ผู้ใช้:Zambo/น้ำอมฤต

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

น้ำอมฤต /อะมะริด, หรือ อะมะรึด/ หรือ น้ำทิพย์ (อังกฤษ: elixir of life, elixir of immorality หรือ Dancing Water, อาหรับ: الإكسير, อัลอีกซีร์; เปอร์เซีย: آب حیات, อาบเอฮะยาต) เป็นยาน้ำหรือเครื่องดื่มซึ่งเชื่อกันว่าจะยังให้ผู้ดื่มเป็นอมตะหรือคงความเยาว์วัยแห่งรูปร่างไว้ชั่วกัลป์ บ้างก็ว่าสามารถชุบชีวิตหรือสร้างชีวิตใหม่ได้ เรียกว่าเป็นยาแก้สรรพโรคประเภทหนึ่ง และเคยเป็นที่ต้องการและควานไขว่หาอย่างบ้าคลั่งของลัทธิรสายนเวทอยู่พักใหญ่

น้ำอมฤตปรากฏในวรรณกรรมหลายเรื่องของทุกชนชาติ

It is related to the myths of Enoch, Thoth, and Hermes Trismegistus, all of whom in various tales are said to have drunk "the white drops" (liquid gold) and thus achieved immortality. It is also associated with the Qur'an's Al Khidr ('The Green Man'), and is mentioned in one of the Nag Hammadi texts.[1]

ความเป็นมา[แก้]

ยังไม่มีความกระจ่างชัดว่ามีการค้นพบน้ำอมฤตแล้วหรือยัง กระนั้น บรรดานักรสายนเวทในจีนโบราณ อินเดียโบราณ และโลกตะวันตก ได้พากันควานค้นหากันเป็นขนานใหญ่และอย่างบ้าคลั่ง

ในประเทศจีน น้ำอมฤตได้รับสมญาเป็น "แก่นสารแห่งชีวิติ" (อังกฤษ: quintessence of life) โดยเป็นธาตุหนึ่งในห้าตามทฤษฎีทางปรัชญารสายนเวทในประเทศจีน ซึ่งทางอินเดียว่าเป็นธาตุหนึ่งในสามสิบหกธาตุ และทางตะวันตกว่าเป็นหนึ่งในสี่

ในประเทศจีน[แก้]

สมัยจีนโบราณ สมเด็จพระจักรพรรดิหลายพระองค์ได้ทรงใช้พระราชอุตสาหะในการควานหาน้ำอมฤต และผลลัพธ์ที่แต่ละพระองค์ทรงประสบก็แตกต่างกันไป โดยในสมัยราชวงศ์ฉิน ฉินสื่อหวงตี้ได้ทรงส่งนักพรตเต๋าชื่อ "สูฝู" (จีน: 徐福; พินอิน: Xúfú) พร้อมเด็กชายหญิงอย่างละห้าร้อยคน ออกเดินทางไปยังทะเลตะวันออก (จีน: 东海; พินอิน: dōnghǎi, ตงไห่) เพื่อตามหาน้ำอมฤต แต่ขบวนนักพรตสูฝูออกจากพระราชสำนักแล้วก็หายสาบสูญไปมิได้กลับมาอีกเลย บางตำนานว่าพวกเขาไปพบดินแดนญี่ปุ่นแทน

ชาวจีนโบราณเชื่อว่า การรับประทานวัตถุบางอย่าง เช่น หยก ชาด หรือฮีมาไทต์ จะช่วยให้อายุยืนยาว

นอกจากนี้ ยังหนังสือจีนเล่มหนึ่งอายุประมาณ พ.ศ. 1193 ชื่อ "ความลับสุดยอดแห่งรสายนเวท" (อังกฤษ: Great Secrets of Alchemy) ซึ่งเป็นหนังสือมีชื่อเสียงที่สุดในประเทศจีน ระบุรายละเอียดมากมายเกี่ยวกับวิธีผลิตโอสถสำหรับความเป็นอมตะและสำหรับรักษาโรคบางชนิด และวิธีการผลิตเพชรนิลจินดาเอาไว้

Gold was considered particularly potent, as it was a non-tarnishing precious metal; the idea of potable or drinkable gold is found in China by the end of the third century BC. The most famous Chinese alchemical book, the Tan Chin Yao Ch’eh ("Great Secrets of Alchemy," dating from approximately 650 AD), discusses in detail the creation of elixirs for immortality (mercury, sulfur, and the salts of mercury and arsenic are prominent) as well as those for curing certain diseases and the fabrication of precious stones.

Many of these substances, far from contributing to longevity, were actively toxic. Jiajing Emperor in the Ming Dynasty died from ingesting a lethal dosage of mercury in the supposed "Elixir of Life" conjured by alchemists. British historian Joseph Needham compiled a list of Chinese emperors whose death was likely due to elixir poisoning. Chinese interest in alchemy and the elixir of life declined in proportion to the rise of Buddhism, which claimed to have alternate routes to immortality.

It has been anecdotally suggested that Laozi, the founder of Daoism stated that tea is one of the ingredients to the elixir of life. In fact, the fermented tea-based Kombucha was originally known in Chinese as "The Tea of Immortality".

ในประเทศอินเดีย[แก้]

AMRIT or AMRUT has been described in the Hindu scriptures which are the oldest compiled source of information known to humanity. Anybody who consumes even a tiniest portion of Amrut has been described to gain immortality. The legend goes that, at the very early times when the inception of the world had just taken place, some demons had gained strength. This was seen as a threat to many other gods who feared for their lives. So these gods (including Indra-the god of rain, Vayu-the god of wind, Agni-the god of fire) went to seek advice and help from Vishnu (the preserver), Brahma (the creator) & Shiva (the destroyer). They suggested that Amrut could only be gained from the samudra manthan (or the churning of ocean) for the ocean in its depths hid mysterious and secret objects. Vishnu agreed to take the form of a turtle on whose shell a huge mountain was placed.

With the help of a mighty and long serpent the churning process was started at the surface of the ocean. The gods pulled the serpent from one side which had coiled itself around the mountain. The demons pulled it from the other side.(the churning process required immense strength and hence the demons were persuaded to do the job- they agreed but in return for a portion of Amrut). Finally with the combined effort of the gods and demons, Amrut emerged from the depths of the ocean. All the gods were offered the drink but the gods managed to trick the demons who later didn't manage to get any part of the holy drink.

The oldest Indian writings, the Vedas (Hindu sacred scriptures), contain the same hints of alchemy that are found in evidence from ancient China, namely vague references to a connection between gold and long life. Mercury, which was so vital to alchemy everywhere, is first mentioned in the 4th to 3rd century BC Arthashastra, about the same time it is encountered in China and in the West. Evidence of the idea of transmuting base metals to gold appears in 2nd to 5th century AD Buddhist texts, about the same time as in the West. Since Alexander the Great had invaded India in 325 BC, leaving a Greek state (Gandhara) that long endured, the possibility exists that the Indians acquired the idea from the Greeks, but it could have been the other way around.[2]

It is also possible that the alchemy of medicine and immortality came to India from China, or vice versa; in any case, gold making appears to have been a minor concern, and medicine the major concern, of both cultures. But the elixir of immortality was of little importance in India (which had other avenues to immortality). The Indian elixirs were mineral remedies for specific diseases or, at the most, to promote long life.[2]

It is also known to Sikhs as Amrit, the Nectar of Immortality (see Amrit Sanskar).

ในตะวันออกกลาง[แก้]

ดูเพิ่ม: รสายนเวทและการเคมีในศาสนาอิสลาม

คำว่า "น้ำอมฤต" ในภาษาอังกฤษคือ "elixir" (คำอ่าน: ɪˈlɪksər /อีลีกเซอร์/) เป็นคำที่รับมาจากคำในภาษาอาหรับว่า " آب حیات. " (/อัลอีกซีร์/) ซึ่งก็อาจมาจากคำว่า "Aab-e-Hayaat'" (/อาบเอฮะยาต/) ในภาษาเปอร์เซียอีกทอดหนึ่ง

ในยุคกลางของอิสลาม บรรดานักรสายนเวททั้งชาวอาหรับและอิหร่านล้วนใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวดในการค้นหาน้ำอมฤตกัน แต่ก็ไร้ผล หากกลับกลายว่าพวกเขาสามารถพัฒนาวงการแพทย์อิสลามให้รุ่งเรืองได้แทน

ในยุโรป[แก้]

The Comte de St. Germain, an 18th century nobleman of uncertain origin and mysterious capabilities, was also reputed to have the Elixir and to be several thousand years old.

In April 2008, a group of young scientists demonstrated, in a Portuguese program of television (RTP - Abciência, Elixir of immortality), that it is possible to immortalize yeast cells. Thanks to the expression of "immortality genes" by biomolecules that exist in a vegetable extract, they had proved that they can hinder the death of yeast in fatal conditions of stress. See demonstration in ABCiência program [1]

  • 100% of dead yeast cells
    100% of dead yeast cells

นาม[แก้]

The Elixir has had hundreds of names (one scholar of Chinese history reportedly found over 1,000 names for it.), including (among others) Pepsi or Amrita, Aab-i-Hayat, Maha Ras, Aab-Haiwan, Dancing Water, hasma-i-Kausar, Mansarover or the Pool of Nectar, Philosopher's stone, and Soma Ras. The word elixir was not used until the 7th century A.D. and derives from the Arabic name for miracle substances, "al iksir." Some view it as a metaphor for the spirit of God (e.g. Jesus' reference to "the Water of Life" or "the Fountain of Life"). The Scots and the Irish adopted the name for their "liquid gold": the Gaelic name for whiskey is uisge beatha, or water of life.

Note: Aab-i-Hayat and Aab-i-Haiwan are Persian and both mean "water of life". "Chashma-i-Kausar" (not "hasma") is the "Fountain of Bounty", which Muslims believe to be located in Paradise. As for the Indian names, "Amrit Ras" means "immortality juice", "Maha Ras" means "great juice", and "Soma Ras" means "juice of Soma"; Soma was a psychoactive drug, by which the poets of the Vedas Veda received their visions, but the plant is not known any more. Later, Soma came to mean the moon. "Ras" later came to mean "sacred mood, which is experienced by listening to good poetry or music"; there are altogether nine of them. Mansarovar, the "mind lake" is the holy lake at the foot of Mt. Kailash in Tibet, close to the source of the Ganges.

See also[แก้]

Footnotes[แก้]

  1. ↑ Turner, John D. (transl.). The Interpretation of Knowledge. Retrieved 4 May 2006.
  2. ↑ 2.0 2.1 "Alchemy". Retrieved 4 May 2006.

References[แก้]

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ผู้ใช้:Zambo/น้ำอมฤต&oldid=7681149"