อาหารไอนุ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ชุดอาหารไอนุ ประกอบด้วยซุปเนื้อกวางและผักภูเขา, ตับปลาแซลมอน และข้าวหุงกับธัญพืช

อาหารไอนุ เป็นอาหารประจำของชาวไอนุในประเทศญี่ปุ่น อันมีเอกลักษณ์เฉพาะต่างจากอาหารญี่ปุ่นของชาวญี่ปุ่น รวมถึงชาวยามาโตะซึ่งเป็นประชากรกลุ่มใหญ่ของประเทศ อาหารดิบอย่างซาชิมิมีอยู่อย่างจำกัดในสำรับอาหารไอนุ อาหารส่วนใหญ่จะผ่านกรรมวิธีต่าง ๆ เป็นต้นว่า ต้ม, ย่าง หรือการหมักซึ่งเป็นวิธีถนอมอาหารที่มาจากเนื้อสัตว์ ปัจจุบันมีชาวไอนุตั้งถิ่นฐานบนเกาะฮกไกโดทางตอนเหนือของประเทศญี่ปุ่นมากที่สุด และยังมีชาวไอนุอาศัยกระจายบริเวณหมู่เกาะคูริล, ทางตอนใต้ของเกาะซาฮาลิน และทางตอนบนของเกาะฮนชู

ร้านอาหารไอนุมีน้อยและหายากมาก ในญี่ปุ่นมีร้านอาหารไอนุ เช่น ร้านอาชิริโคตันนากาโนชิมะ (Ashiri Kotan Nakanoshima) ในเมืองซัปโปโระ, ร้านโปรนโน (Poron'no) และร้านมารูกิบูเนะ (Marukibune) ในเมืองอากังของจังหวัดฮกไกโด

ส่วนประกอบ[แก้]

  • ปูกูซา
    ปูกูซา
  • แซลมอนตากแห้ง
    แซลมอนตากแห้ง
  • ข้าวฟ่าง
    ข้าวฟ่าง
  • อาหารไอนุมักจะปรุงสุกในเตา
    อาหารไอนุมักจะปรุงสุกในเตา
  • การล้อมวงรับประทานอาหารของชาวไอนุ
    การล้อมวงรับประทานอาหารของชาวไอนุ
  • ภาพหญิงสาวชาวไอนุกำลังไถหน้าดินสำหรับเพาะปลูก
    ภาพหญิงสาวชาวไอนุกำลังไถหน้าดินสำหรับเพาะปลูก

อาหาร[แก้]

โอเฮา ซุปดั้งเดิมของไอนุ
  • กีโตกัม (kitokam) ไส้กรอกปรุงรสด้วยปูกูซา
  • มุนจีโรซาโย (munciro sayo) ข้าวต้มที่ทำจากข้าวฟ่าง
  • รุยเบ (ruibe) แซลมอนสไลด์แช่แข็ง เคียงกับซีอิ๊วและผักไผ่น้ำ[7][8][9]
  • ซีโต (sito) เกี๊ยวที่ทำจากข้าวหรือข้าวฟ่าง
  • โอเฮา (ohaw) หรือ รูร์ (rur) ซุปที่เคี่ยวจากกระดูกหรือปลา
    • เจ็ปโอเฮา (cep ohaw) ซุปแซลมอน
    • กัมโอเฮา (kam ohaw) ซุปเนื้อวัว
    • ยุกโอเฮา (yuk ohaw) ซุปเนื้อกวาง
    • ปูกูซาโอเฮา (pukusa ohaw) ซุปปูกูซา
    • ปูกูซากีนาโอเฮา (pukusakina ohaw) ซุปดอกไม้
  • มูนีนีอีโม (munini-imo) แพนเค้กที่ทำจากมันฝรั่งหมัก
  • เมฮุน (mehun) ตับและเครื่องในแซลมอนหมัก
  • ราตัสเก็ป (rataskep) ชิเงรุ คายาโนะและอื่น ๆ อธิบายว่า คือ สตูว์ หรือ อาหารที่ผสมจากของหมักต่าง ๆ[10][11] บางแหล่งข้อมูลก็ว่าเป็นอาหารพิเศษที่ทำจากส่วนผสมพิเศษ[2]

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ Batchelor & Miyabe 1893 harvnb error: multiple targets (2×): CITEREFBatchelorMiyabe1893 (help)
  2. ↑ 2.0 2.1 Honda, Katsuichi (1905). Harukor: An Ainu Woman's Tale (preview). London: Methodist Publishing House. p. 123., saying ratashkep was a "snack" but used non-ordinary special ingredients to appeal to children, like "Amur cork nuts with Chinese millet flour and wild peas, or chestnuts and preserved salmon roe".
  3. ↑ Yamada, Takako (2001). The world view of the Ainu: nature and cosmos reading from language (snippet). Kegan Paul. ISBN 978-0710-30732-3.
  4. ↑ Batchelor, John; Miyabe, Kingo (1893). Ainu economic plants (google). Transactions of the Asiatic Society of Japan. Vol. 21. Yokohama: R. Meiklejohn.
  5. ↑ Batchelor 1905 Ainu-Eng-Ja. dict.
  6. ↑ Watanabe, Hitoshi (渡辺仁) (1982). アイヌ民俗調査 (snippet). Vol. 15. 北海道教育委員会., collected from the recollection by Umeko Ando
  7. ↑ Chris Rowthorn (1 October 2009). Japan. Lonely Planet. pp. 582–. ISBN 978-1-74179-042-9. สืบค้นเมื่อ 26 May 2012.
  8. ↑ Mark K. Watson (14 March 2014). Japan's Ainu Minority in Tokyo: Diasporic Indigeneity and Urban Politics. Routledge. pp. 97–. ISBN 978-1-317-80756-8.
  9. ↑ Dave Lowry (January 2010). The Connoisseur's Guide to Sushi: Everything You Need to Know about Sushi Varieties and Accompaniments, Etiquette and Dining Tips, and More. ReadHowYouWant.com. pp. 225–. ISBN 978-1-4587-6414-0.
  10. ↑ Kayano 1996, p.208 キナラタシケプ 山菜の寄せ鍋; p.460, ラタシケプ 「混ぜ煮:豆,カポチヤ,イナキピの粉,シコロの実など いろいろな物を混ぜて煮た物」
  11. ↑ Dettmer, Hans Adalbert (1989). Ainu-Grammatik: Texte und Hinweise. Vol. 1. Otto Harrassowitz Verlag. p. 843. ISBN 978-3-447-02864-6., where kina rataskep and mun rataskep are mentioned, and translated as "Gräser-Eintopf", "Kräuter-Eintopf" (grasses stew, herbs/worts stew)

บรรณานุกรม[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ อาหารไอนุ
Stub icon

บทความประเทศญี่ปุ่นนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=อาหารไอนุ&oldid=10989959"