ข้ามไปเนื้อหา

แนชันแนลฮอกกีลีก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แนชันแนลฮ็อกกีลีก
การแข่งหรือฤดูกาลปัจจุบัน:
เหตุการณ์กีฬาปัจจุบัน เอ็นเอชแอล ฤดูกาล 2022–23
กีฬาฮอกกี้น้ำแข็ง
ก่อตั้ง26 พฤศจิกายน 1917 (106 ปีก่อน) (1917-11-26),
เมืองมอนทรีออล มณฑลควิเบก ประเทศแคนาดา[1]
ฤดูกาลแรก1917–18
จำนวนทีม31[2] (32 ทีมในปี 2021)
ประเทศ สหรัฐ (24 ทีม; 25 ทีมในปี 2021)
 แคนาดา (7 ทีม)
ทวีปอเมริกาเหนือ
ทีมชนะเลิศปัจจุบันเซนต์ลูอิส บูลส์
(สมัยที่ 3)
ทีมชนะเลิศสูงสุดมอนทรีออล แคนาเดียนส์
(25 สมัย)[nb 1]
หุ้นส่วนโทรทัศน์
เว็บไซต์www.nhl.com

สันนิบาติฮอกกีแห่งชาติ หรือเอ็นเอชแอล ( National Hockey League - NHL ; ฝรั่งเศส: Ligue nationale de hockey—LNH ) เป็นลีกฮ็อกกี้น้ำแข็งระดับอาชีพในอเมริกาเหนือ ปัจจุบันในลีกมีทั้งหมด 31 ทีม: 24 ทีมในสหรัฐอเมริกาและ 7 ทีมในแคนาดา เอ็นเอชแอลถือว่าเป็นลีกฮ็อกกีน้ำแข็งที่ดีที่สุดในโลก และเป็นหนึ่งในลีกกีฬาอาชีพระดับใหญ่ในสหรัฐอเมริกาและแคนาดาร่วมกับเมเจอร์ลีกเบสบอล เนชันแนลฟุตบอลลีก และสมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ ถ้วยสแตนลีย์คัพซึ่งเป็นถ้วยที่ให้แก่ทีมผู้ชนะในแต่ละฤดูกาล เป็นถ้วยรางวัลกีฬาอาชีพที่เก่าแก่ที่สุดในทวีปอเมริกาเหนือ

สมาคมฮอกกี้แห่งชาติจัดตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 1917 ที่โรงแรมวินด์เซอร์ ในมอนทรีออล หลังจากการหยุดชะงักของการดำเนินงานขององค์กรผู้บุกเบิกอย่างสมาคมฮอกกี้แห่งชาติ (NHA) ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 1909 ในเมืองเรนฟรู มณฑลออนตาริโอ [3] เอ็นเอชแอลเข้ามาแทนที่เอ็นเอชเอในทันทีในฐานะหนึ่งในลีกที่เข้าร่วมการแข่งขันรายการสแตนลีย์คัพ ก่อนที่ในเวลาต่อมา จะมี้พียงเอ็นเอชแอลที่ได้เป็นลีกที่เข้าร่วมแข่งขันเพียงลีกเดียว

เมื่อเริ่มต้นขึ้นมานั้น มีทีมในเอ็นเอชแอลเพียงสี่ทีม และทั้งหมดตั้งอยู่ในในแคนาดา ซึ่งตรงกับคำว่า "ระดับชาติ" ในเวลาต่อมาลีกได้ขยายไปยังสหรัฐอเมริกาในปี 1924 เมื่อทีมบอสตันบรูอินส์ ได้เข้าร่วมมาในลีก จาก 1942 ถึง 1967 มีเพียงหกทีมรวมกัน ทำยุคสมัยนี้มีชื่อเล่นว่า " ออริจินัลซิกซ์ " ต่อมาลีกเพิ่มทีมใหม่จนจำนวนทีมเพิ่มเป็นเป็นสองเท่าในปี 1967 จากนั้นจำนวนทีมในลีกเพิ่มขึ้นเป็น 18 ทีมจาก 1974 และ 21 ทีมในปี 1979 ระหว่างปี 1991 ถึงปี 2000 เอ็นเอชแอลยังขยายไปถึง 30 ทีม ได้เพิ่มทีมที่ 31 ในปี 2017 และได้อนุมัติการเพิ่มทีมที่ 32 ในปี 2021

สำนักงานใหญ่ของลีกอยู่ในนิวยอร์กซิตี ตั้งแต่ปี 1989 เมื่อสำนักงานใหญ่ย้ายมาจากมอนทรีออล

หลังจากการลอกเอาท์ที่นำไปสู่การยกเลิกฤดูกาล 2004-05 ลีกได้มีการลงข้อตกลงใหม่ซึ่งรวมถึงเรื่องเพดานค่าเหนื่อย ในปี 2009 เอ็นเอชแอลได้รับความนิยมสูงสุดเป็นประวัติการณ์ในแง่ของค่าสปอนเซอร์การเข้าร่วมและยอดผู้ชมทางโทรทัศน์

สหพันธ์ฮอกกี้น้ำแข็งนานาชาติ (IIHF) ถือว่าถ้วยสแตนลีย์คัพเป็นหนึ่งใน "การแข่งขันที่สำคัญที่สุดสำหรับกีฬานี้" เอ็นเอชแอลดึงดูดผู้เล่นที่มีทักษะสูงจากทั่วทุกมุมโลก ในปัจจุบันมีผู้เล่นจากประมาณ 20 ประเทศ ในอดีตนั้นผู้เล่นส่วนมากในลีกเป็นชาวแคนาดา แต่ในช่วงสามสิบปีที่ผ่านมา สัดส่วนของผู้เล่นชาวอเมริกันและชาวยุโรปนั้นมีแนวโน้มสูงขึ้น โดยเฉพาะผู้เล่นชาวเช็คและรัสเซียที่เข้ามาหลังช่วงสงครามเย็น

แชมป์เอ็นเอชแอลทีมปัจจุบันคือเซนต์ลูอิส บลูส์ ซึ่งเอาชนะบอสตัน บรูอินส์สี่ต่อสามเกมในรายการสแตนลีย์คัพรอบชิงชนะเลิศปี 2019

รายชื่อทีม

[แก้]
ดิวิชัน ทีม เมือง สนาม ความจุ ก่อตั้ง เข้าร่วม ผู้จัดการทั่วไป หัวหน้าผู้ฝึกสอน กัปตันทีม
คอนเฟอเรนซ์ตะวันออก
แอตแลนติก บอสตัน บรูอินส์ บอสตัน แมสซาชูเซตส์ TD Garden 17,565 1924 Don Sweeney Bruce Cassidy Zdeno Chara
บัฟฟาโล เซเบอร์ส บัฟฟาโล นิวยอร์ก KeyBank Center 19,070 1970 Jason Botterill Ralph Krueger Jack Eichel
ดีทรอยต์ เรด วิงส์ ดีทรอยต์ มิชิแกน Little Caesars Arena 19,515 1926 Steve Yzerman Jeff Blashill Vacant
ฟลอริดา แพนเธอร์ส ซันไรส์ ฟลอริดา BB&T Center 19,250 1993 Dale Tallon Joel Quenneville Aleksander Barkov
มอนทรีออล แคนาเดียนส์ มอนทรีออล ควิเบก Bell Centre 21,302 1909 1917 Marc Bergevin Claude Julien Shea Weber
ออตตาวา เซเนเตอร์ส ออตตาวา ออนแทรีโอ Canadian Tire Centre 17,373 1992 Pierre Dorion D. J. Smith Vacant
แทมปา เบย์ ไลท์นิง แทมปา ฟลอริดา Amalie Arena 19,092 1992 Julien BriseBois Jon Cooper Steven Stamkos
โตรอนโต เมเปิล ลีฟส์ โตรอนโต ออนแทรีโอ Scotiabank Arena 18,819 1917 Kyle Dubas Mike Babcock Vacant
เมโทรโปลิตัน แคโรไลนา เฮอริเคนส์ ราลีห์ นอร์ทแคโรไลนา PNC Arena 18,680 1972 1979* Don Waddell Rod Brind'Amour Justin Williams
โคลัมบัส บลู แจ็คเกตส์ โคลัมบัส โอไฮโอ Nationwide Arena 18,144 2000 Jarmo Kekalainen John Tortorella Nick Foligno
นิวเจอร์ซีย์ เดวิลส์ นวร์ก นิวเจอร์ซีย์ Prudential Center 16,514 1974* Ray Shero John Hynes Andy Greene
นิวยอร์ก ไอส์แลนเดอร์ส นิวยอร์กซิตี นิวยอร์ก

ยูเนียนเดล นิวยอร์ก

Barclays Center

Nassau Coliseum

15,795

13,900

1972 Lou Lamoriello Barry Trotz Anders Lee
นิวยอร์ก เรนเจอร์ส นิวยอร์กซิตี นิวยอร์ก Madison Square Garden 18,006 1926 Jeff Gorton David Quinn Vacant
ฟิลาเดลเฟีย ฟลายเออรส์ ฟิลาเดลเฟีย เพนซิลเวเนีย Wells Fargo Center 19,500 1967 Chuck Fletcher Alain Vigneault Claude Giroux
พิตส์เบิร์ก เพนกวินส์ พิตส์เบิร์ก เพนซิลเวเนีย PPG Paints Arena 18,387 1967 Jim Rutherford Mike Sullivan Sidney Crosby
วอชิงตัน แคปิตัลส์ วอชิงตันดีซี Capital One Arena 18,506 1974 Brian MacLellan Todd Reirden Alexander Ovechkin
คอนเฟอเรนซ์ตะวันตก
เซ็นทรัล ชิคาโก แบล็กฮอวกส์ ชิคาโก อิลลินอยส์ United Center 19,717 1926 Stan Bowman Jeremy Colliton Jonathan Toews
โคโลราโด แอวาแลนช์ เดนเวอร์ โคโลราโด Pepsi Center 18,007 1972 1979* Joe Sakic Jared Bednar Gabriel Landeskog
ดัลลัส สตารส์ ดัลลัส เท็กซัส American Airlines Center 18,532 1967* Jim Nill Jim Montgomery Jamie Benn
มินเนโซตา ไวลด์ เซนต์พอล มินเนโซตา Xcel Energy Center 17,954 2000 Bill Guerin Bruce Boudreau Mikko Koivu
แนชวิลล์ เพรเดเตอร์ส แนชวิลล์ เทนเนสซี Bridgestone Arena 17,113 1998 David Poile Peter Laviolette Roman Josi
เซนต์ลูอิส บูลส์ เซนต์ลูอิส มิสซูรี Enterprise Center 18,724 1967 Doug Armstrong Craig Berube Alex Pietrangelo
วินนิเพ็ก เจ็ตส์ วินนิเพ็ก แมนิโทบา Bell MTS Place 15,321 1999* Kevin Cheveldayoff Paul Maurice Blake Wheeler
แปซิฟิก แอนาไฮม์ ดักส์ แอนาไฮม์ แคลิฟอร์เนีย Honda Center 17,174 1993 Bob Murray Dallas Eakins Ryan Getzlaf
อริโซนา ไคโยตีส์[nb 3][nb 3] เกล็นเดลล์ อริโซนา Gila River Arena 17,125 1972 1979* John Chayka Rick Tocchet Oliver Ekman-Larsson
แคลการี เฟลมส์ แคลการี แอลเบอร์ตา Scotiabank Saddledome 19,289 1972* Brad Treliving Bill Peters Mark Giordano
เอ็ดมันตัน ออยเลอร์ส เอ็ดมันตัน แอลเบอร์ตา Rogers Place 18,347 1972 1979 Ken Holland Dave Tippett Connor McDavid
ลอสแอนเจลิส คิงส์ ลอสแอนเจลิส แคลิฟอร์เนีย Staples Center 18,230 1967 Rob Blake Todd McLellan Anze Kopitar
ซานโฮเซ ชาร์คส ซานโฮเซ แคลิฟอร์เนีย SAP Center 17,562 1991 Doug Wilson Peter DeBoer Logan Couture
แวนคูเวอร์ คานักส์ แวนคูเวอร์ บริติชโคลัมเบีย Rogers Arena 18,910 1945 1970 Jim Benning Travis Green Vacant
เวกัส โกลเดน ไนท์ส พาราไดซ์ เนวาดา T-Mobile Arena 17,356 2017 Kelly McCrimmon Gerard Gallant Vacant

ทีมในอนาคต

[แก้]
ดิวิชัน ทีม เมือง สนาม ความจุ ก่อตั้ง เข้าร่วม ผู้จัดการทั่วไป หัวหน้าผู้ฝึกสอน กัปตันทีม
แปซิฟิก ซีแอทเทิล คราเคน ซีแอทเทิล วอชิงตัน Seattle Center Arena TBD 2021 Ron Francis TBD TBD
เพิ่มเติม
  1. เครื่องหมายดอกจัน (*) แสดงว่าทีมเหล่านี้เคยย้ายเมืองมาแล้ว
  2. เอ็นมันตัน ออยเลอร์ส ฮาร์ตฟอร์ต เวเลอร์ส (ปัจจุบันคือแคโรไลนา เฮอริเคนส์) ควิเบก นอร์ดีกส์(ปัจจุบันคือโคโลราโด แอวาแลนช์) และวินนิเพ็ก เจตส์ทีมเดิม (ปัจจุบันคืออริโซนา ไคโยตีส์) เข้าร่วมเอ็นเอชแอลในปี 1979จากการรวมกันระหว่างเอ็นเอชแอลกับดับเบิลยูเอ็ชเอ

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. Kreiser, John (November 25, 2017). "NHL turns 100 years old". National Hockey League. สืบค้นเมื่อ March 29, 2018. ลีกได้เปิดทำการในวันที่ 24 พฤศจิกายน 1917 โดยมีผู้ก่อตั้ง จอร์จ เคนดัลล์ จากมอนทรีออล แคนาเดียนส์ ทอม กอร์แมนจากออตตาวา เอ็ม.เจ. ควินน์จากควิเบก และเหรัญญิกจากเอ็นเอชแอลชื่อแฟรงก์ คาลเดอร์ โดยหลังจากที่มีการประชุมตลอดสามวัน ก็ได้มีการประกาศก่อตั้งลีก โดยกอร์แมนกล่าวไว้และเคนดัลล์ได้กล่าวเสริมว่า "แคนาเดียนส์ วันเดอเรอรส์ ออตตาวาและควิเบกได้ตกลงก่อตั้งสันนิบาตฮ็อกกีแห่งชาติ" และเอ็นเอชแอลก็ได้ก่อตั้งอย่างเป็นทางการในวันที่ 26 พฤศจิกายน 1917
  2. "Teams". NHL.com. NHL Enterprises, L.P. สืบค้นเมื่อ March 9, 2019.
  3. The National Hockey League Official Record Book & Guide 2009 77th Edition, p. 9. New York: National Hockey League (2008)
  4. "Coyotes to Move to Central Division in 2021-22". ArizonaCoyotes.com. NHL Enterprises, L.P. December 4, 2018. สืบค้นเมื่อ May 3, 2019.
  5. Dale, Shane (December 4, 2018). "Coyotes will switch divisions when new Seattle NHL team joins league". KNXV. สืบค้นเมื่อ December 5, 2018.
  1. มอลทรีออลได้แชมป์สแตนลีย์คัพทั้งหมด 24 สมัย ซึ่งไม่เท่ากับจำนวนที่ทีมนี้ได้แชมป์เอ็นเอชแอล มอนทรีออลเคยได้แชมป์สแตนลีย์คัพในปี 1916 ก่อนที่เอ็นเอชแอลจะกำเนิด และมีอยู่สองฤดูกาลที่มอนทรีออลได้แชมป์เอ็นเอชแอล แต่ไม่ได้แชมป์สแตนลีย์คัพ
  2. ครองสิทธิ์ผู้ถ่ายทอดสดทั่วทั้งแคนาดา โรเจอร์สมีเดีย ผู้ถือลิขสิทธิ์ย่อยโดยถ่ายทอดทาง ซีบีซี และ ทีวีเอสปอร์ตส.
  3. ในฤดูกาล 2021-22, เมื่อซีแอตเทิล คราเคนเข้ามาในลีก อริโซนาจะย้ายไปอยู่ในดิวิชันเซ็นทรัล[4][5]