ข้ามไปเนื้อหา

เจี่ย ชิ่งหลิน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เจี่ย ชิ่งหลิน
贾庆林
ประธานสภาที่ปรึกษาทางการเมืองประชาชนจีน คนที่ 7
ดำรงตำแหน่ง
14 มีนาคม พ.ศ. 2546 – 11 มีนาคม พ.ศ. 2556
(9 ปี 362 วัน)
รองหวัง กัง
เลขาธิการใหญ่หู จิ่นเทา
ก่อนหน้าหลี่ รุ่ยหวน
ถัดไปยฺหวี เจิ้งเชิง
เลขาธิการคณะกรรมาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน
ประจำกรุงปักกิ่ง
ดำรงตำแหน่ง
25 สิงหาคม พ.ศ. 2540 – 22 ตุลาคม พ.ศ. 2545
(5 ปี 58 วัน)
ก่อนหน้าเว่ย์ เจี้ยนสิง
ถัดไปหลิว ฉี
เลขาธิการคณะกรรมาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน
ประจำมณฑลฝูเจี้ยน
ดำรงตำแหน่ง
30 ธันวาคม พ.ศ. 2536 – 28 ตุลาคม พ.ศ. 2539
(2 ปี 303 วัน)
ก่อนหน้าเฉิน กวงอี้
ถัดไปเฉิน หมิงอี้
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด13 มีนาคม พ.ศ. 2483 (84 ปี)
ไต้หวัน ปั๋วโถว มณฑลเหอเป่ย์ สาธารณรัฐจีน
พรรคการเมือง พรรคคอมมิวนิสต์จีน
คู่สมรสหลิน โย่วฟาง
ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีเหอเป่ย์
วิชาชีพวิศวกรไฟฟา
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวเต็ม賈慶林
อักษรจีนตัวย่อ贾庆林

เจี่ย ชิ่งหลิน (จีนตัวย่อ: 贾庆林; จีนตัวเต็ม: 賈慶林; พินอิน: Jiǎ Qìnglín; เกิด 13 มีนาคม พ.ศ. 2483) เป็นอดีตนักการเมืองชาวจีน เป็นสมาชิกคณะกรรมาธิการประจำกรมการเมืองแห่งพรรคคอมมิวนิสต์จีน ซึ่งเป็นองค์กรปกครองสูงสุดของพรรคระหว่างปี พ.ศ. 2545–2555 และประธานคณะกรรมการแห่งชาติของสภาที่ปรึกษาทางการเมืองประชาชนจีนระหว่างปี พ.ศ. 2546–2556 [1] หน้าที่ของเจี่ยในฐานะหัวหน้าคณะนิติบัญญัติมีลักษณะเป็นพิธีการเสียส่วนใหญ่

เจี่ยเริ่มต้นอาชีพทางการเมืองของเขาในมณฑลฝูเจี้ยนในปี พ.ศ. 2528 ที่นั่น เขาได้ไต่เต้าขึ้นมาอย่างมั่นคงในระดับต่าง ๆ และเป็นผู้นำมณฑลในช่วงเรื่องอื้อฉาวยฺเหวี่ยน-หฺวา ในปี พ.ศ. 2539 เจี่ยถูกย้ายไปเป็นนายกเทศมนตรีกรุงปักกิ่ง จากนั้นได้กลายเป็นเลขาธิการพรรคประจำปักกิ่ง [2] สาเหตุหลักมาจากความสัมพันธ์ในอุปถัมภ์ของเลขาธิการใหญ่เจียง เจ๋อหมิน เจี่ยได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นคณะกรมการเมืองในปี พ.ศ. 2540 และยังคงเป็นบุคคลสำคัญในกลุ่มชนชั้นสูงทางการเมืองของจีนในอีก 15 ปีข้างหน้า[3] เขาเกษียณในปี พ.ศ. 2556 [4]

ประวัติ

[แก้]

ในระดับชาติ

[แก้]

ครอบครัว

[แก้]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Michael Sainsbury (10 March 2011). "JULIA Gillard will meet the implications of China's military rise head-on in her first visit to Beijing as Prime Minister next month". The Australian.
  2. "People's Daily Online". People's Daily. สืบค้นเมื่อ 22 March 2012.
  3. "Tainted by scandal, China's Jia faces test". Reuters. 15 October 2007.
  4. "Who's Who in China's Leadership". China.org.cn. 23 October 2007. สืบค้นเมื่อ 22 March 2012.