ภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลีเช
한국어 ฮันกุกอ, 조선말 โชซอนมัล
ประเทศที่มีการพูด	เกาหลีเหนือ, เกาหลีใต้, ตะวันออกเฉียงเหนือของจีนและ ญี่ปุ่น
จำนวนผู้พูด	80 ล้าน  (ไม่พบวันที่)
ตระกูลภาษา	ไม่มีการจัด อาจจะเป็นตระกูลภาษาอัลไตอิก หรือ ภาษาเอกเทศ
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	เกาหลีเหนือ และ เกาหลีใต้
ผู้วางระเบียบ	สถาบันภาษาเกาหลีแห่งชาติ
รหัสภาษา
ISO 639-1	ko
ISO 639-2	kor
ISO 639-3	kor

ภาษาเกาหลี (한국어/조선말, ดูในส่วนชื่อ) เป็นภาษาที่ส่วนใหญ่พูดใน ประเทศเกาหลีใต้ และ ประเทศเกาหลีเหนือ ซึ่งใช้เป็นภาษาราชการ และมีคนชนเผ่าเกาหลีที่อาศัยอยู่ในสาธารณรัฐประชาชนจีนพูดโดยทั่วไป(ในจังหวัดเหยียนเปียน มณฑลจี๋หลิน ซึ่งมีพรมแดนติดกับเกาหลี) ทั่วโลกมีคนพูดภาษาเกาหลี 78 ล้านคน รวมถึงกลุ่มคนในอดีตสหภาพโซเวียต สหรัฐอเมริกา แคนาดา บราซิล ญี่ปุ่น และเมื่อเร็วๆ นี้ก็มีผู้พูดใน ฟิลิปปินส์ ด้วย การจัดตระกูลของภาษาเกาหลีไม่เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป แต่คนส่วนมากมักจะถือเป็นภาษาเอกเทศ นักภาษาศาสตร์บางคนได้จัดกลุ่มให้อยู่ใน ตระกูลภาษาอัลไตอิกด้วย ทั้งนี้เนื่องจากภาษาเกาหลีมีวจีวิภาคแบบภาษาคำติดต่อ ส่วนวากยสัมพันธ์หรือโครงสร้างประโยคนั้น เป็นแบบประธาน-กรรม-กริยา (SOV)

อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล ใช้แทนเสียงของแต่ละพยางค์ นอกจากนี้ใช้ยังตัวอักขระแบบจีนเรียกว่าอักษรฮันจา ในการเขียนด้วย ในขณะที่คำศัพท์ที่ใช้กันส่วนใหญ่เป็นคำภาษาเกาหลีแท้ โดยที่มีคำศัพท์มากกว่า 50% มาจากภาษาจีนทั้งทางตรงและทางอ้อม

เกี่ยวกับชื่อ

ชื่อเรียกคำว่า "ภาษาเกาหลี" ในเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้มีความแตกต่างกัน ในเกาหลีเหนือ ชาวเกาหลีเหนือส่วนใหญ่มักเรียกว่า โชซอนมัล (조선말) หรือหากเป็นทางการขึ้นจะเรียกว่า โชซอนอ (조선어)

ในเกาหลีใต้ ประชาชนส่วนใหญ่เรียกภาษาของตนว่า ฮันกุกมัล (한국말) หรือ ฮันกุกอ (한국어) หรือ กุกอ (국어) บางครั้งอาจเรียกในแบบภาษาพื้นเมืองหรือภาษาถิ่นว่า อูรีมัล (แปลว่า "ภาษาของเรา"; มาจากคำว่า 우리말 (เขียนติดกันในเกาหลีใต้),หรือ 우리 말 (เขียนแยกกันในเกาหลีเหนือ))

สำเนียงท้องถิ่น

สำเนียงท้องถิ่นภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลีมีสำเนียงท้องถิ่นมากมาย ภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีใต้คือสำเนียงท้องถิ่นที่ใช้ในพื้นที่บริเวณโซล และภาษาทางการที่ใช้ในเกาหลีเหนือคือสำเนียงท้องถิ่นที่ใช้บริเวณกรุงเปียงยาง สำเนียงท้องถิ่นโดยทั่วไปจะมีความคล้ายคลึงกัน ยกเว้นสำเนียงท้องถิ่นบนเกาะเชจูที่มีความแตกต่างค่อนข้างมาก ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างสำเนียงท้องถิ่นแต่ละแห่งคือ การเน้นเสียง (stress) สำเนียงท้องถิ่นของโซลจะเน้นเสียงน้อยมาก และไม่ค่อยมีความสูงต่ำในการเปล่งเสียง ในทางกลับกัน สำเนียงท้องถิ่นของ คยองซัง มีความสูงต่ำของการออกเสียงอย่างมากจนคล้ายกับภาษาทางยุโรป อย่างไรก็ตามเราสามารถจำแนกสำเนียงท้องถิ่นของภาษาเกาหลีออกเป็นภูมิภาคต่างๆได้ดังตาราง โดยพิจารณาจากขอบเขตของภูเขาและทะเล**

สำเนียงทางการ	บริเวณที่ใช้
โซล	โซล อินชอน เกียงกี (เกาหลีใต้) และ แคซอง (เกาหลีเหนือ)
เปียงยาง	เปียงยาง ชากัง (เกาหลีเหนือ)
สำเนียงท้องถิ่น	บริเวณที่ใช้
ชุงชอง	แตจอน ชุงชอง (เกาหลีใต้)
กังวอน	กังวอน (เกาหลีใต้)/ กังวอน (เกาหลีเหนือ)
คยองซัง	บูซาน, แทกู, อุลซาน, เขตคยองซัง (เกาหลีใต้)
ฮัมกยึง	ราซึน, เขตฮัมกยึง, รยังกัง (เกาหลีเหนือ)
ฮวังแฮ	เขตฮังแฮ (เกาหลีเหนือ)
เชจู	เกาะเชจู/จังหวัดเชจู (เกาหลีใต้)
จอลลา	กวางจู, เขตจอลลา (เกาหลีใต้)

อักษรเกาหลี

ดูบทความหลักที่ อักษรฮันกึล

พยัญชนะเกาหลี 14 ตัว

อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล โดยผิวเผินแล้ว อักษรฮันกึลคล้ายกับอักษรรูปภาพเหมือนอักษรจีน แต่จริงๆ แล้ว อักษรฮันกึลอยู่ในระบบอักษรแทนเสียง (ตัวพยัญชนะเป็นอักษรรูปภาพเลียนแบบอวัยวะการออกเสียงในขณะที่ออกเสียงนั้นๆ สระเป็นอักษรรูปภาพใช้แนวคิดเชิงปรัชญา เกี่ยวกับ ท้องฟ้า พื้นดิน และมนุษย์)คือประกอบด้วยพยัญชนะและสระ ซึ่งมีทั้งหมด 24 ตัว ประกอบด้วย

• พยัญชนะ 14 ตัว คือ ㄱ ㄴ ㄷ ㄹ ㅁ ㅂ ㅅ ㅇ ㅈ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ และ ㅎ
• สระ 10 ตัว คือ ㅏ ㅑ ㅓ ㅕ ㅗ ㅛ ㅜ ㅠ ㅡ และ ㅣ

พยัญชนะและสระดังกล่าวเรียกว่า พยัญชนะเดี่ยว และสระเดี่ยว ตามลำดับ นอกจากนี้ยังมีส่วนที่เรียกว่าพยัญชนะซ้ำ และสระประสมด้วย คือ

• พยัญชนะซ้ำ 5 ตัว ได้แก่ ㄲ ㄸ ㅃ ㅆ และ ㅉ
• สระประสม 11 ตัว ได้แก่ ㅐ ㅒ ㅔ ㅖ ㅚ ㅟ ㅘ ㅙ ㅝ ㅞ และ ㅢ

อักษรเกาหลีมีลำดับการเขียนคล้ายอักษรจีน คือ ลากจากบนลงล่าง และจากซ้ายไปขวา นอกจากนี้การเขียนพยางค์หนึ่งๆ จะเริ่มเขียนจากพยัญชนะต้น ไปสระ และตัวสะกดตามลำดับ

เลขเกาหลี

จำนวน	คำอ่าน แบบเกาหลีแท้/แบบจีน	ภาษาเขียน แบบเกาหลีแท้/แบบจีน
1	ฮา-นา / อิลฮุน btob	하나/일
2	ทูล / อีบ้า	둘/이
3	เซด / ซัมซุงฮีโร่	셋/삼
4	เนด / ซารางเฮ	넷/사
5	ทา-ซอด / โอเค	다섯/오
6	ยอ-ซอด / ยุกซองแจ กรี้ดๆๆ btob	여섯/육
7	อิล-กบ / ชิล	일곱/칠
8	ยอ-ดอล / พัล	여덟/팔
9	อา-ฮบ / คูน้ำ	아홉/구
10	ยอล / ชิบหาย	열/십

การเทียบเสียง

ในภาษาเกาหลี ได้มีการกำหนดระบบในการถอดภาษาเกาหลีด้วยอักษรโรมัน ไว้ โดยเป็นที่นิยมมาก 2 ระบบ คือ ระบบกระทรวงวัฒนธรรมเกาหลี 2000 ระบบที่ใช้อย่างเป็นทางการในประเทศเกาหลีใต้ปัจจุบัน และ ระบบแมกคูน-ไรซ์ชาวเออร์ ใช้ในประเทศเกาหลีเหนืออย่างเป็นทางการในปัจจุบัน และเคยใช้ในเกาหลีใต้อย่างเป็นทางการในช่วง พ.ศ. 2527-2543

ข้อมูลการเทียบเสียงต่อไปนี้เป็นเพียงการเทียบเสียงเบื้องต้น ซึ่งอาจจะไม่ถูกต้องมากนัก พยัญชนะทุกตัวในภาษาเกาหลีมีเสียงแตกต่างกัน แต่พบว่าบางครั้งการได้ยินของคนไทยไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างได้เหมือนคนเกาหลี เช่น คำว่า 자 กับ 차 เป็นต้น

พยัญชนะ

		ฐานริมฝีปาก	ฐานปุ่มเหงือก	ฐานหลังปุ่มเหงือก	ฐานเพดานอ่อน	ฐานเส้นเสียง
เสียงกักและ เสียงกึ่งเสียดแทรก	สิถิลเบา	ㅂ /p/, /b/ ป-บ	ㄷ /t/, /d/ ต-ด	ㅈ /t͡ɕ/, /d͡ʑ/ จ-จ͡ย	ㄱ /k/, /g/ ก-ก͡ง
	สิถิลหนัก	ㅃ /p͈/ ป*	ㄸ /t͈/ ต*	ㅉ /t͡ɕ͈/ จ*	ㄲ /k͈/ ก*
	ธนิต	ㅍ /pʰ/ พ	ㅌ /tʰ/ ท	ㅊ /t͡ɕʰ/ ช	ㅋ /kʰ/ ค
เสียงเสียดแทรก	เบา		ㅅ /s/หรือ/ɕ/ ซ			ㅎ /h/ ฮ
	หนัก		ㅆ /s͈/หรือ/ɕ͈/ ซ*
เสียงนาสิก		ㅁ /m/ ม	ㄴ /n/ น		ㅇ /ŋ/ ง (ตัวสะกด)
เสียงข้างลิ้น			ㄹ /l/ ล

พยัญชนะที่กำกับดอกจันไว้หมายถึงพยัญชนะเสียงหนัก

สำหรับ ㅇ เมื่อเป็นพยัญชนะต้นแต่มีคำอื่นมาก่อน จะนำพยัญชนะสะกดของคำก่อนหน้ามาเป็นเสียงพยัญชนะต้น ดูที่ การอ่านโยงเสียง

ตัวอย่างคำศัพท์

หน่วยเสียง	ตัวอย่าง	ทับศัพท์	คำแปล
ㅂ /p/	발 [pal]	bal	เท้า
ㅃ /p͈/	빨다 [p͈alda]	ppalda	ซักผ้า
ㅍ /pʰ/	팔 [pʰal]	pal	แขน
ㅁ /m/	말 [mal]	mal	ม้า
ㄷ /t/	달 [tal]	dal	พระจันทร์
ㄸ /t͈/	딸 [t͈al]	ttal	ลูกสาว
ㅌ /tʰ/	타다 [tʰada]	tada	ขี่
ㄴ /n/	날 [nal]	nal	วัน
ㅈ /t͡ɕ/	잘 [t͡ɕal]	jal	บ่อน้ำ
ㅉ /t͡ɕ͈/	짜다 [t͡ɕ͈ada]	jjada	คั้น
ㅊ /t͡ɕʰ/	차다 [t͡ɕʰada]	chada	เตะ
ㄱ /k/	가다 [kada]	gada	ไป
ㄲ /k͈/	깔다 [k͈alda]	kkalda	กระจาย
ㅋ /kʰ/	칼 [kʰal]	kal	มีด
ㅇ /ŋ/	방 [paŋ]	bang	ห้อง
ㅅ /s/	살 [sal]	sal	เนื้อหนัง
ㅆ /s͈/	쌀 [s͈al]	ssal	ข้าวสาร
ㄹ /l/	바람 [paɾam]	baram	ลม
ㅎ /h/	하다 [hada]	hada	ทำ

สระ

สระเกาหลีพื้นฐาน

	ฐาน						+อี
ฐาน	ㅏ /a/ a อา	ㅓ /ʌ/ eo ออ (ปากเหยียด)	ㅗ /o/ o โอ	ㅜ /u/ u อู	ㅡ /ɯ/ eu อือ	ㅣ /i/ i อี	ㅐ /ɛ/ ae แอ	ㅔ /e/ e เอ	ㅚ /ø/ oe เออ	ㅟ /y/ ui อวี	ㅢ /ɰi/ eui งึย (อึย)
ย+	ㅑ /ja/ ya ยา	ㅕ /jʌ/ yeo ยอ (ปากเหยียด)	ㅛ /jo/ yo โย	ㅠ /ju/ yu ยู			ㅒ /jɛ/ yae แย	ㅖ /je/ ye เย
ว+	ㅘ /wa/ wa วา	ㅝ /wʌ/ weo วอ (ปากเหยียด)					ㅙ /wɛ/ wae แว	ㅞ /we/ we เว

• /ʌ/ eo ออกเสียง "ออ" ปากเหยียด บางตำราก็ใช้ /ə/ "เออ"
• /ø/ oe ออกเสียง "เอ" ปากห่อ

สระเกาหลีไม่เหมือนภาษาไทยซึ่งมีเสียงสั้นเสียงยาวแยกกัน เช่น สระอิ หรือ สระอี จะรวมเป็นสระเดียว คือ /i/ แต่จะเป็นเสียงสั้นหรือเสียงยาวนั้นขึ้นอยู่กับการเน้นเสียง แม้คำที่เขียนเหมือนกันแต่อ่านด้วยเสียงที่ต่างกัน ความหมายก็อาจเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ดังตัวอย่างต่อไปนี้

สระเสียงสั้น		สระเสียงยาว
/i/ อิ	시장 (sijang [ɕiˈʥaŋ], ความหิว)	/iː/ อี	시장 (sijang [ˈɕiːʥaŋ], ตลาด)
/e/ เอะ	베개 (begae [peˈɡɛ], หมอน)	/eː/ เอ	베다 (beda [ˈpeːda], ตัด)
/ɛ/ แอะ	태양 (taeyang [tʰɛˈjaŋ], พระอาทิตย์)	/ɛː/ แอ	태도 (taedo, [ˈtʰɛːdo], ความคิดเห็น)
/a/ อะ	말 (mal [ˈmal], ม้า)	/aː/ อา	말 (mal [ˈmaːl], คำ, ภาษา)
/o/ โอะ	보리 (bori [poˈɾi], ข้าวบาร์เล่ย์)	/oː/ โอ	보수 (bosu [ˈpoːsu], เงินเดือน)
/u/ อุ	구리 (guri [kuˈɾi], ทองแดง)	/uː/ อู	수박 (subak [ˈsuːbak], แตงโม)
/ʌ/ เอาะ	벌 (beol [ˈpʌl], การลงโทษ)	/əː/ เออ	벌 (beol [ˈpəːl], ผึ้ง)
/ɯ/ อึ	어른 (eoreun [ˈəːɾɯn], ผู้อาวุโส)	/ɯː/ อือ	음식 (eumsik [ˈɯːmɕik], อาหาร)

^ ชาวเกาหลีส่วนใหญ่ออกเสียง /ʌː/ "ออ" (เสียงยาว) เป็น /əː/ "เออ"

ตัวสะกด

แม้พยัญชนะเกาหลีจะมีหลายตัว และแต่ละตัวเสียงแตกต่างกัน แต่เมื่อนำมาใช้เป็นตัวสะกดแล้ว จะมีทั้งหมด 7 แม่เท่านั้น ดังตาราง จะเห็นว่าคล้ายคลึงกับภาษาไทย โดยที่ต่างออกไปคือ เสียง "ล" เมื่อนำไปเป็นตัวสะกดแล้วจะไม่ใช่เสียง "น" นอกจากนี้อาจพบตัวสะกดแบบที่มีพยัญชนะสะกดสองตัว เช่น 여덟, 앉다 ฯลฯ ตัวสะกดลักษณะนี้จะเลือกออกเสียงเฉพาะตัวใดตัวหนึ่งเท่านั้น และอีกตัวจะไม่ออกเสียง เช่น 여덟 อ่านว่า /ยอ-ดอล/ ไม่ใช่ /ยอ-ดอบ/ การที่จะทราบว่าตัวสะกดคู่จะออกเสียงพยัญชนะตัวใด แสดงดังตาราง อย่างไรก็ตามมีตัวสะกดคู่บางส่วนที่ออกเสียงไม่แน่นอนขึ้นกับคำ คือ ㄺ และ ㄼ

ตัวสะกด	พยัญชนะ	ตัวอย่าง
กง	ㅇ	성 = /ซอง/
กน	ㄴ ㄵ ㄶ	원 = /วอน/
กม	ㅁ ㄻ	남 = /นัม/
กก	ㄱ ㄲ ㅋ ㄳ	밖 = /ผัก/
กด	ㄷ ㅅ ㅆ ㅈ ㅉ ㅊ ㅌ ㅎ	이것 = /อี-กอด/
กบ	ㅂ ㅍ ㅄ ㄿ	십 = /ฉิบ/, 없 = /ออบ/
กล	ㄹ ㄽ ㄾ ㅀ	팔 = /พัล/
ไม่แน่นอน	ㄺ ㄼ	여덟 = /ยอ-ดอล/

การอ่านโยงเสียง

ในพยางค์หนึ่งๆ กรณีที่พยัญชนะต้นเป็นตัวอีอึง (ㅇ) เสียงของมันอาจไม่ใช่เสียง "อ" แต่จะเป็นเสียงของตัวสะกดในพยางค์ก่อนหน้าแทน เช่น

• 직업 อ่านว่า /지겁/ (ชี-กอบ) ไม่ใช่ /직-업/ (ชิก-ออบ)
• 당신은 อ่านว่า /당시는/ (ทัง-ชี-นึน) ไม่ใช่ /당-신-은/ (ทัง-ชิน-อึน)

ถ้าไม่มีคำใดมาก่อนจะออกเสียงคล้าย อ หรือถ้าคำก่อนหน้าไม่มีพยัญชนะสะกด จะออกเสียงเชื่อมสระเข้าด้วยกัน

กฎการอ่านแบบกลมกลืนเสียง*

ในพยางค์ใดที่ลงท้ายด้วยตัวสะกดและพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไปที่ติดกัน

เสียงของตัวสะกดจะเปลี่ยนเพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน โดยจำแนกไว้เป็นกฎต่างๆดังต่อไปนี้

1. พยางค์ใดลงท้ายด้วยตัวสะกดในแม่ /ㄱ/, /ㄷ/, /ㅂ/ และพยัญชนะต้นในพยางค์ถัดไปเป็นเสียงนาสิก เสียงตัวสะกดจะเปลี่ยนเป็น /ㅇ/,/ㄴ/,/ㅁ/ ตามลำดับ เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

ตัวอย่างเช่น

집는다 -> /짐는다/ เขียนว่า "ชิบนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "ชิมนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

받는다 -> /반는다/ เขียนว่า "พัดนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "พันนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

속는다 -> /송는다/ เขียนว่า "ซกนึนดา" แต่จะอ่านเป็น "ซงนึนดา" เพื่อให้ออกเสียงได้สะดวกกลมกลืนและไม่ขัดกัน

ที่คุ้นเคยกันดีได้แก่ ไวยากรณ์ลงท้ายประโยคอย่างสุภาพ "~습니다" ถึงแม้ว่าจะเขียนเป็น ซึ่บนิดา แต่เพื่อให้เป็นไปตามเหตุผลดังที่กล่าวไว้ข้างต้นแล้ว เราก็จะอ่านว่า ซึมนิดา

ตัวอย่างประโยคหรือวลีที่มักพบ

ประโยคเกาหลี	คำอ่านไทย	คำแปล
안녕하세요.	อัน-นยอง-ฮา-เซ-โย	สวัสดี
감사합니다./고맙습니다.	คัม-ซา-ฮัม-นิ-ดะ / โค-มับ-ซึม-นิ-ดะ	ขอบคุณ
사랑해.	ซา-รัง-แฮ	ฉันรักคุณ
실례지만.	ชิล-รเย-จี-มัน	ขอประทานโทษครับ
안녕히 주무세요.	อัน-นยอง-ฮี๊ จู-มู-เซ-โย	ราตรีสวัสดิ์
반갑습니다.	พัน-กั๊บ-ซึม-นี-ดา	ยินดีที่ได้รู้จัก
죄송합니다. 저 먼저 갑니다	ชเว-ซง-ฮัม-นี-ดา. ชอ-มอน-จอ-กัม-นี-ดา.	ขอโทษครับ ผมไปก่อนนะครับ

ไวยากรณ์

การวางคำในประโยคภาษาเกาหลีมีลักษณะใกล้เคียงกับการเรียงในภาษาญี่ปุ่นและภาษาตุรกีรวมไปถึงภาษาในประเทศอินเดีย โดยเรียงลำดับคำในประโยคเป็น "ประธาน-กรรม-กริยา" ซึ่งแตกต่างกับประโยคในภาษาไทยที่เป็น "ประธาน-กริยา-กรรม" เช่นประโยค "ฉันกินข้าว" ในภาษาไทย จะเขียนลำดับเป็น "ฉันข้าวกิน" ในภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลีมีคำช่วยเพื่อบอกหน้าที่ของคำต่างๆ ในประโยค เช่น เป็นคำช่วยที่ใช้วางหลังสถานที่เพื่อระบุตำแหน่ง และ หรือ เป็นคำช่วยที่วางหลังคำเพื่อระบุว่าคำนั้นเป็นประธานของประโยค เป็นต้น นอกจากนี้ภาษาเกาหลียังมีการผันรูปกริยาหลายรูปแบบเพื่อเปลี่ยนแปลงกาลเทศะ เช่น ระดับความสุภาพและความเป็นทางการของประโยค สภาพกาลของประโยคว่าเป็นอดีต อนาคต หรือปัจจุบัน

อ้างอิง

• Sohn, H.-M. (1999). The Korean Language. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-36943-5.
• Song, J.J. (2005). The Korean Language: Structure, Use and Context. London: Routledge. ISBN 0-415-32802-0.

หนังสืออ่านเพิ่ม

• Chang, Suk-jin (1996). Korean. Philadelphia: John Benjamins Publishing Company. ISBN 1556197284. (Volume 4 of the London Oriental and African Language Library).
• Hulbert, Homer B. (1905): A Comparative Grammar of the Korean Language and the Dravidian Dialects in India. Seoul.
• Lee, Ki-Moon Lee and S. Robert Ramsey. A History of the Korean Language (Cambridge University Press; 2011) 352 pages.
• Martin, Samuel E. (1966): Lexical Evidence Relating Japanese to Korean. Language 42/2: 185–251.
• Martin, Samuel E. (1990): Morphological clues to the relationship of Japanese and Korean. In: Philip Baldi (ed.): Linguistic Change and Reconstruction Methodology. Trends in Linguistics: Studies and Monographs 45: 483-509.
• Miller, Roy Andrew (1971): Japanese and the Other Altaic Languages. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0-226-52719-0.
• Miller, Roy Andrew (1996): Languages and History: Japanese, Korean and Altaic. Oslo: Institute for Comparative Research in Human Culture. ISBN 974-8299-69-4.
• Ramstedt, G. J. (1928): Remarks on the Korean language. Mémoires de la Société Finno-Oigrienne 58.
• Rybatzki, Volker (2003): Middle Mongol. In: Juha Janhunen (ed.) (2003): The Mongolic languages. London: Routledge. ISBN 0-7007-1133-3: 47–82.
• Starostin, Sergei A.; Anna V. Dybo; Oleg A. Mudrak (2003): Etymological Dictionary of the Altaic Languages, 3 volumes. Leiden: Brill Academic Publishers. ISBN 90-04-13153-1.
• Sohn, H.-M. (1999): The Korean Language. Cambridge: Cambridge University Press.
• Sohn, Ho-Min (2006). Korean Language in Culture and Society. Boston: Twayne Publishers. ISBN 9780824826949.
• Song, J.-J. (2005): The Korean Language: Structure, Use and Context. London: Routledge.
• Trask, R. L. (1996): Historical linguistics. Hodder Arnold.
• Vovin, Alexander: Koreo-Japonica. University of Hawai'i Press.
• Whitman, John B. (1985): The Phonological Basis for the Comparison of Japanese and Korean. Unpublished Harvard University Ph.D. dissertation.

ดูเพิ่ม

• การถอดภาษาเกาหลีด้วยอักษรโรมัน
• ภาษาเกาหลีไซนิจิ (ญี่ปุ่น: 在日朝鮮語; โรมาจิ: ไซนิจิโจวเซนโงะ) ภาษาเกาหลีที่ใช้พูดในกลุ่มชาวเกาหลีที่พำนักอยู่ในญี่ปุ่น ซึ่งมีความใกล้เคียงกับภาษาเกาหลีทางตอนใต้ของคาบสมุทรเกาหลี แต่ก็ได้รับอิทธิพลมาจากภาษาญี่ปุ่น
• ภาษาโกรยอ-มาร์ (ซีริลลิก:Корё маль โกรยอมัล) ภาษาเกาหลีที่ใช้พูดโดยชาวโกรยอ-ซารัม (ซีริลลิก: Корё сарам, ฮันกึล: 고려사람) ผู้สืบเชื้อสายเกาหลีในเอเชียกลาง ซึ่งส่วนใหญ่ถูกนำมาจากเกาหลีเหนือเพื่อนำมาใช้แรงงาน โดยภาษานี้ได้อักษรซีริลลิกในการเขียน
• ภาษาเกาหลีถิ่นจีน (จีน:中國朝鮮) เป็นกลุ่มชาวจีนเชื้อสายเกาหลีที่อาศัยอยู่ทางตอนเหนือของคาบสมุทรเกาหลีที่มีเขตแดนต่อกับเกาหลีเหนือ ใช้สำเนียงใกล้เคียงกับเกาหลีเหนือ

แหล่งข้อมูลอื่น

• ดิกชันนารี เกาหลี-อังกฤษ จากยาฮู!
• ดิกชันนารี เกาหลี-อังกฤษ จาก zkorean
• 번역 แปลภาษาเกาหลี จาก korean-english-translation-service