เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ

เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ
ข้อมูลพื้นฐาน
ชื่อจริง	เซียร์เกย์ วาซีเลวิช รัคมานีนอฟ
เกิด	1 เมษายน ค.ศ. 1873
ที่เกิด	เซมโยโนโว, จักรวรรดิรัสเซีย
วันเสียชีวิต	28 มีนาคม ค.ศ. 1943 (อายุ 70)
แนวเพลง	คลาสสิก
อาชีพ	คีตกวี; นักเปียโน ; วาทยากร
เครื่องดนตรี	เปียโน
ช่วงปี	ค.ศ. 1892–1943

บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง

เซียร์เกย์ วาซีเลวิช รัคมานีนอฟ (รัสเซีย: Сергей Васильевич Рахманинов) เป็นคีตกวี, นักเปียโน และ วาทยากร ชาวรัสเซีย เขาถูกจัดให้เป็นนักเปียโนที่มีชั้นเชิงและมีอิทธิพลมากที่สุดในยุคของเขา และเป็นผู้นำดนตรีคลาสสิกแบบโรแมนติกในยุโรป บทเพลงของเซียร์เกย์นั้นมีแรงขับมหาศาล และต้องอาศัยเทคนิคชั้นสูงในการบรรเลง โดยเฉพาะ Piano Concerto No.2, Op. 18

ประวัติ[แก้]

วัยเด็ก[แก้]

เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ ในวัย 10 ขวบ

เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ เกิดเมื่อ 1 เมษายน 1873 ในตำบลเซมโยโนโว (ปัจจุบันชื่อเซมโยนอฟ) ทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของรัสเซีย^[1] ตระกูลรัคมานีนอฟนั้นเป็นตระกูลชนชั้นสูงเก่า บิดาของเขาคือ วาซีลี รัคมานีนอฟ เป็นนักเปียโนและทหาร ส่วนมารดาของเขาคือ ลิวบอฟ บุตาโกวา ทั้งสองมีบุตรชายและบุตรสาวอย่างละ 3 คน^[2] เมื่อเซียร์เกย์อายุได้สี่ขวบ มารดาของเขาได้เป็นคนสอนเปียโนพื้นฐานให้แก่เขา^[3] ต่อมาในปี 1882 เมื่อเขาอายุได้ 9 ขวบ ทวดของเขา (ปู่ของมารดา) ได้ไปจ้างครูสอนเปียโนชื่อ แอนนา จากเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กมาเพื่อฝึกสอนเซียร์เกย์ หลังจากฝึกสอนไปราว 2–3 ปี ครอบครัวรัคมานีนอฟต้องประสบกับปัญหาทางการเงิน จนต้องนำที่ดินและบ้านออกขายทอดตลาด^[4]^[5] จากที่ดินและอาคารห้าแห่ง เหลืออยู่เพียงแห่งเดียว และทั้งครอบครัวก็ตัดสินใจย้ายไปอาศัยอยู่ในห้องเช่าที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก^[6]

ส่วนแอนนานั้น ก็ได้กลับไปยังบ้านของเธอ และได้จัดการให้เซียร์เกย์ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนดนตรีเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เซียร์เกย์ได้เริ่มเรียนที่นี่ในปี 1883 เมื่ออายุ 10 ขวบ ในปีเดียวกันนั้น น้องสาวของเขาเสียชีวิตจากโรคคอตีบ และบิดาของเขาก็กลายเป็นพวกว่างงานและออกจากบ้านไปยังมอสโก^[2] คุณยายของเซียร์เกย์นั้น มีความตั้งใจอย่างมากที่จะส่งเสริมบรรดาหลานๆให้ได้รับการเลี้ยงดูและเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เธอมักจะพาเซียร์เกย์ไปร่วมกิจกรรมของคริสตจักรออร์โธดอกซ์อยู่เสมอๆ อาทิ การภาวนาหรือการลั่นระฆังโบสถ์ของเมือง ซึ่งการที่ศาสนพิธีส่วนใหญ่มีบทเพลงประกอบ ทำให้เซียร์เกย์ ได้ซึมซับอิทธิพลทางดนตรีเหล่านี้ อีกประการหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อดนตรีที่สำคัญคือการที่พี่สาวของเขา เยเลนา มีส่วนร่วมในโรงละครบอลชอย เธอพึ่งเข้ามาได้ไม่นานและกำลังอยู่ระหว่างรับการฝึกสอน เธอก็เสียชีวิตเมื่ออายุได้ 18 ปีจากโรคโลหิตจาง เพื่อที่จะทำใจจากการสูญเสียสมาชิกครอบครัว คุณยายจึงพาเซียร์เกย์ไปพักผ่อนที่ไร่ที่เงียบสงบในแถบแม่น้ำวอลคอฟ ซึงทำให้เซียร์เกย์ชอบการพายเรือ^[2] ซึ่งการที่เขาถูกตามใจโดยคุณยายของเขา ทำให้เซียร์เกย์กลายเป็นเด็กขี้เกียจและไม่ผ่านระดับชั้นการศึกษาทั่วไป^[7]

สื่อ[แก้]

บรรเลงเอง[แก้]

Prelude in C♯ minor, Op. 3, No. 2

Prelude in C-sharp minor (Op. 3, No. 2) ของรัคมานีนอฟที่เขาบรรเลงเองตอนอายุ 19 ที่สหรัฐอเมริกา ซึ่งได้สร้างชื่อเสียงแก่เขา

Hungarian Rhapsody No. 2

4 นาทีแรกเป็นบทเพลง Hungarian Rhapsody No. 2 ของ ฟรันซ์ ลิซท์ บันทึกเมื่อ 1919 บรรเลงโดย รัคมานีนอฟ

Waltz in E flat major, Op. 18

Waltz in E flat major, Op. 18 ของ ชอแป็ง บันทึกเมื่อ 21 มกราคม 1921 บรรเลงโดย รัคมานีนอฟ

ประพันธ์[แก้]

Vocalise transcribed for violin and piano

บรรเลงโดย Roxana Pavel Goldstein (ไวโอลิน) และ Monica Goldstein (เปียโน)

Élégie in E-flat minor

บรรเลงเปียโนโดย Oksana Yevsyukova

หากไม่ได้ยินเสียง โปรดดูเพิ่มที่ วิกิพีเดีย:วิธีใช้สื่อ

อ้างอิง[แก้]

↑ Randel, Don M. (1999). The Harvard Concise Dictionary of Music and Musicians. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press (Belknap). ISBN 0-674-00978-9.
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Harrison, Max (2006). Rachmaninoff: Life, Works, Recordings. London: Continuum. ISBN 0-8264-9312-2.
↑ Shelokhonov, Steve (2007). "Biography for Sergei Rachmaninoff". IMDb. สืบค้นเมื่อ 2007-12-14.
↑ Accardi, Julie Ciamporcero (2008). "Rach Bio". Rachmaninoff. สืบค้นเมื่อ 2008-09-13.
↑ Greene, David Mason (1985). Greene's Biographical Encyclopedia of Composers. Reproducing Piano Roll Foundation. p. 1004. ISBN 978-0-385-14278-6.
↑ von Riesemann, Oscar (1934). Rachmaninoff's Recollections. New York: Macmillan. ISBN 0-8369-5232-4. OCLC 38439894.
↑ Rimsky-Korsakov, Nikolai (1989). My Musical Life. tr. J. A. Joffe. London: Faber. pp. 94–5. ISBN 0-571-14245-1.

แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ:
เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ

Rachmaninoff Society
Rachmaninoff's Works for Piano and Orchestra: Analysis of Rachmaninoff's Works for Piano and Orchestra
Complete list of Rachmaninoff's performances as a conductor ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (archived ตุลาคม 27, 2009).
งานโดยหรือเกี่ยวกับ เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ ในห้องสมุดต่าง ๆ ในแคตาลอกของเวิลด์แคต

บทความเกี่ยวกับชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล

[dictionary-1] Randel, Don M. (1999). The Harvard Concise Dictionary of Music and Musicians. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press (Belknap). ISBN 0-674-00978-9.

[z-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 Harrison, Max (2006). Rachmaninoff: Life, Works, Recordings. London: Continuum. ISBN 0-8264-9312-2.

[imdb-3] Shelokhonov, Steve (2007). "Biography for Sergei Rachmaninoff". IMDb. สืบค้นเมื่อ 2007-12-14.

[4] Accardi, Julie Ciamporcero (2008). "Rach Bio". Rachmaninoff. สืบค้นเมื่อ 2008-09-13.

[5] Greene, David Mason (1985). Greene's Biographical Encyclopedia of Composers. Reproducing Piano Roll Foundation. p. 1004. ISBN 978-0-385-14278-6.

[r-6] von Riesemann, Oscar (1934). Rachmaninoff's Recollections. New York: Macmillan. ISBN 0-8369-5232-4. OCLC 38439894.

[7] Rimsky-Korsakov, Nikolai (1989). My Musical Life. tr. J. A. Joffe. London: Faber. pp. 94–5. ISBN 0-571-14245-1.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]