ข้ามไปเนื้อหา

ธีโอดอร์ โมเรล

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ธีโอดอร์ โมเรล
เกิดTheodor Gilbert Morell
22 กรกฎาคม ค.ศ. 1886(1886-07-22)
Trais-Münzenberg, Germany
เสียชีวิต26 พฤษภาคม ค.ศ. 1948(1948-05-26) (61 ปี)
Tegernsee, Bavaria, West Germany
อาชีพแพทย์
นายจ้างอดอล์ฟ ฮิตเลอร์
มีชื่อเสียงจากบริการเป็นแพทย์ส่วนตัวของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์
คู่สมรสHannelore Moller (สมรส 1920–1948)

ธีโอดอร์ กิลเบิร์ต โมเรล (22 กรกฎาคม 1886 – 26 พฤษภาคม 1948) เป็นแพทย์ชาวเยอรมันซึ่งเป็นที่รู้จักคือเป็นแพทย์ส่วนตัวของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์.โมเรลเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในประเทศเยอรมนีสำหรับการรักษาแบบนอกคอกของเขา.เขาได้ช่วยเหลือฮิตเลอร์เป็นประจำวันในสิ่งที่เขาทำเป็นเวลาหลายปีและอยู่เคียงข้างกับฮิตเลอร์จนถึงช่วงสุดท้ายของยุทธการที่เบอร์ลิน

ธีโอดอร์ โมเรล เป็นแพทย์ที่ได้สั่งจ่ายยาให้กับฮิตเลอร์ทั้งหมดเพื่อที่จะรักษาโรคหลายโรคที่ฮิตเลอร์เป็นอยู่และฮิตเลอร์ก็ทานยาหลายเม็ดต่อวัน ซึ่งยาที่โมเรลได้จ่ายยานั้นจะมีดังต่อไปนี้

  1. Atropa belladonna (2–4 pills with every meal in Koster's Antigaspills,[1] compound containing strychnine, subject of investigation) [2]
  2. อะโทรปีน (extract of seminal vesicles) [1]
  3. Brom-Nervacit (bromide, since August 1941 a spoonful almost every night, to counteract stimulation from methamphetamine and permit sleep)[3]
  4. คาเฟอีน
  5. คาโมมาย
  6. โคเคน และ อะดรีนาลีน (via eyedrops) [4]
  7. อี. โคไล [5]
  8. เอนไซม์
  9. Eukodal or Eukodol (trade name for oxycodone)[6]
  10. Eupaverinum (papaverine, antispasmotic)[3]
  11. Glyconorm (metformin) [3]
  12. เมแทมเฟตามีน (as Pervitin and Vitamultin)[3][1]
  13. มอร์ฟีน
  14. Mutaflor (pills prescribed to Hitler for flatulence in 1936, the first unorthodox drug treatment from Morell; bacteria extracted from human faeces, see: E. coli) [5]
  15. oxedrine tartrate
  16. โพแทสเซียม โบรไมด์
  17. เพอร์เฟนาซีน (a derivative of Phenazone)
  18. โปรตีน และ ลิพิด มาจากสัตว์ เนื้อเยื่อ และ ไขมัน
  19. โซเดียม บาร์บิทอล
  20. สตริกนิน[2]
  21. ซัลโฟนาไมค์
  22. เทสโทสเตอโรน
  23. วิตามิน

อ้างอิง

[แก้]
  • Doyle, D. (2005), Adolf Hitler's Medical Care (PDF), "Royal College of Physicians of Edinburgh", 35, pp. 75–82.
  • Irving, David John Cawdell (1991). Hitler's War and the War Path. Focal Point. ISBN 1872197108 – via Google Books.
  • Joachimsthaler, Anton (1999) [1995]. The Last Days of Hitler: The Legends, the Evidence, the Truth. Trans. Helmut Bögler. London: Brockhampton Press. ISBN 978-1-86019-902-8.
  • O'Donnell, James P. (2001) [1978]. The Bunker. New York: Da Capo Press. ISBN 978-0-306-80958-3.
  • Snyder, Louis (1994) [1976]. Encyclopedia of the Third Reich. Da Capo Press. ISBN 978-1-56924-917-8.
  • Trevor-Roper, Hugh (2012). The Last Days of Hitler. Pan Macmillan. ISBN 0330470272 – via Google Books.
  1. 1.0 1.1 1.2 Doyle 2005, p. 8/8 in PDF.
  2. 2.0 2.1 Trevor-Roper 2012, p. 82.
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Channel4
  4. Irving 1991, p. 697.
  5. 5.0 5.1 Irving 1991, p. 173.
  6. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Ohler