ชาวฟิลิสตีน
ชาวฟิลิสตีน (อังกฤษ: Philistines; ฮีบรู: פְּלִשְׁתִּים, อักษรโรมัน: Pəlīštīm; กรีกคอยนี (LXX): Φυλιστιείμ, อักษรโรมัน: Phulistieím) เป็นกลุ่มชนโบราณซึ่งตั้งถิ่นฐานอยู่บริเวณชายฝั่งตอนใต้ของคานาอันในช่วงศตวรรษที่ 12 จนถึง 604 ปีก่อนคริสต์ศักราชก่อนที่จะถูกเนรเทศไปยังเมโสโปเตเมียโดยพระเจ้าเนบูคัดเนสซาร์ที่ 2 แห่งจักรวรรดิบาบิโลเนียใหม่[1] หลังดินแดนนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดินี้และจักรวรรดิเปอร์เซีย พวกเขาจึงสูญเสียเอกลักษณ์ทางชาติพันธุ์และหายไปจากบันทึกทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีในปลายศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสต์ศักราช[2] ชนกลุ่มนี้มักมีข้อขัดแย้งกับวงศ์วานอิสราเอลในเรื่องคัมภีร์ไบเบิล แม้ว่าแหล่งข้อมูลหลักเกี่ยวกับชาวฟิลิสตีนนั้นพบได้ในคัมภีร์ฮีบรู มีการบันทึกถึงพวกเขาครั้งแรกในภาพพิมพ์ผิวนูนที่วิหารของฟาโรห์แรเมซีสที่ 3 ที่มะดีนะฮ์ฮาบู ซึ่งบันทึกชื่อพวกเขาเป็น Peleset[a] (ยอมรับเป็นคำร่วมเชื้อสายของภาษาฮีบรูว่า Peleshet);[3] เทียบกับศัพท์ภาษาอัสซีเรียเป็น Palastu,[b] Pilišti,[c] หรือ Pilistu[d][4]
หมายเหตุ[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ St. Fleur, Nicholas. 2019. "DNA Begins to Unlock Secrets of the Ancient Philistines." New York Times.
- ↑ Meyers 1997, p. 313.
- ↑ Raffaele D'Amato; Andrea Salimbeti (2015). Sea Peoples of the Bronze Age Mediterranean c.1400 BC-1000 BC. Bloomsbury Publishing. pp. 30–32. ISBN 978-1-4728-0683-3.
- ↑ Hans Wildberger (1979) [1978]. Isaiah 13-27: A Continental Commentary. แปลโดย Thomas H. Trapp. Fortress Press. p. 95. ISBN 978-1-4514-0934-5.
ข้อมูล[แก้]
- Meyers, Eric M. (1997). The Oxford Encyclopedia of Archaeology in the Near East: Volume 4. Oxford, United Kingdom: Oxford University Press. ISBN 0-19-506512-3.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
| แหล่งข้อมูลห้องสมุดเกี่ยวกับ ชาวฟิลิสตีน |
| ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน: ประจำชาติ |
|---|
