Nepenthes stenophylla

Nepenthes stenophylla
	หม้อบนของ N. stenophylla ที่ขึ้นริมถนนขึ้นสู่เขามูรุด
สถานะการอนุรักษ์
	; ความเสี่ยงต่ำ (IUCN 3.1)
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
โดเมน:	ยูแคริโอตา
อาณาจักร:	พืช
เคลด:	พืชมีท่อลำเลียง
เคลด:	พืชดอก
เคลด:	พืชใบเลี้ยงคู่แท้
อันดับ:	คาร์เนชัน
วงศ์:	หม้อข้าวหม้อแกงลิง
สกุล:	หม้อข้าวหม้อแกงลิง; Mast. (1890)
สปีชีส์:	Nepenthes stenophylla
ชื่อทวินาม
	Nepenthes stenophylla; Mast. (1890)
ชื่อพ้อง
	ชื่อพ้อง Nepenthes alata; auct. non Blanco: Smythies (1965) ; Nepenthes boschiana; auct. non Korth.: Low (1848); [=N. boschiana/N. stenophylla] ; Nepenthes boschiana; auct. non Korth.: Macfarl. (1908); [=N. boschiana/N. stenophylla] ; Nepenthes boschiana var. lowii; Hook.f. (1873) ; Nepenthes curtisii; auct. non Mast.: J.H.Adam & Wilcock (1996) ; Nepenthes fallax; Beck (1895) ; ?Nepenthes findlayana; Hort.Williams ex Nichols. (1888) sphalm.typogr. ; ?Nepenthes fucosa; S.Beckwith (1987) sphalm.typogr. ; Nepenthes fusca; auct. non Danser: Sh.Kurata (1976) ; Nepenthes fusca subsp. apoensis; J.H.Adam & Wilcock ex Jebb & Cheek (1997) nom.nud. ; Nepenthes lindleyana; Low ex W.Baxt. (1850) nom.nud. ; Nepenthes maxima; auct. non Reinw. ex Nees: Becc. (1886); [=N. boschiana/N. maxima/N. stenophylla/N. sumatrana] ; Nepenthes maxima var. lowii; (Hook.f.) Becc. (1886) ; Nepenthes sandakanensis; J.H.Adam & Wilcock (1996) ; Nepenthes sandakanensis var. eglandulosa; J.H.Adam & Wilcock (1996) ; Nepenthes sandakanensis var. ferruginea; J.H.Adam & Wilcock (1996) ;

Nepenthes stenophylla หรือ Narrow-Leaved Pitcher-Plant,^[5] เป็นหม้อข้าวหม้อแกงลิงถิ่นเดียวของเกาะบอร์เนียว^[6] มีหม้อทรงกรวยสูง 25 ซม.^[7] ถูกจัดสถานะการอนุรักษ์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความเสี่ยงต่ำต่อการสูญพันธุ์ในบัญชีแดงของสหภาพเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ^[1]

ชื่อ stenophylla มาจากภาษากรีกจากคำว่า steno (แคบ) และ phylla (ใบ) ซึ่งหมายถึงรูปทรงของแผ่นใบ

ลูกผสมตามธรรมชาติ[แก้]

N. fusca × N. stenophylla^[8]
N. lowii × N. stenophylla^[6]
N. rajah × N. stenophylla^[6]
N. reinwardtiana × N. stenophylla^[6]
N. stenophylla × N. tentaculata^[6]
N. stenophylla × N. veitchii^[6]

N. fusca ×N. stenophylla
N. reinwardtiana ×N. stenophylla

อ้างอิง[แก้]

↑ ^1.0 ^1.1 Clarke, C.M. (2018). "Nepenthes stenophylla". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T39699A143964900. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-1.RLTS.T39699A143964900.en. สืบค้นเมื่อ 19 November 2021.
↑ Masters, M.T. 1890. New or noteworthy plants. Nepenthes stenophylla, Mast., sp. n.. The Gardeners' Chronicle, series 3, 8(192): 240.
↑ (ในภาษาละติน) Hooker, J.D. 1873. Ordo CLXXV bis. Nepenthaceæ. In: A. de Candolle Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 17: 90–105.
↑ (ในภาษาเยอรมัน) Beck, G. 1895. Die Gattung Nepenthes. Wiener Illustrirte Garten-Zeitung 20(3–6): 96–107, 141–150, 182–192, 217–229.
↑ Phillipps, A. & A. Lamb 1996. Pitcher-Plants of Borneo. Natural History Publications (Borneo), Kota Kinabalu.
↑ ^6.0 ^6.1 ^6.2 ^6.3 ^6.4 ^6.5 Clarke, C.M. 1997. Nepenthes of Borneo. Natural History Publications (Borneo), Kota Kinabalu.
↑ Cheek, M.R. & M.H.P. Jebb 2001. Nepenthaceae. Flora Malesiana 15: 1–157.
↑ Phillipps, A., A. Lamb & C.C. Lee 2008. Pitcher Plants of Borneo. Second Edition. Natural History Publications (Borneo), Kota Kinabalu.

อ่านเพิ่ม[แก้]

Adam, J.H. 1997. "Prey spectra of Bornean Nepenthes species (Nepenthaceae) in relation to their habitat" (PDF). Pertanika Journal of Tropical Agricultural Science 20(2–3): 121–134.
Bauer, U., C.J. Clemente, T. Renner & W. Federle 2012. Form follows function: morphological diversification and alternative trapping strategies in carnivorous Nepenthes pitcher plants. Journal of Evolutionary Biology 25(1): 90–102. doi:10.1111/j.1420-9101.2011.02406.x
Beaman, J.H. & C. Anderson 2004. The Plants of Mount Kinabalu: 5. Dicotyledon Families Magnoliaceae to Winteraceae. Natural History Publications (Borneo), Kota Kinabalu.
Bourke, G. 2010. "The climbing pitcher plants of the Kelabit highlands" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-04-09. สืบค้นเมื่อ 2012-10-21. Captive Exotics Newsletter 1(1): 4–7.
Bourke, G. 2011. The Nepenthes of Mulu National Park. Carniflora Australis 8(1): 20–31.
Burbidge, F.W. 1882. Notes on the new Nepenthes. The Gardeners' Chronicle, new series, 17(420): 56.
Chung, A.Y.C. 2006. Biodiversity and Conservation of The Meliau Range: A Rain Forest in Sabah's Ultramafic Belt. Natural History Publications (Borneo), Kota Kinabalu. ISBN 9838121169.
Clarke, C.M. 2006. Introduction. In: Danser, B.H. The Nepenthaceae of the Netherlands Indies. Natural History Publications (Borneo), Kota Kinabalu. pp. 1–15.
Corner, E.J.H. 1996. Pitcher-plants (Nepenthes). In: K.M. Wong & A. Phillipps (eds.) Kinabalu: Summit of Borneo. A Revised and Expanded Edition. The Sabah Society, Kota Kinabalu. pp. 115–121. ISBN 9679994740.
Damit, A. 2014. A trip to Mount Trus Madi – the Nepenthes wonderland. Carnivorous Plant Newsletter 43(1): 19–22.
Fretwell, S. 2013. Back in Borneo for giant Nepenthes. Part 1: Mesilau Nature Reserve, Ranau. Victorian Carnivorous Plant Society Journal 107: 6–13.
Hazebroek, H.P. & A.K. bin Abang Morshidi 2002. A Guide to Gunung Mulu National Park: A World Heritage Site in Sarawak, Malaysian Borneo. Natural History Publications (Borneo), Kota Kinabalu.
Kurup, R., A.J. Johnson, S. Sankar, A.A. Hussain, C.S. Kumar & S. Baby 2013. Fluorescent prey traps in carnivorous plants. Plant Biology 15(3): 611–615. doi:10.1111/j.1438-8677.2012.00709.x
Lee, C.C. 2000. Recent Nepenthes Discoveries. [video] The 3rd Conference of the International Carnivorous Plant Society, San Francisco, USA.
(ในภาษาอินโดนีเซีย) Mansur, M. 2001. "Koleksi Nepenthes di Herbarium Bogoriense: prospeknya sebagai tanaman hias" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-03-19. In: Prosiding Seminar Hari Cinta Puspa dan Satwa Nasional. Lembaga Ilmu Pengetahuan Indonesia, Bogor. pp. 244–253.
(ในภาษาอินโดนีเซีย) Mansur, M. 2007. Keanekaragaman jenis Nepenthes (kantong semar) dataran rendah di Kalimantan Tengah. [Diversity of lowland Nepenthes (kantong semar) in Central Kalimantan.] Berita Biologi 8(5): 335–341. Abstract
Mansur, M. & F.Q. Brearley 2008. Ecological studies on Nepenthes at Barito Ulu, Central Kalimantan, Indonesia. Jurnal Teknologi Lingkungan 9(3): 271–276.
McPherson, S.R. & A. Robinson 2012. Field Guide to the Pitcher Plants of Borneo. Redfern Natural History Productions, Poole.
Meimberg, H., A. Wistuba, P. Dittrich & G. Heubl 2001. Molecular phylogeny of Nepenthaceae based on cladistic analysis of plastid trnK intron sequence data. Plant Biology 3(2): 164–175. doi:10.1055/s-2001-12897
(ในภาษาเยอรมัน) Meimberg, H. 2002. "Molekular-systematische Untersuchungen an den Familien Nepenthaceae und Ancistrocladaceae sowie verwandter Taxa aus der Unterklasse Caryophyllidae s. l." (PDF). Ph.D. thesis, Ludwig Maximilian University of Munich, Munich.
Meimberg, H. & G. Heubl 2006. Introduction of a nuclear marker for phylogenetic analysis of Nepenthaceae. Plant Biology 8(6): 831–840. doi:10.1055/s-2006-924676
Meimberg, H., S. Thalhammer, A. Brachmann & G. Heubl 2006. Comparative analysis of a translocated copy of the trnK intron in carnivorous family Nepenthaceae. Molecular Phylogenetics and Evolution 39(2): 478–490. doi:10.1016/j.ympev.2005.11.023
Mey, F.S. 2014. Joined lecture on carnivorous plants of Borneo with Stewart McPherson. Strange Fruits: A Garden's Chronicle, February 21, 2014.
Miyagi, I. & T. Toma 2007. A new mosquito of the genus Topomyia (Diptera, Culicidae) from a Nepenthes pitcher plant in a Bario highland of Sarawak, Malaysia. Medical Entomology and Zoology 58(3): 167–174. Abstract
(ในภาษาญี่ปุ่น) Oikawa, T. 1992. Nepenthes stenophylla Mast.. In: ญี่ปุ่น: 無憂草; โรมาจิ: Nepenthes; ทับศัพท์: Muyū kusa – Nepenthes. [The Grief Vanishing.] Parco Co., Japan. p. 61.
Sacilotto, R. 2004. Experiments with highland Nepenthes seedlings: a summary of measured tolerances. Carnivorous Plant Newsletter 33(1): 26–31.
Thong, J. 2006. "Travels around North Borneo – Part 1" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-07-07. Victorian Carnivorous Plant Society Journal 81: 12–17.
Thorogood, C. 2010. The Malaysian Nepenthes: Evolutionary and Taxonomic Perspectives. Nova Science Publishers, New York.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

Nepenthes stenophylla in its natural habitat

[iucn_status_19_November_2021-1] 1.0 ^1.1 Clarke, C.M. (2018). "Nepenthes stenophylla". IUCN Red List of Threatened Species. 2018: e.T39699A143964900. doi:10.2305/IUCN.UK.2018-1.RLTS.T39699A143964900.en. สืบค้นเมื่อ 19 November 2021.

[2] Masters, M.T. 1890. New or noteworthy plants. Nepenthes stenophylla, Mast., sp. n.. The Gardeners' Chronicle, series 3, 8(192): 240.

[Hooker-3] (ในภาษาละติน) Hooker, J.D. 1873. Ordo CLXXV bis. Nepenthaceæ. In: A. de Candolle Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 17: 90–105.

[Beck-4] (ในภาษาเยอรมัน) Beck, G. 1895. Die Gattung Nepenthes. Wiener Illustrirte Garten-Zeitung 20(3–6): 96–107, 141–150, 182–192, 217–229.

[P&L-5] Phillipps, A. & A. Lamb 1996. Pitcher-Plants of Borneo. Natural History Publications (Borneo), Kota Kinabalu.

[Clarke-6] 6.0 ^6.1 ^6.2 ^6.3 ^6.4 ^6.5 Clarke, C.M. 1997. Nepenthes of Borneo. Natural History Publications (Borneo), Kota Kinabalu.

[C&J-7] Cheek, M.R. & M.H.P. Jebb 2001. Nepenthaceae. Flora Malesiana 15: 1–157.

[P&L2008-8] Phillipps, A., A. Lamb & C.C. Lee 2008. Pitcher Plants of Borneo. Second Edition. Natural History Publications (Borneo), Kota Kinabalu.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]