เอริช ฮ็อนเน็คเคอร์

เอริช ฮ็อนเน็คเคอร์ ในปี 1976

เอริช ฮ็อนเน็คเคอร์ (เยอรมัน: Erich Honecker) เป็นนักการเมืองเยอรมันที่ในฐานะเลขาธิการพรรคเอกภาพสังคมนิยมเยอรมนี, สาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมัน (เยอรมนีตะวันออก) จากปี ค.ศ. 1971 จนกระทั่งสัปดาห์ก่อนการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลินในปี ค.ศ. 1989. ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1976 เป็นต้นมาเขายังเป็นหัวหน้าของประเทศด้วย ของรัฐในฐานะประธานสภาแห่งรัฐหลังจาก Willi Stoph ออกจากตำแหน่ง.

อาชีพทางการเมืองของฮ็อนเน็คเคอร์เริ่มต้นขึ้นในช่วงทศวรรษที่ ค.ศ. 1930 เมื่อเขาได้เป็นเจ้าหน้าที่ของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งเยอรมนีซึ่งเป็นตำแหน่งที่เขาถูกจำคุกในช่วงยุคนาซี หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองเขาได้รับอิสระและเปิดตัวกิจกรรมทางการเมืองของเขาอีกครั้งในไม่ช้าเขาก็ได้ก่อตั้งองค์กรเยาวชนที่เป็นเยาวชนเยอรมันในปี ค.ศ. 1946 และทำหน้าที่เป็นประธานของกลุ่มจนถึงปี 1955 ในฐานะเลขาธิการความมั่นคงของคณะกรรมการกลางพรรคใหม่ เป็นผู้จัดงานสำคัญของอาคารกำแพงเบอร์ลินในปี ค.ศ. 1961 และในหน้าที่นี้เขารับผิดชอบในการ "สั่งยิง" ตามแนวชายแดนเยอรมันชั้น.

ใน. ค.ศ. 1970, ในเขาเริ่มการต่อสู้แย่งชิงอำนาจทางการเมืองที่นำโดยการสนับสนุนของ เลโอนิด เบรจเนฟ เขาเปลี่ยน วัลเทอร์ อุลบริชท์ ในฐานะเลขานุการคนแรกของคณะกรรมการกลางและในฐานะประธานสภาป้องกันราชอาณาจักรของรัฐ ภายใต้คำสั่งของเขาประเทศได้ใช้โปรแกรม "ลัทธิสังคมนิยมผู้บริโภค" และย้ายไปสู่ประชาคมระหว่างประเทศโดยปรับความสัมพันธ์กับเยอรมนีตะวันตกให้เป็นมาตรฐานและกลายเป็นสมาชิกเต็มรูปแบบของสหประชาชาติในสิ่งที่ถือว่าเป็นความสำเร็จทางการเมืองที่ยิ่งใหญ่.

เมื่อความตึงเครียดของสงครามเย็นคลี่คลายในช่วงปลายทศวรรษ ค.ศ. 1980 ภายใต้เปเรสตรอยคาและกลัสนอสต์การปฏิรูปเสรีนิยมของผู้นำโซเวียต มิคาอิล กอร์บาชอฟ. ฮ็อนเน็คเคอร์ ปฏิเสธ แต่การเปลี่ยนแปลงเครื่องสำอางในระบบการเมืองเยอรมันตะวันออก ซึ่งระบอบการปกครองของเกาหลีเหนือและคิวบาที่มีความสำคัญของการปฏิรูป เมื่อการประท้วงต่อต้านคอมมิวนิสต์เพิ่มขึ้น ฮ็อนเน็คเคอร์ ขอร้องให้สหภาพโซเวียตเข้ามาแทรกแซงและปราบปรามการประท้วงเพื่อรักษากฎของพรรคคอมมิวนิสต์ในเยอรมนีตะวันออกเช่นปรากสปริงของปี 1968และการปฏิวัติฮังการีปี 1956; กอร์บาชอฟปฏิเสธ ฮ็อนเน็คเคอร์ ถูกบังคับให้ลาออกโดยพรรคของเขาในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1989 เพื่อประมูลภาพลักษณ์ของรัฐบาลต่อหน้าสาธารณชน ฮ็อนเน็คเคอร์ สิบแปดปีที่หางเสือแห่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมันล่มสลายในไม่ช้าก็สิ้นสุดลง.

หลังจากการรวมประเทศเยอรมันเขาจึงขอลี้ภัยในสถานทูตชิลีในมอสโกในปี ค.ศ. 1991 แต่ถูกส่งตัวกลับประเทศเยอรมนีในอีกหนึ่งปีต่อมาเพื่อเข้ารับการพิจารณาคดีในการละเมิดสิทธิมนุษยชนโดยรัฐบาลเยอรมันตะวันออก อย่างไรก็ตามการดำเนินคดีถูกยกเลิกเนื่องจากความเจ็บป่วยและเขาได้รับการปล่อยตัวจากการดูแลเพื่อเดินทางไปร่วมครอบครัวของเขาที่ถูกเนรเทศในชิลีซึ่งเขาเสียชีวิตในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1994 จากโรคมะเร็งตับ.