กฎหมายระหว่างประเทศ

กฎหมายระหว่างประเทศ (อังกฤษ: International law) หมายถึง กฎ กฎเกณฑ์ และข้อตกลงที่เกิดขึ้นจากความตกลง หรือการแสดงเจตนาเข้าผูกพันของรัฐตั้งแต่สองรัฐขึ้นไป หรือระหว่างรัฐกับองค์การระหว่างประเทศ และมักใช้เป็นหลักในการพิจารณาข้อพิพาทระหว่างประเทศ

สนธิสัญญา

เป็นกฎหมายระหว่างประเทศ ที่มีแบบแผนชัดเจน ถูกร่างขึ้นเป็นเอกสารข้อตกลง ซึ่งมีผลผูกพันกับรัฐในระดับต่างๆ มากหรือน้อยขึ้นอยู่กับประเภทของกฎหมายนั้นๆ และมีการลงโดยผู้แทนของรัฐ รวมถึงการให้สัตยาบันโดยรัฐสภาของรัฐที่ลงนาม จึงจะถือว่ากฎหมายนั้น มีผลผูกมัดอย่างแท้จริง

จารีตประเพณีระหว่างประเทศ

ดูบทความหลักที่: กฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ

จารีตประเพณีระหว่างประเทศเป็นบ่อเกิดหลักของกฎหมายระหว่างประเทศอย่างหนึ่ง ซึ่งยึดหลักการแห่งจารีตประเพณี คณะกรรมาธิการกฎหมายระหว่างประเทศระบุว่ารูปแบบของหลักฐานของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ ได้แก่ สนธิสัญญา คำวินิจฉัยของศาลระดับชาติและนานาชาติ กฎหมายระดับชาติ ความเห็นของที่ปรึกษากฎหมายระดับชาติ หนังสือโต้ตอบทางูต และการปฏิบัติขององค์การระหว่างประเทศ

อ้างอิง

• เดโช สวนานนท์, พจนานุกรมศัพท์การเมือง, พ.ศ. 2545, หน้า 6
• Encyclopædia Britannica 2001