ข้ามไปเนื้อหา

ซิกัวร์นีย์ วีเวอร์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก Sigourney Weaver)
ซิกัวร์นีย์ วีเวอร์
วีเวอร์ที่งานแซนดีเอโกคอมิก-คอน ค.ศ. 2017
เกิดซูซาน อเล็กซานดรา วีเวอร์
(1949-10-08) 8 ตุลาคม ค.ศ. 1949 (75 ปี)
นครนิวยอร์ก สหรัฐ
การศึกษา
อาชีพ
  • นักแสดง
  • ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์
ปีปฏิบัติงานค.ศ. 1971–ปัจจุบัน
คู่สมรสจิม ซิมป์สัน (สมรส 1984)
บุตร1 คน
บิดามารดาแพต วีเวอร์
เอลิซาเบธ อิงกลิส
ญาติดูเดิลส์ วีเวอร์ (ลุง)

ซูซาน อเล็กซานดรา "ซิกัวร์นีย์" วีเวอร์ (อังกฤษ: Susan Alexandra "Sigourney" Weaver; เกิด 8 ตุลาคม ค.ศ. 1949)[1] เป็นนักแสดงชาวอเมริกัน ผู้วางรากฐานของบันเทิงคดีแนววิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมสมัยนิยม[2] เธอได้รับรางวัลต่าง ๆ มากมาย รวมถึงรางวัลสถาบันศิลปะภาพยนตร์และโทรทัศน์บริติชหนึ่งรางวัล รางวัลลูกโลกทองคำสองรางวัล และรางวัลแกรมมีหนึ่งรางวัล นอกจากนี้ยังได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์สามรางวัล รางวัลไพรม์ไทม์เอมมีสี่รางวัล และรางวัลโทนีหนึ่งรางวัล[3] ในปี ค.ศ. 2003 ทางช่องโทรทัศน์ แชนแนลโฟร์ โหวตให้เธออยู่ในอันดับที่ 20 ของ 100 นักแสดงภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล[4]

วีเวอร์เป็นที่รู้จักในบทบาท "เอลเลน ริปลีย์" ใน ภาพยนตร์ชุดเอเลี่ยน (ค.ศ.1979 - 1997) และบท "ดานา บาร์เรตต์" ในภาพยนตร์ชุด บริษัทกำจัดผี (ค.ศ.1984,1989, 2016 และ 2021) วีเวอร์ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ 3 ครั้งสำหรับการแสดงในเรื่อง เอเลี่ยน 2 ฝูงมฤตยูนอกโลก (ค.ศ. 1986), กอริลล่าสุดสายหมอก และ เวิร์คกิ้ง เกิร์ล หัวใจเธอไม่แพ้ (ค.ศ. 1988) ซึ่งเธอเป็นหนึ่งในนักแสดงหญิงเพียงไม่กี่คนที่เคยได้รับการเสนอชื่อให้เข้าชิงรางวัลออสการ์ สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม จากบทบาทการแสดงในภาพยนตร์ไซไฟ โดยในปี ค.ศ. 1988 เธอกลายเป็นนักแสดงหญิงที่ได้รับรางวัลลูกโลกทองคำ 2 สาขาภายในปีเดียวกัน โดยเธอได้รับรางวัลลูกโลกทองคำ สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม จากเรื่อง กอริลล่าสุดสายหมอก และ สาขานักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยม จากเรื่อง เวิร์คกิ้ง เกิร์ล หัวใจเธอไม่แพ้ ต่อมาในปี ค.ศ. 1997 เธอได้รับรางวัลแบฟตา สาขานักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมจากเรื่อง ครอบครัวไร้รัก

นอกจากผลงานการแสดงภาพยนตร์แล้ว เธอยังมีผลงานการแสดงทางโทรทัศน์ที่ประสบความสำเร็จ เช่น สโนว์ไวท์ ตำนานสยอง (ค.ศ. 1997) ทางช่องโชว์ไทม์, เพรเยอส์ ฟอร์ บ็อบบี (ค.ศ. 2009) ทางช่องไลฟ์ไทม์ และ โพลิติคัล แอนิมอลส์ (ค.ศ. 2013) ทางช่องยูเอสเอเน็ตเวิร์ก ซึ่งผลงานการแสดงที่ออกอากาศทางโทรทัศน์ของเธอทั้ง 3 เรื่อง ส่งผลให้เธอได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลไพรม์ไทม์เอมมี สาขานักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม ประเภทมินิซีรีส์หรือภาพยนตร์ทางโทรทัศน์ 3 ครั้ง และเธอยังรับบท "อเล็กซานดรา รีด" ตัวละครหลักในละครชุดที่เป็นส่วนหนึ่งของจักรวาลภาพยนตร์มาร์เวล เรื่อง เดอะ ดีเฟนเดอร์ส (ค.ศ. 2017)

ซิกัวร์นีย์ วีเวอร์ เป็นนักแสดงที่นอกจากจะมีผลงานการแสดงมากมายแล้ว เธอยังมักจะรับหน้าที่พากย์เสียงตัวละครต่างๆ และทำหน้าที่เป็นผู้บรรยายในภาพยนตร์และสารคดีหลายรายการ เช่น เดเปอโร...รักยิ่งใหญ่จากใจดวงเล็ก (ค.ศ.2008), เปิดโลกอัศจรรย์ Planet Earth (ค.ศ. 2006) ของบีบีซี โดยในปี ค.ศ. 2021 เธอได้รับการเสนอชื่อให้เข้าชิงรางวัลไพร์มไทม์เอมมี เป็นสมัยที่ 4 ในสาขาผู้บรรยายรายการยอดเยี่ยม จากการรับบทผู้บรรยายในสารคดี ซีเครตส์ ออฟ เดอะ วาฬ (ค.ศ.2021) ทางช่องเนชั่นแนล จีโอกราฟิกและดิสนีย์+

ผลงานการแสดง

[แก้]
สัญลักษณ์
† หมายถึง ผลงานที่ยังไม่ออกฉาย

ภาพยนตร์

[แก้]
Table featuring films with Sigourney Weaver
ปี เรื่อง บท หมายเหตุ อ้างอิง
1977 แอนนี่ ฮอลล์ คู่เดตของอัลวี ซิงเกอร์ [5]
1978 แมดแมน เกล [6]
1979 เอเลี่ยน เอลเลน ริปลีย์ [7]
1981 อายวิตนิสส์ โทนี โซโคลอฟ [8]
1982 ปีทมิฬแผ่นดินเพลิง จิลล์ ไบรอันต์ [9]
1983 ดีล ออฟ เดอะ เซนจูรี แคทเธอรีน ดีโวโต [10]
1984 บริษัทกำจัดผี ดานา บาร์เร็ตต์ [11]
1985 อวีน ฟาม อู เดอ เจสซิกา ฟิตซ์เกราลด์ ภาพยนตร์ภาษาฝรั่งเศส [12]
1986 ฮาล์ฟมูนสตรีท ดร.ลอเรน สลอเตอร์ [13]
1986 เอเลี่ยน 2 ฝูงมฤตยูนอกโลก เอลเลน ริปลีย์ [14]
1988 กอริลล่าสุดสายหมอก ไดแอน ฟอสซีย์ [15]
1988 เวิร์คกิ้ง เกิร์ล หัวใจเธอไม่แพ้ แคเธอรีน พาร์กเกอร์ [16]
1989 บริษัทกำจัดผี 2 ดานา บาร์เร็ตต์ [17]
1992 เอเลี่ยน 3 อสูรสยบจักรวาล เอลเลน ริปลีย์ โปรดิวเซอร์ [18]
1992 ศตวรรษตัดขอบโลก สมเด็จพระราชินีนาถอิซาเบลที่ 1 แห่งกัสติยา [19]
1993 เดฟ พกดวงมาดัง เอลเลน มิตเชลล์ [20]
1994 เดอะไวลด์สวอนส์ ผู้บรรยาย ให้เสียง; ภาพยนตร์สั้นของวอลต์ดิสนีย์พิกเชอส์ ความยาว 30 นาที [21]
1994 ลวงกระชากแค้น พอลีนา เอสโกบาร์ [22]
1995 ลอกสูตรฆ่า ดร.เฮเลน ฮัดสัน [23]
1995 เจฟฟรีย์ เดบรา มัวร์เฮาส์ [24]
1997 ครอบครัวไร้รัก จานีย์ คาร์เวอร์ [25]
1997 เอเลี่ยน 4 ฝูงมฤตยูเกิดใหม่ เอลเลน ริปลีย์ โปรดิวเซอร์ [25]
1999 ตราบผืนดินมิสิ้นความยุติธรรม อลิซ กูดวิน [26]
1999 สงครามเอเลี่ยน บึ้มส์จักรวาล กเวน เดมาร์โก [27]
2000 คอมพานี แมน เดย์ซี ควิมพ์ [28]
2001 ตุ๋นอุตลุต แองเจลา นาร์ดิโน [29]
2002 แทดโพล อีฟ กรับแมน [30]
2002 เดอะ กายส์ โจแอน [31]
2003 โฮลส์ ขุมทรัพย์ปาฏิหารย์ หลุยส์ วอล์กเกอร์ [32]
2004 บ้านไหนว่าแน่...อย่าริมาแหย่บ้านนี้ แซนดี ทราวิส [33]
2004 หมู่บ้านสาปสยอง อลิซ ฮันต์ [34]
2006 สโนว์เค้ก ลินดา ฟรีแมน [35]
2006 เดอะ ทีวี เซต เลนนี [36]
2006 อินเฟมัส เบบ พาลีย์ [37]
2007 ผจญภัยเทพนิยายพิลึกโลก ฟรีดา พากย์เสียง [38]
2007 เกิร์ล อิน เดอะ พาร์ก จูเลีย แซนด์เบิร์ก [39]
2008 แวนเทจ พอยต์ เสี้ยววินาทีสังหาร เร็กซ์ บรูกส์ [40]
2008 ใครจะว่า...หนังข้าเนี๊ยะแหละเจ๋ง คุณนายลอว์สัน [41]
2008 ฝากอุ้มบุญ คุณแม่มือใหม่ ชาฟฟี บิกเนลล์ [42]
2008 วอลล์ - อี หุ่นจิ๋วหัวใจเกินร้อย แอกซิออม คอมพิวเตอร์ พากย์เสียง [43]
2008 เดเปอโร...รักยิ่งใหญ่จากใจดวงเล็ก ผู้บรรยาย พากย์เสียง [44]
2009 อวตาร ดร.เกรซ ออกัสติน [45]
2010 เครซี่ ออน เดอะ เอาท์ไซด์ วิกกี เซลดา [46]
2010 คุณลูกสุดแสบ คุณแม่สุดทรวง ราโมนา คลาก [47]
2011 หนุ่มประกัน วันทริปป่วน มาร์ซี ฟานเดอเฮ [48]
2011 มะนาวต่างดุ๊ด มนุษย์ต่างมึน เดอะบิกกาย [49][50]
2011 พลิกโลกล่าสุดนรก ดร.เจราลดีน เบนเน็ตต์ [51][52]
2011 โคตรตำรวจอันตราย โจน คอนฟรีย์ [53]
2012 แย่งตาย ทะลุตาย ผู้อำนวยการ [54]
2012 เรด ไลท์ส มาร์กาเรต มาเธอร์สัน [55]
2012 อึดพันธุ์อึด จีน คาร์แรค [56]
2012 สาวแวมพ์ แอ๊บรัก ซิสเซรัส [57]
2014 มาย ดีเพรสชัน สวาดอส พากย์เสียง; ภาพยนตร์สั้น [58][59]
2014 เอ็กโซดัส: ก็อดส์ แอนด์ คิงส์ สมเด็จพระราชินีตูยา [60]
2015 จักรกลเปลี่ยนโลก มิเชลล์ แบรดลีย์ [61]
2016 ผจญภัยดอรี่ขี้ลืม ตัวเอง พากย์เสียง [62]
2016 บริษัทกำจัดผี 3 ดร.รีเบคกา โกริน นักแสดงรับเชิญ [63]
2016 มหัศจรรย์เรียกอสูร คุณนายเคลย์ตัน [25]
2016 เดอะ แอสไซน์เมนท์ ดร.ราเชล เจน [64]
2017 เรื่องวุ่นๆ ครอบครัวเมเยโรวิตช์ ตัวเอง นักแสดงรับเชิญ [65]
2017 แรคกา แจสเปอร์ ภาพยนตร์สั้นทางยูทูบความยาว 20 นาที [66]
2020 มาย ซาลิงเกอร์ เยียร์ มาร์กาเรต [67]
2021 เดอะ กูดเฮาส์ ฮิลดี กูด [68]
2021 โกสต์บัสเตอร์: ปลุกพลังล่าท้าผี ดานา บาร์เรตต์ นักแสดงรับเชิญ [69]
2022 คอลล์ เจน เวอร์จิเนีย [70]
2022 มาสเตอร์ การ์เดนเนอร์ คุณนายฮาเวอร์ฮิลล์ [71]
2022 อวตาร: วิถีแห่งสายน้ำ คิรี / ดร. เกรซ ออกัสติน [72][73]
2025 †อวตาร 3 คิรี หลังการถ่ายทำ [72]
2029 † อวตาร 4 กำลังถ่ายทำ
รอประกาศ † เดอะ จอร์จ กำลังถ่ายทำ [74]
รอประกาศ † ดัสต์บันนี กำลังถ่ายทำ [75]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Say How: W". National Library Service for the Blind and Physically Handicapped. สืบค้นเมื่อ May 7, 2018.
  2. ↑ "After "Alien," was Ripley the defining game changer for women's portrayals in scifi and horror". ScreenPrism. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 10, 2020. สืบค้นเมื่อ March 29, 2019.
  3. ↑ "Vulture Breaks Down the NonTelevised Grammy Wins". Vulture. สืบค้นเมื่อ February 12, 2011.
  4. ↑ Muir, Hugh (May 6, 2003). "Pacino, godfather of movie stars". The Guardian.
  5. ↑ Liebenson, Donald (April 20, 2017). "The Annie Hall That Might Have Been: Inside Woody Allen's Anhedonia". Vanity Fair. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 25, 2017. สืบค้นเมื่อ May 25, 2020.
  6. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ wapo
  7. ↑ Ross, Jane (May 23, 2019). "Sigourney Weaver marks 'Alien' anniversary: 'I thought it was a small movie'". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 3, 2020. สืบค้นเมื่อ May 25, 2020.
  8. ↑ Canby, Vincent (February 27, 1981). "William Hurt in 'Eyewitness'". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 21, 2019. สืบค้นเมื่อ May 25, 2020.
  9. ↑ Ebert, Roger (June 1, 1983). "The Year of Living Dangerously". RogerEbert.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 18, 2020. สืบค้นเมื่อ June 3, 2020.
  10. ↑ Ebert, Roger (November 8, 1983). "Deal of the Century". RogerEbert.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 27, 2020. สืบค้นเมื่อ June 3, 2020.
  11. ↑ Fitzpatrick, Kevin (June 7, 2019). "Sigourney Weaver Suggests Jason Reitman's Ghostbusters Will Connect More to the Original Than Expected". Vanity Fair. Los Angeles. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 5, 2020. สืบค้นเมื่อ May 26, 2020.
  12. ↑ Maslin, Janet (February 6, 1987). "Film: Gerard Depardieu in 'One Woman or Two'". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ June 3, 2020.
  13. ↑ Ebert, Roger (November 7, 1986). "Half Moon Street". RogerEbert.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 7, 2020. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  14. ↑ Child, Ben (April 30, 2020). "Mother of all sci-fi: which is the best Alien movie?". The Guardian. London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 23, 2020. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  15. ↑ White, Adam (December 5, 2017). "Sigourney Weaver on Gorillas in the Mist and Dian Fossey's primate family: 'I thought, "Oh, this must be what it's like to have a child"'". The Telegraph. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 27, 2020. สืบค้นเมื่อ May 26, 2020.
  16. ↑ Nicholson, Amy (December 17, 2018). "Working Girl at 30: the workplace comedy that changed the game". The Guardian. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 7, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  17. ↑ Sharf, Zack (June 21, 2017). "Henry Deutschendorf, Baby Oscar in 'Ghostbusters II', Dies at 28". Indie Wire. Los Angeles. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 6, 2018. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  18. ↑ Suderman, Peter (May 22, 2017). "Alien 3 is far from the worst Alien movie. In fact, it's pretty great". Vox. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 26, 2020. สืบค้นเมื่อ May 26, 2020.
  19. ↑ Howe, Desson (October 9, 1992). "1492: Conquest of Paradise". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 25, 2020. สืบค้นเมื่อ May 25, 2020.
  20. ↑ King, Susan (May 7, 2018). "'Dave' at 25: Why Kevin Kline Initially Turned Down the Role and Ivan Reitman Walked Away From the Political Comedy". Variety. Los Angeles. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 7, 2020. สืบค้นเมื่อ May 26, 2020.
  21. ↑ Voros, Drew (January 20, 1994). "The Wild Swans". Variety. Los Angeles. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 5, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  22. ↑ Hinson, Hal (January 13, 1995). "Death and the Maiden". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 26, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  23. ↑ Kempley, Rita (October 27, 1995). "Copycat". The Washington Post. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 25, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  24. ↑ Ebert, Roger (August 18, 1995). "Jeffrey". RogerEbert.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 8, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  25. ↑ 25.0 25.1 25.2 Brockes, Emma (December 17, 2016). "Sigourney Weaver: 'I'm asked to play awful people all the time'". The Guardian. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 29, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  26. ↑ Ebert, Roger (February 4, 2000). "A Map of the World". RogerEbert.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 9, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  27. ↑ Burton, Bonnie (November 26, 2019). "Galaxy Quest cast warmly recalls the sci-fi classic in new documentary". CNET. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 31, 2019. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  28. ↑ Ebert, Roger (March 9, 2001). "Company Man". RogerEbert.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 25, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  29. ↑ Ebert, Roger (March 23, 2001). "Heartbreakers". RogerEbert.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 31, 2020. สืบค้นเมื่อ June 1, 2020.
  30. ↑ Thomas, Kevin (July 19, 2002). "Good-Natured 'Tadpole' Hampered by Technical Flaw". The Los Angeles Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 5, 2020. สืบค้นเมื่อ June 1, 2020.
  31. ↑ Schwarzbaum, Lisa (March 17, 2020). "The Guys". Entertainment Weekly. Los Angeles. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 26, 2020. สืบค้นเมื่อ June 1, 2020.
  32. ↑ Ebert, Roger (April 18, 2003). "Holes". RogerEbert.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 31, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  33. ↑ Thomas, Kevin (December 17, 2004). "'Imaginary Heroes,' but a real tragedy". The Los Angeles Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 5, 2020. สืบค้นเมื่อ June 1, 2020.
  34. ↑ Ebert, Roger (July 19, 2004). "The Village". RogerEbert.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 31, 2020. สืบค้นเมื่อ June 1, 2020.
  35. ↑ "An Autistic Woman's Lesson for the Cynical". The New York Times. April 27, 2007. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 4, 2020. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  36. ↑ Stevens, Dana (April 6, 2007). "Tube Boobs". Slate. Los Angeles. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 11, 2020. สืบค้นเมื่อ June 2, 2020.
  37. ↑ Turan, Kenneth (October 13, 2006). "'Infamous' Fails Where 'Capote' Succeeded". NPR. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 14, 2015. สืบค้นเมื่อ June 2, 2020.
  38. ↑ Seitz, Matt Zoller (January 4, 2007). "A Fairy Tale for Fractured Times". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 28, 2020. สืบค้นเมื่อ June 2, 2020.
  39. ↑ Simon, Alissa (September 11, 2007). "The Girl in the Park". Variety. Los Angeles. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 23, 2017. สืบค้นเมื่อ June 2, 2020.
  40. ↑ Dargis, Manohla (February 22, 2008). "One Assassination Attempt, a Multitude of Perspectives". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 10, 2018. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  41. ↑ Honeycutt, Kirk (January 20, 2008). "Be Kind Rewind". The Hollywood Reporter. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 5, 2020. สืบค้นเมื่อ May 28, 2020.
  42. ↑ Rechtshaffen, Michael (April 20, 2008). ""Baby Mama" a mixed bundle of joy". Reuters. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 5, 2020. สืบค้นเมื่อ May 26, 2020.
  43. ↑ "Sigourney Weaver voices a ship's computer in 'WALL-E'". The Los Angeles Times. May 4, 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 22, 2020. สืบค้นเมื่อ May 25, 2020.
  44. ↑ Mondello, Bob (December 19, 2008). "New Movies With a French Connection". NPR. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 21, 2008. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  45. ↑ Rosenblum, Emma (December 21, 2009). "Does Giving Sigourney Weaver's Avatar Character a Belly Shirt Count As Female Empowerment, James Cameron?". Vulture. New York City. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 9, 2014. สืบค้นเมื่อ June 24, 2020.
  46. ↑ Scheck, Frank (October 14, 2010). "Crazy on the Outside – Film Review". The Hollywood Reporter. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 19, 2017. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  47. ↑ Holden, Stephen (September 24, 2010). "It's a Mean-Girl World: Are You Bully or Victim?". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 20, 2020. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  48. ↑ Ebert, Roger (February 9, 2011). "Brights lights, big city". RogerEbert.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 7, 2020. สืบค้นเมื่อ May 28, 2020.
  49. ↑ "Paul". Rotten Tomatoes. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 28, 2017. สืบค้นเมื่อ June 25, 2020. Joining the comedy's cast are Jason Bateman, Kristen Wiig, Bill Hader, Blythe Danner, Joe Lo Truglio, John Carroll Lynch, David Koechner and Sigourney Weaver.
  50. ↑ Birrell, Mark (September 24, 2019). "Sigourney Weaver's 10 Most Badass Characters, Ranked". Screen Rant. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 27, 2019. สืบค้นเมื่อ June 25, 2020.
  51. ↑ Shoard, Catherine (September 29, 2011). "Abduction – Review". The Guardian. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 12, 2020. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  52. ↑ "Interview: Sigourney Weaver Talks Abduction". Coming Soon. September 19, 2011. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 8, 2016. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  53. ↑ Ebert, Roger (February 15, 2012). "Evil is embedded in his nature". RogerEbert.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 4, 2020. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  54. ↑ Buchanan, Kyle; Cruz, Gilbert (April 16, 2012). "Why Wasn't Cabin in the Woods Scary?". Vulture. New York City. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 27, 2020. สืบค้นเมื่อ June 1, 2020.
  55. ↑ Ebert, Roger (July 25, 2012). "De Niro as a spoon-bender". RogerEbert.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 15, 2020. สืบค้นเมื่อ June 1, 2020.
  56. ↑ Holden, Stephen (September 7, 2012). "For Spy's Family, a Bad Trip". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 30, 2019. สืบค้นเมื่อ June 1, 2020.
  57. ↑ kit, Borys (March 16, 2010). "Sigourney Weaver the queen in horror-comedy Vamps". Reuters. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 5, 2020. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  58. ↑ Genzlinger, Neil (July 12, 2015). "Review: 'My Depression (The Up and Down and Up of It)' Offers Hope to Others". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 26, 2019. สืบค้นเมื่อ May 30, 2020.
  59. ↑ TV News Desk (June 25, 2015). "Broadway Writer Featured in New HBO Musical Documentary My Depression, 7/13". Broadway World. New York City. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 25, 2020. สืบค้นเมื่อ June 20, 2020.
  60. ↑ Tunzelmann, Alex Von (January 4, 2015). "Does Exodus: Gods and Kings deserve to be banned for historical inaccuracy?". The Guardian. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 22, 2020. สืบค้นเมื่อ May 26, 2020.
  61. ↑ Simmons, Ted (March 5, 2015). "'Chappie': Hugh Jackman, Sigourney Weaver Debate the Humanity of Artificial Intelligence". The Hollywood Reporter. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 4, 2015. สืบค้นเมื่อ May 25, 2020.
  62. ↑ Jacobs, Matthew (June 16, 2016). "How An Unexpected Cameo Became The Funniest Joke In 'Finding Dory'". The Huffington Post. New York City. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 5, 2020.
  63. ↑ Child, Ben (October 8, 2015). "Rick Moranis says Ghostbusters cameo 'made no sense'". The Guardian. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 23, 2018. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  64. ↑ Andersen, Soren (April 5, 2017). "'The Assignment' review: a gender-twist thriller full of rage". The Seattle Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 30, 2019. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  65. ↑ Gardner, Chris (June 7, 2017). "Sigourney Weaver Turns Tables, Lands Her Agent a Role in Netflix Film". The Hollywood Reporter. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 30, 2019. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  66. ↑ Rose, Steve (October 2, 2017). "Sigourney Weaver and sci-fi shorts: inside Neill Blomkamp's secret film studio". The Guardian. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 13, 2017. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  67. ↑ Vourlias, Christopher (February 20, 2020). "Sigourney Weaver: 'My Salinger Year' a 'Big Step Forward' for Women in Film". The Guardian. London. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 21, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  68. ↑ McNary, Dave (September 23, 2019). "Kevin Kline, Sigourney Weaver to Star in Drama 'The Good House'". Variety. Los Angeles. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 22, 2020. สืบค้นเมื่อ May 25, 2020.
  69. ↑ Braznican, Anthony (January 23, 2020). "Exclusive: Hanging With Bill Murray on the Set of Ghostbusters: Afterlife". Vanity Fair. Los Angeles. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 23, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  70. ↑ ‘Call Jane’: Elizabeth Banks, Sigourney Weaver, Kate Mara & Rupert Friend Set For Women’s Rights Drama From ‘Carol’ Scribe & ‘Dallas Buyers Club’ Producer — AFM
  71. ↑ Yossman, K. J. (February 4, 2022). "Quintessa Swindell, Esai Morales Cast in Paul Schrader's 'Master Gardener'". Variety. สืบค้นเมื่อ February 8, 2022.
  72. ↑ 72.0 72.1 Li, Shirley (July 14, 2017). "Sigourney Weaver: There's a 'very good reason' for four Avatar sequels". Entertainment Weekly. Los Angeles. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 7, 2020. สืบค้นเมื่อ June 23, 2020.
  73. ↑ Gettell, Oliver (June 10, 2014). "Sigourney Weaver to play different character in 'Avatar' sequels". The Los Angeles Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 24, 2020. สืบค้นเมื่อ June 23, 2020.
  74. ↑ Kroll, Justin (March 1, 2023). "Sigourney Weaver Joins Miles Teller In The Gorge For Apple And Skydance". Deadline Hollywood. สืบค้นเมื่อ 1 March 2023.
  75. ↑ Kroll, Justin (2023-07-18). "A24's Mother Mary & Faith-Based Series The Chosen Among Indie Projects Given SAG-AFTRA Waiver That Allows Them To Shoot During Strike". Deadline Hollywood. สืบค้นเมื่อ 2023-08-17.
Stub icon

บทความดารา นักแสดงนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ซิกัวร์นีย์_วีเวอร์&oldid=11911406"