ผู้ใช้:Boonyatham/กระบะทราย
 | นี่คือหน้าทดลองเขียนของ Boonyatham หน้าทดลองเขียนเป็นหน้าย่อยของหน้าผู้ใช้ ซึ่งผู้ใช้มีไว้ทดลองเขียนหรือไว้พัฒนาหน้าต่าง ๆ แต่นี่ไม่ใช่หน้าบทความสารานุกรม ทดลองเขียนได้ที่นี่ หน้าทดลองเขียนอื่น ๆ: หน้าทดลองเขียนหลัก |
 กรุ |
|---|
| 1, 2 |
คำเตือน[แก้]
นี่คือหน้ากระบะทรายส่วนตัวของผมครับ ทุกคนมีส่วนร่วมในการช่วยผมร่างบทความในหน้านี้ โดยแบ่งเป็นแผนกแต่ละสาขา เช่น บทความดนตรีก็จะอยู่ในส่วน "บทความแผนกดนตรี" เป็นต้นครับ
ขณะนี้เวลา 18:41 น., 5 พฤษภาคม 2567.
เอ็ม 1911 (en:M1911 pistol)[แก้]
| เอ็ม 1911 | |
|---|---|
 | |
| ชนิด | ปืนพกกึ่งอัตโนมัติ |
| แหล่งกำเนิด | สหรัฐ |
| บทบาท | |
| ประจำการ | พ.ศ. 2454-ปัจจุบัน |
| ผู้ใช้งาน | ดูประเทศที่ใช้ |
| สงคราม | สงครามโลกครั้งที่ 1 สงครามโลกครั้งที่ 2 สงครามเกาหลี สงครามเวียดนาม สงครามอิรัก สงครามกลางเมืองซีเรีย ฯลฯ |
| ประวัติการผลิต | |
| ผู้ออกแบบ | จอห์น บราวนิง |
| ช่วงการออกแบบ | พ.ศ. 2454/พ.ศ. 2457[1] |
| บริษัทผู้ผลิต | โคลต์ |
| ช่วงการผลิต | พ.ศ. 2454-ปัจจุบัน |
| แบบอื่น | เอ็ม 1911 เอ 1[1] • เอ็ม 1911 เอ 2 • อาร์ไอเอออฟฟิเชอร์ |
| ข้อมูลจำเพาะ | |
| มวล | 1.105 กก. |
| ความยาว | 210 มม.[1] |
| กระสุน | .45 เอซีพี[2] |
| ความยาวลำกล้อง | 127 มม. (แบบ Government)[1] 108 มม. (แบบ Commander) 89 มม. (แบบ Officer's ACP) |
| ความเร็วปากกระบอก | 830 ฟุต/วินาที |
| ระบบป้อนกระสุน | 7 นัด[1] |
เอ็ม 1911 (อังกฤษ: M1911 pistol) เป็นปืนพกกึ่งอัตโนมัติที่ทรงพลังชนิดหนึ่งของโลก ออกแบบโดยจอห์น บราวนิง ผู้ออกแบบอาวุธปืนชาวเบลเยียม ผลิตโดยบริษัทโคลต์ เมื่อปี พ.ศ. 2454[1]
เอ็ม 1911 ถูกนำไปใช้ในหลายกองทัพและหลายสงคราม โดยเฉพาะสงครามโลกครั้งที่ 1, สงครามโลกครั้งที่ 2, สงครามเกาหลี, สงครามเวียดนาม ฯลฯ และยังเคยถูกใช้ในกองทัพสหรัฐ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2454 - พ.ศ. 2529[1]
เอ็ม 1911 ยังผลิตอยู่ในปัจจุบัน ใช้กระสุน.45 เอซีพี[1][3] บรรจุกระสุนได้ 7 นัด ซึ่งรุ่นของเอ็ม 1911 ได้แก่ เอ็ม 1911 เอ 1[1], เอ็ม 1911 เอ 2 และอาร์ไอเอ ออฟฟิเชอร์
คุณสมบัติ[แก้]
เอ็ม 1911 ใช้กระสุน .45 เอซีพี (แต่ยังมีแบบที่ใช้.38 ซูเปอร์, 9×19 มิลลิเมตร, 7.65 มิลลิเมตร และ9 มม. สเตรย์เลอร์ อีกด้วย[4]) น้ำหนัก 1.1 กิโลกรัม ความยาว 133 เซนติเมตร ความสูง 210 เซนติเมตร บรรจุกระสุนได้ 7 นัด[5]
ประเทศที่ใช้[แก้]
อาร์เจนตินา[6]
บังกลาเทศ[6][7]
บราซิล[6][8][9]
โบลิเวีย[6]
แคนาดา[6]
จีน[6]
โคลอมเบีย[6]
คอสตาริกา[6]
ติมอร์-เลสเต[6]
อียิปต์[6]
เอกวาดอร์[6]
ฝรั่งเศส[6]
จอร์เจีย[6]
กรีซ[6]
กัวเตมาลา[6]
เฮติ[6]
อินโดนีเซีย[6]
อิหร่าน[6]
ลักเซมเบิร์ก[6]
มาเลเซีย[6]
เม็กซิโก[6]
นิการากัว[6]
เกาหลีเหนือ[6]
ฟิลิปปินส์[6]
สเปน[6]
เกาหลีใต้[6]
ไทย[6]
บริเตนใหญ่[6]
สหรัฐ[6]
เวียดนาม[6]
ซิมบับเว[6]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 1.8 Pistol, Caliber .45, Automatic, M1911 Technical Manual TM 9-1005-211-34 1964 edition. Pentagon Publishing. 1964. ISBN 978-1-60170-013-1.
- ↑ Ayoob, Massad (2007). The Gun Digest Book of Combat Handgunnery. Gun Digest Books. p. 7. ISBN 978-0-89689-525-6.
- ↑ Ayoob, Massad (2007). The Gun Digest Book of Combat Handgunnery. Gun Digest Books. p. 7. ISBN 978-0-89689-525-6.
- ↑ Wiley Clapp. "The 1911: Not Just a .45". American Rifleman. สืบค้นเมื่อ 2013-08-25.
- ↑ John Connor. "The $4.95 .45". American Handgunner (January–February 2007 ed.).
- ↑ 6.00 6.01 6.02 6.03 6.04 6.05 6.06 6.07 6.08 6.09 6.10 6.11 6.12 6.13 6.14 6.15 6.16 6.17 6.18 6.19 6.20 6.21 6.22 6.23 6.24 6.25 6.26 6.27 6.28 6.29 6.30 Poyer, Joseph; Craig Riesch; Karl Karash (2008). The Model 1911 and Model 1911A1 Military and Commercial Pistols. North Cape Publications. p. 544. ISBN 978-1-882391-46-2.
- ↑ "M1911 Pistol | Bangladesh Military". Bdmilitary.com. สืบค้นเมื่อ 2011-01-22.[ลิงก์เสีย]
- ↑ ": Exército Brasileiro – Braço Forte, Mão Amiga :". Exercito.gov.br. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-04-05. สืบค้นเมื่อ 2009-11-05.
- ↑ "Indústria de Material Bélico do Brasil – Pistola 9 M973". IMBEL. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 24, 2006. สืบค้นเมื่อ 2009-11-05.