คันทรีร็อก
| คันทรีร็อก | |
|---|---|
| แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ | โฟล์กร็อก, คันทรี, คันทรีโฟล์ก, ร็อกอะบิลลี |
| แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม | ปลายคริสต์ทศวรรษ 1960 ในภาคใต้และตะวันตกของสหรัฐอเมริกา |
| เครื่องบรรเลงสามัญ | กีตาร์ (โปร่ง, ไฟฟ้า และ เพดัลสตีล), เปียโน, กลองชุด, กีตาร์เบส |
| รูปแบบอนุพันธุ์ | รูตส์ร็อก, เซาเทิร์นร็อก, คาวพังก์, อัลเทอร์เนทีฟคันทรี |
| หัวข้ออื่น ๆ | |
| คันทรีโฟล์ก - คันทรีป็อป - โพรเกรสซีฟคันทรี - เอาต์ลอว์คันทรี - เท็กซัสคันทรี | |
คันทรีร็อก (อังกฤษ: Country rock) เป็นแนวเพลงย่อยของดนตรีคันทรี เกิดขึ้นจากการผสมผสานระหว่างดนตรีร็อกกับดนตรีคันทรี โดยทั่วไปจะใช้ในกล่าวถึงกระแสของนักดนตรีร็อกที่เริ่มต้นบันทึกผลงานในแบบคันทรี ในปลายคริสต์ทศวรรษ 1960 และต้นคริสต์ทศวรรษ 1970 นักดนตรีเหล่านี้ได้บันทึกผลงานในชื่อแนวเพลงร็อก และใช้แนวคันทรี ได้แก่ การร้องเพลง และเครื่องดนตรีที่เพิ่มเข้ามา รวมถึงลักษณะเฉพาะตัวของดนตรี คือใช้เครื่องดนตรี เพดัลสตีลกีตาร์[1] คันทรีร็อกเริ่มต้นด้วย บ็อบ ดิลลัน และ เดอะเบิดส์ และเป็นถึงที่นิยมกันมากที่สุดในคริสต์ทศวรรษ 1970 ด้วยศิลปินอย่าง เอมมีลู แฮร์ริส, อีเกิลส์ และ ดูบบี บราเธอร์ส นอกจากนี้ คันทรีร็อกยังได้รับอิทธิพลจากแนวเพลงอื่น เช่น เดอะแบนด์, เกรตฟูลเดด, ครีเดนซ์ เคลียร์วอเทอร์ รีไววอล, เดอะโรลลิงสโตนส์ และผลงานเดี่ยวของจอร์จ แฮร์ริสัน[1]
