ข้ามไปเนื้อหา

ระบบขนส่งมวลชนอ่าวซานฟรานซิสโก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ระบบขนส่งมวลชนอ่าวซานฟรานซิสโก
ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้งเขตอ่าวซานฟรานซิสโก
ประเภทระบบขนส่งมวลชนความเร็วสูง
จำนวนสาย5
จำนวนสถานี44
ผู้โดยสารต่อวัน373,945 (วันธรรมดา)
176,616 (วันเสาร์)
119,247 (วันอาทิตย์)
(มกราคม 2013)[1]
สำนักงานใหญ่Kaiser Center
เว็บไซต์Bay Area Rapid Transit
การให้บริการ
เริ่มดำเนินงาน11 กันยายน ค.ศ. 1972
ผู้ดำเนินงานSan Francisco Bay Area Rapid Transit District
จำนวนขบวน669[2]
ความยาวขบวน3-10 คัน
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง104 mi (167 km)
รางกว้าง5 ft 6 in (1,676 mm)
การจ่ายไฟฟ้ารางที่สาม, 1000 V DC[2]
ความเร็วสูงสุด70 mph (110 km/h)
ผังเส้นทาง
BART daytime system map

ระบบขนส่งมวลชนอ่าวซานฟรานซิสโก (<ideonly>แม่แบบ:Ngeonly><de> entation}} <de>) เป็นระบบขนส่งมวลชนในเขตอ่าวซานฟรานซิสโก มีจำนวน 5 เส้นทาง รวมระยะทาง 104 ไมล์ (167 กิโลเมตร) จำนวน 44 สถานี ผู้โดยสารเฉลี่ย วันธรรมดา 373,945 คน วันเสาร์ 176,616 คน และวันอาทิตย์ 119,247 คน[3]

เส้นทาง

[แก้]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "Monthly Average Exits". BART. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (xlsx)เมื่อ 2013-03-16. สืบค้นเมื่อ February 25, 2013.
  2. 2.0 2.1 "BART – Car Types". Bay Area Rapid Transit. สืบค้นเมื่อ August 23, 2009.
  3. "Monthly Average Exits". BART. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (XLSX)เมื่อ 2013-03-16. สืบค้นเมื่อ February 25, 2013.
  • BART: a study of problems of rail transit. California. Legislature. Assembly. Committee on Transportation. 1973.
  • Richard Grefe (1976). A history of the key decisions in the development of Bay Area Rapid Transit. National Technical Information Service.
  • E. Gareth Hoachlander (1976). Bay Area Rapid Transit: who pays and who benefits?. University of California.

บรรณานุกรม

[แก้]
  • Owen, Wilfred (1966). The metropolitan transportation problem. Anchor Books.
  • Cervero, Robert (1998). The transit metropolis: a global inquiry. Island Press. ISBN 1-55963-591-6.
  • University of California (1966). The San Francisco Bay area: its problems and future, Volume 2. University of California.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]