สมคิด นวลเปียน
สมคิด นวลเปียน | |
---|---|
![]() | |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 อำเภอกงหรา จังหวัดพัทลุง |
พรรค | พรรคประชาธิปัตย์ (2531 - 2544) |
คู่สมรส | ฤทัย นวลเปียน |
นายสมคิด นวลเปียน (เกิด 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2490) อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพัทลุง 3 สมัย
ประวัติ[แก้]
นายสมคิด นวลเปียน เกิดเมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 เป็นบุตรของนายสง และ นางขวัญ นวลเปียน สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี การศึกษาบัณฑิต สาขาประวัติศาสตร์ จาก มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
สมรสกับฤทัย นวลเปียน (สกุลเดิม:จินดาพล) พี่สาวของเรวุฒิ จินดาพล มีธิดา 3 คน
ปัจจุบัน สมคิด ใช้ชีวิตอย่างสงบเรียบง่าย ณ อำเภอกงหรา จังหวัดพัทลุง บ้านเกิด[1]
การทำงาน[แก้]
เริ่มเข้ารับราชการครูที่โรงเรียนบ้านไร่เหนือ เมื่อ พ.ศ. 2512 ต่อมาได้รับการแต่งตั้งให้รักษาการในตำแหน่งครูใหญ่เมื่อ พ.ศ. 2515 – 2517 และได้เลื่อนตำแหน่งเป็นอาจารย์ใหญ่ในปี พ.ศ. 2527 จนกระทั่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอาจารย์ใหญ่โรงเรียนวัดเขาวงก์ อำเภอกงหรา ก่อนที่จะลาออกจากราชการ เมื่อ พ.ศ. 2531[2]
งานการเขียน[แก้]
นอกจากรับราชการครูแล้ว สมคิดยังมีผลงานการเขียนเรื่องสั้นและบทกวีออกพิมพ์เผยแพร่อยู่เสมอ ทั้งนี้ในปี 2528 สมคิด ได้ส่งบทกวีชื่อ "พระเจ้าของต้อยติ่ง" ไปประกวดบทกวีขนาดยาวในปีเยาวชนสากลของสำนักงานส่งเสริมเยาวชนแห่งชาติ (สยช.) ได้รับรางวัลดีเด่น อีกด้วย
งานการเมือง[แก้]
สมคิด ลงสมัครรับเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพัทลุงครั้งแรก ใน พ.ศ. 2531 สังกัดพรรคประชาธิปัตย์ แต่ได้รับเลือกตั้งครั้งแรกในเดือนกันยายน พ.ศ. 2535 และได้รับเลือกติดต่อกันจนถึง พ.ศ. 2539 ก่อนที่จะวางมือทางการเมือง เนื่องจากปัญหาสุขภาพ
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร[แก้]
สมคิด นวลเปียน ได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมาแล้ว 3 สมัย คือ
- การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป กันยายน พ.ศ. 2535 จังหวัดพัทลุง สังกัดพรรคประชาธิปัตย์
- การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2538 จังหวัดพัทลุง สังกัดพรรคประชาธิปัตย์
- การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2539 จังหวัดพัทลุง สังกัดพรรคประชาธิปัตย์
เครื่องราชอิสริยาภรณ์[แก้]
- พ.ศ. 2542 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์ช้างเผือก (ป.ช.)[3]
- พ.ศ. 2540 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์มงกุฎไทย (ป.ม.)[4]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ หนทางแห่ง ต้นไม้ วิถี และ กวีบำบัด (คำบอกเล่าของอดีต ส.ส.พัทลุง)
- ↑ นักการเมืองถิ่นจังหวัดพัทลุง. สานิตย์ เพชรกาฬ สำนักวิจัยและพัฒนา สถาบันพระปกเกล้า. 2550
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือกและเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย เก็บถาวร 2022-10-09 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๑๑๖ ตอนที่ ๒๐ ข หน้า ๓๓, ๒ ธันวาคม ๒๕๔๒
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ เก็บถาวร 2022-09-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๑๑๔ ตอนที่ ๒๗ ข หน้า ๕๗, ๓ ธันวาคม ๒๕๔๐
- บุคคลที่เกิดในปี พ.ศ. 2490
- บุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่
- บุคคลจากอำเภอกงหรา
- ครูชาวไทย
- นักเขียนชาวไทย
- นักการเมืองไทย
- สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดพัทลุง
- พรรคประชาธิปัตย์
- บุคคลจากโรงเรียนพัทลุง จังหวัดพัทลุง
- บุคคลจากมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา
- บุคคลจากคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
- ผู้ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ช.
- ผู้ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ป.ม.