ผู้ใช้:Zambo/กฎหมายอวกาศ

กฎหมายอวกาศ (อังกฤษ: space law) เป็นกฎหมายกลุ่มหนึ่งซึ่งใช้บังคับแก่อาณาเขตทั้งระดับชาติและระดับระหว่างชาติ ว่าด้วยกิจกรรมที่กระทำบริเวณนอกโลกหรือที่เรียก "อวกาศ" (อังกฤษ: outer space) อย่างไรก็ดี นักกฎหมายส่วนใหญ่ลงความเห็นว่า โดยปรกติแล้วอวกาศนั้นมีจุดเริ่มต้น ณ จุดต่ำสุดเหนือท้องทะเลขึ้นมาประมาณหนึ่งร้อยกิโลเมตร (หกสิบสองไมล์) อันเป็นห้วงที่วัตถุสามารถโคจรไปมาในโลกได้

การเริ่มมีผลบังคับของกฎหมายอวกาศบังเกิดขึ้นพร้อมกับการปล่อยดาวเทียมครั้งแรกของโลก คือ ดาวเทียมสปุตนิก (อังกฤษ: Sputnik) ของสหภาพโซเวียตเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2500 (ค.ศ. 1957) โดยการปล่อยดาวเทียมครั้งนี้เป็นส่วนหนึ่งของปีแห่งธรณีฟิสิกส์นานาชาติ (อังกฤษ: International Geophysical Year) และนับแต่นั้นมา กฎหมายอวกาศก็เริ่มมีบทบาทสำคัญขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งเป็นผลมาจากการที่มนุษย์โลกเริ่มสู่หาและพึ่งพาทรัพยากรนอกโลกมากขึ้น

ภูมิหลัง

ใน พ.ศ. 2500 (ค.ศ. 1957) นานาชาติเริ่มมีการถกเถียงกันเพื่อวางระบบอันสามารถประกันความเรียบร้อยในการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรนอกโลก โดยผลการหารือแบบทวิภาคีระหว่างสหรัฐอเมริกากับสหภาพโซเวียตเมื่อปีถัดมาคือ พ.ศ. 2501 (ค.ศ. 1958) ได้เปิดประเด็นถกเถียงในที่ประชุมสหประชาชาติ และในปีถัดมาอีกคือ พ.ศ. 2502 (ค.ศ. 1959) สหประชาชาติได้แต่งตั้งคณะกรรมการเพื่อการใช้สอยทรัพยากรนอกโลกอย่างสันติ (อังกฤษ: Committee on the Peaceful Uses of Outer Space) ขึ้น ซึ่งคณะกรรมการนี้ก็ได้แต่งตั้งคณะอนุกรรมการขึ้นอีกสองคณะ ได้แก่ คณะอนุกรรมการด้านวิทยาศาสตร์และเทคนิค (อังกฤษ: Scientific and Technical Subcommittee) และคณะอนุกรรมการด้านกฎหมาย (อังกฤษ: Legal Subcommittee) มีหน้าที่ถกเถียงหาข้อยุติเกี่ยวกับการเจรจาข้อตกลงระหว่างประเทศที่ว่าด้วยอวกาศ

สัญญาระหว่างประเทศ

Five international treaties have been negotiated and drafted in the COPUOS:

• The 1967 Treaty on Principles Governing the Activities of States in the Exploration and Use of Outer Space, Including the Moon and Other Celestial Bodies (the "Outer Space Treaty").

• The 1968 Agreement on the Rescue of Astronauts, the Return of Astronauts and the Return of Objects Launched into Outer Space (the "Rescue Agreement").

• The 1972 Convention on International Liability for Damage Caused by Space Objects (the "Liability Convention").

• The 1975 Convention on Registration of Objects Launched Into Outer Space (the "Registration Convention").

• The 1979 Agreement Governing the Activities of States on the Moon and Other Celestial Bodies (the "Moon Treaty").

The Outer Space Treaty is the most widely-adopted treaty, with 98 parties. The Rescue Agreement, the Liability Convention and the Registration Convention all elaborate on provisions of the Outer Space Treaty. U.N. delegates apparently intended that the Moon Treaty serve as a new comprehensive treaty which would supersede or supplement the Outer Space Treaty, most notably by elaborating upon the Outer Space Treaty's provisions regarding resource appropriation and prohibition of territorial sovereignty. The Moon Treaty has only 12 parties, and many consider it to be a failed treaty due to its limited acceptance.

In addition, the nuclear test ban treaty of 1963 banned the testing of nuclear weapons in outer space.

Consensus

The COPUOS operates on the basis of consensus, i.e. all committee and subcommittee delegates must agree on treaty language before it can be included in the final version of a treaty, and the committees cannot place new items on their agendas unless all member nations agree. One reason that the U.N. space treaties lack definitions and are unclear in other respects, is because it is easier to achieve consensus when language and terms are vague. In recent years, the COPUOS Legal Subcommittee has been unable to achieve consensus on discussion of a new comprehensive space agreement, and it is also unlikely that the Subcommittee will be able to agree to amend the Outer Space Treaty in the foreseeable future. Many space faring nations seem to believe that discussing a new space agreement or amendment of the Outer Space Treaty would be futile and time consuming, because entrenched differences regarding resource appropriation, property rights and other issues relating to commercial activity make consensus unlikely.

1998 ISS agreement

In addition to the international treaties that have been negotiated at the United Nations, the nations participating in the International Space Station have entered into the 1998 Agreement among the governments of Canada, Member States of the European Space Agency, Japan, Russian Federation, and the United States of America concerning cooperation on the Civil International Space Station (the "Space Station Agreement"). This Agreement provides, among other things, that NASA is the lead agency in coordinating the member states' contributions to and activities on the space station, and that each nation has jurisdiction over its own module(s). The Agreement also provides for protection of intellectual property and procedures for criminal prosecution. This Agreement may very well serve as a model for future agreements regarding international cooperation in facilities on the Moon and Mars, where the first off-world colonies and scientific/industrial bases are likely to be established.

National law

Space law also encompasses national laws, and many countries have passed national space legislation in recent years. The Outer Space Treaty requires parties to authorize and supervise national space activities, including the activities of non-governmental entities such as commercial and non-profit organizations. The Outer Space Treaty also incorporates the UN Charter by reference, and requires parties to ensure that activities are conducted in accordance with other forms of international law such as customary international law (the custom and practice of states).

The advent of commercial space activities beyond the scope of the satellite communications industry, and the development of many commercial spaceports, is leading many countries to consider how to regulate private space activities. The challenge is to regulate these activities in a manner that does not hinder or preclude investment, while still ensuring that commercial activities comply with international law. The developing nations are concerned that the space faring nations will monopolize space resources.

Geostationary orbit allocation

Satellites in geostationary orbit must all occupy a single ring above the equator, approximately 35,800 km into space. The requirement to space these satellites apart means that there are a limited number of orbital "slots" available, thus only a limited number of satellites can be placed in geostationary orbit. This has led to conflict between different countries wishing access to the same orbital slots (countries at the same longitude but differing latitudes). These disputes are addressed through the ITU allocation mechanism. Countries located at the Earth's equator have also asserted their legal claim to control the use of space above their territory.

ก้าวต่อไปของกฎหมายอวกาศ

While this field of the law is still in its infancy, it is in an era of rapid change and development. Arguably the resources of space are infinite, and limited only by our ability to use them in a manner that is fair and equitable to all nations and which is environmentally ethical. If commercial space transportation becomes widely available, with substantially lower launch costs, then all countries will be able to directly reap the benefits of space resources. In that situation, it seems likely that consensus will be much easier to achieve with respect to commercial development and human settlement of outer space. High costs are not the only factor preventing the economic exploitation of space: it is argued that space should be considered as a pristine environment worthy of protection and conservation, and that the legal regime for space should further protect it from being used as a resource for Earth's needs. Debate is also focused on whether space should continue to be legally defined as part of the “common heritage of man,” and therefore unavailable for national claims, or whether its legal definition should be changed to allow private property in space.

Michael Dodge, of Long Beach, Mississippi, is the first law school graduate to receive a space law certificate in the United States. Dodge graduated from the National Center for Remote Sensing, Air and Space Law at the University of Mississippi School of Law in 2008.

แหล่งข้อมูลภายนอก

• Lunar Land Management Society
• International Institute of Space Law
• Space Law Probe

• Res Communis Blog
• Overview of space law (in German)
• International Space Law
• SpaceLaw.net