วัดราโมเช
| วัดราโมเช | |
|---|---|
 วัดราโมเช | |
| ศาสนา | |
| ศาสนา | ศาสนาพุทธแบบทิเบต |
| นิกาย | เกลุก |
| ที่ตั้ง | |
| ที่ตั้ง | ลาซ่า เขตปกครองตนเองทิเบต สาธารณรัฐประชาชนจีน |
  ที่ตั้งภายในเขตปกครองตนเองทิเบต | |
| พิกัดภูมิศาสตร์ | 29°39′31″N 91°7′49″E / 29.65861°N 91.13028°E |
| สถาปัตยกรรม | |
| รูปแบบ | ฮั่นและทิเบต |
วัดราโมเช หรือ ราโมเชเกินปา (ทิเบต: ར་མོ་ཆེ་དགོན་པ་, ไวลี: ra-mo che dgon-pa, พินอินทิเบต: Ramoqê Gönba, [ràmot͡ɕʰe kø̃̀pa]) หรือ เสี่ยวเจาซื่อ (จีน: 小昭寺; พินอิน: Xiǎozhāo Sì) เป็นวัดแห่งหนึ่งที่อยู่ในเมืองลาซ่า ทิเบต มักจะถูกเรียกรวมกับวัดโชคังซึ่งมีอีกชื่อเรียกว่าต้าเจาซื่อ (大昭寺) ว่าเป็น "สองเจาแห่งลาซ่า" (拉萨二昭)
วัดราโมเชสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 641 (ปีวัวเหล็กตามปฏิทินทิเบต) ตามตำนานเล่าว่า วัดสร้างขึ้นโดยเจ้าหญิงเหวินเฉิง ในปี ค.ศ. 1962 ได้ขึ้นทะเบียนโดยหน่วยอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญในเขตปกครองตนเอง และในปี ค.ศ. 2001 ก็ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นหน่วยอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญแห่งชาติ
วัดแห่งนี้ได้รับการยกย่องให้เป็นวัดที่สำคัญที่สุดในลาซ่ารองจากวัดโชคัง วัดราโมเชตั้งอยู่ทางเหนือของลาซ่า ทางตะวันออกของพระราชวังโปตาลา และทางเหนือของวัดโชคัง[1] พื้นที่วัดรวมกว่า 4,000 ตารางเมตร
ถือกันว่าวัดราโมเชเป็นวัดพี่น้องของวัดโชคัง ทั้งสองวัดสร้างขึ้นในระยะเวลาไล่เลี่ยกัน ตามธรรมเนียมเชื่อว่าราโมเชสร้างขึ้นเพื่อประดิษฐานพระพุทธรูปโชโพรินโปเชที่ซึ่งเป็นที่สักการะยิ่งของชาวทิเบต ต่อมาหลังย้ายพระพุทธรูปโชโพรินโปเชไปประดิษฐานที่วัดโชคังแล้ว ที่ราโมเชได้อัญเชิญพระพุทธรูป โชโพมีเกยอโตเจ ซึ่งเป็นพระพุทธรูปทองสัมฤทธิ์ ว่ากันว่าแสดงพระโคตมพุทธเจ้าขณะมีพระชนมายุ 8 พรรษา สร้างขึ้นโดยพระวิศวกรรม และอัญเชิญมายังทิเบตโดยราชินี Bhrikuti แห่งเนปาล อย่างไรก็ตาม พุทธประติมานี้เสียหายอย่างหนักหลังถูกยุวชนแดงเข้าโจมตีในสมัยการปฏิวัติวัฒนธรรม[2][3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Dowman, Keith. 1988. The Power-Places of Central Tibet: The Pilgrim's Guide, p. 59. Routledge & Kegan Paul. London. ISBN 0-7102-1370-0 (ppk).
- ↑ Dorje (1999), p. 92.
- ↑ Tibet (6th edition), p. 104. (2005) Bradley Mayhew and Michael Kohn. Lonely Planet. ISBN 1-74059-523-8.