พระครูภาวนาภิมณฑ์ (สุข ธมฺมโชโต)

พระครูภาวนาภิมณฑ์ (สุข ธมฺมโชโต)
ไฟล์:หลวงปู่สุข.jpg
ชื่ออื่น	เจ้าอธิการสุข
ส่วนบุคคล
เกิด	5 เมษายน พ.ศ. 2421 (95 ปี)
มรณภาพ	31 ธันวาคม พ.ศ. 2515
นิกาย	มหานิกาย
ตำแหน่งชั้นสูง
ที่อยู่	วัดโพธิ์ทรายทอง อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์
อุปสมบท	20 พฤษภาคม พ.ศ. 2442
พรรษา	73
ตำแหน่ง	อดีตเจ้าคณะตำบลละหานทราย และอดีตเจ้าอาวาสวัดโพธิ์ทรายทอง ตำบลละหานทราย อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์

พระครูภาวนาภิมณฑ์ (สุข ธมฺมโชโต) อดีตเจ้าคณะตำบลละหานทราย และอดีตเจ้าอาวาสวัดโพธิ์ทรายทอง ตำบลละหานทราย อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์

ชาติภูมิ

พระครูภาวนาภิมณฑ์ หรือหลวงปู่สุข ธมฺมโชโต นามเดิมชื่อ "สุข" นามสกุล"ยอดเยี่ยมแกร" เป็นบุตรของ นายโฮ และนางแฮม ยอดเยี่ยมแกร อาชีพทำนา ท่านเป็นบุตรคนที่ 4 เกิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ 5 เดือนเมษายน พ.ศ. 2421 แรม 5 ค่ำ ปีเถาะ ภูมิลำเนาเดิมบ้านละหานทราย หมู่ที่ 2 อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์ มีพี่น้องร่วมสายโลหิตจำนวน 6 คน หลวงปู่สุขเป็นคน ที่4

1. นายหีบ ยอดเยี่ยมแกร เสียชีวิตแล้ว
2. นายเต็บ ยอดเยี่ยมแกร เสียชีวิตแล้ว
3. นายเกต ยอมเยี่ยมแกร เสียชีวิต
4. พระครูภาวนาภิมณฑ์ (สุข ธมฺมโชโต) ถึงแก่มรณภาพแล้ว 31 ธันวาคม 2515
5. นายแป๊ะ ยอดเยี่ยมแกร เสียชีวิตแล้ว
6. นางอ้ม ยอดเยียมแกร เสียชีวิตแล้ว

การศึกษา ในสมัยนั้นการเรียนหนังสือต้องอาศัยวัด อำเภอละหานทราย ยังเป็นเมืองเล็ก ๆ อยู่ในป่าดงพงพี ถนนหนทางก็ไม่สะดวก เด็กชายสุข เรียนหนังสือขอมที่วัดโพธิ์ทรายทอง จนสามารถ อ่านออกเขียนได้ เมื่ออายุ ๑๗ ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดโพธิ์ทรายทอง บรรพชาอยู่ได้ 5 ปี การอุปสมบท เมื่ออายุได้ 21 ปี จึงอุปสมบท เป็นพระภิกษุ ณ พัทธสีมาอุโบสถวัดโพธิ์ทรายทอง ตำบลละหานทราย อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์ ในวันพุธที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2442 ขึ้น 1 ค่ำ เดือน 7 ปีกุน มีเจ้าอธิการนิ่ม วัดสายน้ำไหล เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการกลิ่น เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการเกิด เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายานามจากพระอุปัชฌาย์ว่า “ธมฺมโชโต” แปลว่า แสงสว่างแห่งธรรม

เมื่อหลวงปู่สุขท่านอุปสมบท ท่านก็ได้จำพรรษาอยู่ที่วัดโพธิ์ทรายทอง ซึ่งในสมัยนั้นยังไม่มีโรงเรียนพระปริยัติธรรมแต่ท่านก็ได้ศึกษาพระธรรมวินัย ซึ่งเป็นภาษาขอมจนมีความรู้ แตกฉานสามารถอ่านออกเขียนได้เป็นอย่างดี ท่านศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัยที่วัดโพธิ์ทรายทองจนแตกฉานดีแล้ว ท่านก็ตั้งใจที่จะออกธุดงค์เพื่อปลีกวิเวก เพราะหลวงปู่เห็นว่า การที่เล่าเรียนเฉพาะพระธรรมวินัยภายในวัดแต่เพียงอย่างเดียว มันเป็นเพียงแค่เปลือกนอก ไม่ก่อประโยชน์แก่ตัวเองมากนัก ท่านจึงตัดสินใจออกเดินธุดงค์ไปกลายแห่ง ด้านวิปัสสนากัมมัฏฐาน ท่านได้เรียนกับพระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต และด้านพระเวทย์วิทยาคมต่าง ๆ ท่านได้ศึกษากับ พระอาจารย์อินทร์ ภิกษุชาวเขมรซึ่งได้ธุดงค์มาจาก เมืองศรีโสภณ และได้มาสร้าง วัดหนองติม อยู่ในเขต อำเภอตาพระยา จังหวัดสระแก้ว ซึ่งเดิมขึ้นอยู่กับ จังหวัดปราจีนบุรี หลวงปู่สุขท่านได้เจริญวิปัสสนากัมมัฏฐานและก็สมถภาวนาอยู่เป็นประจำ ปฏิบัติธรรมด้วยความเคร่งครัด จนชาวบ้านกล่าวขานกันว่าท่านสำเร็จถึงขั้น “อภิญญา” ด้วยวัตรปฏิบัติที่ดีงาม ความสำเร็จทั้งหลายเหล่านี้ ทำให้ขาวบ้านเล่ากันปากต่อปาก ถึงกับมีผู้เสื่อมใสหลวงปู่ ในหลายจังหวัดเดินทางมากราบมนัสการและสนทนาธรรมอยู่อย่างเนืองนิตย์ถนนหนทาง ในสมัยนั้น การคมนาคมยังไม่เจริญเท่าทุกวันนี้ บางคน บางคณะอาจต้องค้างแรมกันหลายคืนทั้งยังบุกป่าฝ่าดงเผชิญกับสัตว์ป่าดุร้าย มากมาย แต่กลุ่มผู้ศรัทธาก็ไม่ยอมย่อท้อ ต่อความยากลำบาก เดินทางมาจนถึงตัวท่านให้ท่านเป่ากระหม่อมบ้าง รดน้ำมนต์บาง เพื่อความเป็นสิริมงคล

ตำแหน่งทางพระสังฆาธิการ และสมณศักดิ์

1. พ.ศ. 2482 ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดโพธิ์ทรายทอง (เป็นเจ้าอาวาส 33 ปี)
2. พ.ศ. 2498 เป็นเจ้าคณะตำบลละหานทราย
3. พ.ศ. 2499 เป็นพระอุปัชฌาย์
4. พ.ศ. 2513 ได้รับพระบรมราชโองการโปรดพระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์ เป็นพระครูสัญญาบัตร ในราชทินนามที่ พระครูภาวนาภิมณฑ์

ราชกิจจานุเบกษา,แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่องพระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์,เล่ม 87 ,ตอนที่122, 31 ธันวาคม 2513,ฉบับพิเศษ หน้า 21.พระอธิการสุข วัดโพธิ์ทรายทอง จังหวัดบุรีรัมย์ เป็น พระครูภาวนาภิมณฑ์

มรณภาพ

• พ.ศ. 2515 พระครูภาวนาภิมณฑ์ (สุข ธมฺมโชโต) ถึงแก่มรณภาพลงอย่างสงบ เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2515 รวมสิริอายุได้ 95 ปี พรรษา73 โดยท่านล่วงรู้กาลมรณภาพล่วงหน้าของท่านเองในวันสารท แรม 15 ค่ำ เดือน 10 ปี พ.ศ. 2515 อายุล่วงได้ 95 ปี หลวงปู่สุขได้หกล้ม ทำให้กระดูกต้นขาของท่านหลุดจากสะโพก ท่านทราบว่ากาลมรณสังขารใกล้สิ้นสุดแล้ว ท่านก็ไม่ปริปากบอกใครให้ทราบถึงอาการ เจ็บป่วยของท่านนั้นรักษาไม่หายหรอก มันเป็นเรื่องของสังขารเพราะท่านจะมรณภาพแล้ว ตลอดเวลาที่ท่านเจ็บป่วย ท่านไม่เคยโอดครวญหรือแสดงกิริยาอาการเจ็บปวดให้ใครเห็น ท่านใช้ขันติ และพิจารณาสังขารของท่านในช่วงวาระสุดท้ายของชีวิต

การรับกิจนิมนต์ไปพุทธาภิเษกวัตถุมงคล เพื่อหาเงินสร้างวัดของ วัดป่าธรรมธีราราม (วัดป่าหลังโรงเลื่อย) ตำบลในเมือง อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ และเคยเดินทางเข้ากรุงเทพมหานคร โดยรับนิมนต์ พระปลัดมานพ ทุลฺลโภ วัดชิโนรสาราม แขวงบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร ปลุกเสกวัตถุมงคลรูปหล่อบูชารุ่นแรก และพระรูปเหมือนขนาด 1 เซนติเมตร ณ หอสมุดกรมหลวงพระปรมานุชิตชิโนรส วัดชิโนรสาราม ในปี พ.ศ. 2512 ก่อนท่านมรณภาพ

งานสาธารณูปการ

1. พ.ศ. 2479 หลวงปู่ก่อสร้างกุฏิสงฆ์วัดโพธิ์ทรายทอง 1 หลัง กว้าง 18 เมตร ยาว 39 เมตร สร้างด้วยไม้ มุงไม้สิ้นค่าก่อสร้างประมาณ 12,000 บาท
2. พ.ศ. 2484 หลวงปู่สร้างวัดบ้านโคกว่าน อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์
3. พ.ศ. 2494 หลวงปู่ช่วยในการย้ายวัดหนองติม ตำบลทัพราช อำเภอตาพระยา จังหวัดสระแก้ว โดยย้ายจากในหมู่บ้านไปยังนอกหมู่บ้าน (สถานที่ปัจจุบัน)
4. พ.ศ. 2490 หลวงปู่สร้างวัดหนองหมี ที่บ้านหนองหมี ตำบลโคกว่าน อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์
5. พ.ศ. 2490 หลวงปู่ได้สร้างศาลาการเปรียญวัดโพธิ์ทรายทอง 1หลัง กว้าง 16 เมตร ยาว 25 เมตร สร้างด้วยไม้ มุงไม้ สิ้นค่าก่อสร้าง ประมาณ 1,500 บาท
6. พ.ศ. 2500 หลวงปู่สร้างวัดไม้แดงที่บ้านโคกไม้แดง
7. พ.ศ. 2511 สร้างกุฏิสงฆ์วัดโพธิ์ทรายทอง 1 หลัง เสาคอนกรีตต่อไม้ มุงสังกะสี 1 หลังกว้าง 20 เมตร ยาว 25 เมตร สิ้นค่าก่อสร้างประมาณ 215,000บาท
8. พ.ศ. 2512 สร้างกุฏิสงฆ์ วัดโพธิ์ทรายทอง 1 หลัง สร้างกุฏิเสาไม้สร้างด้วยไม้ มุงสังกะสี 1 หลัง กว้าง 9 เมตรสิ้นค่าก่อสร้างประมาณ 12,000 บาทและได้ไปพัฒนาวัดต่าง ๆ ในอำเภอใกล้เคียงและต่างจังหวัดที่ได้รับนิมนต์ อาทิวัดทับเสด็จ อำเภอตาพระยา จังหวัดสระแก้ว