วิศวกรรมธรณีเทคนิค

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

วิศวกรรมธรณีเทคนิค (อังกฤษ: Geotechnical engineering) เป็นสาขาหนึ่งของวิชาวิศวกรรมโยธาเกี่ยวกับลักษณะทางวิศวกรรม วิศวกรรมธรณีเทคนิคไม่เพียงเป็นวิชาที่มีความสำคัญต่อวิศวกรรมโยธาเท่านั้น แต่ยังมีการนำไปใช้ในวิชาการทหาร, การทำเหมือง, การปิโตรเลียม และวิศวกรรมแขนงอื่นๆที่มีการก่อสร้างบนพื้นผิวหรือใต้ดินเช่นกัน วิชาวิศวกรรมธรณีเทคนิคอาศัยหลักกลศาสตร์ปฐพี (soil mechanics) และกลศาสตร์ของหิน (rock mechanics) ในการสำรวจสภาพและวัตถุใต้ดิน เพื่อประเมินความเสี่ยงหน้างาน ออกแบบกำแพงดินและโครงสร้างฐานราก ตลอดจนเฝ้าติดตามสภาพหน้างาน กำแพงดิน และฐานราก[1][2]

วิชาวิศวกรรมธรณีเทคนิคกับวิชาธรณีวิศวกรรมนั้นมีความใกล้เคียงกันมาก มีหลายส่วนที่มีความทับซ้อนกัน อย่างไรก็ตาม วิชาวิศวกรรมธรณีเทคนิคมุ่งเน้นไปที่ด้านวิศวกรรม ในขณะที่ธรณีวิศวกรรมมุ่งเน้นไปที่ธรณีวิทยา

อ้างอิง[แก้]

  1. Terzaghi, K., Peck, R.B. and Mesri, G. (1996), Soil Mechanics in Engineering Practice 3rd Ed., John Wiley & Sons, Inc. ISBN 0-471-08658-4
  2. Holtz, R. and Kovacs, W. (1981), An Introduction to Geotechnical Engineering, Prentice-Hall, Inc. ISBN 0-13-484394-0