การเลือกตั้งทั่วไปในสหราชอาณาจักร พ.ศ. 2558
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ทั้งหมด 650 ที่นั่งในสภาสามัญชน ต้องการ 326 ที่นั่งจึงเป็นฝ่ายข้างมาก | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ผู้ใช้สิทธิ | (30,492,062) 66.1% | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
การเลือกตั้งทั่วไปในสหราชอาณาจักร พ.ศ. 2558 จัดเมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม 2558 (โดยมีการออกเสียงลงคะแนนทางไปรษณีย์ตั้งแต่ปลายเดือนเมษายน) เพื่อเลือกตั้งรัฐสภาสหราชอาณาจักรที่ 56 ในการเลือกตั้งทั่วไปในสหราชอาณาจักร มีการออกเสียงลงคะแนนใน 650 เขตเลือกตั้งของสหราชอาณาจักรเพื่อเลือกตั้งสมาชิกรัฐสภาเข้าไปนั่งในสภาสามัญชนซึ่งเป็นสภาล่างของรัฐสภา หัวหน้าพรรคการเมืองหรือแนวร่วมพรรคการเมืองใหญ่สุดในสภาสามัญชนจะได้เป็นนายกรัฐมนตรี มีการเลือกตั้งท้องถิ่นในวันเดียวกันในประเทศอังกฤษส่วนใหญ่ ยกเว้นเขตมหานครลอนดอน
นายกรัฐมนตรีก่อนการเลือกตั้ง คือ เดวิด คาเมรอนแห่งพรรคอนุรักษนิยม ซึ่งปกครองนับแต่การเลือกตั้งปี 2553 ในรัฐบาลผสมกับพรรคเสรีประชาธิปไตย การหยั่งเสียงทำนายการแข่งขันคู่คี่เพื่อเป็นพรรคการเมืองใหญ่สุดระหว่างพรรคอนุรักษนิยมและพรรคแรงงานซึ่งมีเอ็ด มิลลิแบนด์ (Ed Miliband) เป็นหัวหน้าพรรค โดยนักหยั่งเสียงทั้งหมดทำนายอย่างมั่นใจว่าจะไม่มีพรรคการเมืองใดได้ครองเสียงข้างมากหรือเกิดสภาแขวน (hung parliament) แต่ผลการเลือกตั้งจบลงโดยพรรคอนุรักษนิยมได้สมาชิกสภาสามัญชนเพิ่มขึ้นและกลายเป็นพรรคการเมืองใหญ่สุดด้วยเสียงข้างมาก ทำให้คาเมรอนเป็นนายกรัฐมนตรีต่อโดยไม่ต้องอาศัยรัฐบาลผสม
พรรคชาติสกอตได้ที่นั่งอย่างสำคัญในสกอตแลนด์ โดยได้สมาชิกสภาเพิ่มขึ้นอีก 50 คน รวมเป็น 56 จาก 59 ที่นั่งในสกอตแลนด์ ทำให้พรรคฯ เป็นพรรคการเมืองใหญ่สุดอันดับสามในสภาสามัญชน พรรคเสรีประชาธิปไตยเสียที่นั่งกว่า 48 ที่นั่ง และทำให้สัดส่วนคะแนนเสียงของพรรคลดลงแตะระดับต่ำสุดนับแต่การเลือกตั้งทั่วไปเดือนกุมภาพันธ์ 2517
การรณรงค์หาเสียงทำให้พรรคเอกราชยูเคเป็นที่รู้จักมากขึ้น ซึ่งได้สัดส่วนคะแนนเสียงสูงสุดเป็นอันดับสาม (12.9%) แต่ได้สมาชิกสภาเพียงคนเดียว แม้มีคะแนนเสียงของประชาชนเพิ่มขึ้นสูงสุดในการเลือกตั้งครั้งนี้ คือ เพิ่มขึ้น 9.5%
หลังการเลือกตั้ง เอ็ด มิลลิแบนด์ประกาศลาออกจากหัวหน้าพรรคแรงงาน[1] และนิก เคล็กก์ลาออกจากตำแหน่งหัวหน้าพรรคเสรีประชาธิปไตย[2] นิเกล ฟาราจ ลาออกจากตำแหน่งหัวหน้าพรรคเอกราชยูเคหลังไม่สามารถชนะที่นั่งที่แทเน็ตเซาท์ แต่ถูกพรรคปฏิเสธ
ประวัติ
[แก้]ในการเลือกตั้งทั่วไปครั้งที่แล้ว ไม่มีพรรคการเมืองใดครองเสียงข้างมากในสภาสามัญชนเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่การเลือกตั้งทั่วไปในเดือนกุมภาพันธ์ 2517 จึงเกิดรัฐบาลผสมครั้งแรกนับตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่ 2 ระหว่างพรรคอนุรักษนิยมและพรรคเสรีประชาธิปไตย[3]
รูปแบบการเลือกตั้ง
[แก้]สภาสามัญชนใช้ระบบเขตเพียงอย่างเดียวทั้ง 650 ที่นั่ง ผู้ที่มีคะแนนเสียงสูงสุดจะได้รับเลือกตั้งโดยไม่จำเป็นต้องได้เสียงข้างมาก แม้ว่าข้อตกลงการร่วมรัฐบาลระหว่างพรรคอนุรักษนิยมและพรรคเสรีประชาธิปไตย กำหนดให้ทำประชามติเพื่อเปลี่ยนรูปแบบการเลือกตั้งเป็นแบบ Alternative Vote(Instant-runoff voting) (แบบหาผู้ชนะเสียงข้างมาก)ในปีพ.ศ. 2554[4] แต่ผลการลงประชามติ ประชาชนปฏิเสธการเปลี่ยนรูปแบบการเลือกตั้งด้วยคะแนนเสียง 67.9% ต่อ 32.1%[5]
การหยั่งเสียงความคิดเห็น
[แก้]
ผลการเลือกตั้ง
[แก้]ผลการเลือกตั้งทั้ง 650 เขตเป็นดังนี้[6]
| ที่ | พรรค | คะแนนเสียง | ที่นั่ง | เปลี่ยนแปลง(ที่นั่ง) | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | พรรคอนุรักษนิยม | 11,334,920 (36.9%) | 331[7] (50.9%) |  28
| |
| 2 | พรรคแรงงาน | 9,344,328 (30.4%) | 232 (35.7%) |  24
| |
| 3 | พรรคชาติสกอต (Scottish National Party) |
1,454,436 (4.7%) | 56 (8.6%) | 50
| |
| 4 | พรรคเสรีประชาธิปไตย | 2,415,888 (7.9%) | 8 (1.2%) | 48
| |
| 5 | พรรคสหภาพประชาธิปไตย (Democretic Unionist Party) |
184,260 (0.6%) | 8 (1.2%) | 
| |
| 6 | พรรคซินน์เฟน (Sinn Fein) |
176,232 (0.6%) | 4(0.6%) | 1
| |
| 7 | พรรค Plaid Cymru | 181,694 (0.6%) | 3 (0.5%) |
| |
| 8 | พรรคสังคมประชาธิปไตยและแรงงาน | 99,809 (0.3%) | 3 (0.5%) |
| |
| 9 | พรรค Ulster Unionist | 114,935 (0.4%) | 2 (0.3%) | 2
| |
| 10 | พรรคเอกราชสหราชอาณาจักร (UK Independence Party) |
3,881,129 (12.9%) | 1 (0.2%) | 1
| |
| 11 | พรรคกรีน | 1,157,613 (3.8%) | 1 (0.2%) |
| |
| 12 | อื่น ๆ | 346,436 (1.1%) | 1 (0.2%) |
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Ed Miliband resigns as Labour leader"- The Guardian
- ↑ "Nick Clegg resigns as Lib Dem leader"- The Guardian
- ↑ "David Cameron and Nick Clegg pledge 'united' coalition" - BBC
- ↑ "Full Text: Conservative-Lib Dem deal"- BBC
- ↑ "Vote 2011: UK rejects alternative vote"- BBC
- ↑ "Election 2015 - BBC News
- ↑ รวมนายจอห์น เบอร์โคว ประธานสภาฯด้วย
 | บทความเกี่ยวกับการเมือง การปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |