ข้ามไปเนื้อหา

คันทรีร็อก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

คันทรีร็อก (อังกฤษ: Country rock) เป็นแนวเพลงย่อยของดนตรีคันทรี เกิดขึ้นจากการผสมผสานระหว่างดนตรีร็อกกับดนตรีคันทรี โดยทั่วไปจะใช้ในกล่าวถึงกระแสของนักดนตรีร็อกที่เริ่มต้นบันทึกผลงานในแบบคันทรี ในปลายคริสต์ทศวรรษ 1960 และต้นคริสต์ทศวรรษ 1970 นักดนตรีเหล่านี้ได้บันทึกผลงานในชื่อแนวเพลงร็อก และใช้แนวคันทรี ได้แก่ การร้องเพลง และเครื่องดนตรีที่เพิ่มเข้ามา รวมถึงลักษณะเฉพาะตัวของดนตรี คือใช้เครื่องดนตรี เพดัลสตีลกีตาร์[1] คันทรีร็อกเริ่มต้นด้วย บ็อบ ดิลลัน และ เดอะเบิดส์ และเป็นถึงที่นิยมกันมากที่สุดในคริสต์ทศวรรษ 1970 ด้วยศิลปินอย่าง เอมมีลู แฮร์ริส, อีเกิลส์ และ ดูบบี บราเธอร์ส นอกจากนี้ คันทรีร็อกยังได้รับอิทธิพลจากแนวเพลงอื่น เช่น เดอะแบนด์, เกรตฟูลเดด, ครีเดนซ์ เคลียร์วอเทอร์ รีไววอล, เดอะโรลลิงสโตนส์ และผลงานเดี่ยวของจอร์จ แฮร์ริสัน[1]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 V. Bogdanov, C. Woodstra and S. T. Erlewine, All music guide to rock: the definitive guide to rock, pop, and soul (Backbeat Books, 3rd edn., 2002), p. 1327.