เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ
|
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา |
เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ | |
|---|---|
 | |
| ข้อมูลพื้นฐาน | |
| ชื่อเกิด | เซียร์เกย์ วาซีเลวิช รัคมานีนอฟ |
| เกิด | 1 เมษายน ค.ศ. 1873 |
| ที่เกิด | เซมโยโนโว, จักรวรรดิรัสเซีย  |
| เสียชีวิต | 28 มีนาคม ค.ศ. 1943 (อายุ 70) |
| แนวเพลง | คลาสสิก |
| อาชีพ | คีตกวี นักเปียโน วาทยากร |
| เครื่องดนตรี | เปียโน |
| ช่วงปี | ค.ศ. 1892–1943 |
เซียร์เกย์ วาซีเลวิช รัคมานีนอฟ (รัสเซีย: Сергей Васильевич Рахманинов) เป็นคีตกวี, นักเปียโน และ วาทยากร ชาวรัสเซีย เขาถูกจัดให้เป็นนักเปียโนที่มีชั้นเชิงและมีอิทธิพลมากที่สุดในยุคของเขา และเป็นผู้นำดนตรีคลาสสิกแบบโรแมนติกในยุโรป บทเพลงของเซียร์เกย์นั้นมีแรงขับมหาศาล และต้องอาศัยเทคนิคชั้นสูงในการบรรเลง โดยเฉพาะ Piano Concerto No.2, Op. 18
ประวัติ[แก้]
วัยเด็ก[แก้]
เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ เกิดเมื่อ 1 เมษายน 1873 ในตำบลเซมโยโนโว (ปัจจุบันชื่อเซมโยนอฟ) ทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของรัสเซีย[1] ตระกูลรัคมานีนอฟนั้นเป็นตระกูลชนชั้นสูงเก่า บิดาของเขาคือ วาซีลี รัคมานีนอฟ เป็นนักเปียโนและทหาร ส่วนมารดาของเขาคือ ลิวบอฟ บุตาโกวา ทั้งสองมีบุตรชายและบุตรสาวอย่างละ 3 คน[2] เมื่อเซียร์เกย์อายุได้สี่ขวบ มารดาของเขาได้เป็นคนสอนเปียโนพื้นฐานให้แก่เขา[3] ต่อมาในปี 1882 เมื่อเขาอายุได้ 9 ขวบ ทวดของเขา (ปู่ของมารดา) ได้ไปจ้างครูสอนเปียโนชื่อ แอนนา จากเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กมาเพื่อฝึกสอนเซียร์เกย์ หลังจากฝึกสอนไปราว 2–3 ปี ครอบครัวรัคมานีนอฟต้องประสบกับปัญหาทางการเงิน จนต้องนำที่ดินและบ้านออกขายทอดตลาด[4][5] จากที่ดินและอาคารห้าแห่ง เหลืออยู่เพียงแห่งเดียว และทั้งครอบครัวก็ตัดสินใจย้ายไปอาศัยอยู่ในห้องเช่าที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก[6]
ส่วนแอนนานั้น ก็ได้กลับไปยังบ้านของเธอ และได้จัดการให้เซียร์เกย์ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนดนตรีเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เซียร์เกย์ได้เริ่มเรียนที่นี่ในปี 1883 เมื่ออายุ 10 ขวบ ในปีเดียวกันนั้น น้องสาวของเขาเสียชีวิตจากโรคคอตีบ และบิดาของเขาก็กลายเป็นพวกว่างงานและออกจากบ้านไปยังมอสโก[2] คุณยายของเซียร์เกย์นั้น มีความตั้งใจอย่างมากที่จะส่งเสริมบรรดาหลานๆให้ได้รับการเลี้ยงดูและเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เธอมักจะพาเซียร์เกย์ไปร่วมกิจกรรมของคริสตจักรออร์โธดอกซ์อยู่เสมอๆ อาทิ การภาวนาหรือการลั่นระฆังโบสถ์ของเมือง ซึ่งการที่ศาสนพิธีส่วนใหญ่มีบทเพลงประกอบ ทำให้เซียร์เกย์ ได้ซึมซับอิทธิพลทางดนตรีเหล่านี้ อีกประการหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อดนตรีที่สำคัญคือการที่พี่สาวของเขา เยเลนา มีส่วนร่วมในโรงละครบอลชอย เธอพึ่งเข้ามาได้ไม่นานและกำลังอยู่ระหว่างรับการฝึกสอน เธอก็เสียชีวิตเมื่ออายุได้ 18 ปีจากโรคโลหิตจาง เพื่อที่จะทำใจจากการสูญเสียสมาชิกครอบครัว คุณยายจึงพาเซียร์เกย์ไปพักผ่อนที่ไร่ที่เงียบสงบในแถบแม่น้ำวอลคอฟ ซึงทำให้เซียร์เกย์ชอบการพายเรือ[2] ซึ่งการที่เขาถูกตามใจโดยคุณยายของเขา ทำให้เซียร์เกย์กลายเป็นเด็กขี้เกียจและไม่ผ่านระดับชั้นการศึกษาทั่วไป[7]
![[icon]](/wiki/%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
สื่อ[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Randel, Don M. (1999). The Harvard Concise Dictionary of Music and Musicians. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press (Belknap). ISBN 0-674-00978-9.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Harrison, Max (2006). Rachmaninoff: Life, Works, Recordings. London: Continuum. ISBN 0-8264-9312-2.
- ↑ Shelokhonov, Steve (2007). "Biography for Sergei Rachmaninoff". IMDb. สืบค้นเมื่อ 2007-12-14.
- ↑ Accardi, Julie Ciamporcero (2008). "Rach Bio". Rachmaninoff. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2008-11-21. สืบค้นเมื่อ 2008-09-13.
- ↑ Greene, David Mason (1985). Greene's Biographical Encyclopedia of Composers. Reproducing Piano Roll Foundation. p. 1004. ISBN 978-0-385-14278-6.
- ↑ von Riesemann, Oscar (1934). Rachmaninoff's Recollections. New York: Macmillan. ISBN 0-8369-5232-4. OCLC 38439894.
- ↑ Rimsky-Korsakov, Nikolai (1989). My Musical Life. tr. J. A. Joffe. London: Faber. pp. 94–5. ISBN 0-571-14245-1.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
 |
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ |
- Rachmaninoff Society
- Rachmaninoff's Works for Piano and Orchestra: Analysis of Rachmaninoff's Works for Piano and Orchestra
- Complete list of Rachmaninoff's performances as a conductor ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (archived ตุลาคม 27, 2009).
- งานโดยหรือเกี่ยวกับ เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ ในห้องสมุดต่าง ๆ ในแคตาลอกของเวิลด์แคต
