โทมัส ยัง

โทมัส ยัง

โทมัส ยัง (อังกฤษ: Thomas Young; 14 มิถุนายน พ.ศ. 2316 – 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2372) เป็นนักวิทยาศาสตร์และแพทย์ ชาวอังกฤษ มีความเฉลียวฉลาดถึงขนาดที่พูดได้กว่า 12 ภาษา เมื่ออายุได้ 14 ปี ผลงานที่เด่นที่สุดของเขาในด้านวัสดุศาสตร์ก็คือ มอดุลัสของยัง นอกจากนี้เขาได้ช่วยเขียนหนังสือสารานุกรมบริตานิกา (Encyclopedia Britannica) ในหลาย ๆ บทความ และยังศึกษาอักษรอียิปต์โบราณเช่นเดียวกับฌ็อง-ฟร็องซัว ช็องปอลียง นักภาษาศาสตร์ชาวฝรั่งเศส

ประวัติ

Mathematical elements of natural philosophy, 2002

โทมัส ยัง เกิดที่หมู่บ้านมิลเวอร์ตัน ในแคว้นซอมเมอร์เซ็ต ประเทศอังกฤษ เขาเป็นบุตรคนสุดท้ายในจำนวนพี่น้องร่วมบิดามารดา 10 คน เมื่ออายุได้ 14 ปี โทมัสได้เรียนภาษาถึง 12 ภาษา ได้แก่ ภาษากรีก ภาษาละติน ภาษาฝรั่งเศส ภาษาอิตาลี ภาษาคัลเดีย (Chaldean) ภาษาฮีบรู ภาษาซีรีแอก (Syriac) ภาษาซามาริทัน (Samaritan) ภาษาอาหรับ ภาษาเปอร์เซีย ภาษาตุรกี และภาษาอัมฮารา (Amharic)

ต่อมาโทมัสได้เข้าศึกษาวิชาการแพทย์ที่กรุงลอนดอน เมื่ออายุได้ 19 ปี สองปีให้หลังได้ย้ายไปพำนักที่เอดินเบิร์ก จากนั้นอีกหนึ่งปีเขาก็ไปศึกษาวิชาฟิสิกส์ที่เมืองเกิตติงเกน (Göttingen หรือ Goettingen) ประเทศเยอรมนี และได้รับปริญญาเอกที่นี่ ขณะนั้นโทมัสมีอายุได้ 23 ปีเท่านั้น

ต่อมาโทมัสได้ยึดอาชีพเป็นแพทย์อยู่ในกรุงลอนดอน ต่อมาในปี พ.ศ. 2344 เขาได้เริ่มสอนวิชาปรัชญาธรรมชาติ (natural philosophy) ณ ราชบัณฑิตยสถานอังกฤษ ทว่าสองปีให้หลังเขาก็ลาออกจากตำแหน่งศาสตราจารย์ เพราะเกรงว่าจะไม่ได้ทดลองเกี่ยวกับการแพทย์เต็มที่

ในปี พ.ศ. 2354 โทมัสก็กลับไปประกอบอาชีพเป็นแพทย์ตามเดิม ณ โรงพยาบาลเซนต์จอร์จ เขาได้ดำรงตำแหน่งสำคัญทางวิชาการมากมาย จนกระทั่งถึงแก่กรรมในปี พ.ศ. 2372

ผลงาน

การทดลองการแทรกสอดของแสงผ่านช่องคู่

ประมาณปี พ.ศ. 2344 โทมัสได้ทดลองส่องแสงผ่านช่องคู่เล็ก ๆ ที่เจาะไว้บนพื้นทึบ เขาสังเกตเห็นแถบมืดสลับกับแถบสว่างบริเวณฉากซึ่งอยู่ไกลออกไป จนเกิดแนวคิดว่า แสงเป็นคลื่นชนิดหนึ่ง

มอดุลัสของยัง

บทความหลัก: มอดุลัสของยัง

โทมัสได้เสนอค่า ๆ หนึ่ง ที่เรียกว่า "มอดุลัสของยัง" เพื่อใช้ในการกำหนดความแข็งของวัตถุ ซึ่งหาได้จากผลหารของความเค้น (stress) และความเครียด (strain) ดังสมการ

$\lambda ={\frac {stress}{strain}}={\frac {F/A}{x/l}}={\frac {Fl}{Ax}}$

โดยที่

$\,\lambda \,$ คือค่ามอดุลัสของยัง หน่วยเป็นปาสกาล (นิวตันต่อตารางเมตร)

$\,F\,$ แทนแรงที่กระทำกับวัตถุ หน่วยเป็นนิวตัน

$\,A\,$ แทนพื้นที่ของวัตถุบริเวณที่แรงนั้นกระทำ หน่วยเป็นตารางเมตร

$\,x\,$ แทนความยาวที่เปลี่ยนแปลงของวัสดุหลังการออกแรง หน่วยเป็นเมตร

$\,l\,$ แทนความยาวก่อนการยืดหรือหดของวัสดุ หน่วยเป็นเมตร

ยิ่งค่ามอดุลัสของยังสูง วัตถุก็ยิ่งแข็งขึ้น

การแพทย์

โทมัสได้เขียนหนังสือเกี่ยวกับการแพทย์อยู่จำนวนหนึ่ง ได้แก่หนังสือชื่อ System of Practical Nosology (พ.ศ. 2356) และ A Practical and Historical Treatise on Consumptive Diseases (พ.ศ. 2358) นอกจากนี้ ในปี พ.ศ. 2351 เขาเคยบรรยายเรื่อง "หน้าที่ของหัวใจและหลอดเลือดอาร์เตอรี่" ("Functions of the Heart and Arteries")

ภาษา

โทมัสเป็นผู้หนึ่งที่พยายามปริวรรต (การถอดตัวอักษรจากระบบอักษรหนึ่งไปหาอีกระบบอักษรหนึ่ง) หลักศิลาโรเซตตา โดยใช้อักษรที่มีผู้จัดทำไว้ก่อนแล้ว คือ ซิลแวสเตรอ เดอ ซาซี (Silvestre de Sacy) นักภาษาศาสตร์ชาวฝรั่งเศส และโยฮัน ดาวิด ออเกอบลัด (Johan David Åkerblad) นักการทูตชาวสวีเดน ทว่าโทมัสทำได้เพียงส่วนหนึ่ง แล้วก็ล้มเหลวในการเรียนอักษรนี้ ต่อมาเขาได้เขียนหนังสือเรื่อง Account of the Recent Discoveries in Hieroglyphic Literature and Egyptian Antiquities เกี่ยวกับผลงานของเขาเอง

ในเวลาต่อมา ฌ็อง-ฟร็องซัว ช็องปอลียง (Jean-François Champollion) นักภาษาศาสตร์ชาวฝรั่งเศสทำการปริวรรตได้สำเร็จ โทมัสเมื่อทราบเรื่องก็พยายามแก้ข่าวว่า ฌ็องได้ใช้ผลงานของเขาช่วยในการปริวรรต และจะขอเป็นส่วนหนึ่งของผลงานด้วย แต่ฌ็องไม่ยอม จนเกิดการแบ่งฝักฝ่ายทางความคิดระหว่างอังกฤษกับฝรั่งเศส ในที่สุดฌ็องได้ใช้ความรู้ด้านอักษรเฮียโรกลิฟฟิกที่เหนือกว่าของโทมัส อธิบายว่า โทมัสแปลผิดหลักไวยากรณ์หลายจุด ในที่สุดผลงานจึงตกเป็นของฌ็องคนเดียว

อย่างไรก็ดี ฌ็องได้ให้โทมัสมาค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่พิพิธภัณฑ์ลูฟ (Musée du Louvre) ซึ่งตัวฌ็องเองก็เป็นภัณฑารักษ์อยู่ที่นี่

อ้างอิง

• Andrew Robinson. Thomas Young: The man who knew everything ,History Today. [ม.ป.ท.] : [ม.ป.พ.], April 2006.
• เอ็นไซโคลพีเดีย บริตเตนิกา. [ม.ป.ท.] : [ม.ป.พ.], พ.ศ. 2454.