พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส
พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและอัลการ์ฟ
ครองราชย์6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1683 – 9 ธันวาคม ค.ศ. 1706
รัชสมัย23 ปี 33 วัน
รัชกาลก่อนหน้าพระเจ้าอาฟงซูที่ 6
รัชกาลถัดไปพระเจ้าฌูเอาที่ 5
พระราชสมภพ26 เมษายน ค.ศ. 1648
พระราชวังริเบย์รา ลิสบอน ประเทศโปรตุเกส
สวรรคต9 ธันวาคม ค.ศ. 1706
พระราชวังหลวงซินทรา ซินทรา ประเทศโปรตุเกส
(พระชนมายุ 58 พรรษา)
พระราชบุตรเจ้าหญิงอิซาเบล ลุยซาแห่งเบย์รา
เจ้าชายฌูเอาแห่งบราซิล
พระเจ้าฌูเอาที่ 5 แห่งโปรตุเกส
เจ้าชายฟรานซิสโก ดยุกแห่งเบย์รา
เจ้าชายอันโตนิโอแห่งโปรตุเกส
เจ้าหญิงฟรานซิสกา ซาเวียราแห่งโปรตุเกส
เจ้าหญิงเทเรซา มารีอาแห่งโปรตุเกส
เจ้าชายมานูเอล เคานท์แห่งออเร็ม
เจ้าหญิงฟรานซิสกา โจเซฟาแห่งโปรตุเกส
ลุยซา ดัชเชสแห่งคาดาวัล
มิเกล เดอ บรากังซา
ฌูเซ เดอ บรากังซา อาร์กบิชอปแห่งบรากา
ราชวงศ์บรากังซา
พระราชบิดาพระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกส
พระราชมารดาลุยซา เดอ กุสแมน
ลายพระอภิไธย

พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส (โปรตุเกส: Pedro II) (26 เมษายน ค.ศ. 1648 – 9 ธันวาคม ค.ศ. 1706) ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ (ค.ศ. 1668–1683) และเป็นพระมหากษัตริย์โปรตุเกสและแอลการ์ฟ (ค.ศ. 1683 – 1706)[1] มีพระราชสมัญญานามว่า "ผู้สงบสุข" (o Pacífico หรือ the Pacific)

ช่วงต้นพระชนมชีพ[แก้]

เจ้าชายเปดรูเป็นพระราชโอรสองค์สุดท้องในพระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกสและพระนางลุยซาและทรงได้รับการแต่งตั้งเป็นดยุกแห่งเบฌา หลังจากการสวรรคตของพระราชบิดา พระราชมารดาของพระองค์ทรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ในรัชสมัยของพระมหากษัตริย์พระองค์ใหม่คือ พระเจ้าอาฟงซูที่ 6 แห่งโปรตุเกส พระเชษฐาของเจ้าชายเปดรู ซึ่งทรงเป็นอัมพาตและมีจิตใจไม่มั่นคง ในปี ค.ศ. 1662 พระเจ้าอาฟงซูที่ 6 ทรงแทนที่พระราชมารดาและทรงเข้าควบคุมราชอาณาจักร ในเดือนมกราคม ค.ศ. 1668 เป็นเวลาสั้นๆก่อนที่สเปนจะรับรองการฟื้นฟูเอกราชของโปรตุเกส เจ้าชายเปดรูทรงขึ้นครองตำแหน่งทางการเมืองเหนือพระเชษฐาและทรงได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ โดยการช่วยเหลือจากสมเด็จพระราชินีมาเรีย ฟรานซิสกา พระมเหสีในพระเชษฐาซึ่งทรงมีความขัดแย้งกับพระสวามี พระนางมาเรียทรงลักลอบมีความสัมพันธ์กับเจ้าชายเปดรู พระอนุชาในพระสวามี เจ้าชายเปดรูทรงเนรเทศพระเชษฐาไปยังอะโซร์สและหลังจากนั้นทรงถูกนำมายังซินทราที่ซึ่งเสด็จสวรรคตที่นั่นในปี ค.ศ. 1683 ครั้นแล้วเจ้าชายเปดรูจึงได้สืบราชบัลลังก์เป็น พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส ในช่วงนี้มีการค้นพบเหมืองทองคำในอาณานิคมบราซิลของโปรตุเกส ทำให้พระราชทรัพย์ของพระเจ้าเปดรูขยายเพิ่มมากขึ้นทำให้มีพระราชอำนาจสามารถยุบสภาคอร์เตสโปรตุเกสในปี ค.ศ. 1697 และทรงปกครองโดยไม่ต้องใช้รายได้ส่วนที่เหลือตลอดรัชกาล

พระเจ้าเปดรูที่ 2 มีพระวรกายสูงโปร่ง, ได้สัดส่วน ด้วยพระเกศาสีดำและพระเนตรสีดำ[2]

พระมหากษัตริย์[แก้]

พระเจ้าเปดรูทรงเริ่มต้นการสนับสนุนฝรั่งเศสและสเปนในสงครามสืบราชบัลลังก์สเปน (ต.ศ. 1701–1714) แต่ในวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 1703 โปรตุเกสและบริเตนใหญ่ได้ลงนามในสนธิสัญญาที่มีชื่อเสียงคือ สนธิสัญญาเมทวน ข้อตกลงทางการค้านี้ได้รับสิทธิประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ร่วมกันสำหรับไวน์ของโปรตุเกสกับผ้าของอังกฤษ และหลังจากนั้นทำให้สหราชอาณาจักรมีอิทธิพลอย่างมากในเศรษฐกิจโปรตุเกส สิ่งนี้ตามมาด้วยในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1703 โดยมีสนธิสัญญาทางทหารระหว่างโปรตุเกส, ออสเตรียและบริเตนใหญ่ในการเข้ารุกรานสเปน กองทัพโปรตุเกสและพันธมิตรภายใต้การบัญชาการของมาควิสแห่งมินาสได้เข้ายึดกรุงมาดริดในระหว่างสงครามซึ่งในที่สุดฝ่ายพันธมิตรได้พ่ายแพ้ในยุทธการที่อัลมันซา

อภิเษกสมรส[แก้]

พระเจ้าเปดรูที่ 2 ไม่เพียงแต่ทรงสืบราชบัลลังก์ต่อจากพระเชษฐาเท่านั้น แต่ยังทรงอภิเษกสมรสกับพระมเหสีในพระเชษฐาด้วยคือ สมเด็จพระราชินีมาเรีย ฟรานซิสกา (1646–1683) ทั้งสองพระองค์มีพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวคือ เจ้าหญิงอิซาเบล ลุยซา (1669–1690) เจ้าหญิงแห่งเบย์ราและทรงเป็นองค์รัชทายาทโดยสันนิษฐาน เจ้าหญิงทรงถูกเรียกขานว่า "ผู้เคยหมั้น" (a Sempre-Noiva; the ever-engaged) เนื่องมาจากแผนการจัดการอภิเษกสมรสให้เจ้าหญิงหลายครั้งไม่เคยประสบความสำเร็จ สมเด็จพระราชินีมาเรีย ฟรานซิสกาไม่ทรงสามารถมีพระประสูติกาลทายาทได้มากอีกต่อไป พระนางสิ้นพระชนม์ในปลายปี ค.ศ. 1683 หลังจากมีพระประสูติกาลเจ้าหญิงอิซาเบลไปแล้ว 14 ปี เนื่องจากเจ้าหญิงมีพระวรกายอ่อนแอและประชวรบ่อย พระเจ้าเปดรูจึงตัดสินพระทัยอภิเษกสมรสอีกครั้ง

ว่าที่พระมเหสีคือ เจ้าหญิงมาเรีย โซเฟียแห่งพาลาทิเนต-เนาบูร์ก (1666–1699) พระราชธิดาในฟิลิป วิลเลียม อีเล็กเตอร์ พาลาทีน ซึ่งพระเชษฐภคินีของเจ้าหญิงคือ เจ้าหญิงเอเลโอนอร์ แม็กดาเลนแห่งเนาบูร์ก เป็นพระมเหสีพระองค์ที่ 3 ในจักรพรรดิเลโอโปลด์ที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์และออสเตรีย และพระขนิษฐาของเจ้าหญิงคือ เจ้าหญิงมาเรีย อันนาแห่งเนาบูร์ก เป็นพระมเหสีในพระเจ้าการ์โลสที่ 2 แห่งสเปน

การอภิเษกสมรสครั้งนี้สรุปลงด้วย ทั้งสองพระองค์มีพระโอรสธิดารวมกัน 8 พระองค์ รวมทั้งองค์รัชทายาทพระองค์ใหม่คือ เจ้าชายฌูเอา ซึ่งต่อมาจะทรงสืบราชบัลลังก์หลังจากการเสด็จสวรรคตพระราชบิดาในปี ค.ศ. 1706 ในฐานะ พระเจ้าฌูเอาที่ 5 แห่งโปรตุเกส

พระราชโอรส-ธิดา[แก้]

พระราชธิดาที่ประสูติแต่เจ้าหญิงมาเรีย ฟรานซิสกาแห่งซาวอย[แก้]

พระรูป พระนาม ประสูติ สิ้นพระชนม์ คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา หมายเหตุ
เจ้าหญิงอิซาเบล ลุยซาแห่งเบย์รา 6 มกราคม
ค.ศ. 1669
21 ตุลาคม
ค.ศ. 1690
ไม่ทรงอภิเษกสมรส

พระราชโอรสธิดาที่ประสูติแต่เจ้าหญิงมาเรีย โซเฟียแห่งพาลาทิเนต-เนาบูร์ก[แก้]

พระรูป พระนาม ประสูติ สิ้นพระชนม์ คู่สมรส และพระโอรส-ธิดา หมายเหตุ
เจ้าชายฌูเอาแห่งบราซิล 30 สิงหาคม
ค.ศ. 1688
17 กันยายน
ค.ศ. 1688
สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์
พระเจ้าฌูเอาที่ 5 แห่งโปรตุเกส 22 ตุลาคม
ค.ศ. 1689
31 กรกฎาคม
ค.ศ. 1750
อภิเษกสมรส วันที่ 27 ตุลาคม ค.ศ. 1708 กับ
อาร์กดัชเชสมาเรีย แอนนาแห่งออสเตรีย
มีพระโอรสธิดา 6 พระองค์ ได้แก่
บาร์บาราแห่งโปรตุเกส สมเด็จพระราชินีแห่งสเปน
เจ้าชายเปดรูแห่งบราซิล
พระเจ้าฌูเซที่ 1 แห่งโปรตุเกส
เจ้าชายคาร์ลอสแห่งโปรตุเกส
พระเจ้าเปดรูที่ 3 แห่งโปรตุเกส
เจ้าชายอเล็กซานเดรแห่งโปรตุเกส

ทรงมีโอรสธิดานอกสมรส 4 พระองค์ ได้แก่
มาเรีย ริตา เดอ บรากังซา
กัสปาร์ เดอ บรากังซา
ฌูเซ เดอ บรากังซา
อันโทนี เดอ บรากังซา
เจ้าชายฟรานซิสโก ดยุกแห่งเบย์รา 25 พฤษภาคม
ค.ศ. 1691
21 กรกฎาคม
ค.ศ. 1742
ไม่ทรงอภิเษกสมรส

ทรงมีบุตรนอกสมรส
เจ้าชายอันโตนิโอแห่งโปรตุเกส 15 มีนาคม
ค.ศ. 1695
20 ตุลาคม
ค.ศ. 1757
ไม่ทรงอภิเษกสมรส
เจ้าหญิงฟรานซิสกา ซาเวียราแห่งโปรตุเกส ค.ศ. 1694 ค.ศ. 1694 สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์
เจ้าหญิงเทเรซา มารีอาแห่งโปรตุเกส 24 กุมภาพันธ์
ค.ศ. 1696
16 กุมภาพันธ์
ค.ศ. 1704
สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์
เจ้าชายมานูเอล เคานท์แห่งออเร็ม 3 สิงหาคม
ค.ศ. 1697
3 สิงหาคม
ค.ศ. 1766
ไม่ทรงอภิเษกสมรส
เจ้าหญิงฟรานซิสกา โจเซฟาแห่งโปรตุเกส 30 มกราคม
ค.ศ. 1699
15 กรกฎาคม
ค.ศ. 1736
ไม่ทรงอภิเษกสมรส

บุตรที่ประสูติแต่มาเรีย ดา ครูซ มัสคาเรนฮัส[แก้]

  • บุตรนอกสมรส
รูป ชื่อ เกิด เสียชีวิต หมายเหตุ
ลุยซา ดัชเชสแห่งคาดาวัล 9 มกราคม
ค.ศ. 1679
23 ธันวาคม
ค.ศ. 1732
ได้เป็นดัชเชสแห่งคาดาวัลจากการสมรสกับลูอิส อัมโบรซิโอ เดอ เมโล ดยุกที่ 2 แห่งคาดาวัล จากนั้นหลังจากสามีเสียชีวิตได้สมรสกับน้องชายของสามีคือ ไจเม อัลวาเรซ เปเรย์รา เดอ เมโล ดยุกที่ 3 แห่งคาดาวัล

บุตรที่ประสูติแต่แอนน์ อาร์มันเด ดู เวร์เกร์[แก้]

  • บุตรนอกสมรส
รูป ชื่อ เกิด เสียชีวิต หมายเหตุ
มิเกล เดอ บรากังซา 15 ตุลาคม
ค.ศ. 1699
13 มกราคม
ค.ศ. 1724

บุตรที่ประสูติแต่ฟรานซิสกา คลารา ดา ซิลวา[แก้]

  • บุตรนอกสมรส
รูป ชื่อ เกิด เสียชีวิต หมายเหตุ
ฌูเซ เดอ บรากังซา อาร์กบิชอปแห่งบรากา 6 พฤษภาคม
ค.ศ. 1703
3 มิถุนายน
ค.ศ. 1756

พระราชตระกูล[แก้]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
16. เทโอโดซิโอที่ 1 ดยุคที่ 5 แห่งบรากังซา
 
 
 
 
 
 
 
8. จอห์นที่ 1 ดยุคที่ 6 แห่งบรากังซา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
17. อิซาเบล เดอ แลนคัสเตอร์
 
 
 
 
 
 
 
4. เทโอโดซิโอที่ 2 ดยุคที่ 7 แห่งบรากังซา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
18. เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด ดยุคที่ 4 แห่งกุยมาเรส
 
 
 
 
 
 
 
9. เจ้าหญิงแคทเทอรีน ดัสเชสแห่งบรากังซา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
19. เจ้าหญิงอิซาเบลลาแห่งบรากังซา
 
 
 
 
 
 
 
2. พระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกส
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
20. อินิโก เฟอร์นันเดส เดอ เวเลสโก ดยุคที่ 4 แห่งฟรีแอส
 
 
 
 
 
 
 
10. ฮวน เฟอร์นันเดส เดอ เวเลสโก ดยุคที่ 5 แห่งฟรีแอส
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
21. มาเรีย แองเจลา เดอ อารากอน ยี กุสแมน
 
 
 
 
 
 
 
5. อนา เดอ เวเลสโก ยี กีโรน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
22. เปโดร แตเรส-กีโรน ดยุคที่ 1 แห่งโอซูนา
 
 
 
 
 
 
 
11. มาเรีย แตเรส-กีโรน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
23. เลโอนอร์ อนา เดอ กุสแมน ยี อารากอน
 
 
 
 
 
 
 
1. พระเจ้าอาฟงซูที่ 6 แห่งโปรตุเกส
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
24. ฮวน คาร์ลอส เปเรส เดอ กุสแมน เคานท์ที่ 9 แห่งไนเบีย
 
 
 
 
 
 
 
12. อลอนโซ เปเรซ เดอ กุสแมน ดยุคที่ 7 แห่งเมดินา ซิโดเนีย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
25. เลโอนอร์ แมนริเคว เดอ ซูนิกา โซโตมายอร์
 
 
 
 
 
 
 
6. ฮวน มานูเอล เปเรซ เดอ กุสแมน ดยุคที่ 8 แห่งเมดินา ซิโดเนีย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
26. ลุย โกเมซ เดอ ซิลวา เจ้าชายที่ 1 แห่งอีโบลี
 
 
 
 
 
 
 
13. อนา เดอ ซิลวา ยี เมนโดซา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
27. อนา เดอ เมนโดซา เจ้าหญิงแห่งอีโบลี
 
 
 
 
 
 
 
3. ลุยซา เดอ กุสแมน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
28. ฟรานซิสโก โกเมซ เดอ ซัลโดวัล มาควิสที่ 4 แห่งเดเนีย
 
 
 
 
 
 
 
14. ฟรานซิสโก โกเมซ เดอ ซัลโดวัล ดยุคที่ 1 แห่งเลอร์มา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
29. อิซาเบล เดอ บอร์ยา
 
 
 
 
 
 
 
7. ฮวนนา ลอเรนซา โกเมซ เดอ ซัลโดวัล ยี ลา เซอดา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
30. ฮวน เดอ ลา เซอดา ดยุคที่ 4 แห่งเมดินาเซลี
 
 
 
 
 
 
 
15. คาทาลีนา เดอ ลา เซอดา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
31. ฮวนนา เดอ โบรอนฮา
 
 
 
 
 
 

อ้างอิง[แก้]

  1. Linda Frey Marsha The Treaties of the War of the Spanish Succession Page 335 1995 "Pedro III of Portugal (1648 1706 r. 1683-1706), the third son of João IV, who founded the Braganza ruling dynasty and secured the independence of Portugal from Spain. Pedro was a ruler who loved hunting — both women and animals — and excelled as a horseback rider.
  2. Sousa 1741, Vol VII, p. 664.
  • Sousa, António Caetano de. História genealógica da Casa Real portuguesa (ภาษาโปรตุเกส). Vol. VII. Lisbon: Silviana.
ก่อนหน้า พระเจ้าเปดรูที่ 2 แห่งโปรตุเกส ถัดไป
พระเจ้าอาฟงซูที่ 6
พระมหากษัตริย์แห่งโปรตุเกสและแอลการ์ฟ
(6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1683 – 9 ธันวาคม ค.ศ. 1706)
พระเจ้าฌูเอาที่ 5