สมคิด นวลเปียน
สมคิด นวลเปียน | |
---|---|
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 อำเภอกงหรา จังหวัดพัทลุง ประเทศไทย |
พรรคการเมือง | ประชาธิปัตย์ (2531–2544) |
คู่สมรส | ฤทัย นวลเปียน |
สมคิด นวลเปียน (เกิด 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2490) อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพัทลุง 3 สมัย
ประวัติ
[แก้]สมคิด เกิดเมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 ที่ อำเภอกงหรา จังหวัดพัทลุง เป็นบุตรของนายสง นางขวัญ นวลเปียน ด้านครอบครัวสมรสกับฤทัย นวลเปียน (สกุลเดิม: จินดาพล) พี่สาวของเรวุฒิ จินดาพล มีบุตร 3 คน สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี การศึกษาบัณฑิต สาขาประวัติศาสตร์ จาก มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ปัจจุบัน สมคิด ใช้ชีวิตอย่างสงบเรียบง่าย ณ อำเภอกงหรา จังหวัดพัทลุง บ้านเกิด[1]
การทำงาน
[แก้]เริ่มเข้ารับราชการครูที่โรงเรียนบ้านไร่เหนือ เมื่อ พ.ศ. 2512 ต่อมาได้รับการแต่งตั้งให้รักษาการในตำแหน่งครูใหญ่เมื่อ พ.ศ. 2515 – 2517 และได้เลื่อนตำแหน่งเป็นอาจารย์ใหญ่ในปี พ.ศ. 2527 จนกระทั่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอาจารย์ใหญ่โรงเรียนวัดเขาวงก์ อำเภอกงหรา ก่อนที่จะลาออกจากราชการ เมื่อ พ.ศ. 2531[2]
งานการเขียน
[แก้]นอกจากรับราชการครูแล้ว สมคิดยังมีผลงานการเขียนเรื่องสั้นและบทกวีออกพิมพ์เผยแพร่อยู่เสมอ ทั้งนี้ในปี 2528 สมคิด ได้ส่งบทกวีชื่อ "พระเจ้าของต้อยติ่ง" ไปประกวดบทกวีขนาดยาวในปีเยาวชนสากลของสำนักงานส่งเสริมเยาวชนแห่งชาติ (สยช.) ได้รับรางวัลดีเด่น อีกด้วย
งานการเมือง
[แก้]สมคิด ลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพัทลุงครั้งแรก ใน พ.ศ. 2531 สังกัดพรรคประชาธิปัตย์ แต่ได้รับเลือกตั้งครั้งแรกในเดือนกันยายน พ.ศ. 2535 และได้รับเลือกติดต่อกันจนถึง พ.ศ. 2539 ก่อนที่จะวางมือทางการเมือง เนื่องจากปัญหาสุขภาพ
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร
[แก้]สมคิด นวลเปียน ได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมาแล้ว 3 สมัย คือ
- การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป กันยายน พ.ศ. 2535 จังหวัดพัทลุง สังกัดพรรคประชาธิปัตย์
- การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2538 จังหวัดพัทลุง สังกัดพรรคประชาธิปัตย์
- การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2539 จังหวัดพัทลุง สังกัดพรรคประชาธิปัตย์
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
[แก้]- พ.ศ. 2542 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์ช้างเผือก (ป.ช.)[3]
- พ.ศ. 2540 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์มงกุฎไทย (ป.ม.)[4]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ หนทางแห่ง ต้นไม้ วิถี และ กวีบำบัด (คำบอกเล่าของอดีต สส.พัทลุง)
- ↑ นักการเมืองถิ่นจังหวัดพัทลุง. สานิตย์ เพชรกาฬ สำนักวิจัยและพัฒนา สถาบันพระปกเกล้า. 2550
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือกและเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย เก็บถาวร 2022-10-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๑๑๖ ตอนที่ ๒๐ ข หน้า ๓๓, ๒ ธันวาคม ๒๕๔๒
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ เก็บถาวร 2022-09-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๑๑๔ ตอนที่ ๒๗ ข หน้า ๕๗, ๓ ธันวาคม ๒๕๔๐
- บุคคลที่เกิดในปี พ.ศ. 2490
- บุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่
- บุคคลจากอำเภอกงหรา
- ครูชาวไทย
- นักเขียนชาวไทย
- นักการเมืองไทย
- สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพัทลุง
- นักการเมืองพรรคประชาธิปัตย์
- บุคคลจากโรงเรียนพัทลุง จังหวัดพัทลุง
- บุคคลจากมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา
- บุคคลจากคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
- ผู้ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ช.
- ผู้ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ม.