อักษรนันทินาครี

นันทินาครี; 𑧁𑧞𑦿𑧒𑧁𑧑𑦰𑧈𑧓
	คำว่า "นันทินาครี" ในอักษรนันทินาครี
ชนิด	อักษรสระประกอบ
ช่วงยุค	ประมาณ คริสต์ศตวรรษที่ 8-19
ทิศทาง	ซ้ายไปขวา
ภาษาพูด	ภาษาสันสกฤตและกันนาดา
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	ชุดตัวอักษรไซนายดั้งเดิม[a] ชุดตัวอักษรฟินิเชีย[a] ชุดตัวอักษรแอราเมอิก[a] พราหมี คุปตะ สิทธัม นาครี นันทินาครี; ; ; ; ; ; ;
ระบบพี่น้อง	เทวนาครี, ไกถี, อักษรคุชราต, โมฑี
ISO 15924
ISO 15924	Nand (311), Nandinagari
ยูนิโคด
ยูนิโคดแฝง	Nandinagari
ช่วงยูนิโคด	U+119A0–U+119FF
	[a] ต้นกำเนิดเซมิติกของอักษรพราหมียังไม่เป็นที่ยอมรับในระดับสากล
	บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ

นันทินาครี เป็นอักษรพราหมีที่สืบมาจากอักษรนาครี ซึ่งปรากฏในคริสต์ศตวรรษที่ 7^[1] มีการใช้อักษรนี้และอักษรรูปแบบต่าง ๆ จากอักษรนี้ในภูมิภาคที่ราบสูงเดกกันตอนกลางและอินเดียตอนใต้^[1] และมีการค้นพบต้นฉบับภาษาสันสกฤตในอักษรนันทินาครีมากมาย แต่ยังไม่ได้ทับศัพท์^[2]^[3] ต้นฉบับบางส่วนของมัธวาจารยา (Madhvacharya) แห่งสำนักทวายตา เวทัน (Dvaita Vedanta) ของศาสนาฮินดู เขียนด้วยอักษรนันทินาครี^[4]

อักษรนี้เป็นอักษรพี่น้องของอักษรเทวนาครีที่พบในบริเวณอื่นของประเทศอินเดีย^[5]

ศัพทมูล

นาครี มาจากคำว่า नगर (nagara) หมายถึง นคร^[6]

มีผู้พบจารึกอักษรนันทินาครีในสมัย Kakatiya ที่ Mahabubabad ห่างจากนันทินคร ไฮเดอราบาด 212 กิโลเมตร^[7]

เทียบกับอักษรเทวนาครี

อักษรนันทินาครีและเทวนาครีมีความคล้ายคลึงและใกล้ชิดมาก แต่ก็มีความแตกต่างอย่างเป็นระบบ อักษรนันทินาครีมีรูปสระมากกว่า และรูปพยัญชนะน้อยกว่าอักษรเทวนาครี^[8]

อ้างอิง

↑ ^1.0 ^1.1 George Cardona and Danesh Jain (2003), The Indo-Aryan Languages, Routledge, ISBN 978-0415772945, page 75
↑ Reinhold Grünendahl (2001), South Indian Scripts in Sanskrit Manuscripts and Prints, Otto Harrassowitz Verlag, ISBN 978-3447045049, pages xxii, 201-210
↑ P. Visalakshy (2003), The Fundamentals of Manuscriptology, Dravidian Linguistics Association, ISBN 978-8185691107, pages 55-62
↑ Friedrich Otto Schrader (1988), A descriptive catalogue of the Sanskrit manuscripts in the Adyar Library, Otto Harrassowitz Verlag
↑ Pandey, Anshuman. (2013). Preliminary Proposal to Encode Nandinagari in ISO/IEC 10646.
↑ "Sanskrit and Tamil Dictionaries". www.sanskrit-lexicon.uni-koeln.de. สืบค้นเมื่อ 2021-05-22.
↑ U. Sudhakar Reddy (Jun 12, 2018). "Kakatiya dynasty: Nandinagar script inscription from Kakatiya rule found in Mahabubabad | Hyderabad News - Times of India". The Times of India (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-05-22.
↑ Prathima, G. & Rao, G. K. (2011). A Survey of Nandinagari Manuscript Recognition System. International Journal of Science & Technology, 1(1), 30-36.

แหล่งข้อมูลอื่น

Palaeographical Importance of Nandinagari, HareKrsna.com

[georgedanesh-1] 1.0 ^1.1 George Cardona and Danesh Jain (2003), The Indo-Aryan Languages, Routledge, ISBN 978-0415772945, page 75

[nag-2] Reinhold Grünendahl (2001), South Indian Scripts in Sanskrit Manuscripts and Prints, Otto Harrassowitz Verlag, ISBN 978-3447045049, pages xxii, 201-210

[visalakshy-3] P. Visalakshy (2003), The Fundamentals of Manuscriptology, Dravidian Linguistics Association, ISBN 978-8185691107, pages 55-62

[4] Friedrich Otto Schrader (1988), A descriptive catalogue of the Sanskrit manuscripts in the Adyar Library, Otto Harrassowitz Verlag

[Pandey2013-5] Pandey, Anshuman. (2013). Preliminary Proposal to Encode Nandinagari in ISO/IEC 10646.

[6] "Sanskrit and Tamil Dictionaries". www.sanskrit-lexicon.uni-koeln.de. สืบค้นเมื่อ 2021-05-22.

[7] U. Sudhakar Reddy (Jun 12, 2018). "Kakatiya dynasty: Nandinagar script inscription from Kakatiya rule found in Mahabubabad | Hyderabad News - Times of India". The Times of India (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-05-22.

[Prathima2011-8] Prathima, G. & Rao, G. K. (2011). A Survey of Nandinagari Manuscript Recognition System. International Journal of Science & Technology, 1(1), 30-36.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]