ผู้ใช้:Waniosa Amedestir/ทดลองเขียน 2

พิกัด: 27°15′28″N 33°48′42″E / 27.25778°N 33.81167°E / 27.25778; 33.81167
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อัลฆุรดะเกาะฮ์[แก้]

อัลฆุรดะเกาะฮ์

الغردقة
เมือง
อัลฆุรดะเกาะฮ์ตั้งอยู่ในประเทศอียิปต์
อัลฆุรดะเกาะฮ์
อัลฆุรดะเกาะฮ์
Location in Egypt
พิกัด: 27°15′28″N 33°48′42″E / 27.25778°N 33.81167°E / 27.25778; 33.81167
CountryEgypt
GovernorateRed Sea
Founded1905
ความสูง14 เมตร (46 ฟุต)
ประชากร
 (auto)
 • ทั้งหมด261,714 คน
เขตเวลาUTC+2 (EET)
รหัสพื้นที่(+20) 65

อัลฆุรดะเกาะฮ์ (อาหรับ: الغردقة al-Ġurdaqa เสียงอ่านภาษาอาหรับอียิปต์: [el ɣæɾˈdæʔæ]) is a city in the Red Sea Governorate of Egypt. It is one of the country's main tourist centres located on the Red Sea coast.

Climate[แก้]

Hurghada has a subtropical-desert climate (Köppen climate classification: BWh), with mild-warm winters and hot to very hot summers. Temperatures in the period December–January–February are warm, but in the evenings temperature may drop from an average 20 Celsius degrees to 10. November, March and April are comfortably warm. May and October are hot and the period from June to September is very hot. The average annual temperature of the sea is 24 องศาเซลเซียส (75 องศาฟาเรนไฮต์), ranging from 21 องศาเซลเซียส (70 องศาฟาเรนไฮต์) in February and March to 28 องศาเซลเซียส (82 องศาฟาเรนไฮต์) in August.

The highest temperature recorded occurred on June 12, 2013 and was 46 องศาเซลเซียส (115 องศาฟาเรนไฮต์), while the lowest record temperature was recorded on February 2, 1993 and was 0 องศาเซลเซียส (32 องศาฟาเรนไฮต์).[1]

ข้อมูลภูมิอากาศของHurghada
เดือน ม.ค. ก.พ. มี.ค. เม.ย. พ.ค. มิ.ย. ก.ค. ส.ค. ก.ย. ต.ค. พ.ย. ธ.ค. ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 28.0
(82.4) 		30.7
(87.3) 		34.3
(93.7) 		41.3
(106.3) 		39.4
(102.9) 		44.0
(111.2) 		40.8
(105.4) 		38.6
(101.5) 		38.2
(100.8) 		38.2
(100.8) 		34.4
(93.9) 		30.3
(86.5) 		44.0
(111.2)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) 21.5
(70.7) 		22.6
(72.7) 		25.2
(77.4) 		29.1
(84.4) 		32.9
(91.2) 		35.3
(95.5) 		36.2
(97.2) 		36.1
(97) 		34.3
(93.7) 		31.1
(88) 		26.8
(80.2) 		22.7
(72.9) 		29.48
(85.07)
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) 15.7
(60.3) 		16.8
(62.2) 		19.3
(66.7) 		22.8
(73) 		26.1
(79) 		28.9
(84) 		29.7
(85.5) 		29.9
(85.8) 		28.0
(82.4) 		25.2
(77.4) 		21.0
(69.8) 		17.1
(62.8) 		23.38
(74.08)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) 11.0
(51.8) 		11.4
(52.5) 		14.0
(57.2) 		17.8
(64) 		21.9
(71.4) 		24.8
(76.6) 		26.4
(79.5) 		26.2
(79.2) 		24.2
(75.6) 		20.9
(69.6) 		16.6
(61.9) 		12.5
(54.5) 		18.98
(66.16)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 0.0
(32) 		0.0
(32) 		7.5
(45.5) 		9.1
(48.4) 		13.4
(56.1) 		18.8
(65.8) 		20.9
(69.6) 		20.9
(69.6) 		17.0
(62.6) 		13.8
(56.8) 		9.2
(48.6) 		6.0
(42.8) 		0.0
(32)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) 0.4
(0.016) 		0.0
(0) 		0.3
(0.012) 		1.0
(0.039) 		0.0
(0) 		0.0
(0) 		0.0
(0) 		0.0
(0) 		0.0
(0) 		0.6
(0.024) 		2.0
(0.079) 		0.9
(0.035) 		5.2
(0.205)
ความชื้นร้อยละ 48 46 46 43 42 41 45 46 48 53 51 51 46.7
วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย (≥ 0.01 mm) 0.3 0.2 0.3 0.3 0.2 0.0 0.0 0.0 0.0 0.2 0.2 0.3 2
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด 265.7 277.6 274.3 285.6 317.4 348.0 352.3 322.4 301.6 275.2 263.9 246.7 3,530.7
แหล่งที่มา 1: World Meteorological Organization (1971-2000)[2]
แหล่งที่มา 2: NOAA (mean temperature, record high and lows, humidity and sun 1961–1990)[3]

Climate Charts[4] shows different averages and cooler day temperatures in summer.

Hurghada mean sea temperature[5]
Jan Feb Mar Apr May Jun Jul Aug Sep Oct Nov Dec
22 องศาเซลเซียส (72 องศาฟาเรนไฮต์) 21 องศาเซลเซียส (70 องศาฟาเรนไฮต์) 21 องศาเซลเซียส (70 องศาฟาเรนไฮต์) 22 องศาเซลเซียส (72 องศาฟาเรนไฮต์) 24 องศาเซลเซียส (75 องศาฟาเรนไฮต์) 26 องศาเซลเซียส (79 องศาฟาเรนไฮต์) 27 องศาเซลเซียส (81 องศาฟาเรนไฮต์) 28 องศาเซลเซียส (82 องศาฟาเรนไฮต์) 27 องศาเซลเซียส (81 องศาฟาเรนไฮต์) 26 องศาเซลเซียส (79 องศาฟาเรนไฮต์) 25 องศาเซลเซียส (77 องศาฟาเรนไฮต์) 23 องศาเซลเซียส (73 องศาฟาเรนไฮต์)

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ "Hurghada, Egypt". Voodoo Skies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 February 2014. สืบค้นเมื่อ 13 August 2013.
  2. ↑ "Weather Information for Hurghada". World Meteorological Organization. สืบค้นเมื่อ 17 August 2013.
  3. ↑ "Hurguada (Hurghada) Climate Normals 1961–1990". National Oceanic and Atmospheric Administration. สืบค้นเมื่อ October 25, 2015.
  4. ↑ 4.0 4.1 "Hurguada, Egypt: Climate, Global Warming, and Daylight Charts and Data". Climate Charts. สืบค้นเมื่อ 18 August 2013.
  5. ↑ "Hurghada Climate and Weather Averages, Egypt". Weather2Travel. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 May 2013. สืบค้นเมื่อ 13 August 2013.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ Waniosa Amedestir/ทดลองเขียน 2

ดิลมุน (Dilmun)[แก้]

Waniosa Amedestir/ทดลองเขียน 2
ที่ตั้งดินแดนชาวต่างชาติของเมโสโปเตเมีย เช่นเอลาม, มากัน, ดิลมุน, มาร์ฮาชี และเมลุคคา
ที่ตั้งอาระเบียตะวันออก
ภูมิภาคเขตผู้ว่าการเหนือ
ประเภทโบราณ
ส่วนหนึ่งของอาระเบียตะวันออก
ความเป็นมา
สร้างประมาณ ปลายสหัสวรรษที่ 4 ก่อนคริสต์ศักราช[1]
ละทิ้งป. 538 ปีก่อนคริสต์ศักราช[2]
สมัยยุคสัมฤทธิ์

ดิลมุน หรือ เทลมุน[3] (ซูเมเรีย: ,[4][5] ภายหลังคือ 𒉌𒌇(𒆠), ni.tukki = DILMUNki; อาหรับ: دلمون) เป็น ancient East Semitic-speaking civilization in Eastern Arabia mentioned from the 3rd millennium BC onwards.[6][7] Based on contextual evidence, it was located in the Persian Gulf, on a trade route between Mesopotamia and the Indus Valley Civilisation, close to the sea and to artesian springs.[1][8] A number of scholars have suggested that Dilmun originally designated the eastern province of modern Saudi Arabia, notably linked with the major Dilmunite settlements of Umm an-Nussi and Umm ar-Ramadh in the interior and Tarout on the coast.[9] Dilmun encompassed Bahrain,[10] Kuwait,[11][12] and the eastern portion regions of Saudi Arabia.[13] This area is certainly what is meant by references to "Dilmun" among the lands conquered by King Sargon II and his descendants.

The great commercial and trading connections between Mesopotamia and Dilmun were strong and profound to the point where Dilmun was a central figure to the Sumerian creation myth.[14] Dilmun was described in the saga of Enki and Ninhursag as pre-existing in paradisiacal state, where predators do not kill, pain and diseases are absent, and people do not get old.[14]

Dilmun was an important trading centre. At the height of its power, it controlled the Persian Gulf trading routes.[1] According to some modern theories, the Sumerians regarded Dilmun as a sacred place,[15] but that is never stated in any known ancient text. Dilmun was mentioned by the Mesopotamians as a trade partner, a source of copper, and a trade entrepôt.

The Sumerian tale of the garden paradise of Dilmun may have been an inspiration for the Garden of Eden story.[16][17][18]

ผู้นำ[แก้]

มีผู้นำในอาณาจักรดิลมุนไม่กี่พระองค์เท่านั้นที่เป็นที่รู้จัก:[19]

  1. Ziusudra (27th century BC)
  2. Rimun (c. 1780 BC)
  3. Yagli-El, son of Rimun
  4. Sumu-lěl (c. 1650 BC)
  5. Usiananuri, grandfather of Uballissu-Marduk (precise dates unknown)
  6. Ilī-ippašra (contemporary with Burnaburiash II and Kurigalzu II)
  7. Operi (c. 710 BC)
  8. Hundaru I (c. 650 BC)
  9. Qena (c. 680–c. 670 BC)
  10. Hundaru II (706–685 BC)

อ้างอิง[แก้]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Jesper Eidema, Flemming Højlund (1993). "Trade or diplomacy? Assyria and Dilmun in the eighteenth century BC". World Archaeology. 24 (3): 441–448. doi:10.1080/00438243.1993.9980218.
  2. ↑ Larson, Curtis E. (1983). Life and land use on the Bahrain Islands: The geoarcheology of an ancient society. Chicago: University of Chicago Press. pp. 50–51. ISBN 978-0-226-46905-8.
  3. ↑ อันแรกมาจากการสะกดแบบซูเมเรีย; อันหลังสะกดแบบเซมิติก
  4. ↑ Transliteration: "CDLI-Found Texts". cdli.ucla.edu.
  5. ↑ Similar text: "CDLI-Found Texts". cdli.ucla.edu.
  6. ↑ Smith, Sylvia (2013-05-21). "Bahrain digs unveil one of oldest civilizations". BBC News. BBC.
  7. ↑ "Qal'at al-Bahrain – Ancient Harbour and Capital of Dilmun". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 17 August 2011.
  8. ↑ "Dilmun and Its Gulf Neighbors". Harriet E. W. Crawford. 1998. p. 9.
  9. ↑ Roads of Arabia p.180
  10. ↑ "The Invention of Cuneiform: Writing in Sumer". Jean-Jacques Glassner. 1990. p. 7.
  11. ↑ Archived at Ghostarchive and the Wayback Machine: "Kuwait's archaeological sites reflect human history & civilizations (2:50 – 3:02)". Ministry of Interior News.
  12. ↑ Calvet, Yves (1989). "Failaka and the Northern Part of Dilmun". Proceedings of the Seminar for Arabian Studies. 19: 5–11. JSTOR 41223078.
  13. ↑ "Prehistory and Protohistory of the Arabian Peninsula: Bahrain". M. A. Nayeem. 1990. p. 32.
  14. ↑ 14.0 14.1 The Arab world: an illustrated history p.4
  15. ↑ Rice, Michael (2004). Egypt's Making: The Origins of Ancient Egypt 5000-2000 BC. Routledge. ISBN 978-1-134-49263-3., page 230
  16. ↑ Edward Conklin. Getting Back Into the Garden of Eden. p. 10.
  17. ↑ Kramer, Samuel Noah (1961). Sumerian Mythology: A Study of Spiritual and Literary Achievement in the Third Millennium B.C.: Revised Edition. Philadelphia, Pennsylvania: University of Pennsylvania Press. pp. 54–59. ISBN 978-0-8122-1047-7. สืบค้นเมื่อ 21 May 2017.
  18. ↑ Kramer, Samuel Noah (1963). The Sumerians: Their History, Culture, and Character. Chicago, Illinois: University of Chicago Press. pp. 145–150. ISBN 978-0-226-45238-8. In fact, there is some reason to believe that the very idea of a paradise, a garden of the gods, originated with the Sumerians.
  19. ↑ Legrain, 1922; Cameron, 1936; The Cambridge History of Iran; Hinz, 1972; The Cambridge Ancient History; Majidzadeh, 1991; Majidzadeh, 1997.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ผู้ใช้:Waniosa_Amedestir/ทดลองเขียน_2&oldid=11202789"