คันทรีร็อก แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ โฟล์กร็อก , คันทรี , คันทรีโฟล์ก , ร็อกอะบิลลี แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม ปลายคริสต์ทศวรรษ 1960 ในภาคใต้และตะวันตกของสหรัฐอเมริกา เครื่องบรรเลงสามัญ กีตาร์ (โปร่ง , ไฟฟ้า และ เพดัลสตีล ), เปียโน , กลองชุด , กีตาร์เบส รูปแบบอนุพันธุ์ รูตส์ร็อก , เซาเทิร์นร็อก , คาวพังก์ , อัลเทอร์เนทีฟคันทรี อื่น ๆ คันทรีโฟล์ก - คันทรีป็อป - โพรเกรสซีฟคันทรี - เอาต์ลอว์คันทรี - เทกซัสคันทรี
คันทรีร็อก (อังกฤษ : Country rock ) เป็นแนวเพลง ย่อยของดนตรีคันทรี เกิดขึ้นจากการผสมผสานระหว่างดนตรีร็อก กับดนตรีคันทรี โดยทั่วไปจะใช้ในกล่าวถึงกระแสของนักดนตรีร็อกที่เริ่มต้นบันทึกผลงานในแบบคันทรี ในปลายคริสต์ทศวรรษ 1960 และต้นคริสต์ทศวรรษ 1970 นักดนตรีเหล่านี้ได้บันทึกผลงานในชื่อแนวเพลงร็อก และใช้แนวคันทรี ได้แก่ การร้องเพลง และเครื่องดนตรีที่เพิ่มเข้ามา รวมถึงลักษณะเฉพาะตัวของดนตรี คือใช้เครื่องดนตรี เพดัลสตีลกีตาร์ [1] บ็อบ ดิลลัน และ เดอะเบิดส์ และเป็นถึงที่นิยมกันมากที่สุดในคริสต์ทศวรรษ 1970 ด้วยศิลปินอย่าง เอมมีลู แฮร์ริส , อีเกิลส์ และ ดูบบี บราเธอร์ส นอกจากนี้ คันทรีร็อกยังได้รับอิทธิพลจากแนวเพลงอื่น เช่น เดอะแบนด์ , เกรตฟูลเดด , ครีเดนซ์ เคลียร์วอเทอร์ รีไววอล , เดอะโรลลิงสโตนส์ และผลงานเดี่ยวของจอร์จ แฮร์ริสัน [1]
อ้างอิง [ แก้ ]
↑ 1.0 1.1 V. Bogdanov, C. Woodstra and S. T. Erlewine, All music guide to rock: the definitive guide to rock, pop, and soul (Backbeat Books, 3rd edn., 2002), p. 1327.
