อักษรไภกษุกี
| อักษรไภกษุกี | |
|---|---|
 | |
| ชนิด | อักษรสระประกอบ |
| ภาษาพูด | สันสกฤต |
| ช่วงยุค | ประมาณคริสต์ศตวรรษที่ 11–12[1] |
| ระบบแม่ | |
| ระบบพี่น้อง | ศารทา เทวนาครี |
| ช่วงยูนิโคด | U+11C00–U+11C6F |
| ISO 15924 | Bhks |
| บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทศาสตร์สัทอักษรสากล หากไม่มีการสนับสนุนเร็นเดอร์ที่เหมาะสม คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่นแทนอักขระยูนิโค้ด | |
อักษรไภกษุกี (สันสกฤต: भैक्षुकी, ไภกษุกี: แม่แบบ:Script/Bhaiksuki) เป็นอักษรชนิดหนึ่งในตระกูลอักษรพราหมี ใช้ในช่วงประมาณศตวรรษที่ 11 ถึง 12 เพื่อเขียนภาษาสันสกฤต มีลักษณะเด่นคือเป็นหัวลูกศร เคยใช้กันในทิเบตอย่างน้อยประมาณ 3 ศตวรรษ[2] จารึกที่ใช้อักษรชนิดนี้ส่วนใหญ่พบได้ในในรัฐพิหารและรัฐเบงกอลตะวันตกของอินเดีย และในบางภูมิภาคของบังกลาเทศ
ยูนิโคด[แก้]
ตัวอักษรไภกษุได้รับการเพิ่มลงในยูนิโคดเวอร์ชัน 9.0 ในเดือนมิถุนายน 2016
อ้างอิง[แก้]
- ↑ James, Ian (2012-04-16). "Bhaiksuki script". สืบค้นเมื่อ 2016-06-22.
- ↑ Pandey, Anshuman; Dimitrov, Dragomir (2014-04-23). "N4573: Final Proposal to Encode the Bhaiksuki Script in ISO/IEC 10646" (PDF). สืบค้นเมื่อ 2016-06-22.
 | บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |