ข้ามไปเนื้อหา

แอลัน ลิกต์เมิน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แอลัน ลิกต์เมิน
เกิดแอลัน เจย์ ลิกต์เมิน
(1947-04-04) เมษายน 4, 1947 (77 ปี)
บรุกลิน, รัฐนิวยอร์ก, สหรัฐ
การศึกษามหาวิทยาลัยแบรนไดส์ (BA)
มหาวิทยาลัยฮาร์เวิร์ด (PhD)
ผลงานเด่นคีย์ทูเดอะไวต์เฮาส์
พรรคการเมืองพรรคเดโมแครต
คู่สมรสแคริน สตริกเกลอร์
บุตร2
ญาติรอนนี ลิกต์เมิน (น้องสาว)
ข้อมูลยูทูบ
ช่อง
ปีปฏิบัติงาน2023–ปัจจุบัน
จำนวนผู้ติดตาม132,000[1]
(ต.ค. 2024)
จำนวนผู้เข้าชม10 ล้าน[1]
(ต.ค. 2024)
ครีเอเตอร์ อวอร์ดส์
100,000 ผู้ติดตาม2024
ข้อมูลเมื่อ: ตุลาคม 2024

แอลัน เจย์ ลิกต์เมิน (อังกฤษ: Allan Jay Lichtman /ˈlɪktmən/; เกิด 4 เมษายน ค.ศ. 1947) เป็นนักประวัติศาสตร์ชาวอเมริกัน เขามีหน้าที่สอนที่มหาวิทยาลัยอเมริกันในวอชิงตัน ดี.ซี. ตั้งแต่ ค.ศ. 1973

ลิกต์เมินสร้างระบบกุญแจสู่ทำเนียบขาว (Keys to the White House) ร่วมกับนักวิทยาแผ่นดินไหวชาวโซเวียต วลาดิมีร์ เคย์ลิซ-โบรอคในปี 1981 ระบบใช้เกณฑ์จริง/เท็จ 13 ข้อในการทำนายว่าผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีจากพรรคปัจจุบันจะชนะหรือแพ้ในการเลือกตั้งครั้งหน้าหรือไม่[2] ระบบและคำทำนายของลิกต์เมินบนพื้นฐานของระบบดังกล่าวได้รับการรายงานอย่างแพร่หลายในสื่อ[3][4] ลิกต์เมินได้รับการยกย่องว่ามีความแม่นยำสูงในการทำนายผลการเลือกตั้งตั้งแต่ปี 1984 ถึงปี 2020 โดยใช้ระบบนี้[5][6][7]

ลิกต์เมินลงสมัครชิงตำแหน่งวุฒิสมาชิกสหรัฐจากรัฐแมรีแลนด์ใน ค.ศ. 2006 และได้ลำดับที่ 6 ในการเลือกตั้งขั้นต้นของพรรคเดโมแครต ในปี 2017 เขาตีพิมพ์ เดอะเคสฟอร์อิมพีชเมนต์ (The Case for Impeachment) ซึ่งนำเสนอเหตุผลหลายประการในการถอดถอนดอนัลด์ ทรัมป์[8][9][10]

ปฐมวัยและการศึกษา

[แก้]

ลิกต์เมินเกิดในย่านบราวนส์วิลล์ของบรุกลินในนครนิวยอร์ก เขาสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมสตีเวแซนท์ ลิกต์เมินเป็นชาวยิว[11][12] เขาได้รับปริญญาตรีสาขาประวัติศาสตร์จากมหาวิทยาลัยแบรนไดส์ใน ค.ศ. 1967 และสำเร็จการศึกษาระดับฟายบีตาแคปปาและแมกนาคุมลอดิ (ท็อป 15%) ขณะแข่งขันวิ่งแข่งและมวยปล้ำอีกด้วย ใน ค.ศ. 1973 ลิกต์เมินได้รับปริญญาเอก จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดในฐานะผู้สอนในสาขาประวัติศาสตร์[13]

ในฐานะนักกรีฑาลู่และลาน ลิกต์เมินคว้าแชมป์การแข่งขันวิ่งข้ามรั้ว ระยะ 3,000 เมตร เมื่อ ค.ศ. 1979 ในรายการ USATF Masters Outdoor Championships ในประเภทอายุ 30-35 ปี โดยวิ่งในเวลา 11:06.1 นาที ซึ่งเขาผู้เข้าแข่งขันเพียงคนเดียวที่อยู่ในรายชื่อในกลุ่มอายุของเขา นอกจากนี้เขาได้ลำดับที่ 6 ในการแข่งขัน 1,500 เมตร ในปีเดียวกันในเวลา 4:17.48 นาที[14] ใน ค.ศ. 2024 เขาผลิตวิดีโอร่วมกับเดอะนิวยอร์กไทมส์ โดยแสดงการวิ่งในงานแข่งขันกรีฑามืออาชีพพร้อมอธิบายวิธีการทำนายผลการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ[15]

อาชีพ

[แก้]

การสอน

[แก้]
แอลัน ลิกต์เมินในปี 2010

ลิกต์เมินเริ่มสอนในมหาวิทยาลัยอเมริกันเมื่อ ค.ศ. 1973 และได้รับหน้าที่เป็นศาสตราจารย์ใน ค.ศ. 1980 เขาได้รับรางวัลนักวิชาการ/ครูแห่งปี ประจำปีการศึกษา 2535-2536[16]

ในช่วงต้นทศวรรษ 1980 ขณะที่อาศัยอยู่ในแคลิฟอร์เนียในฐานะศาสตราจารย์รับเชิญที่สถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย ลิกต์เมินได้ร่วมในเกมโชว์ ทิกแทกโด กว่า 17 ตอน เขาได้รับรางวัล $100,000 จากการเข้าร่วมเกมโชว์นี้

ผู้เขียนและข้อวิจารณ์

[แก้]

ลิกต์เมินได้ให้แสดงความเห็นบนเครือข่ายและช่องเคเบิลเช่น ซีเอ็นเอ็น, เอ็มเอสเอ็นบีซี และฟอกซ์นิวส์[17][18] เขาเป็นที่รู้จักกันดีจากระบบ "กุญแจ" ที่นำเสนอในหนังสือของเขาคือ เดอะเทอร์ทีนคียส์ทูเดอะเพรสิเดนซี (The Thirteen Keys to the Presidency) และ เดอะคียส์ทูเดอะไวต์เฮาส์ (The Keys to the White House) ระบบนี้ใช้ปัจจัยทางประวัติศาสตร์ 13 ข้อเพื่อทำนายว่าผู้ได้รับการเสนอชื่อจากพรรคที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีในขณะนั้นจะชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐหรือไม่ (ผู้ได้รับการเสนอชื่ออาจเป็นประธานาธิบดีที่ดำรงตำแหน่งอยู่หรือไม่ก็ได้)

ระบบได้ทำนายผู้ชนะคะแนนนิยมอย่างถูกต้องในการเลือกตั้งทุกครั้งตั้งแต่ปี 1984 ถึง 2012 รวมถึง อัล กอร์ ในปี 2000 ด้วย[19] ลิกต์เมิน ได้รับความสนใจจากคำทำนายของเขาว่า โดนัลด์ ทรัมป์ จะชนะการเลือกตั้งในปี 2016 นักวิจารณ์บางคนกล่าวว่าคำทำนายนั้นผิดพลาด เนื่องจากทรัมป์แพ้คะแนนนิยม แต่ลิกต์เมินกล่าวว่าเขาเปลี่ยนมาทำนายว่าใครจะได้เป็นประธานาธิบดีแทนและมันถูกต้อง[20] สื่อต่าง ๆ ยกย่องเขาว่าทำนายปี 2016 ได้ถูกต้อง[5][21][6]

กุญแจสู่ทำเนียบขาวที่เขาร่วมประดิษฐ์ถูกเลือกขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์กับผลการเลือกตั้งประธานาธิบดีจาก ค.ศ. 1860 ถึง ค.ศ. 1980 โดยใช้วิธีทางสถิติดัดแปลงจากงานของนักธรณีฟิสิกส์ด้วยวิธีการที่ยังไม่พิสูจน์[22] สำหรับการคาดการณ์แผ่นดินไหว[23]

ลิกต์เมินมีส่วนร่วมกับคณะกรรมาธิการสิทธิพลเมืองสหรัฐ ในการสืบสวนการทุจริตการลงคะแนนเสียงในฟลอริดาในช่ว การเลือกตั้งปี 2000[24] โดยยื่นการวิเคราะห์ทางสถิติ ของปัญหาการลงคะแนนเสียง เขาสรุปว่า "มีการแบ่งแยกเชื้อชาติอย่างมากในอัตราการปฏิเสธบัตรลงคะแนน"[25]

ในปี 2013 ลิกต์เมินและริชาร์ด ไบรต์เมิน เขียนหนังสือ เอฟดีอาร์แอนด์เดอะจิวส์ (FDR and the Jews) ซึ่งกล่าวถึงแฟรงคลิน ดี. โรเซอเวลต์ ในฐานะผู้นำที่ยึดหลักปฏิบัติตามจริง ซึ่งแม้จะมีข้อจำกัดทางการเมือง แต่ก็พยายามอย่างมากที่จะช่วยเหลือชาวยิวในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง โดยรักษาสมดุลระหว่างลำดับความสำคัญในประเทศและความกลัวปฏิกิริยาต่อต้านชาวยิว[26] ลิกต์เมินและไบรต์เมินได้รับรางวัลยิวแห่งชาติ (National Jewish Book Award) ประจำปี 2013 สำหรับหนังสือเล่มดังกล่าว

ในปี 2017 ลิกต์เมินเขียนหนังสือ เดอะเคสฟอร์อิมพีชเมนต์ (The Case for Impeachment) ซึ่งได้นำเสนอเหตุผลหลายประการในการถอดถอน ดอนัลด์ ทรัมป์[8][9][10] ไฟแนนเชียลไทมส์วิจารณ์หนังสือเล่มนี้ในเชิงบวก โดยเขียนว่า "หนังสือทรงพลังของลิกต์เมินเป็นการเตือนใจว่าตอนนี้เรากำลังอยู่ในช่วงเริ่มต้นของการสืบสวนคดีของทรัมป์เท่านั้น"[8] วอชิงตันโพสต์กล่าวถึงหนังสือเล่มนี้ว่า "น่าทึ่งมากที่ได้เห็นการโต้แย้งทั้งหมดถูกเปิดเผย"[9] นิวยอร์กเจอร์นัลออฟบุกส์แนะนำว่าหนังสือเล่มนี้เป็นแหล่งข้อมูล "หากคุณเป็นสมาชิกรัฐสภาที่พยายามรับมือกับทุกสิ่งที่รัฐบาลชุดนี้ทำ"[27] เดอะฮิลล์เขียนว่า: "ลิกต์เมินได้เขียนหนังสือที่อาจเป็นหนังสือที่สำคัญที่สุดของปีนี้"[28] ซีบีซีนิวส์ได้ปรึกษากับนักวิชาการด้านกฎหมายซึ่งกล่าวว่าคำทำนายการถูกถอดถอนที่เสนอโดยลิกต์เมิน นั้นไม่น่าจะเป็นไปได้หากสภาผู้แทนราษฎรมีพรรครีพับลิกันเป็นแกนนำ[29] สภาผู้แทนราษฎรซึ่งควบคุมโดยพรรคเดโมแครตได้ออกคำสั่งถอดถอนทรัมป์เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 2019 และวุฒิสภาได้ตัดสินให้เขาพ้นผิดเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2020

ในปี 2020 ลิกต์เมินได้เผยแพร่หนังสือ รีพีลเดอะเซกเคินอะเมนด์เมนต์ (Repeal the Second Amendment) ซึ่งเขาโต้แย้งว่าวิธีเดียวที่จะแก้ปัญหาความรุนแรงจากอาวุธปืนในสหรัฐได้คือการยกเลิกการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญสหรัฐข้อที่ 2[30][31]

ตั้งแต่ปี 2023 ลิกต์เมินร่วมจัดรายการสตรีมสดรายสัปดาห์ที่เรียกว่า ลิกต์เมินไลฟ์ (Lichtman Live) บนช่องยูทูบของเขา[32][33]

การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐปี 2024

[แก้]

ในช่วงก่อนการเลือกตั้งประธานาธิบดีในปี 2024 ท่ามกลางการเรียกร้องที่กว้างขวางขึ้นจากตัวแทนพรรคเดโมแครต สมาชิก ผู้มีสิทธิเลือกตั้ง และผู้สนับสนุนประธานาธิบดีโจ ไบเดน ให้ถอนตัวจากการเลือกตั้งเพื่อสนับสนุนผู้สมัครคนอื่นที่มี "โอกาสที่ดีกว่า"[34][35] ลิกต์เมินเรียกข้อเรียกร้องดังกล่าวว่าเป็น "การหลบหนีที่โง่เขลาและทำลายล้าง" โดยกล่าวหา "ผู้เชี่ยวชาญและสื่อ" ว่า "ผลักดัน" พรรคเดโมแครตให้ต้องเลือกผู้ที่แพ้ เขากล่าวเสริมว่าผู้ที่เรียกร้องให้ไบเดนลาออกนั้น "ไม่มีประวัติ" ที่จะทำนายผลการเลือกตั้งได้เลย[36] เมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม 2024 ไบเดนประกาศว่าเขาจะถอนตัวจากการแข่งขัน แต่จะทำหน้าที่จนครบวาระ[37] รองประธานาธิบดี กมลา แฮร์ริส ได้รับการเสนอชื่อให้เป็นผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีจากพรรคเดโมแครตในเดือนถัดมา วันที่ 5 กันยายน ลิกต์เมินทำนายว่าแฮร์ริสจะชนะการเลือกตั้ง [38]

การเลือกตั้งวุฒิสภาสหรัฐ ค.ศ. 2006 ในรัฐแมริแลนด์

[แก้]

ลิกต์เมิน ประกาศลงสมัครเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐจากรัฐแมริแลนด์ ในการเลือกตั้งเมื่อปี 2549 เพื่อแทนที่วุฒิสมาชิก พอล ซาร์บาเนซ โดยในโฆษณาทางโทรทัศน์ช่วงเปิดรายการที่มีเนื้อหาสนุกสนาน เขาให้คำมั่นว่าจะไม่เป็น "นักการเมืองตามแบบแผน" และกระโดดลงไปในคลองซีแอนด์โอในชุดสูทธุรกิจ ลิกต์เมินถูกมองว่าเป็นผู้สมัครที่มีโอกาสชนะน้อยและได้รับการสนับสนุนน้อยมาก เขาวิจารณ์ เบน คาร์ดิน ผู้แทนราษฎรสหรัฐที่เป็นที่นิยมในการหาเสียงสนับสนุนสงครามอิรัก[39] เมื่อลีกออฟวิเมนโหวตเทอร์ไม่เชิญ ลิกต์เมินเข้าร่วมดีเบตทางโทรทัศน์สาธารณะของรัฐแมริแลนด์ เขากับผู้สมัครที่ถูกกีดกันอีกสองคน ได้แก่ จอช เรลส์ และ เดนนิส เอฟ. แรสมุสเซน จึงออกมาประท้วงนอกสตูดิโอโทรทัศน์ในเทศมณฑลบัลติมอร์ ลิกต์เมินและภรรยาถูกจับกุมหลังจากเผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย[40] ในปี 2549 ทั้งคู่ได้รับการตัดสินพ้นผิดจากข้อกล่าวหาทั้งหมด

ลิกต์เมินแพ้ในการเลือกตั้งขั้นต้น ให้กับคาร์ดินโดยได้รับคะแนนเสียง 6,919 คะแนน (1.2%) และอยู่ในลำดับที่ 6 จากผู้ลงสมัคร 18 คน ในเดือนตุลาคม 2012 เดอะวอชิงตันโพสต์รายงานว่าเขายังคงต้องชำระสินเชื่อที่กู้มาเพื่อช่วยระดมทุนในการรณรงค์หาเสียง[41]

รางวัลและเกียรติยศ

[แก้]

ลิกต์เมินได้รับรางวัลมากมายจากมหาวิทยาลัยอเมริกัน ที่เด่นที่สุด เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์ดีเด่นในปี 2011 และนักวิชาการ/ครูดีเด่นประจำปี 1992–93 ซึ่งถือเป็นรางวัลคณาจารย์ระดับสูงสุดของโรงเรียน เกียรติยศที่ได้รับประกอบด้วย:

หนังสือ

[แก้]
  • Historians and the Living Past: The Theory and Practice of Historical Study (Arlington Heights, Ill.: Harlan Davidson, Inc., 1978; with Valerie French)
  • Ecological Inference (With Laura Irwin Langbein, Sage Series In Quantitative Applications In The Social Sciences, 1978)
  • Your Family History: How to Use Oral History, Personal Family Archives, and Public Documents to Discover Your Heritage (New York: Random House, 1978)
  • Prejudice and the Old Politics: The Presidential Election of 1928 (Chapel Hill: University of North Carolina Press, 1979; Lexington Books, 2000)
  • Kin and Communities: Families In America (Edited, with Joan Challinor, Washington, D.C.: Smithsonian Press, 1979)
  • The Thirteen Keys to the Presidency (Lanham: Madison Books, 1990, With Ken Decell) ISBN 978-0-8191-7008-8
  • The Keys to the White House, 1996 Edition (Lanham: Madison Books, 1996; reprint, Lexington Books Edition, 2000) ISBN 978-0-7391-0179-7
  • White Protestant Nation: The Rise of the American Conservative Movement, (Finalist for National Book Critics Circle Award in nonfiction, 2008[43]) Grove/Atlantic Press. ISBN 978-0-87113-984-9
  • FDR & the Jews, (Co-authored with Richard Breitman. Harvard University Press, 2013)[44][45][46]
  • The Case for Impeachment, HarperCollins, 2017, ISBN 0062696823
  • The Embattled Vote in America, Harvard University Press, 2018.
  • Repeal the Second Amendment: The Case for a Safer America, St. Martin's Press, 2020, ISBN 9781250244406[47]
  • Thirteen Cracks: Repairing American Democracy after Trump, Rowman & Littlefield, 2021, ISBN 9781538156513

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 "About Allan Lichtman". YouTube.
  2. ↑ "The Keys to the White House", Madison Books, 1996, ISBN 1568330618
  3. ↑ Cillizza, Chris (Dec 31, 2016), "The professor who called the 2016 election was a giant Internet sensation", The Washington Post, สืบค้นเมื่อ 2024-10-17
  4. ↑ Pitofsky, Marina (October 3, 2024). "Historian who predicted 9 of the last 10 elections says 2024 pick set off 'avalanche'". USA Today. สืบค้นเมื่อ 2024-10-17.
  5. ↑ 5.0 5.1 Padilla, Ramon (Oct 2, 2024). "Historian's election prediction system is (almost) always correct. Here's how it works". USA Today. สืบค้นเมื่อ 2024-10-17. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "padilla" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน
  6. ↑ 6.0 6.1 Medeiros, Lauren (October 7, 2020). "This Historian Has a Fool-Proof System for Predicting the Next President". brandeis.edu. Brandeis University. สืบค้นเมื่อ 2020-10-25. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "brandeis" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน
  7. ↑ Edelman, Gilad (2024-10-16). "The Man Who's Sure That Harris Will Win". The Atlantic (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-10-16.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 Luce, Edward (April 20, 2017), "The case for impeaching Donald Trump", Financial Times, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 11, 2022, สืบค้นเมื่อ June 5, 2017 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "thankyou" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 Lozada, Carlos (April 13, 2017), "The case for impeaching President Donald J. Trump. (Too soon?)", The Washington Post, สืบค้นเมื่อ June 5, 2017 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "lozada" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน
  10. ↑ 10.0 10.1 Willis, Jay (April 17, 2017), "The Trump Impeachment Is Coming Soon, Says Allan Lichtman", GQ magazine, สืบค้นเมื่อ June 5, 2017 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "willis" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน
  11. ↑ "Jewish Prof. who called every election since 1984 predicts Biden will win". The Jerusalem Post | JPost.com. November 2, 2020.
  12. ↑ Lichtman, Allan; Vittert, Liberty; Meng, Xiao-Li (July 15, 2020). "Post-Election Interview With Allan Lichtman". Harvard Data Science Review. 2 (4). doi:10.1162/99608f92.baaa8f68/989cfb74 – โดยทาง hdsr.mitpress.mit.edu.
  13. ↑ "Curriculum Vitae: Allan J. Lichtman" (PDF). สืบค้นเมื่อ 2018-03-14.
  14. ↑ "1979 USA Masters Outdoor Championships" (PDF). mastershistory.org. p. 3. สืบค้นเมื่อ 5 September 2024.
  15. ↑ "He Predicted Trump in 2016, Biden in 2020 and Now… | NYT Opinion". The New York Times. 5 September 2024. สืบค้นเมื่อ 5 September 2024.
  16. ↑ "Allan J. Lichtman". Sage Publishing. สืบค้นเมื่อ 2024-10-23.
  17. ↑ "Fox News broadcast". Fox News. 24 March 2015.
  18. ↑ "MSNBC broadcast". NBC News.
  19. ↑ Lichtman, Allan J. (October 2000). "Election 2000: The Keys Point to Gore" (PDF). Social Education. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-10-27. สืบค้นเมื่อ March 16, 2018.
  20. ↑ Edelman, Gilad (2024-10-16). "The Man Who's Sure That Harris Will Win". The Atlantic (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2024-10-16.
  21. ↑ Lichtman, Allan J. (2020-08-05). "He Predicted Trump's Win in 2016. Now He's Ready to Call 2020". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2020-08-05.
  22. ↑ "Information about the Keilis-Borok California Earthquake Prediction".
  23. ↑ "The 13 Keys to the White House". 2 June 2008. doi:10.1287/LYTX.2008.03.01. {{cite news}}: |access-date= ต้องการ |url= (help)
  24. ↑ "Voting Irregularities in Florida During the 2000 Presidential Election". U.S. Commission on Civil Rights. June 2001. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 23, 2006. สืบค้นเมื่อ September 27, 2006.
  25. ↑ "Supplemental Report on the Racial Impact of the Rejection of Ballots Cast in Florida's 2000 Presidential Election and in Response to the Statement of the Dissenting Commissioners and Report by Dr. John Lott Submitted to the United States Senate Committee on Rules in July 2001". U.S. Commission on Civil Rights. July 2001. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 24, 2006. สืบค้นเมื่อ September 27, 2006.
  26. ↑ "Amazon.com".
  27. ↑ Smilke Jr., Basil (April 17, 2017), "The Case for Impeachment", New York Journal of Books, สืบค้นเมื่อ June 5, 2017
  28. ↑ Budowsky, Brent (April 20, 2017), "How far is too far? The Trump impeachment debate begins now.", The Hill, สืบค้นเมื่อ June 5, 2017
  29. ↑ Kwong, Matt (April 18, 2017), "Analysis - 'Prediction prof' who called Trump's win now predicts his impeachment, but scholars aren't convinced", CBC News, สืบค้นเมื่อ June 5, 2017
  30. ↑ Lichtman, Allan J. (August 6, 2019), "Repeal the Second Amendment to save Americans from gun violence'", The Hill
  31. ↑ Lichtman, Allan J. (June 24, 2022), "The Supreme Court and the Second Amendment hoax", New York Daily News
  32. ↑ "Channel:@AllanLichtmanYouTube". YouTube. สืบค้นเมื่อ May 22, 2024.
  33. ↑ Lichtman, Allan (July 20, 2023). "Twitter Post". Twitter.
  34. ↑ Wong, Scott; Vitali, Ali; Kaplan, Rebecca (July 19, 2024). "13 more Democrats, including Pelosi allies, call for Biden to exit 2024 election". NBC News. สืบค้นเมื่อ July 21, 2024.
  35. ↑ Irwin, Lauren (July 19, 2024). "Major Democratic donor tells Biden to choose 'vanity or virtue'". The Hill. สืบค้นเมื่อ July 21, 2024.
  36. ↑ "'Foolish, self-destructive escapade': History professor slams Democrats pushing for Biden to drop out". CNN. July 21, 2024. สืบค้นเมื่อ July 21, 2024.
  37. ↑ "Biden abruptly changed his mind about staying in 2024 race on Sunday, source says". Reuters. July 21, 2024. สืบค้นเมื่อ July 21, 2024.
  38. ↑ Tait, Robert (2024-09-05). "Kamala Harris will win election, predicts leading historian Allan Lichtman". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2024-09-17.
  39. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ MoskWagner
  40. ↑ Stephanie Desmon (August 31, 2006). "Excluded Candidates Cry Foul on Debate". The Baltimore Sun. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 22, 2021.
  41. ↑ Reilly, Corinne (October 2, 2012). "In congressional races, underdogs abound, but why". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ October 5, 2012.
  42. ↑ "National Book Critics Circle: 2008 Nonfiction Finalist White Protestant Nation, by Allan J. Lichtman – Critical Mass Blog". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 19, 2009.
  43. ↑ "National Book Critics Circle: 2008 Nonfiction Finalist White Protestant Nation, by Allan J. Lichtman – Critical Mass Blog". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 19, 2009.
  44. ↑ Schuessler, Jennifer (March 8, 2013). "Book 'FDR and the Jews' Looks at Roosevelt-Holocaust Issues". The New York Times.
  45. ↑ Zuckerman, Laurence (17 July 2013). "FDR's Jewish Problem". The Nation.
  46. ↑ Oshinsky, David (April 5, 2013). "'FDR and the Jews,' by Richard Breitman and Allan J. Lichtman". The New York Times.
  47. ↑ "Repeal the Second Amendement by Allan J. Lichtman". Kirkus Reviews (ภาษาอังกฤษ).

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แอลัน_ลิกต์เมิน&oldid=11845448"