of Ibn Battuta's Journey, Nehru notes: "This is a record of travel which is rare enough today with our many conveniences. ... In any event, Ibn Battuta must be amongst the great travelers of all time."
  11. ↑ Gearon, Eamonn (2011). The Sahara: A Cultural History. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-986195-8.
  12. ↑ "Ibn Battuta". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 October 2020. สืบค้นเมื่อ 1 November 2020.
  13. ↑ Mark, Joshua J. "Ibn Battuta". World History Encyclopedia. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 February 2023. สืบค้นเมื่อ 7 February 2023. His full name, as given in the Rihla, was Shams al-Din Abu’Abdallah Muhammad ibn’Abdallah ibn Muhammad ibn Ibrahim ibn Muhammad ibn Yusuf al-Lawati al-Tanji ibn Battuta and all that is known of his family comes from the Rihla which records references to his education and provides his lineage.
  14. ↑ "Ibn Battuta (1304–1368)". Encyclopedia.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 November 2020. สืบค้นเมื่อ 1 November 2020.
  15. ↑ "Ibn Battuta". Encyclopædia Britannica. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 November 2022. สืบค้นเมื่อ 7 February 2023. Ibn Battuta, also spelled Ibn Baṭṭūṭah, in full Abū ʿAbd Allāh Muḥammad ibn ʿAbd Allāh al-Lawātī al-Ṭanjī ibn Baṭṭūṭah, (born February 24, 1304, Tangier, Morocco—died 1368/69 or 1377, Morocco), the greatest medieval Muslim traveler and the author of one of the most famous travel books, the Riḥlah (Travels).
  16. ↑ Dunn 2005, p. 19
  17. ↑ Defrémery & Sanguinetti 1853, p. 1 Vol. 1; Dunn 2005, p. 19
  18. ↑ Dunn 2005, p. 22
  19. ↑ Goitein, Shelomo Dov (1967). A Mediterranean Society. Vol. I: Economic Foundations. University of California Press. p. 67.
  20. ↑ Gropp, Lewis (17 September 2010). "Zeitzeuge oder Fälscher?". Deutschlandfunk (ภาษาเยอรมัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 January 2023. สืบค้นเมื่อ 7 February 2023.
  21. ↑ Euben, Roxanne L. (2008). Journeys to the Other Shore: Muslim and Western Travelers in Search of Knowledge. Princeton University Press. p. 220. ISBN 978-1-4008-2749-7. สืบค้นเมื่อ 7 February 2023.
  22. ↑ Dunn, Ross E. (2012). The Adventures of Ibn Battuta: A Muslim Traveler of the 14th Century. University of California Press.

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Defrémery, C.; Sanguinetti, B. R., บ.ก. (1853), Voyages d'Ibn Batoutah (ภาษาฝรั่งเศส และ อาหรับ), vol. 1, Paris: Société Asiatic. The text of these volumes has been used as the source for translations into other languages.
  • Defrémery, C.; Sanguinetti, B. R., บ.ก. (1854), Voyages d'Ibn Batoutah (ภาษาฝรั่งเศส และ อาหรับ), vol. 2, Paris: Société Asiatic.
  • Defrémery, C.; Sanguinetti, B. R., บ.ก. (1855), Voyages d'Ibn Batoutah (ภาษาฝรั่งเศส และ อาหรับ), vol. 3, Paris: Société Asiatic.
  • Defrémery, C.; Sanguinetti, B. R., บ.ก. (1858), Voyages d'Ibn Batoutah (ภาษาฝรั่งเศส และ อาหรับ), vol. 4, Paris: Société Asiatic.
  • Dunn, Ross E. (2005), The Adventures of Ibn Battuta, University of California Press, ISBN 978-0-520-24385-9. First published in 1986, ISBN 0-520-05771-6.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ อิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์
วิกิซอร์ซมีงานต้นฉบับซึ่งเป็นผลงานของหรือเกี่ยวข้องกับ:
อิบน์ บะฏูเฏาะฮ์
วิกิคำคมมีคำคมเกี่ยวกับ อิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อิบน์_บัฏฏูเฏาะฮ์&oldid=12001888"