ซิกซ์ดีกรีส์ออฟอินเนอร์เทอร์บิวเลนซ์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ซิกซ์ดีกรีส์ออฟอินเนอร์เทอร์บิวเลนซ์
สตูดิโออัลบั้มโดย
วางตลาด29 มกราคม ค.ศ. 2002 (2002-01-29)
บันทึกเสียงมีนาคม–สิงหาคม ค.ศ. 2001
สตูดิโอBearTracks Studios ในซัฟเฟิร์น รัฐนิวยอร์ก
แนวเพลงโพรเกรสซิฟเมทัล, โพรเกรสซิฟร็อก
ความยาว96:17
ค่ายเพลงElektra
โปรดิวเซอร์ไมค์ พอร์ตนอย, จอห์น เปตรุชชี
ลำดับอัลบั้มของดรีมเทียเตอร์
ไลฟ์ซีนส์ฟรอมนิวยอร์ก
(2001)
ซิกซ์ดีกรีส์ออฟอินเนอร์เทอร์บิวเลนซ์
(2002)
เทรนออฟทอต
(2003)
ค่าประเมินโดยนักวิจารณ์
คะแนนคำวิจารณ์
ที่มาค่าประเมิน
ออลมิวสิก4/5 stars[1]
เอนเตอร์เทนเมนต์วีกลี(B)[2]
โรลลิงสโตน(favorable)[3]
411mania.com8.5/10 stars[4]

ซิกซ์ดีกรีส์ออฟอินเนอร์เทอร์บิวเลนซ์ (อังกฤษ: Six Degrees of Inner Turbulence) เป็นสตูดิโออัลบั้มชุดที่หกของวงดนตรีโพรเกรสซิฟเมทัล ดรีมเทียเตอร์ ออกจำหน่ายเป็นอัลบั้มบรรจุซีดีสองแผ่นเมื่อวันที่ 29 มกราคม ค.ศ. 2002 ทางค่ายเพลงอิเล็กทราเรเคิดส์ (Elektra Records) ถ้าไม่นับอีพี อะเชนจ์ออฟซีซันส์ (A Change of Seasons) อัลบั้มนี้เป็นอัลบั้มแรกที่มีเพลงที่มีชื่อเดียวกันกับอัลบั้ม และเป็นอัลบั้มที่มีความยาวเป็นอันดับสองของวง รองจากอัลบั้ม ดิแอสโทนิชชิง (The Astonishing) นับมาจนถึงปัจจุบัน ดรีมเทียเตอร์ได้ทำการแสดงสดทุกเพลงในอัลบั้มแล้ว

แนวคิด[แก้]

ผลงานเพลงนี้อยู่ในรูปแบบคอนเซปต์อัลบั้ม ประกอบด้วยหกเพลง โดยห้าเพลงแรกบรรจุอยู่ในแผ่นที่หนึ่ง เนื้อหาของเพลงในอัลบั้มกล่าวถึงการต่อสู้ดิ้นรนในชีวิตในเรื่องต่าง ๆ เช่น โรคพิษสุราเรื้อรัง การสูญเสียความศรัทธา การแยกตัวเอง ความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิต และความตาย ส่วนเพลงที่หก ซึ่งยาว 42 นาที บรรจุอยู่ในแผ่นที่สอง โดยแยกออกเป็นแปดแทร็ก เนื้อหาของเพลงเป็นเรื่องราวของคนหกคนที่ทนทุกข์ทรมานกับอาการเจ็บป่วยทางจิตใจที่แตกต่างกัน ได้แก่ โรคอารมณ์สองขั้ว ความผิดปกติที่เกิดหลังความเครียดที่สะเทือนใจ โรคจิตเภท ภาวะซึมเศร้าหลังคลอด โรคออทิซึม และโรคหลายบุคลิกหรือบุคลิกภาพแตกแยก นอกจากนี้ ชื่อของอัลบั้มยังบอกเป็นนัยถึงความจริงที่ว่าแต่ละเพลงในอัลบั้มเป็นรูปแบบต่าง ๆ ของความวุ่นวายปั่นป่วนของจิตใจ กล่าวคือ เพลงหกเพลงก็หมายถึงหกขั้นหรือหกรูปแบบ แนวเพลงของแต่ละแทร็กของเพลงที่หกนี้เป็นการสะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลทางดนตรีที่มีต่อวงที่หลากหลายเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็น ดนตรีคลาสสิก ดนตรีโฟล์ก แจ๊ส และเฮฟวีเมทัล

เพลง[แก้]

  • เพลงแรกของอัลบั้ม "เดอะกลาสพริซัน" (The Glass Prison) เป็นตอนแรกของทเวลฟ์-สเตปสวีต (Twelve-step Suite) พูดถึงเรื่องราวของไมค์ พอร์ตนอย ในการฟื้นสภาพจากโรคพิษสุรา ซึ่งจะมีเพลงเล่าเรื่องราวนี้ต่อในอัลบั้มถัด ๆ ไป จนถึงอัลบั้มชุดที่สิบ แบล็กคลาวส์แอนด์ซิลเวอร์ไลนิงส์ (Black Clouds & Silver Linings) เพลง "เดอะกลาสพริซัน" ประกอบด้วยสามส่วน ซึ่งเป็นสามส่วนแรกในทั้งหมดสิบสองส่วนของทเวลฟ์-สเตปสวีต เพลงนี้เริ่มต้นด้วยเสียงชมพู (pink noise) ซึ่งเป็นเสียงที่ใช้จบเพลง "ไฟนอลลีฟรี" (Finally Free) เพลงสุดท้ายของอัลบั้มชุดที่แล้ว เมโทรโพลิส พาร์ต 2: ซีนส์ฟรอมอะเมโมรี (Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory)
  • คอร์ดสุดท้ายของเพลง "ซิกซ์ดีกรีส์ออฟอินเนอร์เทอร์บิวเลนซ์" เป็นคอร์ดที่ใช้เปิดเพลง "แอสไอแอม" (As I Am) ซึ่งอยู่ในอัลบั้มถัดไป เทรนออฟทอต (Train of Thought) และต่อกันเป็นลูกโซ่ไปจนถึงอัลบั้ม อ็อกทาวาเรียม (Octavarium)

อิทธิพลทางดนตรี[แก้]

นักดนตรีที่มีอิทธิพลต่อการประพันธ์และบันทึกอัลบั้มนี้ ได้แก่ เมทัลลิกา, เรดิโอเฮด, แพนเทอรา,[5] เมกาเดท,[5] ยูทู, ทูล, ไนน์อินช์เนลส์, ซาวด์การ์เดน, อลิซอินเชนส์, เควิน กิลเบิร์ต, คิงส์เอกซ์, กาแลกติกคาวบอยส์, เบ-ลอ บอร์โตก, เรจอะเกนสต์เดอะแมชชีน, และมาเรีย ตีโป[5]

รายชื่อเพลง[แก้]

แผ่นที่หนึ่ง[แก้]

เพลงทั้งหมดประพันธ์ทำนองโดยจอห์น เปตรุชชี, จอห์น ไมอัง, จอร์แดน รูเดส และไมค์ พอร์ตนอย

ลำดับชื่อเพลงเนื้อเพลงยาว
1."The Glass Prison"
  • "I. Reflection"
  • "II. Restoration"
  • "III. Revelation"
Portnoy13:52
  • 5:54
  • 3:48
  • 4:10
  • 2."Blind Faith"James LaBrie10:21
    3."Misunderstood"Petrucci9:32
    4."The Great Debate"Petrucci13:46
    5."Disappear"LaBrie6:46
    ความยาวทั้งหมด:54:18
    โบนัสแทร็กฉบับออกจำหน่ายประเทศญี่ปุ่น
    ลำดับชื่อเพลงยาว
    6."Solitary Shell" (radio edit)4:11

    แผ่นที่สอง[แก้]

    ลำดับชื่อเพลงเนื้อเพลงยาว
    1."I. Overture"(instrumental)6:50
    2."II. About to Crash"Petrucci5:50
    3."III. War Inside My Head"Portnoy2:08
    4."IV. The Test That Stumped Them All"Portnoy5:03
    5."V. Goodnight Kiss"Portnoy6:17
    6."VI. Solitary Shell"Petrucci5:47
    7."VII. About to Crash (Reprise)"Petrucci4:04
    8."VIII. Losing Time/Grand Finale"Petrucci5:59
    ความยาวทั้งหมด:42:02

    อันดับในชาร์ต[แก้]

    อัลบั้ม
    ปี ชาร์ต อันดับ
    2002 บิลบอร์ด 200 46[6]
    ซิงเกิล
    ปี ชื่อ ชาร์ต อันดับ
    2002 "ซิกซ์ดีกรีส์ออฟอินเนอร์เทอร์บิวเลนซ์" บิลบอร์ด ท็อปอินเทอร์เน็ตอัลบั้ม 1[6]

    อ้างอิง[แก้]

    1. Taylor, Robert (2011). "Six Degrees of Inner Turbulence - Dream Theater | AllMusic". allmusic.com. สืบค้นเมื่อ 3 August 2011.
    2. Browne, David (2011). "Six Degrees of Inner Turbulence Review | Music Reviews and News | EW.com". ew.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-10-18. สืบค้นเมื่อ 3 August 2011.
    3. Worley, Gail (2011). "Dream Theater: Six Degrees Of Inner Turbulence : Music Reviews : Rolling Stone". web.archive.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 3, 2009. สืบค้นเมื่อ 3 August 2011.{{cite web}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์)
    4. Walker, Rhett (2011). "411mania.com: Music - Dream Theater – Six Degrees Of Inner Turbulence Review". 411mania.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 October 2012. สืบค้นเมื่อ 3 August 2011.
    5. 5.0 5.1 5.2 "Mike Portnoy.com The Official Website". www.mikeportnoy.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-05-23. สืบค้นเมื่อ 2020-05-24.
    6. 6.0 6.1 "Six Degrees of Inner Turbulence - Dream Theater | Awards". AllMusic. Rovi Corporation. Retrieved 2013-11-20.

    แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]