ซุน เย่าถิง
ซุน เย่าถิง | |
|---|---|
| 孙耀庭 | |
| เกิด | 29 กันยายน พ.ศ. 2445 เทียนจิน, จักรวรรดิชิง |
| เสียชีวิต | 17 ธันวาคม พ.ศ. 2539 (94 ปี) ปักกิ่ง, สาธารณรัฐประชาชนจีน |
| สัญชาติ | จีน |
| อาชีพ | ขันทีในราชสำนัก |
| มีชื่อเสียงจาก | เป็นขันทีคนสุดท้ายของจักรวรรดิจีนที่ยังมีชีวิตอยู่ |
ซุน เย่าถิง (จีนตัวเต็ม: 孫耀庭; จีนตัวย่อ: 孙耀庭; พินอิน: Sūn Yàotíng; เวด-ไจล์ส: Sun Yao-t'ing; 29 กันยายน พ.ศ. 2445 – 17 ธันวาคม พ.ศ. 2539) เป็นขันทีในราชสำนักคนสุดท้ายในประวัติศาสตร์จีน
ด้วยความยากจน บ้านของครอบครัวเขาถูกเผาและทุ่งนาถูกเจ้าของบ้านในหมู่บ้านขโมยไป ครอบครัวของเขาหวังว่าการทำให้ซุนเป็นขันที จะทำให้พวกเขาจะได้รับอิทธิพลจากจักรพรรดิ และจะสามารถแก้แค้นเจ้าของบ้านได้ เมื่ออายุได้ 8 ปี ซุนถูกพ่อของเขาตัดอวัยวะเพศที่บ้าน[1] ด้วยมีดโกนโดยไม่ใช้ยาสลบ แต่น่าเศร้าที่จักรพรรดิที่เขาหวังจะรับใช้ จักรพรรดิผู่อี๋ได้ถูกปลดออกจากตำแหน่งในไม่กี่เดือนต่อมา[2][3][4]
อย่างไรก็ตาม ซุนก็ได้กลายเป็นขันทีในพระราชวัง และคอยปรนนิบัติรับใช้จักรพรรดินีก่อนที่ราชวงศ์จะถูกขับออกจากพระราชวังต้องห้าม เขายังคงรับราชการในแมนจูกัวจนกระทั่งรัฐหุ่นเชิดล่มสลายเมื่อสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง[5] อวัยวะเพศของเขาที่เก็บรักษาไว้ซึ่งถือว่าเป็นสมบัติของขันที ถูกครอบครัวของเขาทิ้งไปในช่วงการปฏิวัติทางวัฒนธรรม เนื่องจากถือเป็นเรื่องต้องห้ามที่จะเป็นเจ้าของสิ่งใด ๆ จาก "สังคมเก่า" และเสียชีวิตลงในปี พ.ศ. 2539 ด้วยวัย 94 ปี
ภาพยนตร์ดราม่าปี พ.ศ. 2531 เรื่องขันทีคนสุดท้าย (Last Eunuch in China) ได้อิงจากชีวิตของเขา หนังสือชีวประวัติของเขา "ขันทีคนสุดท้าย" (The Last Eunuch of China) ได้รับการตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2541 และแปลเป็นภาษาอังกฤษในปี พ.ศ. 2551
ประวัติ[แก้]
![[icon]](/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Chatterton, Jocelyn; Bultitude, Matthew. "Castration; The eunuchs of Qing dynasty China; A Medical and Historical Review". De Historia Urologie Europace. 15: 39–47. สืบค้นเมื่อ 1 January 2015.
- ↑ "Castration secrets of China's last eunuch revealed". ABC Online. Australian Broadcasting Corporation. 2009-03-16. สืบค้นเมื่อ 2009-03-16.
- ↑ Faison, Seth (1996-12-20). "The Death of the Last Emperor's Last Eunuch". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2009-03-16.
- ↑ Yinghua, Jia (2008). The Last Eunuch of China-The Life of Sun Yaoting by Jia Yinghua. Sun Haichen (translator). China Intercontinental Press. p. 314. ISBN 978-7-5085-1407-9.
- ↑ Graham-Harrison, Emma (16 March 2009). "China's last eunuch spills sex secrets". Reuters. สืบค้นเมื่อ 14 December 2018.