ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มหาสังฆิกะ"
WikitanvirBot (คุย | ส่วนร่วม) ล r2.5.2) (โรบอต เพิ่ม: no:Mahasanghika |
พุทธามาตย์ (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{รอการตรวจสอบ}} |
{{รอการตรวจสอบ}} |
||
''' |
'''มหาสังฆิกะ'''<ref>ราชบัณฑิตยสถาน, ''พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน'', ราชบัณฑิตยสถาน, 2548, หน้า 387-8</ref> ({{lang-sa|महासांघिक}} ''mahāsāṃghika'') เป็นนิกายหนึ่งในพระพุทธศาสนาที่แยกออกมาจากคณะสงฆ์ดั้งเดิมหรือฝ่าย[[เถรวาท]]เมื่อครั้งสังคายนาครั้งที่ 2 โดยแยกตัวออกไปทำสังคายนาต่างหาก ในระยะแรกนิกายนี้ไม่ได้รุ่งเรืองมาก เนื่องจากมีความขัดแย้งกับฝ่ายเถรวาทอย่างรุนแรง ต่อมาจึงมีอิทธิพลที่[[เมืองปาฏลีบุตร]] เวสาลี [[แคว้นมคธ]] ไปจนถึงอินเดียใต้ มีนิกายที่แยกออกไป 5 นิกาย คือ [[นิกายโคกุลิกวาท]] [[นิกายเอกัพโยหาริกวาท]] นิกาย[[ปัญญัตติกวาท]] [[นิกายพหุสสุติกวาท]] และ[[นิกายเจติยวาท]] และถือเป็นต้นกำเนิดของนิกาย[[มหายาน]]ในปัจจุบัน |
||
==หลักธรรม== |
==หลักธรรม== |
||
โดยทั่วไปนิกายมหาสังฆิกะยอมรับหลักธรรมสำคัญของพุทธศาสนา เช่น [[อริยสัจ 4]] กฎแห่งกรรม [[ปฏิจสมุปบาท]] เช่นเดียวกับเถรวาท ส่วนที่ต่างออกไปคือ |
โดยทั่วไปนิกายมหาสังฆิกะยอมรับหลักธรรมสำคัญของพุทธศาสนา เช่น [[อริยสัจ 4]] กฎแห่งกรรม [[ปฏิจสมุปบาท]] เช่นเดียวกับเถรวาท ส่วนที่ต่างออกไปคือ |
||
===พระพุทธเจ้า=== |
===พระพุทธเจ้า=== |
||
นิกายนี้ถือว่า[[พระพุทธเจ้า]]เป็นโลกุตตระ ประกอบด้วยตรีกายคือ ธรรมกาย สัมโภคกาย และนิรมาณกาย มีการนับถือ[[พระโพธิสัตว์]]โดยถือว่าเป็นโลกุตตระแบบเดียวกับพระพุทธเจ้า |
นิกายนี้ถือว่า[[พระพุทธเจ้า]]เป็นโลกุตตระ ประกอบด้วยตรีกายคือ ธรรมกาย สัมโภคกาย และนิรมาณกาย มีการนับถือ[[พระโพธิสัตว์]]โดยถือว่าเป็นโลกุตตระแบบเดียวกับพระพุทธเจ้า |
||
===พระอรหันต์=== |
===พระอรหันต์=== |
||
นิกายนี้ถือว่า[[พระอรหันต์]]อาจถูกมารยั่วยวนในความฝันจน[[อสุจิ]]เคลื่อนได้ พระอรหันต์มีอัญญาณได้ มีกังขาได้ พระอรหันต์จะรู้ตัวว่าตนบรรลุมรรคผลเมื่อได้รับการพยากรณ์จากผู้อื่น มรรคผลจะปรากฏเมื่อผู้บำเพ็ญเพียรเปล่งคำว่า ทุกข์ |
นิกายนี้ถือว่า[[พระอรหันต์]]อาจถูกมารยั่วยวนในความฝันจน[[อสุจิ]]เคลื่อนได้ พระอรหันต์มีอัญญาณได้ มีกังขาได้ พระอรหันต์จะรู้ตัวว่าตนบรรลุมรรคผลเมื่อได้รับการพยากรณ์จากผู้อื่น มรรคผลจะปรากฏเมื่อผู้บำเพ็ญเพียรเปล่งคำว่า ทุกข์หนอ ๆ |
||
===หลักธรรม |
===หลักธรรมอื่น ๆ=== |
||
นิกายนี้ถือว่าธรรมชาติของจิตเดิมแท้ผ่องใสแต่มัวหมองเพราะ[[กิเลส]]จรมา ซึ่งใกล้เคียงกับแนวคิดของปรัชญาจิตนิยมของ[[นิกายโยคาจาร]]ที่เกิดขึ้นภายหลัง ปฏิเสธ[[อันตรภพ]] ถือว่าพระ[[โสดาบัน]]อาจเสื่อมจากโสดาปัตติผลได้ เป็นต้น |
นิกายนี้ถือว่าธรรมชาติของจิตเดิมแท้ผ่องใสแต่มัวหมองเพราะ[[กิเลส]]จรมา ซึ่งใกล้เคียงกับแนวคิดของปรัชญาจิตนิยมของ[[นิกายโยคาจาร]]ที่เกิดขึ้นภายหลัง ปฏิเสธ[[อันตรภพ]] ถือว่าพระ[[โสดาบัน]]อาจเสื่อมจากโสดาปัตติผลได้ เป็นต้น |
||
==อ้างอิง== |
==อ้างอิง== |
||
{{รายการอ้างอิง}} |
|||
* อภิชัย โพธิ์ประสิทธิ์ศาสตร์. พระพุทธศาสนามหายาน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กทม. มหามกุฏราชวิทยาลัย. 2539 |
* อภิชัย โพธิ์ประสิทธิ์ศาสตร์. พระพุทธศาสนามหายาน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กทม. มหามกุฏราชวิทยาลัย. 2539 |
||
[[หมวดหมู่:นิกายในศาสนาพุทธเถรวาท|มหาสังฆิกะ]] |
[[หมวดหมู่:นิกายในศาสนาพุทธเถรวาท|มหาสังฆิกะ]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:37, 31 ตุลาคม 2554
มหาสังฆิกะ[1] (สันสกฤต: महासांघिक mahāsāṃghika) เป็นนิกายหนึ่งในพระพุทธศาสนาที่แยกออกมาจากคณะสงฆ์ดั้งเดิมหรือฝ่ายเถรวาทเมื่อครั้งสังคายนาครั้งที่ 2 โดยแยกตัวออกไปทำสังคายนาต่างหาก ในระยะแรกนิกายนี้ไม่ได้รุ่งเรืองมาก เนื่องจากมีความขัดแย้งกับฝ่ายเถรวาทอย่างรุนแรง ต่อมาจึงมีอิทธิพลที่เมืองปาฏลีบุตร เวสาลี แคว้นมคธ ไปจนถึงอินเดียใต้ มีนิกายที่แยกออกไป 5 นิกาย คือ นิกายโคกุลิกวาท นิกายเอกัพโยหาริกวาท นิกายปัญญัตติกวาท นิกายพหุสสุติกวาท และนิกายเจติยวาท และถือเป็นต้นกำเนิดของนิกายมหายานในปัจจุบัน
หลักธรรม
โดยทั่วไปนิกายมหาสังฆิกะยอมรับหลักธรรมสำคัญของพุทธศาสนา เช่น อริยสัจ 4 กฎแห่งกรรม ปฏิจสมุปบาท เช่นเดียวกับเถรวาท ส่วนที่ต่างออกไปคือ
พระพุทธเจ้า
นิกายนี้ถือว่าพระพุทธเจ้าเป็นโลกุตตระ ประกอบด้วยตรีกายคือ ธรรมกาย สัมโภคกาย และนิรมาณกาย มีการนับถือพระโพธิสัตว์โดยถือว่าเป็นโลกุตตระแบบเดียวกับพระพุทธเจ้า
พระอรหันต์
นิกายนี้ถือว่าพระอรหันต์อาจถูกมารยั่วยวนในความฝันจนอสุจิเคลื่อนได้ พระอรหันต์มีอัญญาณได้ มีกังขาได้ พระอรหันต์จะรู้ตัวว่าตนบรรลุมรรคผลเมื่อได้รับการพยากรณ์จากผู้อื่น มรรคผลจะปรากฏเมื่อผู้บำเพ็ญเพียรเปล่งคำว่า ทุกข์หนอ ๆ
หลักธรรมอื่น ๆ
นิกายนี้ถือว่าธรรมชาติของจิตเดิมแท้ผ่องใสแต่มัวหมองเพราะกิเลสจรมา ซึ่งใกล้เคียงกับแนวคิดของปรัชญาจิตนิยมของนิกายโยคาจารที่เกิดขึ้นภายหลัง ปฏิเสธอันตรภพ ถือว่าพระโสดาบันอาจเสื่อมจากโสดาปัตติผลได้ เป็นต้น
อ้างอิง
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน, พจนานุกรมศัพท์ศาสนาสากล อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, ราชบัณฑิตยสถาน, 2548, หน้า 387-8
- อภิชัย โพธิ์ประสิทธิ์ศาสตร์. พระพุทธศาสนามหายาน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กทม. มหามกุฏราชวิทยาลัย. 2539