หลิน เจ๋อสฺวี
 | บทความนี้อาจต้องการตรวจสอบต้นฉบับ ในด้านไวยากรณ์ รูปแบบการเขียน การเรียบเรียง คุณภาพ หรือการสะกด คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
หลิน เจ๋อสฺวี | |
|---|---|
 ภาพวาดหลิน ค.ศ. 1843 | |
| เหลียงกวั่งจ่งตู | |
| ดำรงตำแหน่ง 21 มกราคม ค.ศ. 1840 – 3 ตุลาคม ค.ศ. 1840 | |
| ก่อนหน้า | Deng Tingzhen |
| ถัดไป | Qishan |
| ฉ่านกานจ่งตู | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 1845 (acting) | |
| ก่อนหน้า | Buyantai |
| ถัดไป | Yang Yizeng (acting) |
| ยฺหวินกุ้ยจ่งตู | |
| ดำรงตำแหน่ง 30 เมษายน ค.ศ. 1847 – 10 กันยายน ค.ศ. 1849 | |
| ก่อนหน้า | Li Xingyuan (Li Hsing-yüan)[1] |
| ถัดไป | Cheng Yuzai (Ch'eng Yü-tsai)[1] |
| หู-กวั่งจ่งตู | |
| ดำรงตำแหน่ง มกราคม ค.ศ. 1837 – ธันวาคม ค.ศ. 1838 | |
| ก่อนหน้า | Nergingge |
| ถัดไป | Zhou Tianjue |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 30 สิงหาคม ค.ศ. 1785 อำเภอโฮ่วกวน, ฝูเจี้ยน, จักรวรรดิชิง |
| เสียชีวิต | 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1850 (65 ปี) อำเภอผู่หนิง, กวางตุ้ง, จักรวรรดิชิง |
| การศึกษา | คุณวุฒิระดับ จิ้นชื่อ 進士 |
| อาชีพ | นักปรัชญา, นักการเมือง |
| ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง | |
| ผ่านศึก | สงครามฝิ่นครั้งที่หนึ่ง |
| Lin Zexu | |||||||||||||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 林則徐 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวย่อ | 林则徐 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Courtesy name | |||||||||||||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 元撫 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 元抚 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
หลิน เจ๋อสฺวี (30 สิงหาคม ค.ศ. 1785 – 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1850) ชื่อรองว่า หยวนฝู่ เป็นชาวจีนที่เป็นนักปรัชญาทางการเมืองและนักการเมือง เขาเป็นจ่งตู(ผู้สำเร็จราชการ) ข้าหลวงใหญ่ ขุนนางฝ่ายบุ๋น และอยู่ภายใต้จักรพรรดิเต้ากวงแห่งราชวงศ์ชิง ซึ่งเป็นที่รู้จักอย่างดีสำหรับบทบาทของเขาในสงครามฝิ่นครั้งที่หนึ่ง ค.ศ. 1839-42 เขามาจากฝูโจว มณฑลฝูเจี้ยน การต่อต้านการค้าฝิ่นอย่างแข็งขันของหลินเป็นตัวเร่งกระตุ้นหลักของสงครามฝิ่นครั้งที่หนึ่ง เขาได้รับการยกย่องจากจุดยืนที่แน่วแน่บน "ความสูงส่งทางศีลธรรม" ในการต่อสู้ของเขา แต่เขายังถูกตำหนิว่าเป็นแนวทางปฏิบัติที่เข้มงวด ซึ่งได้ล้มเหลวในการอธิบายถึงปัญหาอันซับซ้อนทั้งภายในประเทศและระหว่างประเทศได้[2] จักรพรรดิทรงรับรองนโยบายที่หัวแข็งไม่อ่อนข้อและขบวนการต่อต้านยาเสพติดที่ได้รับการสนับสนุนจากหลิน แต่กลับทรงโยนความรับผิดชอบทั้งหมดจากผลหายนะของสงครามฝิ่นไว้ที่หลินแต่เพียงผู้เดียว[3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 China Provinces and Administrative Divisions
- ↑ Spence (1999), p. 131.
- ↑ Spence (1999), pp. 152–158.