ข้ามไปเนื้อหา

ภาวะ (ปฏิทินจีน)

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภาวะ (ทั้งยี่สิบสี่)
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวเต็ม(二十四)節氣
อักษรจีนตัวย่อ(二十四)节气
ชื่อภาษาไทย
อักษรไทย(เอ้อร์ฉือสื่อ) เจี๋ยชี่ แปลตรงตัวได้ว่า เทศกาลหรือภาวะทั้งยี่สิบสี่
ภาวะทั้งยี่สิบสี่ ความรู้เรื่องเวลาและแนวปฏิบัติที่พัฒนาขึ้นในจีนผ่านการสังเกตการเคลื่อนที่ของดวงอาทิตย์ในรอบปี *
  มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมโดยยูเนสโก
ภาวะทั้งยี่สิบสี่
ประเทศ จีน
ภูมิภาค **เอเชียและแปซิฟิก
สาขาความรู้และแนวปฏิบัติเกี่ยวกับธรรมชาติและจักรวาล
เกณฑ์พิจารณาR.1, R.2, R.3, R.4, R.5
อ้างอิง00647
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน2559 (คณะกรรมการสมัยที่ 11)
รายการตัวแทนมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของมนุษยชาติ
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมและการสงวนรักษาที่ดี
** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

ภาวะ หรือ สารท[ม 1] (จีนต้วเต็ม: 節氣; จีนตัวย่อ: 节气; พินอิน: jiéqì; คำอ่าน: เจี๋ยชี่ อังกฤษ: Solar term) หมายถึงระยะที่สำคัญอันสังเกตจากสิ่งแวดล้อมได้รอบตัว ซึ่งชาวจีนได้บัญญัติขึ้นไว้ 24 ภาวะด้วยกันในหนึ่งรอบปี นอกจากนี้ยังกำหนดให้มีการฉลองไหว้บรรพบุรุษตามสมควร ภาวะในปฏิทินจีน มีใช้ในประเทศจีน รวมถึงเกาหลี เวียดนาม และญี่ปุ่นซึ่งเป็นผู้รับวัฒนธรรมจีนอีกด้วย

ในภาวะตามปฏิทินจีนทั้งหมด จะมีสี่ภาวะซึ่งตรงกับปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์ ได้แก่ 春分 (ชุนเฟิน) 夏至 (เซี่ยจื้อ) 秋分 (ชิวเฟิน) และ 冬至 (ตงจื้อ หรือวันไหว้ขนมบัวลอย) ซึ่งตรงหรือใกล้เคียงกับวันสำคัญทางดาราศาสตร์ประจำปี ได้แก่ วสันตวิษุวัต อุตรายัน ศารทวิษุวัต และทักษิณายัน ตามลำดับ แต่ละวันมีคำอธิบายโดยย่อดังนี้

  • วสันตวิษุวัต หรือชุนเฟิน ช่วงเวลากลางวันกับกลางคืนยาวเท่ากัน แต่หลังจากวันดังกล่าวช่วงเวลากลางวันยาวขึ้น พลังเอี๊ยง (หยาง) เพิ่มขึ้น
  • อุตรายัน ครีษมายัน หรือเซี่ยจื้อ ช่วงเวลากลางวันยาวที่สุด อากาศร้อน หลังจากนั้นจะค่อยสั้นลง พลังเอี๊ยงถึงที่สุด
  • ศารทวิษุวัต หรือชิวเฟิน ช่วงเวลากลางวันกลับมาเท่ากับช่วงเวลากลางคืนอีกครั้ง โดยหลังจากนี้กลางคืนจะเริ่มยาว พลังอิม (หยิน) เพิ่มขึ้นแทนเอี๊ยง
  • ทักษิณายัน เหมายัน หรือตงจื้อ ช่วงเวลากลางคืนยาวที่สุด อากาศหนาวเย็น พลังอิมขึ้นถึงจุดสูงสุดของปี

รายชื่อภาวะในปฏิทินจีน

[แก้]

องศาอาทิตย์ที่แสดงในที่นี่ ยึดตามโหราศาสตร์ระบบสายนะ ซึ่งอาศัยฤดูกาลกำหนดราศี ต่างจากระบบนิรายนะที่ใช้ตำแหน่งบนท้องฟ้าจริง (ดู โหราศาสตร์สากล)

องศาดวงอาทิตย์ ภาษาจีน ภาษาญี่ปุ่น ภาษาเกาหลี ภาษาเวียดนาม ประมาณวันที่ ความหมาย
อักษรจีน[ม 2] จีนกลาง จีนแต้จิ๋ว
315° 立春 ลี่ชุน
lìchūn
ลิบชุง りっしゅん
ริสชุง
risshun
입춘
อิบชุน
ipchun
Lập xuân
เหลิบซวน
4 กุมภาพันธ์ เริ่มต้นฤดูใบไม้ผลิ สรรพสัตว์บรรดาที่ไม่จำศีลทั้งหลายเริ่มออกหากินอย่างมีชีวิตชีวา สรรพพืชเริ่มแตกกิ่งก้าน
330° 雨水 อวี๋สุ่ย
yúshuǐ
อู๋จุ้ย うすい
อุซุอิ
usui
우수
อูซู
usu
Vũ thủy
หวูถวี่
19 กุมภาพันธ์ ฝนตกส่งท้ายฤดูหนาว
345° 驚蟄
(惊蛰)
จิงเจ๋อ
jīngzhé
เก็งเต๊ก けいちつ
เคชิตสึ
keichitsu
경칩
คย็องชิบ
gyeongchip
Kinh trập
กิงเจิบ
6 มีนาคม กิมิชาติด้วงแมลง เริ่มออกโบยบินหากิน บรรดาสัตว์ที่จำศึลเริ่มออกจากรัง
春分 ชุนเฟิน
chūnfēn
ชุงฮุง しゅんぶん
ชุมบุง
shunbun
춘분
ชุนบุน
chunbun
Xuân phân
ซวนเฟิน
21 มีนาคม กลางฤดูใบไม้ผลิ
15° 清明 ชิงหมิง
qīngmíng
เช็งเม้ง せいめい
เซเม
seimei
청명
ช็องมย็อง
cheongmyeong
Thanh minh
แท็งมิง
5 เมษายน อากาศเย็น ท้องฟ้าโปร่ง น่าอภิรมย์
30° 穀雨
(谷雨)
กู๋อวี่
gúyǔ
ก๊กอู้ こくう
โคะกุอุ
kokuu
곡우
โคกู
gogu
ก๊กหวู
Cốc vũ
20 เมษายน ฝนเริ่มฤดูเพาะปลูก
45° 立夏 ลี่เซี่ย
lìxià
ลิบแห่ りっか
ริกกะ
rikka
입하
อีพา
ipha
Lập hạ
เหลิบหะ
6 พฤษภาคม เริ่มต้นฤดูร้อน
60° 小滿
(小满)
เสียวหม่าน
xiǎomǎn
เสียวมั่ว しょうまん
โชมัง
shōman
소만
โซมัน
soman
Tiểu mãn
เตี่ยวหมาน
21 พฤษภาคม พืชพรรณออกดอก แต่ยังไม่ออกผล
75° 芒種
(芒种)
หมางจ้ง
mángzhòng
หม่างเจ้ง ぼうしゅ
โบชุ
bōshu
망종
มังจง
mangjong
Mang chủng
มางจุ่ง
6 มิถุนายน พืชพรรเริ่มแข็งแรงและพร้อมเก็บเกี่ยวต่อไป
90° 夏至 เซี่ยจือ
xiàzhì
แห่จี่ げし
เกะชิ
geshi
하지
ฮาจี
haji
Hạ chí
หะจี๋
21 มิถุนายน กลางฤดูร้อน
105° 小暑 เสียวสู่
xiǎoshǔ
เสี่ยวซู่ しょうしょ
โชโชะ
shōsho
소서
โซซอ
soseo
Tiểu thử
เตี่ยวถื่อ
7 กรกฎาคม อากาศร้อนพอควร
120° 大暑 ต้าสู่
dàshǔ
ไต้ซู่ たいしょ
ไทโชะ
taisho
대서
แทซอ
daeseo
Đại thử
ด่ายถื่อ
23 กรกฎาคม อากาศร้อนอบอ้าว
135° 立秋 ลี่ชิว
lìqiū
ลิบชิว りっしゅう
ริชชู
risshū
입추
อิบชู
ipchu
Lập thu
เหลิบทู
8 สิงหาคม เริ่มฤดูใบไม้ร่วง
150° 處暑
(处暑)
ฉูสู่
chǔshǔ
ไต้สู่ しょしょ
โชะโชะ
shosho
처서
ชอซอ
cheoseo
Xử thử
สื่อถื่อ
23 สิงหาคม สุดฤดูร้อน
165° 白露 ไป๋ลู่
báilù
แปะโหล่ว はくろ
ฮะกุโระ
hakuro
백로
แบ็งโน
baengno
Bạch lộ
แบ็กโหละ
8 กันยายน น้ำค้างเริ่มมีบนใบไม้ ฤดูเริ่มเข้าสู่ความหนาวเย็น
180° 秋分 ชิวเฟิน
qiūfēn
ชิวฮุง しゅうぶん
ชูบุง
shūbun
추분
ชูบุน
chubun
Thu phân
ทูเฟิน
23 กันยายน กลางฤดูใบไม้ร่วง
195° 寒露 หานลู่
hánlù
หั่งโหล่ว かんろ
คันโระ
kanro
한로
ฮัลโล
hallo
Hàn lộ
ห่านโหละ
8 ตุลาคม น้ำค้างเริ่มเป็นเกล็ดปนน้ำ
210° 霜降 ซวางเจี้ยง
shuāngjiàng
ซึงกัง そうこう
โซโก
sōkō
상강
ซังกัง
sanggang
Sương giáng
เซืองอย๋าง
23 ตุลาคม น้ำค้างเริ่มแข็งจัด ความหนาวเริ่มได้ที่
225° 立冬 ลี่ตง
lìdōng
ลิบตัง りっとう
ริตโต
rittō
입동
อิบตง
ipdong
Lập đông
เหลิบโดง
7 พฤศจิกายน เริ่มฤดูหนาว
240° 小雪 เสียวเสวี่ย
xiǔoxuě
เสี่ยวเซาะ しょうせつ
โชเซ็ตสึ
shōsetsu
소설
โซซ็อล
soseol
Tiểu tuyết
เตี่ยวเตวี๊ยด
22 พฤศจิกายน หิมะตกพอควร
255° 大雪 ต้าเสวี่ย
dàxuě
ไต่เซาะ たいせつ
ไทเซ็ตสึ
taisetsu
대설
แทซ็อล
daeseol
Đại tuyết
ด่ายเตวี๊ยด
7 ธันวาคม หิมะตกหนัก
270° 冬至 ตงจื้อ
dōngzhì
ตังจี่ とうじ
โทจิ
tōji
동지
ทงจี
dongji
Đông chí
โดงจี๋
22 ธันวาคม กลางฤดูหนาว
285° 小寒 เสี่ยวหาน
xiǎohán
เสี่ยวหั้ง しょうかん
โชกัน
shōkan
소한
โซฮัน
sohan
Tiểu hàn
เตี่ยวห่าน
6 มกราคม อากาศหนาวพอควร
300° 大寒 ต้าหาน
dàhán
ไต่หั้ง だいかん
ไดกัน
daikan
대한
แทฮัน
daehan
Đại hàn
ด่ายห่าน
20 มกราคม อากาศหนาวจัด

ดูเพิ่ม

[แก้]
  • ปฏิทินจีน รายละเอียดเกี่ยวกับปฏิทินจีนทั้งแบบสุริยคติและจันทรคติ

อ้างอิง

[แก้]
  • "ซือเฮี่ย ซุงตี่". ไท่เก๊ก 24 สารทในฤดูต่างๆ ใน จดหมายข่าวชมรมภูมิโหราศาสตร์. กรุงเทพฯ: มิ.ย. - ก.ค. 2553 เข้าถึงได้จาก [1] เก็บถาวร 2016-06-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน วันที่ค้นข้อมูล 24 ธันวาคม 2557
  • 24 Solar Terms จาก yourchineseastrologo.com วันที่ค้นข้อมูล 24 ธันวาคม 2557

หมายเหตุ

[แก้]
  1. สารท แปลว่าฤดูใบไม้ร่วง และงานฉลองในฤดูใบไม้ร่วง จึงผิดความหมาย และอาจสับสนกับวันสารทจีน ซึ่งตรงกับวันที่ 15 เดือน ตามปฏิทินจีน วันดังกล่าวเป็นวันอุทิศส่วนกุศลให้ผู้วายชนม์ของชาวจีน อย่างไรก็ตามนักโหราศาสตร์จีนนิยมใช้คำ สารท
  2. อักษรจีนที่แสดงนอกวงเล็บ คืออักษรจีนตัวเต็ม ส่วนในวงเล็บเป็นตัวย่อ ถ้าไม่มีวงเล็บแสดงว่าตัวย่อและตัวเต็มเหมือนกัน อนึ่งอักษรจีนตัวเต็มนี้ใช้เป็นอักษรฮันจา และอักษรคันจิของภาษาเกาหลีและญี่ปุ่นตามลำดับด้วย