ปานีปูรี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ปานีปูรี
ประเภทอาหารว่าง
แหล่งกำเนิดประเทศอินเดีย
ภูมิภาคอนุทวีปอินเดีย
ส่วนผสมหลักแป้ง, มะขามเปียก, จัฏนี, พริกป่น, จาฏมสาลา, หอมแขก, มันฝรั่ง, ถั่วลูกไก่
รูปแบบอื่นเสภปูรี, ทหีปูรี, ปูรี

ปานีปูรี (ฮินดี: पानी पूरी) อินเดียเหนือเรียก โคลคัปเป (गोलगप्पे) อินเดียตะวันออกเรียก ผุจกายาคุปจุป (फुचका या गुप चुप) และอินเดียตะวันตกเรียก คุปจุป (गुपचुप) เป็นอาหารว่างที่มีชื่อเสียงอย่างหนึ่งของอินเดีย มีวางจำหน่าย และสามารถพบเห็นอยู่ทั่วไปในอนุทวีปอินเดีย[1][2][3][4][5]

ชื่อ[แก้]

ชื่อของปานีปูรีจะมีชื่อเรียกต่างกันไปในแต่ละภูมิภาคของอินเดีย เช่น ในรัฐมหาราษฏระจะเรียกว่า ปานีปูรี รัฐมัธยประเทศเรียก ผุลกี รัฐอัสสัมเรียก ผุสกา รัฐโอฑิศา อานธรประเทศ ฌารขัณฑ์ และฉัตตีสครห์เรียก คุปจุป[6] รัฐเบงกอลตะวันตก พิหาร และประเทศเนปาลเรียก ผุจกา ส่วนเดลี รัฐปัญจาบ และประเทศปากีสถาน เรียก โคลคัปปา หรือ โคลคัปเป[7]

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2548 มีการเพิ่มคำว่า "ปานีปูรี" เข้าไปในพจนานุกรมภาษาอังกฤษ ฉบับออกซฟอร์ด[8]

ประวัติ[แก้]

ปานีปูรี เป็นอาหารที่พัฒนาการมาจากจาฏ (चाट) กุรุศ ทาลาล (Kurush Dalal) นักมนุษยวิทยาด้านการทำอาหารชาวอินเดีย อธิบายว่าจาฏกำเนิดขึ้นครั้งแรกทางตอนเหนือของประเทศอินเดีย (ปัจจุบันอยู่ในรัฐอุตตรประเทศ) บ้างก็ว่าปานีปูรีคือราชกไจรี (कचौड़ी) ที่เผอิญทำแล้วมีขนาดเล็กกว่าปรกติ[9] อย่างไรก็ตามปานีปูรีได้กระจายไปยังพื้นที่อื่น ๆ ทั่วประเทศอินเดีย อันเกิดจากการอพยพครั้งใหญ่ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา[4]

ส่วนผสม[แก้]

ปานีปูรี ประกอบด้วย ปูรี แป้งทอดกลมภายในกลวงซึ่งต้องใช้นิ้วเจาะเพื่อใส่ไส้ มีไส้ทำจากมันฝรั่งบด ผสมกับหอมแขกซอย และถั่วลูกไก่ และน้ำรสเปรี้ยวที่ใช้ราดขนมทำมาจากน้ำมะขามเปียก ปรุงรสด้วยจัฏนี พริกป่น และจาฏมสาลา[10][11]

ขณะที่ ผุจกา หรือ ผุสกา ในแถบอินเดียตะวันออกจะมีลักษณะที่แตกต่างออกไปจากปานีปูรีเล็กน้อย ทั้งด้านปริมาณและรสชาติ ใช้มันฝรั่งบดทำเป็นไส้มีรสเปรี้ยวมากกว่าหวาน และน้ำราดขนมจะมีรสเปรี้ยวและเผ็ด[7]

ระเบียงภาพ[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. khadizahaque (2014-11-30). "Chotpoti and Fuchka , The most popular Street Food in Bangladesh". Khadiza's Kitchen (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-10-01.
  2. "Fuchka/Chotpoti: a true Bengali delicacy". Daily Sun (ภาษาอังกฤษ). 29 April 2016. สืบค้นเมื่อ 2020-10-01.
  3. Tarla Dalal, Chaat Cookbook., Gardners Books, 2000, 116 p. ISBN 978-81-86469-62-0
  4. 4.0 4.1 Ramadurai, Charukesi (2020-06-03). "Pani Puri: India's favourite street food... at home?". BBC Travel. สืบค้นเมื่อ 2020-08-25.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  5. "MANGEZ AU NÉPAL I; L'ALIMENTATION DE RUE". JAPANFM (ภาษาฝรั่งเศส). 2020-12-19. สืบค้นเมื่อ 2020-12-26.
  6. "There are 10 different names for pani puri. How many do you know?". 6 March 2018.
  7. 7.0 7.1 Ladage, Rutu (2017-05-09). "11 Different Names For Your Favourite Pani Puri". The Times of India. สืบค้นเมื่อ 2017-06-12.{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  8. "March 2005 Update". Oxford English Dictionary.
  9. "How Golgappa Originated | The tangy story of Golgappa-India's favorite street food!". The Times of India (ภาษาอังกฤษ). 2020-05-19. สืบค้นเมื่อ 2020-09-30.
  10. Ramprasad, Gayathri (2014). Shadows in the Sun: Healing from Depression and Finding the Light Within. Hazelden. p. 260. ISBN 978-1-61649-531-2.
  11. "Easy Pani Puri (With Step by Step Photos)". Dassana's Veg Recipes (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2010-08-03. สืบค้นเมื่อ 2020-09-30.