ข้ามไปเนื้อหา

ไลท์ฟลายเวท

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก ไลต์ฟลายเวต)

ไลท์ฟลายเวท (อังกฤษ: Light flyweight) ชื่อน้ำหนักรุ่นมวยที่เล็กเป็นอันดับ 2 ของโลก โดยนักมวยผู้ที่จะชกในพิกัดนี้ ต้องมีน้ำหนักมากกว่า 105 ปอนด์ (47.727 กิโลกรัม) และไม่เกิน 108 ปอนด์ (48.988 กิโลกรัม) ในสถาบันสภามวยโลก (WBC) และมวยสากลสมัครเล่น จะเรียกรุ่นนี้ว่า ไลท์ฟลายเวท ในสถาบันสมาคมมวยโลก (WBA) , สหพันธ์มวยนานาชาติ (IBF) และองค์กรมวยโลก (WBO)​ จะเรียกรุ่นนี้ว่า จูเนียร์ฟลายเวท (Junior flyweight) โดยสถาบันแรกที่เริ่มก่อตั้งพิกัดน้ำหนักรุ่นนี้คือ สภามวยโลก (WBC) ในปี ค.ศ. 1975 (ในปัจจุบัน สมาคมมวยโลกเปลี่ยนการเรียกชื่อรุ่นเป็นไลท์ฟลายเวท​ร่วมกันกับสภามวยโลก ตั้งแต่ปี ค.ศ.1998)

สำหรับนักมวยไทยที่เคยครองแชมป์โลกในรุ่นนี้ ได้แก่ เนตรน้อย ศ.วรสิงห์, เมืองชัย กิตติเกษม, สมาน ส.จาตุรงค์, พิชิต ช.ศิริวัฒน์, วันดี สิงห์วังชา (เป็นเพียงแชมป์เฉพาะกาล) และ คมพยัคฆ์ ป.ประมุข

ในส่วนของมวยสากลสมัครเล่น มีนักมวยไทย 2 คนที่ได้รับเหรียญรางวัลจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก 2 คน คือ พเยาว์ พูนธรัตน์ ในโอลิมปิก 1976 ที่มอนทรีออล ประเทศแคนาดา ได้รับเหรียญทองแดง และเป็นนักกีฬาคนแรกของไทยด้วยที่ได้รับเหรียญรางวัลโอลิมปิก[1] และ แก้ว พงษ์ประยูร ในโอลิมปิก 2012 ที่กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ได้รับเหรียญเงิน[2]

ในส่วนของนักมวยต่างชาติที่มีชื่อเสียงในพิกัดนี้ ได้แก่ เฟรดิ กัสติโย, ลุยส์ เอสตาบา, อุมเบร์โต กอนซาเลซ, ไมเคิล คาร์บาฮาล, ชัง ช็อน-กู, ยู มย็อง-อู, โยโก กูชิเก็ง, โรลันโด ปัสกวา, เลโอ กาเมซ, โรเซนโด อัลบาเรซ, ริการ์โด โลเปซ,โรมัน กอนซาเลซ, คาซูโตะ อิโอกะ นาโอยะ อิโนอูเอะ, โคเซ ทานากะ เป็นต้น[3]

อ้างอิง

[แก้]
  1. "Payao, Kingdom's first Olympic hero, dies at 50". Nation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-09-18. สืบค้นเมื่อ 27 August 2014.
  2. "Kaew Pongprayoon Leaves Boxing After Winning Silver". boxingscene.com. 16 August 2014. สืบค้นเมื่อ 27 August 2014.
  3. Goldman, Herbert (June 1980), "Junior Divisions", The Ring 59, no. 4: 74, 75